7,774 matches
-
cu justețe nu numai la anumiți stimuli, dar și față cu perspectiva enormă a unei vieții, aflată „Îndărătul” meu, ca și În mine, precum și În miile de pagini În care au Înghețat figuri, evenimente, parabole, iscate dintr-o febră a „mărturisirii”, a „expresiei”; de fapt - din febra, din „neliniștea” de a dobândi o „dovadă” reală, „palpabilă” a propriei existențe. A fi „viu”, În sensul umanului, nu Înseamnă și a te Îndoi că ești? Un poet, un romancier „scrie” pentru a „reflecta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
după spectacol”. Cu aceeași dezinvoltură, relatează cum a reușit să se învoiască de la plenara Comitetului de Cultură, o ședință de la care nu se prea lipsește. „Trebuie să-i hoțomănim și să ne vedem de-ale noastre”, conchide. Pornit pe panta „mărturisirilor”, ține să adauge (pentru impresionare) că e „în mînă”: „Piesa la care lucrez acum curge. E o melodramă; lumea simte nevoia de melodramă... Sîntem activi, sîntem activi. Ce mă-sa? Nu-i așa, nea Titi?” * Era nevoie de alb în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
am apelat cînd a trebuit să-i depistez pe unii din cei menționați de Eusebiu Camilar în Cartea de piatră. Amator de istorii autentice, i-am sugerat să și povestească în scris viața: o viață neobișnuită pentru un țăran. „Asemenea mărturisiri - am ținut să-l asigur - interesează, iar astăzi nu cred că și-ar mai băga nasul cineva în hîrtiile matale”. Moș Anani e încă înfricoșat și neîncrezător. Mă oprește, decent, să continui, și-mi spune că nu-i chiar așa cum
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Dacă aș fi boier și n-ar trebui să-mi cîștig pîinea cu sudoarea frunții, aș juca șah”, mi-a spus Cojocaru, care tocmai se întorcea de la Institut, după nouă sau zece partide cu Ion Diaconița. Cînd face astfel de mărturisiri, Costică pune o insistență particulară în vorbe, le imprimă o dicțiune care le dă gravitate. Ca și celelalte pasiuni ale sale, cea pentru șah (șahul și încetineala la scris mă determină să-l asemăn cu junimistul Vasile Burlă) își are
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
firii mele, încearcă (adesea și reușește), prin lungi și savuroase „epistolii” superficiale, să mă „amuzeze”. Mai există, last but not least, cei trei ieșeni (Drăgan, Constantinescu, Apetroaie, ultimul mai rezonant sufletește). Bilanț sărac, aproape trist, dar care - avînd în vedere mărturisirile unora mai în vîrstă decît mine - se încadrează totuși „în limite normale”. în preziua operației, Hîncu, cel mai tăcut dintre noi toți, își pune, subit, problema „dacă există Dumnezeu”. Reacția sa mă face să-i dau dreptate celui ce-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ale discuțiilor pe care criticul, autor a șapte volume de Aproximations, le-a purtat, în două zile, cu Bergson și, respectiv, Valéry. Ceea ce m-a impresionat e conținutul (exclusiv) intelectual al convorbirilor cu cei doi. Nimic superfluu, ci totul esențial, „mărturisiri admirabile”, ce interesează istoria ideilor și critica literară. Între altele, Bergson arată cît adevăr e în legenda că „intuiția duratei” i-a venit „într-o zi cînd le scria elevilor la tablă sofismele lui Zenon din Eleea”, iar Valéry vorbește
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
meandrele celor două discuții. Criticul are satisfacția unor clarificări, a unor „confirmări de presentimente” și ipoteze. L-am citit cu atașament, dar și cu oarecare necaz, întrucît m-a făcut să regret că n-am consemnat în propriul meu jurnal mărturisirile pur intelectuale ale unor oameni învățați sau ale unor oameni de artă cu care am discutat de-a lungul anilor (gîndind că, sub o formă sau alta, le-au publicat ori le vor publica), atras de aspectele anecdotice, considerate evanescente
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care ca eminenți publiciști ce sînt ar trebui să-l știe. Nu totul a fost însă iritant sau dezamăgitor în respectiva emisiune cu Eugen Barbu, prozator și critic pe care îl citesc adesea - trebuie să spun - cu încîntare. Am reținut mărturisirea sa că (dintre scriitorii români) preferații săi sînt T. Arghezi și G. Călinescu, și opinia că literatura actuală nu înfățișează partea întunecoasă a vieții de la noi. *De cînd Genoiu e șef (și e de aproape un an) nu s-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de asta, mi-a povestit un incident: la 14 ani citea pe Kant; cineva l-a pîrît la comitetul raional al UTM, care a trimis un activist să i-l confiște. Revelatoare pentru condiția sa morală mi s-a părut mărturisirea că s-a căsătorit abia în clipa cînd și-a dat seama că nu mai are nici o șansă să se remarce intelectual: „Am ales între spînzurătoare și viața banală.” Familia, pe care o slujește docil, nu-l ajută să depășească
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Credința că le vom avea mi-a intrat în suflet ca o boală: am să mor cu ea, întrucît nu mai am posibilitatea altei opțiuni. Nu am medicamentul care să mă vindece de iluziile tinereții.” Cînd mi-a făcut această mărturisire, Sp. avea pleoapele roșii, cum i se întîmplă ori de cîte ori e sincer emoționat. Fără să i-o declar, i-am apreciat curajul de a face o asemenea analiză. Din păcate însă, acesta nu ține prea mult. Drama lui
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
place (curată potrivire) să danseze. Însă nu mai departe ieri deplîngea faptul că și-a perforat sternul în urma unei căzături pe gheață!... „Noi, adică generația mea, am început să cunoaștem lumea intrînd prin alte porți: literatură, istorie, geografie”. La această mărturisire, R. mi-a replicat: „Dar cît ați văzut din geografia pe care ați învățat-o?” Pentru mine, îmi dau seama, important a fost a ști: pentru ea și pentru cei din noua generație, important e a vedea. *„Unde alergi?”, l-
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
lucrurilor din casă. I am trimis lui Ducu, la Iași, un corp de bibliotecă, două scaune, o masă etc. Am făcut-o cu bucurie, dar și cu strîngere de inimă, căci aceasta înseamnă începutul unei „desprinderi”, o părăsire a „cuibului”. *Mărturisire frapantă într-o frază cu aspect anodin: „în vara lui 1944 terminasem liceul și discutam cu colegii mei despre geometriile neeuclidiene” (Solomon Marcus). *După coborîrea din autobuz, doamna B. stă lîngă mine, dar cu ochii e la grupurile celor deja
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
-i dintre „cei ce dau mărunt din buze cînd au remușcări” și repudiază încercarea „antevorbitorului” de a proiecta asupra lui însuși „o lumină proaspătă”. Dialogul se iuțește. Atunci, parcă împins de un resort, sare în sus Gavrilovici, care, după obișnuitele „mărturisiri” convenționale, trece la ceea ce crede că e cu adevărat important și pentru care, vezi Doamne, suferă: „problema producției de roboți industriali” (fără de care vom continua să rămînem în urma Occidentului) și „problema grîului de la Cociu” (unde nu s-au obținut decît
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cucerit, poate, notorietatea, dar, vai!, n-a cunoscut fericirea pe care o dau lucrurile simple. Se pare că tocmai cei ajunși pe culmi suferă mai mult din această pricină. Aș putea da numeroase exemple, dar mă opresc doar la următoarea mărturisire a Virginei Woolf, care-i în ton și cu anotimpul: „Este o vară foarte frumoasă, în ciuda timidității, a ezitărilor și a temerilor mele de azi-dimineață. De o încîntătoare liniște, diafană, viguroasă. Cred că mi-ar plăcea să duc o existență
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
vede pe mătușa, mereu însetată, mama îi cere apă! Deși nu mă pasionează romanele de spionaj, citesc interviul pe care John Le Carré (pseudonimul lui David Cornwell) l-a acordat, cîteva luni în urmă, revistei „Lire”. Ceea ce mă interesează sînt mărturisirile despre felul său de a scrie: „Scriu totdeauna de mînă, din obișnuință. Nu pot bate la mașină, nu-mi place, nu găsesc literele pe claviatură. Pentru mine (are 58 de ani - n.m.), e prea tîrziu să mai învăț. Și-apoi
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
neputându-se integra. După câte cunosc, din cele "10 speranțe" a mai rămas doamna Grete Tartler, atașat cultural la Viena, ambasador la Copenhaga și în prezent consilier cultural la Atena! Închei capitolul " Lungul drum al zilei către noapte" cu câteva mărturisiri privind legaturile mele nu numai profesionale ci și "de suflet" față de diplomație și de Ministerul de Externe. În noua locație din Aleea Modrogan ministerul dispunea de câteva spații de protocol, denumite "ca la sindicat": un salon de la primul etaj, unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
de Pradt, i-au fost adresate de La Quotidienne și de Journal des débats. Mi-a numit pe toți culpabilii; m-a asigurat că i-a certat zdravăn, că i-a făcut să roșească și că obținuse de la ei niște stranii mărturisiri. Până aici nimic nu mă privea; dar a venit și rândul meu, și predica s-a transformat curând într-o declamație virulentă. Auzind vehemența acestui discurs, potopul de epitete politicoase pe care îl făcea să plouă asupra mea pentru a
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
în corset, «stai că spui, mânca-te-aș !»” Este opinia unui profesionist cu o lungă experiență, prin urmare, dificil de contrazis. Între bărbați și femei diferența se instalează nu la nivelul utili- zării unor mijloace mai brutale de obținere a mărturisirii, ci doar în privința rezistenței la tortură. Toate aceste amă- nunte sunt trecute cu vederea la lectură pentru că ne amuză comportamentul lui Lefter Popescu și văietăturile pitorești ale țigăncilor care însă nu exclud suferința și abuzul la care sunt supuse. Al
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
domnului de pământ, contelui Josif Teleki de Szek care prezintă onor comisiei unele lămuriri, chipurile în numele țăranilor, care-l contrazic (vezi unele susțineri ale celor din Arpașul de Jos, de Sus etc.) cu scopul de a influența și a «îndruma mărturisirile», - consemnează comisia - acesta punând numai în socoteala funcționarilor toate nemulțumirile sătenilor făgărășeni. Această declarație conținea cam următoarele: «Dacă ne întreabă pe noi dece se pustiește țara, ce alta putem spune decât că pe pielea noastră se experimentează purtarea poverilor grele
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
broasca la subsuoară sau râmoiul la penis) ci pentru că băgase În aceeași oală și orașele Chilia și Cetatea Albă, numindu-le „...orașe românești cu o vechime foarte mare, atestată documentar”. Nevrând să-l belească de unul singur pe Caproșu, Andrei mărturisire În raportul său că „S-a discutat cu redacția care a eliminat din cele trei paragrafe numele orașelor Chilia și Cetatea Albă”. Așadar, rușii puteau dormi, În continuare, liniștiți. Trădătorii de țară și neam de la București și din teritoriu, și-
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
Galiția și a toată Rusia, în timpul Patriarhului Ecumenic Kiril Lukaris și al regelui Poloniei, Vladislav. Din această poziție, Petru Movilă construiește într-un timp foarte scurt un spațiu comun de valori ortodoxe între Dunăre și Nipru. Opera sa de căpătâi, „Mărturisirea ortodoxă”, redactată în latină și structurată în trei părți, „Despre Credință”, „Despre Nădejde”, „Despre Iubire”, devine programul dogmatic al acestui spațiu confesional comun. Viața, concepția și realizările marelui ierarh și cărturar i-au făcut pe istorici să îl considere un
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
păzească și să le transmită neschimbate urmașilor, prin traduceri de texte patristice din greacă în slavonă, prin tipărirea și răspândirea lor în tot estul Europei, trimiterea de tiparnițe și meșteri tipografi la Târgoviște (1635) și la Iași (1642), prin scrierea „Mărturisirii Ortodoxe”, adevărat program dogmatic al spațiului comun ortodox, dar mai cu seamă prin organizarea și supravegherea Colegiului de Teologie, pe care l-a dorit a fi un gardian nebiruit al adevărurilor de credință ale Bisericii de Răsărit. Până la intrarea micului
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
să se roage cum poate și cum înțelege.” Ce minunată și mai cu seamă completă definiție a sufletului omenesc însetat de sacru și a omului, pelerin pe calea întâlnirii cu Dumnezeu. Ea aparține Pelerinului Rus și o putem regăsi în „Mărturisirea unui pelerin despre lucrarea plină de har a Rugăciunii lui Iisus”. Lucrarea, apărută sub titlul generic de PELERINUL RUS are o istorie bogată și controversată. Cele șapte texte care alcătuiesc varianta actuală a acestui volum, numite și mărturisiri, povestiri sau
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
regăsi în „Mărturisirea unui pelerin despre lucrarea plină de har a Rugăciunii lui Iisus”. Lucrarea, apărută sub titlul generic de PELERINUL RUS are o istorie bogată și controversată. Cele șapte texte care alcătuiesc varianta actuală a acestui volum, numite și mărturisiri, povestiri sau scrisori ale pelerinului rus, par a fi pornit către lumina tiparului din colțuri diferite ale lumii ortodoxe. În 1957, în timpul șederii sale la mănăstirea Sfântul Pantelimon din Muntele Athos, Serghei Bolshakof descoperă în biblioteca mănăstirii manuscrisul conținând primele
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
și o a treia apărute la Kazan în 1881 și 1884. Aceste ediții rusești se limitau la textul primelor patru povestiri. Dar, în 1911 călugării de la Sfântul Serghie-Sfânta Treime (Rusia) publică trei noi povestiri sub titlul „A doua parte a mărturisirilor unui pelerin”, conținând texte descoperite între hârtiile Sfântului Ambrozie de la Optina, la trecerea acestuia la Domnul, în 1891.Traducerile care s-au făcut acestor texte în decursul secolului al XX-lea în germană, franceză, italiană, greacă, japoneză, au atras atenția
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]