51,037 matches
-
transcrisă până În cele mai mici amănunte, jurnalul se dovedește un gen al elipsei. El va spune foarte mult despre autorul său, Însă nu va spune niciodată totul. Imposibilitate conștientizată Încă de primele jurnale intime, care, aparent, cel puțin, mărturisesc doar intenția de a fi un document al existenței scriitorului. La sfârșitul anilor douăzeci, Rebreanu Începe să țină un jurnal avertizându-ne: Încep acest jurnal cu gândul să-mi spun aici tot ce am În inimă și-n suflet - o spovedanie pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1893_a_3218]
-
corectă a fonemelor în cuvinte, în ritm mediu și cu însușirea elementelor prozodice (accent, pauză, intonație). În primele etape sunt învățate cele 7 vocale și apoi cele 26 de consoane. O atenție aparte se acordă depășirii dificultăților care apar în intenția de a emite coarticularea diftongilor, triftongilor, hiatului, consoanelor duble, a structurilor consonantice, având în vedere că unul și același sunet are puncte diferențiate de articulare în funcție de structura fono articulatorie a cuvintelor. Este ceea ce Al. Rosetti preciza, că fonemul în sunet
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
efort voluntar, tendința de a se supune autorității altora, care să învingă pentru el această dificultate. La aceștia e posibilă autosugestia și întreaga psihoterapie dă rezultate optime. Alții (celelalte 10 cazuri din lot), dimpotrivă, prezintă încăpățânare, privesc cu neîncredere orice intenție și influență străină și la aceștia succesul muncii de reeducare este foarte dificil. Ca și la psihasteniei, cinci logonevrotici din lotul nostru, prezintă impresionabilitate, anxietate, stângăcia mișcărilor în colectiv, neîncredere sporită încât acțiunile de încurajare și calmare sunt puse uneori
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
bolnavului în societate, în a-i explica sensurile ei unde fiecare trebuie să știe să se subordoneze anumitor cerințe comune. Uneori situația copilului în familie este precară. Bâlbâitul simte deja o ușurare când se convinge că este înțeles și că intenția logopedului este de a-l ajuta. c) Analiza. Copilul trebuie să învețe să se cunoască pe el însuși și să fie îndrumat în a se autoeduca. Pentru aceasta e nevoie ca terapeutul să cunoască bine modul de viață și anturajul
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
defecte organice ca despicături palatine etc. sau aceia cărora le este amintit, de către educatori, tot timpul defectul lor, întărindu-se astfel complexul lor de inferioritate. Odată cu înaintarea în vârstă, copiii dislalici devin, de regulă, conștienți de tulburarea lor, fie prin intențiile bune, însă nepotrivite ale educatorului, fie prin tachinărie sau luarea în râs a colegilor. Adesea, ei ajung să fie fricoși, timizi, reținuți; musculatura organelor de vorbire se încordează peste măsură, chiar spasmodic (spastic). De cele mai multe ori, copiii înșiși se străduiesc
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
nervos vegetativ, ce pot duce în eroare evaluările electrocardiografice, medicii fiind tentați să le asocieze cu anumite afecțiuni ale miocardului. Astfel, putem întâlni destul de multe cazuri în care medicii cardiologi pot recomanda odihnă pasivă, „contribuind” într-o oarecare măsură, fără intenție, la apariția adevăratelor tulburări pe sistem nervos vegetativ. Efectele determinate deja de specialiști în ceea ce privește lipsa de mișcare au determinat instituții din diferite țări (ministere, organizații naționale sau internaționale) să pună în discuția aspectul conform căruia inactivitatea fizică să fie abordată
JOGGING De la A la Z by Alexe Dan Iulian () [Corola-publishinghouse/Science/1593_a_3043]
-
treilea (1943). Un „debut remarcabil”, potrivit aprecierii lui Pompiliu Constantinescu, impresiile lui Perpessicius fiind și ele mai mult decât favorabile. Pe urzeala unei povești de dragoste (Irène și Jacques visează o iubire care să poarte „accentul veșniciei”), B., ambițios în intențiile lui, urmărește să dezvolte tema destinului, eternul „al treilea”, care sfărâmă iluziile și proiectele a doi logodnici aflați în pragul vieții. Jacques, student în sculptură și arhitectură la Paris, este victima unei eredități încărcate, care nu va întârzia să răbufnească
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285556_a_286885]
-
doar în sine, capabile să comprime într-o paradoxală semioză virtualitatea tuturor momentelor presupuse de o comunicare anume. Acestei Atotcuprinzătoare Realități nu vom putea să-i spunem altfel decît DUMNEZEU, emitent și receptor unic al unor autogenerate stări, semnificații sau intenții, Idee-Absolută care nu are nevoie decît de propria sa energie/informație pentru a se manifesta. În spațiul acestei autoconsistente existențe se pare că substanța fizică în calitate de "alteritate" a ideii, de semnificant fizic pentru un semnificat conceptual nu putea să își
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
cu facultatea deliberării, a inteligenței, a gîndirii proprii? Răspunsul plauzibil s-ar găsi poate în filosofia hegeliană, pentru care "pomul (fructul) interzis" reprezintă doar un simbol: "Dumnezeu, Inteligența creatoare a pus în calea omului "pomul cunoașterii binelui și răului" cu intenția vădită ca omul să guste din roadele lui și să se angajeze pe calea cunoașterii" [Portelli, 1993:86]. Să reamintim din nou în încheierea acestei dispute convingerea lui Leibniz că "răul moral a fost permis de Dumnezeu, căci fără de rău
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
umane trecută, prezentă și viitoare -, Biblia reprezentînd, din acest punct de vedere, cu adevărat cea mai mare "carte de înțelepciune și profeție" a umanității. O dată mai mult se poate argumenta existența unui straniu principiu holografic al Creației, care activează parcă intenția Creatorului de a se regăsi în toate, după chipul și asemănarea sa. Această regăsire face ca partea să reproducă (repete) arhetipal întregul, în următoarea succesiune de etape: • în plan ontologic: creația divină -› cosmogeneza -› antropogeneza -› sociogeneza -› filogeneza -› ontogeneza -› logogeneza -› culturogeneza; • în
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ceva mai bine cunoscută a existenței lui mundane. Altfel spus, în orizontul de interes al problemei noastre, o abordare semiotică a situației de "comunicare mincinoasă" este posibilă și necesară la nivelul omului căzut deja în viciul "interacțiunii păcătoase". Ea concretizează intenția unei introduceri la o "teorie generală" a minciunii 21, în orizontul căreia lucrarea sociologului J. A. Barnes s-ar putea înscrie ca o contribuție de referință. Dacă în exercițiile sale intelectuale omul a conceput o axiologie menită să ipostazieze cu
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
mai mult, amintirea păcatului originar este actualizată cu acest prilej; căci, poate Dumnezeu ar fi trecut cu vederea cel dintîi păcat al cuplului uman acela de a fi plecat urechea la insinuările șarpelui și la îndoiala sugerată de acesta cu privire la intențiile Creatorului dacă omul nu ar fi persistat în greșeală și nu ar fi mușcat din mărul cunoașterii binelui și răului, a adevărului și a minciunii. Faptul că descendenții perechii primordiale au început să amplifice greșeala părinților lor ne este amintit
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un fel cu subordonații și altminteri cu șefii etc. se derulează conform straniei "legi a supunerii" formulate de Rousseau, lege care provoacă necesitatea de a minți, deoarece supunerea este obositoare, iar interesul de a evita pedepse sau reproșuri cîștigă în fața intenției de a spune adevărul [ibidem:85]. • În viața instituționalizată (profesională), exemplele desprinse din "pachetul de minciuni" al lui J. A. Barnes vizează cîteva domenii de referință, printre care: milităria, politica, tribunalele și poliția, reclamele, istoria și tradiția, științele naturii și
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
mințit, automințindu-se la rîndul său, caracterizează o atare relație; respingere, situație în care mincinoșii reacționează negativ la minciuna celorlalți: "Mincinos mic! știai că nu-ți spunem adevărul și ai tăcut din gură!" se revoltă unii părinți atunci cînd constată că intenția lor de a-și înșela copiii a fost descoperită [Barnes, 1994:102]; etc. Asumarea, autogenerarea, cuplarea (complice, ipocrită, cooperantă, respingătoare) sînt tot atîtea situații structural-funcționale profunde (cărora li s-ar putea adăuga de către specialiști și altele) prin care receptarea minciunii
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
situație se confruntă și exercițiul pe care prezenta prefață îl propune. 4.1. JUSTIFICĂRI NECESAR-AMĂGITOARE Sub semnul acestei "amăgitoare necesități" pe care cu precauție am formulat-o încă de la începutul studiului nostru am putea realiza în încheiere bilanțul principalelor sale intenții și realizări. În acest sens, considerațiile care urmează se impun în mod firesc. Pe de o parte, exegeza de față este necesară pentru că definirea situației de comunicare (mincinoasă) în termeni teoretici oferă un instrument inedit de caracterizare a omului însuși
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
al doilea mileniu, ar trebui să putem spune că ne cunoaștem ceva mai bine decît în urmă cu peste două mii de ani, cînd Socrate încerca să își învețe semenii: "Cunoașteți-vă pe voi înșivă și veți cunoaște universul". O atare intenție pune la lucru, în alți termeni decît J. A. Barnes o face, virtuțile analizei sociologice combinate cu cele ale metodei hermeneutice și semiotice. • Pe de altă parte, încercarea pe care o supunem atenției este amăgitoare, întrucît nu răspunde decît parțial
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
minciună, iar cel care își propune să o valorifice este un ficționar; căci, cum ne spune Scheibe, "o minciună care se numește singură minciună nu mai este acest lucru, ci devine ficțiune" [Barnes, 1994:132]. Ficțională ar fi fost și intenția sub semnul căreia și-a propus inițial să se desfășoare studiul de față: aceea de contura măcar cu titlu de introducere o teorie "generală" a minciunii. Or, în cele din urmă a trebuit să acceptăm că o atare încercare este
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
artificiale, mixte; mijloacele de resemnificare (CU CE ZGOMOT?): individuale și colective; • Beneficiarul comunicării mincinoase (CUI SE ADRESEAZĂ?), specificînd: tipurile de "ținte" ale actului mincinos (victima individuală, autogenerată, cuplată); particularitățile observatorului; • Finalitatea minciunii (ÎN CE SCOP și CU CE CONSECINȚE?), definind: intențiile (in)conștiente care stimulează actul mincinos (minciuna ca necesitate și ca joc); efectele actului mincinos la nivel individual sau/și social; modalitățile de descoperire a minciunii. Cercetarea teoretico-empirică a tuturor elementelor structurale ale semiozei mai sus menționate, pe de o
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
parte, descrierea relațiilor funcționale pe care aceste elemente le activează (construind pentru fiecare ansamblu de elemente cîte o "matrice generativ-relațională"), pe de altă parte, definește cadrul conceptual pe care o teorie complexă a minciunii devine posibil de construit. 4.3. INTENȚIILE UNEI ÎNȘELĂTOARE INTRODUCERI Definirea unui atare cadru permite formularea cîtorva mărturisiri finale. Să recunoaștem, de pildă, că o introducere care iese cu "violență" din spațiul de interes al textului prefațat poate să șocheze, atunci cînd nu răspunde nivelului minim de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
constituie ca un demers complementar de mare forță explicativă; • conturarea unei metodologii interdisciplinare, în măsură abordeze problematica minciunii într-o manieră inedită, mai cuprinzătoare; chiar subtitlul cărții lui J. A. Barnes sugerează, prin utilizarea orientativului: Spre o sociologie a minciunii", intenția și posibilitatea de a include perspectiva particulară a sociologiei (prea puțin urmărită de specialiști) în aceea mai generală oferită de utilizarea metodologiei semiotice (și implicit hermeneutice). Dezvoltarea obiectivelor mai sus menționate ar fi impus fiind totuși vorba de o lucrare
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ne simțim ofensați dacă am fost trași pe sfoară; totuși, cînd nu sîntem implicați, putem admira istețimea și îndrăzneala unor înșelători talentați. Apărută recent, Ghidul mincinosului (Dale 1992) este clasificată de librari drept o carte umoristică, după cum a fost și intenția celui care a editat-o. În ciuda riscului de a fi dați în judecată pentru calomnie sau defăimare, oamenii se lansează mai ușor în acuzații de minciună la adresa cuiva decît în alte atacuri la persoană. Max Black (1983:117-118) oferă un
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
clasificarea mea să folosesc principii cît mai simple și mai limpezi cu putință. Conform părerii lui Bok (1978: 13) o minciună este o afirmație menită să-l inducă în eroare pe cel naiv asupra unui aspect al vieții, ceea ce include intenția și atitudinea mincinosului. Majoritatea declarațiilor înșelătoare etichetate, de obicei, ca fiind minciuni se potrivesc acestei definiții, deși anumite afirmații care aduc a minciuni, făcute de copiii mici, nu se înscriu în aceeași categorie, după cum se va specifica în capitolul 8
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
succesul sau eșecul încercării de a induce în eroare. De asemenea, se referă și la afirmațiile percepute în mod greșit drept minciuni de către cei care le aud sau le citesc, și prin care autorul lor nu a avut de fapt intenția să păcălească. Conform definiției noastre, erorile și neînțelegerile nu sînt neapărat minciuni, cu condiția ca la baza lor să existe o intenție de bună credință, deși în limbajul copiilor mici și în unele exprimări populare ele sînt uneori etichetate drept
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de către cei care le aud sau le citesc, și prin care autorul lor nu a avut de fapt intenția să păcălească. Conform definiției noastre, erorile și neînțelegerile nu sînt neapărat minciuni, cu condiția ca la baza lor să existe o intenție de bună credință, deși în limbajul copiilor mici și în unele exprimări populare ele sînt uneori etichetate drept minciuni. De exemplu, Duncan și Weston-Smith (1979:1 ) spun în introducerea culegerii de lucrări Adevăruri care mint că "ceea ce noi numim astăzi
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Cartea conține cîteva capitole care se referă la neînțelegeri curente, ca de exemplu o discuție a unui fizician asupra teoriei cuantice (Davies 1979), și care n-au nici o legătură cu inducerea în eroare ce se produce fără a exista o intenție reală de a păcăli. Pe de altă parte, apare și un capitol scris de Thomas Szasz (1979:122) intitulat "Adevărurile înșelătoare ale psihiatriei", în care el acuză psihiatrii că s-ar folosi de "o groază de... teorii amăgitoare și practici
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]