5,478 matches
-
E șocat. Fiona și-a coborât fața lângă urechea lui Susan. —Susan? Eu sunt, Fiona. Mă auzi? Din nou, nici un răspuns. Dacă mă auzi, ține-te tare. Te rog să nu mori. Fiona se gândea la Milly, la fetița care îndurase deja moartea unei mame. S-o mai piardă și pe-a doua era de neconceput. Fizioterapeutul era alb la față. Trăsăturile îi erau contorsionate de șocul situației cu care se confrunta. Pierde mult sânge. —Vai, Doamne, grăbiți-vă! Fiona și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
luminat puțin. —Așa e, nu? Întotdeauna am știu asta, numai că nu m-am exprimat. În special, față de ea. Înainte să moară Caitlin, n-am mai apucat să-i spun tot ce aveam de spus și n-aș putea să îndur să mai trec o dată prin asta. Îmi vine să-mi trag singur șuturi în fund pentru c-am fost așa de cretin. Nick a lovit în loc un scaun. Fiona spera ca, în ciuda aparențelor, prietena ei să audă, de fapt, fiecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
și savura afecțiunea pe care, până atunci, Nick și-o cenzurase în public. — Îmi pare rău că te-am făcut să treci prin asta, a murmurat ea. Cred că a fost un coșmar pentru tine. Mai ales după câte ai îndurat când a murit Caitlin. Nick i-a pus un deget pe buze. —Șșșșșș, nu spune asta. Mai ales că nici n-a fost vina ta. Sunt doar al naibii de fericit că ți-ai revenit. Apoi bărbatul a sărutat-o din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
-l strângă vreodată în brațe. Când avea să-l revadă pe Luca, perioada fertilă va fi fost demult depășită, așa că Alison trebuia să se pună din nou pe așteptat. Iar ea nu mai era sigură că avea puterea să mai îndure așteptarea. Faptul că trebuia să facă față situației în care soțul refuza s-o sprijine în lupta cu fertilitatea era deja grav. Dar telefonul ăla, care reușise să pună capăt întâlnirii lor atât de prețioase, îi reamintea că, atât timp cât prima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
Alison. —Ei, el e convins c-o să fie fetiță, așa că s-a decis că-i place fie Sophie, fie Ellie. Susan a făcut o scurtă pauză, în care a studiat fețele prietenelor ei. — Dar eu n-am mai putut să îndur suspansul, așa că ieri am fost să fac o ecografie la o clinică particulară... și e băiat! Fiona a icnit din cauza surprizei. —Vai, Doamne, e perfect! Exact așa cum ți-ai dorit. În felul ăsta, Milly poate să rămână fetița tatii. — Exact
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
de numele arhaic al acelui tărâm istoric înțărcuit și ascuns îAbisinia... Pe curând), și-l scotea din minți pe Vultur-în-Zbor de fiecare dată când era rostită. Etiopia. Etiopia. Etiopia. Deggle îl făcea pe Vultur-în-Zbor să se întrebe dacă-și putea îndura destinul ales. De-acum stătea cu Livia Cramm și era gigoloul ei personal de douăzeci și cinci de ani. Motivația lui era foarte simplă: avea mai mult timp decât oricine în univers, dar nu avea bani. Ea avea foarte mulți bani și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
-o spre colibă. îl lăsă pe Virgil Jones cufundat în gânduri, iar acesta absent rupse în două niște crenguțe. PAISPREZECE în condiții normale Vultur-în-Zbor ar fi simțit o simpatie instinctivă față de doamna O’Toole, așa diformă cum era. El însuși îndurase împunsăturile sociale adresate ciudatului. Ei doi ar fi trebuit să aibă multe în comun. Știa acum și de ce n-aveau. Dacă Virgil Jones avea dreptate când zicea că muntele Calf nu putea, nu trebuia să fie urcat fără un ghid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
era fericită și molipsea totul în jur de buna ei dispoziție. Iar atunci când era tristă, nu o spunea nimănui. Ceilalți oameni au propriile griji și nu mai au nevoie de ale altora, își spunea ea cu stoicism. Elfrida le putea îndura liniștită pe ale ei. Mulțumită lui Ignatius. Ignatius Gribb oferea vieții ei un centru sigur și stabil. întreaga ei viață și toată bucuria ei se învârteau în jurul lui. — Mulțumesc celui care ne-a făcut să ne întâlnim, orice sau oricine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
văd că ai ochii atât de mari, domnule Vultur. Asta înseamnă că vom fi prieteni. Confuzie. Vultur-în-Zbor bâigui un cuvânt de mulțumire. își zine în sinea lui: omul ăsta e nebun - și dogmatic pe deasupra. Dar fără îndoială, așa ceva putea fi îndurat, în schimbul ospitalității lui fără margini. Domnul Gribb tocmai se pornise iar, așa că atunci Vultur-în-Zbor îl întrebă, - Cărei școli filozofice îi aparțineți, domnule?, lui Gribb nu-i mai trebuiră alte îndemnuri. — Cu mulți ani în urmă, povesti el, m-am aplecat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
și doamna Gribb, care au sosit de curând. Fără îndoială că Grimus a avut un cuvânt de spus în privința sosirii lor, dar acum ei neagă existența lui și a Efectului său. Obsesivitatea este forma lor de apărare. Nu pot să îndur să văd ce se întâmplă cu orașul K, locul bucuriei de odinioară. Dacă mintea îmi este paralizată, cel puțin viața nu-mi este așa. Vina. Trebuie să fie vina cuiva. Este a noastră. A fost experimentul nostru. Dar Trandafirul... Trandafirul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
slugarnic într-un colț, ignorată de stăpânul ei. Poate că e mai bine să călătorești mânat de speranță, zise el. Prepelicarul, cea care îl servea pe Grimus de o veșnicie, o veșnicie în care fusese ignorată. Vultur-în-Zbor a presupus că îndurase totul fiindcă așa măcar se putea simți unică, singurul tovarăș al omului pe care-l venera. Cel puțin așa însemna și ea ceva. Iar atunci nu era de mirare că îi purta pică fratelui ei pentru că ajunsese până aici. Ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
spuse el. Tocmai de aceea am conceptualizat Subsumantul. Dacă apuci de celălalt mâner, putem comunica telepatic. Prin intermediul acestei sfere. Vrei? Vultur-în-Zbor ezită un moment. — Ți-e frică? întrebă Grimus cu o voce cântată, ca un copil. Vultur-în-Zbor răspunse: — Nu. Putea îndura orice îndura și Grimus, acest copil bătrân. în definitiv, își dovedise deja puterea voinței. Așeză toiagul ju-ju pe marginea coșciugului în care se afla Trandafirul și se apropie de Grimus. Apoi, trăgând cu putere aer în piept, apucă mânerul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Tocmai de aceea am conceptualizat Subsumantul. Dacă apuci de celălalt mâner, putem comunica telepatic. Prin intermediul acestei sfere. Vrei? Vultur-în-Zbor ezită un moment. — Ți-e frică? întrebă Grimus cu o voce cântată, ca un copil. Vultur-în-Zbor răspunse: — Nu. Putea îndura orice îndura și Grimus, acest copil bătrân. în definitiv, își dovedise deja puterea voinței. Așeză toiagul ju-ju pe marginea coșciugului în care se afla Trandafirul și se apropie de Grimus. Apoi, trăgând cu putere aer în piept, apucă mânerul care i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
culmea, tot negru!) și le îndesă cu mișcări agile în el. Luă sacul cu ea în dormitor, oprindu-se în fața dulapului cu haine. Tot ce era negru ajungea în sacul destul de încăpător pentru hainele care se tot înmulțeau. Nu se îndură să renunțe la două perechi de pantaloni care îi plăceau în mod deosebit, lăsându-le pe raftul alb al dulapului aproape gol. Legă sacul, se încălță și coborî grăbită scările pentru a duce voluminosul bagaj la gunoi. Observă că trecătorii
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
-i cumplit să vezi un popor osândit să fie mare Chiar în rău, că mereu crește rușinoasa-i degradare Și nici moartea nu-i trimite ne-nduratul Dumnezeu. Căci a morții braț puternic, când stă viața s-o despartă, Nu se-ndură să ridice sîngeroasa-i lungă bardă, Cum călăul greu se-ndeamnă la un cap d-imperator; Zeii pregetă să-și dee-a lor sentință... Și-n uimire Cugetă - de au fost popol destinat spre nemurire, Au fost ei - și dacă mor ei
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
mai tânără și mai moale". În curând cade pe gânduri, deveni curând bigotă; Cum se-ntîmplă, din Phrinee deveni călugăriță. Limba-i îmblă, ascuțită ca la vechea-i protectriță - 240Poiata afurisește și ograda poliglottă. Și atunci găinăreasa de căderea-i se îndură: Despărți găinărimea cu viață immorală De chilia solitară a puicuței, ce își spală A trecutului păcate prin asceza cea obscură. Ea căta societatea părințelului Chirilă, A claponului lugubru cu humorul lui de bute; El iubește-n ea ideea frumuseței cei
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
Frumoasă ești... o prea frumoasă fată. Ca marmura de albă-i a ta față. Îmi vine să alerg la tine-ndată Ș-astfel cum dormi să te cuprind în brață. {EminescuOpIV 244} Dar te-ai trezi... păcat! și nu mă-ndur. Dormi liniștit c-un braț pe după cap. Din când în când cu ochiul eu te fur, Din când în când din mână cartea scap. {EminescuOpIV 245} Și-s fericit... Pulsează lunga vreme În orologiu cu pașii uniformi... De ce te temi
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
partea cea mai bună Din inima-mi și minte i-a ei pe totdeuna? {EminescuOpIV 271} O tu! tu Dumnezeul și viața vieții mele, Privește-amărăciunea-mi și spune nu ți-i jele? Nici astăzi al tău suflet de mine nu se-ndură? Viața-mi se nutrește din acea dulce gură, De-un zâmbet, de o vorbă ce mi-o arunci de milă - Să te iubesc atâta, nu e păcat copilă? Pe maică-mea sărmana atâta n-am iubit-o Și totuși când
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
suspină un greer - Prin vânăta umbră, prin rumăna sară, În farmecul firei răsună ghitară: - "Arată-te-n haina de albă mătasă, 30" Ce pare-ncărcată c-o brum-argintoasă, Să văd a ta umbră-n lumină-mmuietă, În părul cel galbăn înnalt-mlădietă. "Îndură-te, scumpo!, în mine aruncă "Viole albastre și roze de luncă, Pe coardele-ntinse-a ghitarei să cadă În noaptea cea ninsă de-a lunei zăpadă. Iar ochii albaștri, mari lacrimi a mării, "Să-ngăduie-n taină suspinul cântării; "Cobori
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
cu ochii mă-ntreba isteață: Să-mi dea o gură ori să nu-mi mai deie? De-astfel de toane vecinic nu te saturi. Oricât o rogi, ea tot se dă în laturi Ș-abia la urmă parcă tot se-ndură. Împrotiviri duioase-a frumuseții În lupte dulci disfac urâtul vieții, Ce n-au amar, fiindcă au măsură. {EminescuOpIV 337} UȘOARE SUNT VIEȚELE MULTORA Ușoare sunt viețele multora. Ei prind din sbor plăcerea trecătoare, În orice timp au clipa lor cu
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
a putut ca-n lume așa minuni să stee, Căci tu ești prea mult înger și prea puțin femee! "Și fericirea-mi, scumpo, nici îndrăsnesc s-o crez. "Tu ești? Tu ești aievea? Sau poate că visez... "Dacă visez, te-ndură, rămâi la al meu piept Și fă, ca pe vecie să nu mă mai deștept. " Se clatin-visătorii copaci de chiparos Cu ramurile negre uitîndu-se în jos, Iar tei cu umbra lată, cu flori păn-în pământ Spre marea-ntunecată se scutură
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
dai lumină arcatelor ferești, Să văz în templu-i zâna cu farmece cerești. Prin vremea trecătoare lucește prea curat Un chip tăiat de daltă, deapururi adorat. Privi-te-voiu cu ochii în lacrime fierbinți... O marmură, aibi milă de-a mele rugăminți! Îndură-te și lasă privirea-mi s-o consol La alba strălucire a gâtului tău gol, La dulcea rotunzire a sânilor ce cresc, La noaptea cea adâncă din ochiul tău ceresc, Să văd că de privirea-mi tăcând te înfiori... O
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
întregi, Tu îmi ucizi gândirea, căci nu mă înțelegi. {EminescuOpIV 438} OCHIUL TĂU IUBIT Ochiul tău iubit, Plin de mângâieri, Dulce mi-au lucit Până ieri. Oare te pierdui Pe acest pământ, Fără ca să-mi spui Un cuvînt? Oare te înduri, Tu, ca să mă lași, Geniu de păduri Drăgălaș? Luna în zădar Bate în ferești, Și mă-ntreabă iar Unde ești? Ar luci pe zid Până ce te culci, Până ți se-nchid Ochii dulci. Și ar tremura Tainic în frunziș Și
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
fiă Romînu-n lanțuri crude... și searbăda sclaviă Să-nfigă ochii aspri.; cu-al lacrimei tipar Să brazde pe-a lui față decretul ei amar? Te blastămă de secoli a lumii neagră gură Și sufletu-ți se-mmoaie și inima-ți se-ndură, Dar pentru-a mea națiune al tău ochiu e de piatră Și sufletu-ți e vitreg și inima maratră. Nu vezi că-s zeci de secoli de când ea se sfarîmă Sub cnuta plumbuită, sub legea de aramă Ce-oprește pentru
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]
-
fost [de față] Când vărsam lacrimi fierbinți Triști pereți, negriți de vreme, Voi acuma sunteți sfinți. Sfinți, căci ce-i mai sfânt în lume, De cât când o dulce gură Îți șoptește vorba tristă Că-n sfârșit și ea se-ndură. 64. CATRENE (cca 1876) Când te pierzi în valul vieții Trist la țărm doar eu rămîn: Brațe fără de nădejde, - Navă fără de stăpân. Cum se turbură izvorul Când din el drumețul bea, Astfel mă-nfioară dorul Când răsari în calea mea. Tu
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]