4,981 matches
-
succes, În calea trăsnetului, un balet de Kara Karaev, Giselle de Adolph Adam și tot ce a cuprins repertoriul ieșean de balet, deoarece întreaga sa carieră s-a consumat la Opera Română din Iași, înscriind o pagină importantă în istoria baletului ieșean și contribuind la prestigiul acestei instituții lirice. Cu ocazia turneelor întreprinse cu ansamblul de balet al Operei Române din Iași în țări ca Belgia, Rusia, China, Germania, Italia, Ungaria, a reprezentat cu mult succes arta noastră coregrafică. Natalia Vronschi-Gașler
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
a cuprins repertoriul ieșean de balet, deoarece întreaga sa carieră s-a consumat la Opera Română din Iași, înscriind o pagină importantă în istoria baletului ieșean și contribuind la prestigiul acestei instituții lirice. Cu ocazia turneelor întreprinse cu ansamblul de balet al Operei Române din Iași în țări ca Belgia, Rusia, China, Germania, Italia, Ungaria, a reprezentat cu mult succes arta noastră coregrafică. Natalia Vronschi-Gașler a trecut în neființă în ziua de 21 aprilie 1982 și a fost înmormântată la cimitirul
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
unei interogații: Cine ești? De unde vii ? Încotro mergi?, evident apelând la un răspuns interior. 50 la sută din comunicare aparține limbajului non-verbal. Michelangelo, Moise Gesturile sfinte se deosebesc de gesturile: de joc prin comunicare estetică indirectă (dansul folcloric) și directă (baletul), prin mimetism (asemănare) și joc (ritm, dans cu temă). Gesturile cu mâinile ale ființelor pot fi: a) gesturile cu mâinile embleme - (gestul OK) sunt elemente nonverbale, al căror înțeles este cunoscut de majoritatea membrilor grupului social și sunt folosite intenționat
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
semne verbale, orale sau scrise. Vibrațiile sunt transformate în mesaje electrochimice, prin mai multe canale, simultan sau succesiv (se realizează coduri (feluri de aranjare): cinetic, social, costume, accesorii, verbale și muzicale (dirijorul comunică nu doar prin muzică, ci și prin balet: prin mâini, brațe, cap și ochi, concertul este văzut, nu doar auzit). Forma de percepere se numește decodificare a codificării (conștiente și inconștiente) de către privitor, a unui anumit set de semne. Alături de semne non-verbale: ridic mâna, strâng mâna, dau din
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
filmului (mai ales a Hollywood-ului). Sau, oricum, asta era scuza mea. Cum m-am pregătit pentru dans și coregrafie ani de zile, zâna mea bună (bunica) cea cu talent la cumpărarea caselor mi-a luat bilete la marile trupe de balet. Mă duceam, o adolescentă solitară, chiar în primul rând, mai că mă stropea sudoarea lui Mihail Barișnikov. (Odată, la marea deschidere din Giselle, s-a împiedicat de sabie!) Am văzut tot ce se putea vedea: trupele de balet New York City
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
trupe de balet. Mă duceam, o adolescentă solitară, chiar în primul rând, mai că mă stropea sudoarea lui Mihail Barișnikov. (Odată, la marea deschidere din Giselle, s-a împiedicat de sabie!) Am văzut tot ce se putea vedea: trupele de balet New York City și Joffrey, baletul american, baletul din Harlem, care era o trupă absolut inovatoare prin pregătirea și aducerea pe scenă a dansatorilor negri în balete știute a fi dansate, prin tradiție, de albi. Alvin Ailey Company, care-mi plăcea
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
o adolescentă solitară, chiar în primul rând, mai că mă stropea sudoarea lui Mihail Barișnikov. (Odată, la marea deschidere din Giselle, s-a împiedicat de sabie!) Am văzut tot ce se putea vedea: trupele de balet New York City și Joffrey, baletul american, baletul din Harlem, care era o trupă absolut inovatoare prin pregătirea și aducerea pe scenă a dansatorilor negri în balete știute a fi dansate, prin tradiție, de albi. Alvin Ailey Company, care-mi plăcea enorm, era cunoscută pentru multiculturalismul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
solitară, chiar în primul rând, mai că mă stropea sudoarea lui Mihail Barișnikov. (Odată, la marea deschidere din Giselle, s-a împiedicat de sabie!) Am văzut tot ce se putea vedea: trupele de balet New York City și Joffrey, baletul american, baletul din Harlem, care era o trupă absolut inovatoare prin pregătirea și aducerea pe scenă a dansatorilor negri în balete știute a fi dansate, prin tradiție, de albi. Alvin Ailey Company, care-mi plăcea enorm, era cunoscută pentru multiculturalismul ei: în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
s-a împiedicat de sabie!) Am văzut tot ce se putea vedea: trupele de balet New York City și Joffrey, baletul american, baletul din Harlem, care era o trupă absolut inovatoare prin pregătirea și aducerea pe scenă a dansatorilor negri în balete știute a fi dansate, prin tradiție, de albi. Alvin Ailey Company, care-mi plăcea enorm, era cunoscută pentru multiculturalismul ei: în principal negri, dar și portorocani, orientali, mai rar albi. Mi-aduc aminte cu încântare de Natalia Makorova în Lacul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
prin subscripție, expus în Muzeul Luxemburg și transferat apoi la Luvru. La vârsta de treisprezece ani, frumoasa și fragila Victorine, ce a crescut într-un sat alsacian, a fost adusă de "mătușile ei" la Paris pentru a urma școala de balet de pe lângă Opera din Paris. În sala de repetiții a fost remarcată de pictorul Edouard Manet, căruia i-a fost prezentată de pictorul și prietenul său Edgar Degas, și i-a propus să-i fie model. La șaptespreceze ani era frumoasă
Curtezane şi pseudocurtezane: în mitologie, istorie, literatură by Elena Macavei [Corola-publishinghouse/Science/942_a_2450]
-
Un teatru abstract / 240 1.1. Appia: Muzică și lumină pe scenă / 240 1.2. Simboliștii sau visul la un teatru mental / 243 1.3. Jarry: Despre inutilitatea teatrului în teatru / 247 1.5. Craig și supramarioneta / 251 1.5. Baletul obiectelor de Oskar Schlemmer / 256 2. Un teatru sacru / 258 2.1. Artaud și "teatrul cruzimii" / 258 2.2. Stanislavski sau arta "retrăirii" / 265 2.3. Grotowski și "teatrul sărac" / 270 3. Un teatru politic / 274 3.1. Meyerhold și
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
decât în feerii." Nu se cuvine nici crearea unui decor într-un scop ornamental. Decorul își pierde atunci rațiunea de a fi, care este să pună în evidență influența mediului asupra indivizilor. "Orice decor adăugat unei opere literare precum un balet, scrie Zola în Naturalismul în teatru, numai ca să astupăm o gaură, este un expedient supărător. Dimpotrivă, trebuie să fim bucuroși, când decorul exact se impune ca mediu necesar operei, fără de care ea ar rămâne incompletă și nu ar mai putea
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
și a lui Jarry, căci, dezincarnată, ea ajunge la o stilizare la care actorul, în jocul său, nu ar putea pretinde. Pentru Gordon Craig, regizor englez care dorește, precum Pigmalyon, să fasoneze "supramarioneta", și Oscar Schlemmer, regizor german care creează "baletul obiectelor", secretul unui joc perfect constă în tratarea corpului actorului ca pe o marionetă pentru a-i conferi hieratismul sacru care caracterizează foarte vechea păpușă din lemn. 1.1. Appia: Muzică și lumină pe scenă Descoperind resursele unite ale muzicii
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
cele două lumi", fiecare formă umană având un dublu în universul celest căruia nu-i este decât umbra. Claudel exploatează neîncetat realitatea și lipsa de realitate a umbrei. În Omul și dorința sa (L'Homme et son désir), scenariu de balet scris în 1917 în colaborare cu Darius Milhaud, un om adormit vorbește în vis cu fantoma unei femei moarte care pare vie15. În Femeia și umbra (La Femme et son ombre), fantoma femeii apare mai reală decât cea vie. Când
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
după război, Dullin în 1949, Jouvet în 1951, Baty în 1952. Dar efortul lor artistic a supraviețuit, Dullin formându-i pe cei care vor fi regizorii scenici de după război: Jean-Louis Barrault, Roger Blin, Jean Vilar, Alain Cuny etc. 1.5. Baletul obiectelor de Oskar Schlemmer Ca și Craig, Oskar Schlemmer (1888-1943) lucrează la stilizarea mișcării 24. Și el dorește să facă tabula rasa din naturalismul în care s-a scufundat teatrul. Dansul, atât pentru că se află la originile teatrului, cât și
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
cu cea de dansatori, sunt fiecare la jumătatea drumului între teatru și dans. Pictor abstracționist, Oskar Schlemmer, care predă sculptura la Bauhaus 25 între 1920 și 1933, visează, ca și Wagner, la o fuziune a artelor. Unul din primele sale balete, dat la Stuttgart, în 1916, se intitulează Baletul Triadic, nu numai pentru că este executat de trei actori-dansatori, ci și pentru că Schlemmer prezintă acolo uniunea dintre dans, costum și muzică. Fascinat ca și Craig de marionetă, el se arată admirativ față de
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
drumului între teatru și dans. Pictor abstracționist, Oskar Schlemmer, care predă sculptura la Bauhaus 25 între 1920 și 1933, visează, ca și Wagner, la o fuziune a artelor. Unul din primele sale balete, dat la Stuttgart, în 1916, se intitulează Baletul Triadic, nu numai pentru că este executat de trei actori-dansatori, ci și pentru că Schlemmer prezintă acolo uniunea dintre dans, costum și muzică. Fascinat ca și Craig de marionetă, el se arată admirativ față de Kleist care, în Pe teatrul de marionete (1810
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
scenei, pe care-l tapițează cu negru și-l acoperă cu ecrane transparente sau cu oglinzi, trupurile interpreților, îmbrăcați cu colanți negri, cărora le cere să execute mișcări mecanice, apropiate de acelea ale unor automate. Astfel inventează el în 1922 "baletul obiectelor". Va merge până acolo încât să le dea baletelor sale, ca titlu, La Danse des Boîtes, în 1926, iar în anul următor, La Danse des Bâtons. El concepe spațiul scenic ca pe o structură de numere și de măsuri
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
cu ecrane transparente sau cu oglinzi, trupurile interpreților, îmbrăcați cu colanți negri, cărora le cere să execute mișcări mecanice, apropiate de acelea ale unor automate. Astfel inventează el în 1922 "baletul obiectelor". Va merge până acolo încât să le dea baletelor sale, ca titlu, La Danse des Boîtes, în 1926, iar în anul următor, La Danse des Bâtons. El concepe spațiul scenic ca pe o structură de numere și de măsuri în care ființa umană, care este "atât un organism din
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
Se disting în mod tradițional trei tipuri de comedie: comedia de intrigă, fertilă în peripeții, comedia de moravuri, satirică, comedia de caracter unde personajul este purtător al unei trăsături psihologice îngroșate nemăsurat. Comedie-balet. Gen mixt, situat la jumătatea drumului între baletul de curte și comedie, creat de Molière cu Pisălogii (Les Fâcheux), în 1661, pentru serbările de la Vaux date de Fouquet în onoarea lui Ludovic XIV. Commedia dell'arte. Teatru popular comic, numit și joc all'improviso (joc improvizat), ce se
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
colaborare cu Jean-Baptiste Moreau. Estetica genului, care tinde să concureze opera foarte în vogă în Franța din a doua parte a secolului al XVII-lea, are la bază amestecul de declamație, muzică și cânt. Tragedie-balet. Gen aristocratic, provenit din tradiția baletelor de curte, născut din înclinația pentru spectacolele coregrafice sub Ludovic XIV. Ex: pentru Psyché, în 1671, Molière și Corneille își împart textul, Lulli scrie muzica, Quinault livretul. Tragi-comedie. Gen dramatic necunoscut în Antichitate, creat de Garnier, în 1582, cu Bradamante
by MARIE-CLAUDE HUBERT [Corola-publishinghouse/Science/1110_a_2618]
-
microprincipatele, ducatele și fiefurile ecleziastice din perioada premodernă, care Întrețineau fiecare artiști și muzicieni de curte, comandând periodic noi opere de artă. Avantajele erau considerabile. Deși timorată cultural, Germania federală postnazistă a devenit, prin instituțiile sale generos finanțate, Mecca artiștilor. Baletul din Stuttgart, Orchestra Simfonică din Berlin, Opera din Köln și alte câteva zeci de instituții mai mici - Teatrul Național din Mannheim, Teatrul de Stat din Wiesbaden etc. - ofereau locuri de muncă (nu numai un salariu, ci și asigurare medicală, ajutor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
despre precedentul fin-de-siècle. și totuși, exista o identitate specific europeană, sesizabilă În medii diverse. Cultura de elită - Îndeosebi artele spectacolului - era Încă sponsorizată de stat, cel puțin În Occident. Muzeele, galeriile de artă, companiile de operă, orchestrele și trupele de balet erau finanțate În mare măsură (În multe țări chiar exclusiv) prin generoase subsidii anuale din fondurile publice. Excepția flagrantă a Marii Britanii, unde Loteria Națională a preluat de la Trezorerie o parte din povara subvențiilor pentru cultură, este doar aparentă: loteriile reprezintă
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și Komische Oper - la care trebuie adăugate Orchestra de Cameră și Filarmonica. Toate beneficiau de fonduri publice considerabile. Frankfurt, München, Stuttgart, Hamburg, Düsseldorf, Dresda, Freiburg, Würzburg și multe alte orașe germane continuau să sprijine renumite companii internaționale de operă și balet, asigurând salarii anuale, sporuri și pensii de stat pentru dansatori, muzicieni și personalul auxiliar. În anul 2003, 615.000 de locuitori ai Germaniei erau oficial „lucrători În domeniul artei” cu normă Întreagă. și În Franța, artele (În special teatrul) au
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
mai ales, populară - cum Îi stătea bine unei industrii dependente de mărinimia spectatorilor și care avea, prin urmare, datoria de a atrage și a mulțumi un public cât mai larg. Însă, pentru vocile critice, noua scenă artistică londoneză (Brit Art), baletele controversate ale lui William Forsythe la Frankfurt sau straniile „adaptări” montate ocazional la Opera din Paris nu făceau decât să confirme o presimțire sumbră: mai mult Însemna doar mai rău. Privită din această perspectivă, cultura europeană „Înaltă”, care Înainte răspundea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]