5,659 matches
-
textul care mi s-a lipit de corp și mă-nveninează. Scriu mai departe, cu pixul, în fața ferestrei prin care se zăresc munți vârstați de zăpadă. Din când în când se aud, îndepărtate, vocile tâmplarilor care repară o vilă de lângă cantină, sunetele limpezi ale ciocanelor lovind în cuie. în curând va fi ora prânzului. De zile întregi îmi măsor timpul după orele de cantină, asemenea pensionarilor din aziluri. Dimineața scriu, după-amiezele urc puțin prin pădurea tăcută, serile răsfoiesc cîte-o carte în
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
vârstați de zăpadă. Din când în când se aud, îndepărtate, vocile tâmplarilor care repară o vilă de lângă cantină, sunetele limpezi ale ciocanelor lovind în cuie. în curând va fi ora prânzului. De zile întregi îmi măsor timpul după orele de cantină, asemenea pensionarilor din aziluri. Dimineața scriu, după-amiezele urc puțin prin pădurea tăcută, serile răsfoiesc cîte-o carte în singurătatea țiuitoare. Nu știu ce poate urma, dar știu că nu va mai urma viața mea obișnuită din miezul orașului, cu zilnicele certuri cu Delia
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
simplu colegiu tehnic și va avansa până la rangul de Universitate Politehnică. Era visul fiecărui șef de catedră și, prin urmare, respectul de sine al lui Wilt și speranțele Evei Wilt au fost ignorate. Wilt auzi veștile chiar înainte de prânz, la cantină. — îmi pare rău, Henry, îi zise domnul Morris când se puseră la rând, cu tăvile după ei. E din cauza afurisitei ăsteia de strâmtorări economice. Până și Limbile Moderne au fost nevoite să-și reducă din pretenții. N-au reușit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
încercă să se cațere pe gard, dar nu reuși. Avea nevoie de ceva de care să se sprijine. O bicicletă. De obicei rămâneau câteva în stativul de la intrarea principală. înfundându-și peruca în buzunar, Wilt ocoli barăcile constructorilor, trecu de cantină și tocmai traversa peluza de lângă laboratorul de limbi străine, când din întuneric răsări o lanternă care îi lumină fața. Era paznicul de noapte. — Hei, ce crezi că faci ’mneata aici? întrebă paznicul. Wilt se opri. — Eu... Eu m-am întors
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
și dădu o declarație în prezența unei stenografe de la poliție. Drumul său înspre dubița bleumarin și faptul că nu mai ieși din ea au fost remarcate cu interes de către membrii corpului profesoral din clădirea Catedrei de Științe, de către elevii de la cantină și de către douăzeci și cinci de asistenți asociați care se holbau afară de după ferestrele de la cancelarie. 9 — S-o ia dracu’ de barcă! spuse Gaskell, care îngenunchease lângă motorul ambarcațiunii și era mânjit tot cu ulei. în mod normal, ai zice că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
gardă. — Pe care parte? — Pe dreapta, zise Barney. — Atunci o să trebuiască să forăm în stânga. în felul ăsta, dacă mâna e întinsă în afară, nu riscăm s-o tăiem. Așa că forară în stânga și tăiară cablul principal de alimentare cu energie a cantinei. — Dă-o naibii de mână afurisită! exclamă sergentul. O să forăm în dreapta și să sperăm c-avem noroc. Numai să n-o tăiem pe javra aia în două. Forară în dreapta și la trei metri și ceva ajunseră la stratul de rocă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
pot asigura că până acum nu a cerut așa ceva. Wilt nici nu ceruse. Când, în cele din urmă, i se dăduse voie să doarmă trei ore, ieșise din celula lui la ora douăsprezece și luase un mic dejun sănătos la cantina poliției. Se întorsese în camera de anchetă tras la față, nebărbierit și cu senzația de neverosimil semnificativ sporită. — Ei, și-acum, Henry, ce-i cu sângele? zise inspectorul Flint, reducând cu o octavă oficială distanța dată de funcție, în speranța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
să se facă și mai remarcați. Chiar acum zece dintre ei stau și se holbează în jos pe gaura aia. Directorul-adjunct trecu la o temă mai veselă. — Am plăcerea să vă anunț că am reușit să refacem conexiunea electrică la cantină, le spuse el celor prezenți, așa că o să putem să facem un prânz ca lumea. Eu sper numai să mă simt în stare să mănânc, zise dr. Cox. Șocurile din ultimele zile nu m-au ajutat cu nimic la sporirea poftei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
gen. Dați-ne o fază tare din asta și-o să vă lăsăm să scăpați în chestia cu Wilt. — Ieși din biroul meu! țipă domnul Morris. Domnul MacArthur se ridică. — O să regretați ce-ați făcut acum, zise el și coborî până la cantina studenților ca să scormonească după niște mizerii despre domnul Morris. — Fără teste, spuse hotărât Wilt. Sunt înșelătoare. — Așa credeți? întrebă dr. Pittman. Dr. Pittman era psihiatru practicant la spitalul Fenland și profesor de psihologie criminală la universitate. Nici faptul că, din pricina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
și trăise exproprierea, declasarea, foamea, boala, să fie un om hăituit, să vadă cum fetele suferă și nepoții cresc, neștiind dacă nu vor fi dați afară din școala, cu o fată dată afară din învățământ, cu alta care mănâncă de la cantină săracilor, cu alta departe, cu un ginere mort și care a lăsat în urmă o fată studentă în anul I și un băiat în clasa a IV-a? Totuși, nu își pierduse speranța și îmi spunea că trebuie să învăț
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
sticlă, pantofi Guban, Fă, Rexona, căpșune sau roșii cu lăzile, la jumatate sau chiar pe sfert, că erau de furat. Îmi ieșea zacusca la preț de apă minerală, bine am mai dus-o în comunism. Făceam rost de tot de la Cantină Partidului. Nu există duminică în care să nu ieșim la restaurant. O friptură, 10 lei, o bere, 3 lei, vin spumos, 18 lei, câștigăm patru-cinci mii, după realizări. Am primit locuința. Aragaz 2000, mașina de spălat, televizor color, mobilă, persane
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
tehnice, universități. Se dădea la fiecare etapă examen de admitere extrem de sever. Nu există să nu ai loc în cămin și dacă meritai bursă și dacă erai foarte bun republicana, de 3 ori bursă normală. Bursă acoperea plata căminului și cantină. Profesorii erau deosebit de serioși, promovați pe criterii de competență, extrem de dure și stricte. Politică era asigurată de catedrele de politică, marxism, filosofie, care erau cursuri obligatorii. Promoția mea a pierdut în anul ÎI un sfert din studenți, care au rămas
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
100 $ și raportau cifră în curs. Am rezolvat problema, convingând șefii de export că dacă au raportat o cifră, ăia să fie cifră zilei. Am rezolvat problema în 7 zile, am fost felicitați și că răsplată am primit acces la cantină și bufetul lor și am ajutat pe doamna inginer să își facă licență la „Ștefan Gheorghiu”, zis „Fane patriotul”, unde avea ca îndrumător un coleg de-al meu, cu care stătusem în aceeași cameră de cămin. Era în același birou
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
așa că roadele erau ale noastre, ale poporului, am venit eu de la țară și am trăit și eu omenește că dacă rămâneam la țară făceam tizic și dădeam la sapă. Eram egali, tu la bloc, eu la bloc, tu luai de la cantină partidului și eu tot de a colo, te aprovizionau bișnițarii și eu tot așa. Ce iți lipsea, ca aveai statut de activist și eu chiar eram activistă. EL: Da, dar după 64, cănd Dej a dat declarația de independență că
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
furi și să faci troc cu ce furai de la întreprindere. Țăranul fură de la CAP, IAS, muncitorul din fabrica și ca să mai câștige făcea ciubuc. Vânzătoarele primeau bacșiș, ca să îți dea prin spate lapte, unt, carne. Cine avea relații, lua de la cantină, gospodăria de partid, magazinele speciale și valută cu ajutorul studenților străini. Dacă nu te băgai că păduchele în față, nu exagerai și îți țineai gura închisă, aveai de toate, inclusiv blugi, bijuterii, ce iți poftea inima. Sistemul asta nu putea dura
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
zile. Noi, la rândul nostru, încercam să ne batem joc în toate felurile de Traian. Și, bineînțeles, din instinct, am găsit modul cel mai sigur de a-i face rău: să ne legăm de prietena lui, Ante Livia . Găsisem la cantină vreo șase pungi goale de bomboane fondante și le tăiasem capacele astfel încît pe ele mai rămânea scris doar ANTE. Dedesubt am scris noi cu carioca neagră, verde și mov: ȘI TRAIAN. Seara, după ce am mâncat, am mers în spatele cantinei
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
cantină vreo șase pungi goale de bomboane fondante și le tăiasem capacele astfel încît pe ele mai rămânea scris doar ANTE. Dedesubt am scris noi cu carioca neagră, verde și mov: ȘI TRAIAN. Seara, după ce am mâncat, am mers în spatele cantinei, unde era marginea pădurii, și am bătut în cuie, de șase copaci, cartoanele de bomboane. Rezultatul a fost îngrozitor, instructorii taberei s-au scandalizat, au făcut careu, au scos câțiva copii în mijloc, dar fără să nimerească pe cei din
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
statelor G8? Ai la dispoziție autobuze pentru a te afișa la protestul a 100.000 de tineri, cu pancarte frumos colorate, cu copyright deștept, cu atitudinea de hipiot revoluționar și cu clasicul tricou cu Che Guevara. O vorbă scurtă la cantina universității cu unii dintre viitorii participanți: ești sigur că știi care-i treaba cu protestul ăsta? Poate nu, poate da. Până una alta, se mișcă ceva. Magnetul e adrenalina, materializarea convingerilor, nevoia de a te identifica cu ceva, spiritul de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2168_a_3493]
-
am gândit să vă fac o surpriză, pe urmă m-am gândit să te scutesc de un drum la gară și, nu în ultimul rând, m-am gândit să nu ratez o masă bună de prânz, după atâtea mese la cantină! Ca ostaș al țării, am găsit o ocazie care trecea pe aici și iată-mă-s! După îmbrățișări, Radu fu cazat în camera de lângă bucătărie, avea baia alături și frigiderele aproape... După ce s-au răcorit și s-au primenit, fiind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
disprețul calm al unui neam superior din naștere la Beji-neni, doamna de altă etnie, de altă istorie, de altă zariște cosmică care și ea urcă în cocie cu spondiloză și mult mai grasă întrucât ani în șir a lucrat la cantina ceapeului, și cum zic, așa se întreabă politicienii în abureala aceea a mea, se agită în dosul parbrizelor Patrol Nissan, Mercedes, Opel Vectra, stau acolo și dau din mâini, mișcă din sprâncene ca să ne dea de înțeles că țara e
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
am mers până la capăt. Nu mi-era frică. Un tunel ducea spre Muzeul Țăranului Român, altul spre stânga, probabil spre metrou. Avea cam 1,70 înălțime, era rotund, luminat și avea mult praf. Nu erau urme. M-am întors. Aveau cantină, dușuri, grup sanitar, cabinet medical. Erau trei intrări: în stânga era intrarea Ministerului Afacerilor Externe, la mijloc era o grupă de la Direcția a V-a de pază. I-am baricadat acolo, le-am pus armele în niște dulapuri pe care le-
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
de blând și docil, câteva zile nu-l pot stăpâni. În alte 4 zile voi ajunge la Rm. Vâlcea, localitate în care se stabiliseră părinții mei. Și de data aceasta basarabenii s-au bucurat de o primire frățească (ajutoare bănești, cantine pentru refugiați, case pentru cazare etc.). Vine 23 august 1944. Cetățenii manifestă și jubilează cu prilejul încheierii armistitiului. Noi basarabenii eram, însă, triști, știind ce va urma. După ce ocuparea României de către trupele sovietice constituie un fapt împlinit și comuniștii se
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Eugen Şt. Holban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1710]
-
de cameră. Ne-am prezentat reciproc, era și el de vârsta mea, a absolvit școala profesională din Reșița și lucra la U.C.M.R. ca lăcătuș sculer. Am stat la taclale până s-a făcut timpul ca el să plece la cantină pentru a servi cina. Când s-a întors colegul de cameră, eu dormeam deja buștean, nu l-am auzit. În zori, urma să plec, cu autobuzul și nota de transfer în buzunar, direct la sediul SMT-ului din Oravița. În
Caravana naivilor by Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1101]
-
pentru viitorul cehilor. Peste câteva zile, gluma pare să se îngroașe și se vorbește chiar de o mișcare de trupe în zonă, adică aproape de granița bulgară. Cehii erau în fierbere, entuziaști și gravi; noi, ceilalți, la fel. După prânzul de la cantină sunt chemat de tovarășul X, care făcea parte din colectivul de conducere al taberei și care era ofițer la Interne, și mă pune să dau declarație cu tot ce se întâmplă cu cehii veniți acolo. Ofițerul îngroșa vădit situația, amenințând
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
aterizau în pauze deseori la masa noastră și pe care-i întâlneam și ziua pe plajă. Chiar atunci cad, ca din cer, evenimentele cu intrarea rușilor în Praga și discursul lui Ceaușescu împotriva intervenției, dat cu megafoanele la maximum. La cantină sunt anunțat să mă prezint la camera cutare, unde mă întâmpină chiar persoana care mi înmânase biletul de vacanță și care mă pune să dau o declarație asupra „activităților“ la care participam alături de studenții cehi. Am văzut că omul era
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]