9,526 matches
-
II, pref. Paul Cornea, București, 1967; Teatru, îngr. G. Pienescu, pref. Const. Ciopraga, București, 1968; Poezii populare ale românilor, îngr. și pref. D. Murărașu, București, 1971; Doine. Lăcrimioare. Suvenire. Mărgăritărele, București, 1984; Pasteluri, București, 1984; Proză, I-II, București, 1984; Comedii și drame, Cluj-Napoca, 1986; Poezii, îngr. și pref. N. Manolescu, București, 1993; Muntele de foc, Chișinău, 1996; Jurnalul unei iubiri, îngr. Valentina Pătruț, pref. Paul Cornea, București, 1999; Istoria misiilor mele politice, îngr. și postfață, Teodor Vârgolici, București, 2001. Repere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
1934-1938), la care iscălește și articolul-program (Cuvânt pentru o plecare la drum). Temperament efervescent, de rară energie, în ciuda sănătății șubrede, a fost prezent în numeroase alte periodice, de orientare tradiționalistă sau modernistă: „Abecedar” (Brad), „Adevărul literar și artistic”, „Azi”, „Calendarul”, „Comedia”, „Complex”, „Cosinzeana”, „Curentul”, „Familia”, „Floarea soarelui”, „Gazeta literară”, „Gândul nostru”, „Însemnări ieșene”, „Manifest”, „Năzuința” (Craiova), „Omul liber”, „Opinia”, „Rampa”, „România literară”, „Reporter”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Revista scriitoarelor și scriitorilor români”, „Teatrul”, „Viața literară”. A mai semnat M. Zamfirescu, Constantin Bonea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
a construi supraetajat, aruncând un „pod de argint” între real și imaginar, imaginar și simbolic, concret și abstract. S-ar putea risca afirmația că, dacă expresionismul nu ar fi existat, dramaturgia lui Z. și-ar fi inventat, sui-generis, propriul expresionism. „Comedia tragică” Domnișoara Nastasia (pusă în scenă în 1927 de Compania Bulandra-Maximilian-Manolescu-Storin, la Teatrul „Regina Maria”) este o certă realizare a literaturii dramatice moderne românești. Anterior, scriitorului îi apăruseră compoziții teatrale în revista „Slove” de la Calafat (1924), i se reprezentase în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
melancolică. Piesa Domnișoara Nastasia evocă, asemenea ciclului romanesc Bariera, dar cu un plus de tragism și cu mai nuanțate sondări ale psihicului, mahalaua, văzută altfel decât la I. L. Caragiale, dar la fel de complex cum o adusese pe scenă celălalt promotor al comediei tragice, Mihail Sorbul. Amintind și umanitatea din Azilul de noapte de Maxim Gorki, protagoniștii - Nastasia, Vulpașin -, firi aprige, pasionale, având ceva din hybrisul eroilor tragediei antice, sunt doborâți și în același timp înălțați prin suferință, eroina impresionând și datorită purității
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
fi însușirea de căpetenie a dramaturgului, care într-un bine susținut dozaj injectează în text, odată cu fiorul tragic, presentimentul unui zguduitor, de neevitat sfârșit. „Vina tragică” a personajelor rezidă în patima care le-a înrobit și le devastează. Elementele de comedie sunt utilizate cu măsură, spre sublinierea contrapunctică a filonului dramatic. Deschiderile către expresionism, realismul robust, care poate fi pus alături de cel din romanul Ion al lui Liviu Rebreanu, accentele naturaliste se contopesc într-o structură unitară, de evidentă originalitate. Alte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
cu o haimana, o portocală și un vis”, pronunțat expresionistă, împletind planul realului și al oniricului pentru a relata, în tonalitate poetică, trista poveste a unui vagabond inadaptabil. Ulterior practicării formulei dramei alegorico-simbolice, el va face concesii gustului mic-burghez în comedia apăsat sentimentalistă (dar de anume pătrundere psihologică și virtuți umoristice) Idolul și Ion Anapoda (premiera în 1934 la Teatrul Național din București), ce se apleacă, în manieră tradițională, asupra lumii funcționarilor mărunți, punând în prim-plan tipul insului modest, dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
355-360; Ion Vlad, Marginalii la ediția „Teatru” de G. M. Zamfirescu, ST, 1957, 8; Liviu Călin, „Teatru”, GL, 1957, 36; Valeriu Râpeanu, George Mihail Zamfirescu, București, 1958; Silvia Cucu, George Mihail Zamfirescu și teatrul, București, 1967; Zaciu, Masca, 373-379; Brădățeanu, Comedia, 278-282; Crohmălniceanu, Lit. rom. expr., 163-170; Zalis, Aspecte, 176-183; Crohmălniceanu, Literatura, I (1972), 303-304, III, 24-41; Piru, Varia, I, 388-389; Ist. teatr. Rom., III, 217-221, 284-287, 523-526; N. Barbu, George Mihail Zamfirescu în actualitate, CRC, 1975, 37; Valeriu Râpeanu, Interpretări
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290697_a_292026]
-
temperament vulcanic/ apoi te-am văzut tot mai rar/ desigur, erai mecanic/ și eu biată acar!” Trenurile nopții au fulgerat). Intenția primă poate fi moralistă (demascarea imposturii ori a ridicolului poetic), dar, în ansamblu, versurile au un aer carnavalesc, de comedie spumoasă a limbajului poetic provincial. Parodiile lui P. nu doar descoperă carențe, ele sesizează latențele comice ale unor structuri poetice, și de multe ori chiar le inventează. SCRIERI: Folclor poetic eminamente nou din Țara Maramureșului, Sighet, 1997; Rondeluri implementate, pref.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288764_a_290093]
-
București, 1996; Toma George Maiorescu, Poezii - Poèmes, ed. bilingvă, București, 1997 (în colaborare cu Radu Cretzeanu, Andrée Fleury și Ion Matei); Anghel Dumbrăveanu, Țara himerei - Pays de la chimère, ed. bilingvă, Timișoara, 1998; Honoré de Balzac, Proscrișii și alte povestiri din Comedia Umană, Iași, 1998 (în colaborare); Ioan Flora, Poèmes, Belgia, 2002 (în colaborare cu Anca Măniuțiu). Repere bibliografice: Balacciu-Chiriacescu, Dicționar, 177; Margareta Gynresik, „Roumains déracinés-un roman politique/poétique, „Dialogues francophones”, 1999, 4; Paul Miclău - 70, „Reflex”, 2001, 4-6 (semnează Marcu Mihail
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288101_a_289430]
-
frumoasă, precum și ritmul popular au facilitat răspândirea poeziilor Milcovul sau Cântec și a canțonetelor Muntianul și Pandurul cerșetor. Multe dintre versurile lui au circulat și în Transilvania. Până în 1860, ar fi tradus, adaptat și localizat peste o sută de drame, comedii și vodeviluri. Cele despre care se poate afirma cu certitudine că îi aparțin sunt însă mult mai puține. Cea mai cunoscută dintre aceste localizări este Urâta satului, prelucrată după o dramatizare a romanului La Petite Fadette de George Sand. Transpunerile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286087_a_287416]
-
mai cunoscută dintre aceste localizări este Urâta satului, prelucrată după o dramatizare a romanului La Petite Fadette de George Sand. Transpunerile sale dramatice se conformează modei romantice a vremii (intrigi neverosimile, subiecte contorsionate, motivație psihică precară) și manierei vodevilului și comediei franțuzești de atunci. Efortul de a se apropia de realitatea națională se face simțit în localizările Bucureștenii, Ion cucierul, Cimpoiul dracului, Păcatele vechi, Căpitanul negru, Frații din munte (în colaborare cu C. Dimitriade, după romanul scriitorului francez E. Gonzalès, Les
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286087_a_287416]
-
S-a angajat, la începutul îndelungatei lui activități, în trupa lui Costache Caragiali. A jucat la București și la Craiova, luând parte și la turneele ce se întreprindeau în Moldova și Transilvania. Interpret de vodeviluri, dar și de drame și comedii, M. nu impresiona deloc prin naturalețe, cronicarii vremii reproșându-i „ifosul”. Actorul se confundă cu autorul dramatic, ale cărui compuneri sunt de un retorism strident. Urmărind să redeștepte „amorul de patrie și virtutea”, dramele istorice și „naționale” ale lui M.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288127_a_289456]
-
reținem: savuroase instantanee cu Nichita Stănescu sau la un meci de fotbal arbitrat de Ana Blandiana; câteva exerciții de seducție, în în audiență la Geo Dumitrescu sau Cum se cucerește o femeie...; detașare în fața suferinței (Veselia bătrânei chinezoaice); fine autoironii (Comedia numelor, Ce înseamnă să citești cu pasiune..., Coșmar etc.), întâmplări care subliniază riscurile meseriei de critic (rn dușman în plus), satisfacții în fața unei porții de musaca, atitudinea în fața unor decizii (Doi țărani) sau riscurile unui gest de curtoazie (cel din
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
George Pruteanu ( Cum a dansat George Pruteanu ceardaș), Alexandru Condeescu (Râzând în hohote), sau Grigore Vieru (Metodă de seducție). De reținut că multe dintre textele acestui volum sunt adevărate scheciuri în care triumfă poanta: Pisica de mare și literatura română, Comedia numelor, Dialog cu o ușă de autobuz etc. și mai mult decât atât, suntem dispuși chiar să-i dăm dreptate lui eans („Eu nu mai înțeleg nimic din Rumania”), dacă ne gândim la ce se întâmpla (înainte de 1990) la câte
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
însă ca dramaturg. Întâia sa piesă, Postul de radio de pe strada Rareș (1959), este distinsă cu Premiul „Vasile Alecsandri” al Ministerului Învățământului și Culturii și va fi reprezentată în anul următor la televiziune. Debutul pe o scenă profesionistă îl constituie comedia lirică Grădina cu trandafiri (1963). Metaforă a fericirii colective, această piesă, deși cunoaște un mare succes, fiind jucată pe numeroase scene din țară și străinătate, nu impune personaje memorabile, majoritatea fiind construite schematic, pe o singură trăsătură de caracter, după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285355_a_286684]
-
nu atât prin piesele cu subiecte - astăzi vetuste - centrate pe tema educației morale a tineretului din „era socialistă”, cât prin câteva piese mici din planul al doilea al creației sale (Verbul galben, Vârsta zero). Una dintre lucrările sale de rezistență, comedia Duet, în treisprezece capitole, probează vocația comică a dramaturgului care, observator fin, persiflează cu vervă tot ce este fals, mediocru, limitat. În 1974, a publicat impresii de călătorie în volumul Ochii și lumea, aici dezvăluindu-se două fațete inedite ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285355_a_286684]
-
Iași, 1974; Neștiuta strălucire, Iași, f.a. Repere bibliografice: Virgil Brădățeanu, Viziune și univers în noua dramaturgie românească, București, 1977, 354; Adriana Popescu, Dramaturgi români contemporani, TTR, 1983, 3; Constantin Ciopraga, Moment, CRC, 1984, 23; Horia Zilieru, Andi Andrieș sau Poeticul comediei realiste, CL, 1984, 6; Florin Faifer, Alb, galben, violet, „Viața”, 1993, 1; Dicț. scriit. rom., I, 69-70; Andi Andrieș, DRI, I, 26-31; Popa, Ist. lit., II, 963; Busuioc, Scriitori ieșeni (2002), 37-38. C.Br.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285355_a_286684]
-
pe câțiva milimetri pătrați. Acest aparat a fost fixat pe organele genitale ale 60 de subiecți care s-au oferit voluntar să participe la experiment (bărbați și femei), în timp ce urmăreau diferite secvențe de film, între care un film horror, o comedie (Mr. Bean) și un film pornografic 1, proiectate într-o sală a laboratorului. Filmul fusese în prealabil testat și selecționat pentru faptul că excita atât bărbații, cât și femeile. În timp ce subiecții urmăreau filmele, echipa de cercetători observa, discret și la
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
cu ajutorul aparatului foto, schimbările de temperatură ale corpului. Rezultatele? S-a remarcat desigur o diferență a temperaturii din zonele genitale în funcție de diferitele filme. Per ansamblu, această temperatură atingea 34 de grade în timpul filmului porno și doar 32 de grade în timpul comediei. În ceea ce privește diferențele între sexe, se constată că temperatura bărbaților și femeilor a început să crească în 30 de secunde. Bărbații au atins excitația maximă în 664,6 secunde (aproximativ 10 minute), iar femeile în 743 de secunde - rezultând o diferență
[Corola-publishinghouse/Science/1848_a_3173]
-
susține rubrici în revistele „Teatrul”, „Cinema”, „Contemporanul”, „Libertatea”, „Cronica română”. Cea dintâi carte, Vizite, îi apare în 1985. Actorul de mare suprafață, cu voce baritonală, puternică, plină, cu dicție impecabilă, sever și subtil ironic chiar și atunci când interpretează roluri de comedie, profesează o poezie rafinată, cu asociații metaforice căutate, revendicându-se fie din folclor, fie din atenta cântărire a temelor și procedeelor teatrale. Organizate în jurul marii treceri de dincolo de ființă, poemele exprimă o stare melancolică, discretă și tihnită: „dulapurile se sufocă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285229_a_286558]
-
A. I. Odobescu, Mircea Eliade (La țigănci și fragmente din Aspecte ale mitului, 9/1967), Marin Preda (povestirile Pârlitu’ și Salcâmul, 1-3/1982) și Eugen Ionescu (Viața grotescă și tragică a lui Victor Hugo, 2/1972), căruia i se publică și comediile Englezește fără profesor (inedit, 1/1965) și Jacques sau Supunerea (11-12/1969), în versiunea românească a Sandei Șora. Dramaturgia este reprezentată de Mircea Eliade (Coloana nesfârșită, 10-12/1976) și Marin Sorescu (un fragment inedit din piesa Vărul Shakespeare, 319-321/1990
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289596_a_290925]
-
de amor” și totul, VR, 1990, 4; Al. Ruja, Mircea Cărtărescu - imaginar și viziune, JL, 1990, 25; Lucian Alexiu, Viziunea ironică, O, 1990, 26; Monica Lovinescu, Vis-memorie-privire, VR, 1990, 10; Gheorghe Grigurcu, Levantul în societate, VR, 1990, 10; Nicolae Manolescu, Comedia literaturii, RL, 1990, 47, 48; Coșovei, Pornind, 122-134; Mircea Țicudean, Struțocămila sau inorogul, APF, 1991, 1-2; Cornel Regman, Mircea Cărtărescu, „Levantul”, JL, 1991, 1-4; Manuela Tănăsescu, Spăimoasele simetrii dintr-un Levant feroce, JL, 1991, 1-4; Nicolae Bârna, Visul și facerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286129_a_287458]
-
de caz din practica clinică. Abordarea holistă a formei își găsește expresia cea mai clară în cadrul demersurilor de urmărire a intrigilor sau a structurilor unor narațiuni autobiografice complete. Se desfășoară, de pildă, povestea sub forma unei tragedii sau a unei comedii? Povestea evoluează ascendent, apropiindu-se de momentul prezent din viața naratorului, sau coboară spre perioade ori situații anterioare, mai favorabile decât cele la care din prezent? Cercetătorul poate căuta punctul culminant sau cel nevralgic care, practic, aruncă o anumită lumină
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]
-
adoptarea unei serii de strategii din domeniul criticii literare. Asemenea strategii sunt bazate pe luarea în considerare a tipologiei narative, a progresiei narațiunii și a coeziunii sale. Una dintre tipologiile frecvente conținând patru tipuri narative de bază include povestirea romanțată, comedia, la tragedia și satira. În cazul variantei „romanțate” un erou trece printr-o serie de provocări cu care este presărat drumul spre ținta lui sau spre victoriasa finală, iar esența călătoriei este lupta în sine. Scopul „comediei” este restaurarea ordinii
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]
-
include povestirea romanțată, comedia, la tragedia și satira. În cazul variantei „romanțate” un erou trece printr-o serie de provocări cu care este presărat drumul spre ținta lui sau spre victoriasa finală, iar esența călătoriei este lupta în sine. Scopul „comediei” este restaurarea ordinii sociale, iar eroul trebuie să posede abilitățile sociale necesare pentru a învinge pericolele ce amenință această ordine. În „tragedie”, eroul este învins de forțele răului și ostracizat de către societate. În fine, „satira” oferă o perspectivă cinică asupra
[Corola-publishinghouse/Science/2308_a_3633]