6,028 matches
-
sunt de aruncat ? — Nu ! Astea le păstrez. Le acoperă cu mâna, protector. — Și unde sunt cele de aruncat ? Urmează câteva clipe de tăcere. Bunicul Își ferește privirea. — Bunicule ! Nu se poate, trebuie să arunci măcar o parte din chestiile astea ! exclam, făcând eforturi să-mi Înăbuș râsul. N-ai nevoie de toate tăieturile astea din ziare, de acum o mie de ani. Și asta ce e ? Mă Întind peste tăieturile din ziare și extrag o mingiuță veche, cu elastic. Asta sigur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
cu potențial. Poate că privirea lui mă va observa imediat În mulțime ! — OK, oameni buni, spune Paul, intrând În departament cu pași mari. E la etajul ăsta. O să intre Întâi la administrativ... — Hai, toată lumea să-și vadă de treburile zilnice ! exclamă Cyril. Acum ! Fuck. Care naiba or fi treburile mele zilnice ? Ridic telefonul și formez codul voice mailului. Aș putea să-mi verific mesajele. Mă uit În jurul meu - și văd că toată lumea face exact același lucru ca mine. Nu se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
om care e În stare să recite replică cu replică toate filmele lui Woody Allen nu are cum să nu fie un loser. Simt că mă străbăte un val de mânie, În numele lui Connor. — Nu știi absolut nimic despre el ! exclam. Îmi doresc să nu fi stat niciodată lângă tine atunci, În avionul ăla idiot ! Te Învârți În jurul meu și-mi spui toate chestiile astea ca să mă stârnești, purtându-te de parcă m-ai cunoaște mai bine ca oricine altcineva... — Poate chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
gând, În ultima clipă Înhaț și o poșetuță mică Gucci. — Arăți fenomenal ! spune Lissy, când fac o piruetă În fața ei. Absolut fenomenal ! — Sunt prea elegantă ? — Firește că nu ! Ce naiba, doar ieși În oraș cu un multimilionar ! — Nu mai spune asta ! exclam, cu un ghem de nervi la stomac. Mă uit la ceas. E aproape ora opt. O, Doamne. Acum chiar că Încep să devin cu adevărat nervoasă. Cu toată distracția asta a pregătirilor, aproape că am uitat pentru ce sunt toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
am pus În ea ! Nu-mi vine să cred că totul a ieșit atât de rău. — Așa ! Învață-l minte ! Îmi sare În ajutor femeia În auriu, din colțul opus al camerei. Știi, fata asta are un soț absolut extraordinar, exclamă către Jack. Și n-are nevoie de tine ! — Îți mulțumesc pentru cină, spun, cu ochii la fața de masă, În clipa În care un chelner apare ca prin farmec, cu haina mea. — Emma, spune Jack, ridicându-se În picioare siderat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
iar eu rămân uitându-mă după el, scăpând un cub de gheață În iarbă. Un apartament. Asta nu poate să Însemne decât un singur lucru. O să facem sex. Și, din senin, mă cuprinde o nervozitate insuportabilă. — Doamne, ce tâmpit sunt ! exclamă Connor, lăsându-și jos cuțitul. Doamne, ce orb am putut să fiu. Se Întoarce cu fața spre mine, și Îmi aruncă o privire albastră otrăvită. Emma, știu cu cine te vezi. Mă cuprinde un atac uriaș de spaimă. — Ba nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
spune Jack, extrem de atent. Chiar așa ? — Da, da. Se apleacă În față, confidențial. Și când zic șeful cel mare, zic chiar șeful cel mare. — Șeful cel mare, repetă Jack. Sunt impresionat. — Jack, poate pune Kerry o vorbă bună pentru tine ! exclamă mama, cu inspirație subită. Nu e nici o problemă pentru tine, nu, Kerry, draga mea ? Mai am un pic și izbucnesc Într-un râs nebun. Adică aș face asta, dacă situația nu ar fi atât de total și de incredibil de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Întrebător și eu Îl fixez rugător, Încercând să-i transmit mesajul că n-am avut de ales, că Îmi pare foarte rău, că, ce s-o mai lungesc, Îmi vine să mor... Înțeleg că am fost deconspirat, spune zâmbind. — Jack ! exclamă Kerry, care și-a reluat aerul superior. Îi zâmbește fermecător și-i Întinde mâna. Îmi pare bine să te cunosc cum se cuvine. — Mă bucur, spune Jack. Dar... n-am făcut deja cunoștință ? — Ca oameni din aceeași branșă, spune Kerry
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
la picioare, care face „Huuuu!“ spre el. — Nu, zice din nou. Nu. Nu pot să cred una ca asta. — Connor, spune cineva, punându-i o mână pe umăr, dar el se scutură. — Connor, Îmi pare foarte rău, zic neajutorată. — Glumești ! exclamă un tip din colț, care e evident chiar și mai Încet la minte decât Connor și trebuie să i se explice cuvânt cu cuvânt totul, ca la copiii mici. Acesta ridică privirea spre mine. Și de cât timp durează chestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
descurcam ? — Poftim ? Casc ochii mari la ea. — În vis. Mă privește fix, și obrajii i se colorează instantaneu. Mă descurcam ? — Lissy... zic, făcând o față agonizată. — Eram groaznică, așa-i ? Eram groaznică ! Știam eu ! — Nu, firește că nu erai groaznică ! exclam. Erai... erai foarte... Nu-mi vine să cred că am la modul real o conversație despre potențialul sexual al celei mai bune prietene ale mele ca lesbiană de vis. — Uite ce e, vrei te rog să uităm total subiectul ? Ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
O clipă mai târziu, telefonul sună din nou. — Emma, te rog, spune Jack, ascultă-mă doar un moment. Știu că trebuie să fii foarte supărată. Dar, dacă mă lași o clipă să-ți explic... — N-ai auzit ce-am spus ? exclam, cu fața În flăcări. Te-ai folosit de mine și m-ai umilit și nu mai vreau să vorbesc cu tine niciodată, nu mai vreau să te văd, să te ascult, nu mai vreau să... să... — Te simt În apropierea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
dar nu Îmi trebuie. — Ce se Întâmplă aici ? aud un glas În spatele meu și ridic ochii. Lissy, cu respirația Întretăiată, se zgâiește la buchet. O, Doamne. Sunt de la Jack ? — Da. Dar nu le vreau, zic. Vă rog luați-le. Stați ! exclamă Lissy, punând mâna pe celofan. Lăsați-mă doar să le miros și eu un pic ! Își Îngroapă fața Între petale și inhalează adânc. Uau ! Sunt absolut incredibile ! Emma, le-ai mirosit? — Nu ! zic supărată. Nu vreau să le miros. — N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
astea. Se uită la curier. Și ce-o să faceți cu ele ? — Nu știu. Ridică din umeri. Le aruncăm, cred. — O, Doamne. Lissy Îmi aruncă o privire de control. Ce risipă... Ia stai. Doar nu... — Lissy, nu pot să le accept! exclam. Nu pot ! O să creadă că asta Înseamnă că totul e OK Între noi. — Nu, așa e, ai dreptate, spune Lissy călcându-și pe inimă. Trebuie să le trimiți Înapoi. Atinge o petală roz și catifelată de trandafir. Și totuși, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ai de gând să trimiți astea Înapoi ! strigă. Mâine seară dau o petrecere. Vor fi absolut perfecte. Se uită repede la etichetă. Smythe and Foxe ! Tu știi cât de scumpe sunt florile astea ? — Nu mă interesează cât sunt de scumpe ! exclam. Sunt de la Jack ! E imposibil să le primesc. — De ce ? E absolut incredibilă. — Fiindcă... e chestie de principiu. Dacă le păstrez, Înseamnă că Îi transmit mesajul „Te iert“. — Nu neapărat, răspunde Jemima. Ar putea să Însemne și „Nu te iert“. Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ușa departamentului de marketing, trag aer În piept adânc, după care intru, Încercând să-mi iau cel mai relaxat aer de care sunt În stare. — Bună dimineața la toată lumea, spun, scoțându-mi jacheta și punându-mi-o pe scaun. — Emma ! exclamă Artemis pe un ton sarcastic și Încântat. Măi să fie ! Bună dimineața, Emma, spune Paul, ieșind din birou și măsurându-mă din priviri. Ești OK? Da, sunt bine, mulțumesc. — Dorești cumva să... discutăm despre ceva ? Spre mirarea mea, pare extrem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
asta. Pe bune, cât de greu e ? Cară-te, Wendy ! spune Katie. Las-o pe Emma În pace. — Acum nu mai poate omul nici măcar să vorbească cu tine, nu ? spune Wendy. Acuma, gata, crezi că ești deasupra noastră, nu ? — Nu ! exclam șocată. Nu cred deloc că... Dar Wendy a ieșit deja ca o vijelie. — Bravo, zic, cu voce ușor tremurândă. Bravo ! Nu era destul ce mi se Întâmplase, acum o să mă mai și urască toată lumea ! Expir adânc și mă privesc lung
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Woody Allen. Se freacă pe chipul Îmbujorat. Oare mințea ? — Nu. Sunt sigură că nu... Aici mă opresc, neajutorată. — Emma... Mă fixează perplex. Toate femeile au secrete ? O, nu. Ce-am făcut, i-am distrus Încrederea În femei pe viață ? — Nu ! exclam. Sunt sigură că nu ! Sincer, Connor, cred că numai eu am. Cuvintele Îmi Îngheață pe buze În clipa În care zăresc o fulgurare de păr blond, pe care parcă Îl știu de undeva, la intrarea În sală. Îmi stă inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
trotuar.Miki închise radioul.Se auzeau zgomote de geamuri sparte și țipetele femeilor. Acum oamenii alergau îngroziți pe aleile din parcul teatrului.Din când în când se opreau și priveau în urmă șocați. Groaza pusese stăpânire pe ei. -E cutremur! exclama speriat Bazil. -A fost cutremur,îl linisti Miki.S a terminat. -Nu înțelegeam de ce mă trage volanul în dreapta.Am crezut că am pană. Au privit împreună la pagubele produse de sinistrul de pământ. Geamuri sparte la restaurant și la poștă
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
alergat la o tutungerie.Când s-a întors,a fost invitat în sală. A tras un bilet de examen de pe masă.A citit numărul: ”13” .Ghinion!Asistentul l-a încurajat. In timp ce lectura biletul cu numărul fatidic,profesorul a exclamat retoric:”Oare,unde sunt țigările mele?”.In febra examenului, studentul s-a ridicat din bancă și ca în transă i-a înmânat pachetul de țigări și restul de bani. Apoi a rezolvat cu succes subiectele.A primit pe carnet nota
BANCHETUL CUGETĂRILOR by Eugen - Nicuşor Marcu [Corola-publishinghouse/Imaginative/1594_a_2966]
-
patronului acestui pelerinaj, apostolul Iacob. Nu știu cât timp am rămas în catedrală. De fapt, timpul dispăruse și a rămas doar comuniunea cu Dumnezeu, o liniște interioară totală, o mulțumire și bucurie de nedescris. Am putut în acele momente să exclam: O, clipă, rămâi! Fiindcă o clipă de comuniune cu Dumnezeu poate fi atât de intensă, de plină, încât ți se pare o veșnicie. La ieșire este un ghișeu unde am bucuria și favoarea de a primi ultima ștampilă în pașaportul
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
proprietari exportatori de grâne, care, în caz că ar fi fost instalate carantine noi, ar fi întîmpinat dificultăți la primirea în porturile Galați și Brăila a vapoarelor închiriate pentru transportul mărfii lor. "Vor muri atunci de holeră unii din sărăcime?" - Ei și!", exclamă malițios redactorul gazetei 496. 4. Mersul epidemiei din 1893 Holera și-a făcut apariția în România la 7 iulie 1893, când la Brăila s-a înregistrat prima asemenea îmbolnăvire, importată, probabil, cu una din navele sosite din Orient, deși toate
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
câțiva ani sistematic. Lipsesc cele mai indispensabile lucruri: ser pentru bolile ce amenință, chinină, piese de pansament. Se întrebuințează mai mult ce a apucat să aducă fiecare medic cu dînsul"532. Străbătând Iablanița, unde molima făcea mereu victime, marele cărturar exclama: "Ce nenorocire, Doamne, această hâdă moarte fără glorie, care ne învăluie încet din toate părțile!"533 . Privitor la faptul că, până la 3 august, pierderile armatei noastre au constat din 11 ofițeri și 775 de soldați, Iorga ține să sublinieze că
Biciul holerei pe pământ românesc by Gheorghe Brătescu și Paul Cernovodeanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295567_a_296896]
-
tulbură liniștea ce devenise parcă singura stăpână. Hei! E cineva acasă? am strigat aproape la unison, În timp ce ne scoteam hainele și căutam din priviri un loc pe unde să le abandonăm. Ce bucurie! am auzit-o pe mama dintr-o dată, exclamând În spatele nostru, cu brațele larg deschise, neștiind pe cine să Îmbrățișeze mai Întâi. Bineînțeles că nici lacrimile nu s-au lăsat mult așteptate, rostogolindu-se calde și discrete... Lăsați-mă să vă privesc! Sunteți superbi! Vă prinde de minune această
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
să rupă zăgazuri... Am rugat asistenta să aducă puțin băiatul. Sper că nu te superi! Încerca mama să se scuze... și mi-a prins strâns mâinile Într-ale ei, gata să mi le rupă. Ia priviți ce frumusețe de copil! exclama asistenta care intrase În grabă. L-a așezat la pieptul meu... și am crezut că lumea toată s-a topit În acel moment. Era cea mai fină atingere, o senzație atât de suavă și de plăcută, cum nu mai cunoscusem
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
când a ieșit la cumpărături și când trebuia să citească de pe bucățele de hârtie ascunse În buzunar avea să se dezlege În curând. Revenind În cartierul vechi, după ceva vreme și intrând la „Fornaia”, un bătrân aflat la cumpărături a exclamat, plin de uimire: „Femeie, tu semeni cu Ana!”... Și doar atunci a Înțeles, din tremurul mâinilor vânzătorului, din privirile ce nu se puteau desprinde de pe chipul ei, că ea, străina, purtând numele Maria, și venită dintr-o țară Îndepărtată, semăna
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]