5,035 matches
-
pentru el și concomitent cu atitudinea lor de evitare este pierdută și sursa de întărire. Trăirea sentimentului de evitare se datorează unor bisări la nivelul relațiilor cu apropiații care încearcă să ofere suport persoanei depresive, cărora depresivul le răspunde cu indiferență sau sentimente de mânie, aceasta ducând la ostilitate ascunsă sau suport superficial din partea celor apropiați. Atitudinea de respingere sau evitare a persoanelor din proximitate va duce la instalarea depresiei, în felul acesta apare cercul vicios depresie-respingere, depresia fiind înțeleasă în
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
unipolară. Depresia are două forme de bază: varianta unipolară implică apariția emoțiilor negative, a pierderii interesului pentru activitățile cotidiene. În forma bipolară, cunoscută adesea sub denumirea de tulburare maniacal depresivă, pacienții experimentează de asemenea episoade maniacale care implică euforie, grandomanie, indiferență care poate conduce spre comportamente impulsive foarte variate, ce pot fi regretate ulterior. Tulburarea bipolară apare la doar 1-2% din populație, fiind de obicei tratată cu medicamente care stabilizează dispoziția, cum ar fi litiu, în timp ce tulburarea unipolară afectează într-un
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
la Eminescu și Iorga, pe care zona îi revendica mai mult poate decât se conectau ei înșiși la locurile natale, denotă deznădejdea unui colț de lume prolific, dar uitat de lume, de fapt, ignorat de centru. În Bucovina nu doar indiferența capitalei irita, ci și ofensiva culturală ce însoțea centralizarea politico-administrativă. De aici decurg eforturile de localism creator ca și catalizator al spiritului locului, al mândriei locale, ca reacție la tendințele nivelatoare manifestate de centru. Pe de altă parte, prin localism
[Corola-publishinghouse/Science/84940_a_85725]
-
nu a avut un oarecare succes, chiar și pentru că anumite caracteristici ale organizației militare au făcut mai dificilă instituționalizarea relațiilor elită-masă sau pentru că, dată fiind situația politică în care a avut loc intervenția, regula obișnuită a fost neimplicarea depolitizarea și indiferența la nivel de masă. De asemenea, regimul militar prezintă foarte rar elemente instituționale distincte față de regimul precedent, dincolo de formarea clasicei juntas sau a unor organe consultative care reprezintă cadrul decizional și guvernativ principal. Aproape niciodată regimurile militare n-au creat
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
regim (vezi Germani, 1971, 102). Grupurile sociale subalterne, dar cu o activitate anterioară în politică (și care pot deveni baza de susținere a unei consistente opoziții anti-regim), sunt conduse spre "reintegrare": regimul le poate constrânge, solicitându-le, eventual, "apatia" sau "indiferența" politică. Astfel, demobilizarea, spre deosebire de mobilizarea de la nivel înalt, nu este menită a crea un consens activ sau legitimitate, ci, mai degrabă, o acțiune de neutralizare a celor care se opun regimului. Spre deosebire de mobilizare, care se adresează întregii comunități politice, cu
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
nimeni nu poate fi sigur că "epuizarea" moștenirilor despre care am discutat mai sus este întotdeauna pozitiv. Nu este deloc evident că moderația și radicalismul scăzut, componente fundamentale ale consolidării democratice în Spania și Chile, nu sunt indisolubil legate de indiferență și pasivitate (tendințe permanente în cadrul acestor culturi politice complexe). Eșecul acestor tendințe ar putea însemna dispariția moderației, de pildă. În plus, se știe că cei care nu au memorie istorică își pierd identitatea și sunt condamnați să facă aceleași greșeli
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
la noi ziua de lucru începe cu o pauză. (CR) Cealaltă lume Franța, în exemplul reținut este bine unsă și funcțională, doar că oamenii, chiar și în cuplu, chiar și în grup, se simt mai singuri ca niciodată, în vreme ce o indiferență discretă le cuprinde sufletele: Oamenii așezați la mesele lor de pe terasă nu-l bagă în seamă pe bărbatul care stă singur în stradă, trecătorii nu-l privesc, mașinile încetinesc și îl depășesc, el face piruete, se așează în genunchi, se
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
în maică-sa, na! Nu mai e problema mea! Nimănui nu-i păsa că veneam pe lume, dar în același timp totul se punea în mișcare ca să nu pot să nu vin. De neînțeles. Ești convocat aici jos, dar din indiferență. Eram așteptat, dar de nimeni. Știam că odată ieșit, aș fi avut infinit mai puțină importanță decît în momentul precis al ieșirii. Tot interesul meu rezida în trecerea de la intra la extra. Nu eram decît un eveniment. Eram ceva ce
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
care știe că, pentru generațiile ce au urmat, curiozitatea legată de traiul cotidian pe vremea părin ților și a bunicilor e limitată, inconstantă, vremelnică, și orice insis tență suplimentară, orice notă melodramatică riscă mai degrabă să stîrnească reacții adverse sau indiferență. Or Tudor Alexander e un scriitor perfect ancorat în epoca actuală și care ține să atragă spre lectură nu doar vîrstnicii amatori de parfumuri apuse, ci și pe tinerii pentru care trecutul nu e doar o literă moartă într-un
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
ale autorului Pustiului dragostei. Și trezește din nou interesul cititorului contemporan pentru o figură majoră a secolului trecut, pe care nici măcar premiul Nobel obținut în 1952 nu părea să o mai ferească de pulberea nimicitoare a uitării. E drept că indiferența respectuoasă manifestată, academic mai mult, față de romanele sale, nu s-a prea schimbat și praful continuă să se adune pe un stil clasic, dar considerat demodat, în ciuda canonizării literare reprezentată de publicarea în celebra "Pléiade". Ceea ce răzbate la suprafață, înviorat
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
romanului. Apoi, cititorul pătrunde în cercuri concentrice în această lume întunecată a frustrărilor, obsesiilor și neîmplinirilor care, însă, rămîne profund umană. Odată ce s-a debarasat de cadavrul stînjenitor (care e "rece ca un jambon și deja aproape cenușiu"), cu o indiferență ce l-ar fi făcut invidios și pe Străinul lui Camus, profesorul o întîlnește pe Myriam, mama vitregă a tinerei decedate. Și se produce o cutremurare în întreaga sa ființă, cum nu mai cunoscuse pînă atunci. Fizic și intelectual, Marc
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
doi indieni care nu părăsiseră niciodată înălțimile muntoase din Columbia înainte de această călătorie. "Ce v-a surprins cel mai mult de cînd sunteți în Europa?" Mă așteptam să vorbească despre cuceririle tehnice ale lumii "moderne", despre orașele noastre monstruoase, despre indiferența și agresivitatea oamenilor de pe stradă. O tăcere lungă, un nesfîrșit schimb de vorbe în limba celor doi Kogi, un șaman și ucenicul său. Iarăși tăcere. Răspunsul, în spaniolă, al celui mai tînăr: "Tunelurile." A doua întrebare: "Ce-ați făcut în
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
i-a venerat mereu pe acei voluptuoși ai eșecului, acele ființe care rivalizează în abulie cu îngerii și care se opresc în pragul oricărei întreprinderi. Cultului strident al eficacității, al imaginii-vitrină scînte ietoare, caracteristic societății contemporane, Cioran îi opune nonșalanta indiferență a unui codaș fin-de-siècle, clădindu-și un mic discurs de disuasiune și derută binefăcătoare, descărcîndu-se de responsabilitatea proprie printr-o ironică punere sub acuzație a truditorilor, totul măiestru țesut într-o rețea seducătoare de ambiguități: Pentru a nu insulta credințele
[Corola-publishinghouse/Science/1552_a_2850]
-
uniformitatea comportamentelor, deoarece desfășurându-se același tip de activitate, se constituie o formă de influență socială numită și facilitare socială care stimulează motivația îmbunătățind performanța. - gestionarea eficientă a relațiilor preferențiale afective deoarece au un caracter subiectiv, exprimând simpatia, respingerea sau indiferența - unilaterale sau reciproce- dintre membrii echipei poate fi garanția obținerii de rezultate bune și foarte bune; - încurajarea cu prudență a relațiilor preferențiale operaționale ce au un caracter practic ce relevă cu cine dorește fiecare să colaboreze pentru atingerea obiectivului. Practica
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
pe scurt ceea ce este caracteristic acestui sport de-a lungul timpului, ar fi bărbăția și ardoarea luptei sportive, care au compensat toate celelalte neajunsuri legate de condițiile de joc, reguli de joc în permanentă schimbare, și nu în ultimul rând, indiferența celor abilitați să recunoască și să promoveze acest sport. Jocul de polo pe apă este recunoscut oficial în 1885, an în care se atestă existența a 11 reguli de joc, ce vor fi completate în 1888, 1890 și în 1899
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
cu care mesajele comunicate indirect sunt primite prin simboluri se datorează procesului de învățare. Procesul de comunicare are atât componente afective cât și cognitive. Este vorba, în primul rând, de componentele afective ale atitudinii emițătorului față de receptor (atracție, repulsie sau indiferență); asupra mesajului își pun amprenta componentele cognitive ale atitudinii emițătorului. Mesajul poate fi influențat în măsura în care emițătorul percepe atitudinea de atracție posibilă a receptorului față de el, caz în care el se va putea aștepta ca mesajele sale să fie primite cu
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
cu totul real pentru cunoașterea vieții omului. Preferința poate și trebuie să devină un obiect al cercetării științifice." [2] În aceeași lucrare, Achim Mihu definește sociometria ca fiind "tratamentul cantitativ al relațiilor interumane preferențiale." Preferința manifestată prin alegere, respingere sau indiferență dintre persoane, presupune spontaneitate afectivă, trebuie să fie neelaborată, exprimată intuitiv și imediat. 5.2 Ce determină alegerea sociometrică? După N. Ralea și T. Herseni: "Oamenii se atrag, se resping sau își sunt indiferenți, în primul rând nu după sentimentele
Polo pe apă by Silviu Şalgău () [Corola-publishinghouse/Science/91527_a_92972]
-
în trei domenii: Domeniul de acceptare 0≤P≤P1: probabilitatea acceptării lotului este foarte mare (riscul pe care și-l asumă furnizorul de a i se respinge loturi cu fracțiunea defectivă P≤P1 este mic, cel mult α). Domeniul de indiferență P1<P<P2: atât probabilitatea de acceptare cât și cea de respingere variază în limite largi, astfel că practic nici acceptarea nici respingerea nu sunt asigurate. Domeniul de respingere P2≤P≤1: probabilitatea respingerii loturilor cu fracțiunea defectivă P≥P2
Aplicaţii ale statisticii matematice by Elena Nechita () [Corola-publishinghouse/Science/323_a_639]
-
Dacă așa stau lucrurile, atunci nu va exista un singur tip de politică a securității, bazată pe putere, care să fie cea mai rațională în orice situație. Wolfers deosebește în continuumul sistemului internațional diferite grade între polul puterii și polul indiferenței. În primul caz, politica puterii este necesară. Încercările de a considera o putere imperialistă ca Germania nazistă doar ca un simplu membru al comunității internaționale vor genera politici conciliatoriste, lipsite de orice șansă. Totuși, la polul indiferenței, unde oricît de
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
puterii și polul indiferenței. În primul caz, politica puterii este necesară. Încercările de a considera o putere imperialistă ca Germania nazistă doar ca un simplu membru al comunității internaționale vor genera politici conciliatoriste, lipsite de orice șansă. Totuși, la polul indiferenței, unde oricît de multe oportunități de atac s-ar întrezări, aceasta nu poate determina un stat să-l lanseze, "nimic nu subminează în mai mare măsură securitatea [...] decît acumularea de putere într-un mod care poate produce teamă și contrareacții
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
a explica comportamentul statului (pentru aceasta și pentru ceea ce urmează, vezi capitolul 3). Domeniul internațional a fost ulterior caracterizat ca o societate anarhică sau ca diferite contexte descrise așa cum a făcut-o Wolfers, prin poli ai puterii și poli ai indiferenței. Cutia neagră a luării deciziilor la nivel guvernamental a fost deschisă de analiza politicii externe (capitolul 5). Abordările din perspectiva conexării continuau să opereze cu relațiile transnaționale dintre actori economici, dar și ne-economici. Singura cutie neagră rămasă era acum
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
aspect relațional poate fi folosită ca mijloc de apărare împotriva amenințărilor. Președintele Harry Truman a încercat să-l impresioneze pe Stalin la conferința de la Postdam din 1945, spunîndu-i că Statele Unite au creat o bombă atomică. Cu toate acestea, Stalin, simulînd indiferența, a redus impactul acestui posibil atu de negociere. Astfel, orice instrument al puterii devine o resursă potențială de putere doar dacă controlul asupra lui înseamnă ceva pentru celălalt actor aflat în interacțiune. Puterea provine din această relație, nu doar de la
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
împliniri. Ediția cea mare a fost violent atacată cu obiecții în totul exterioare literaturii. Erau în general pretexte sub care se ascundeau nemulțumiri personale. Autorul a fost urmărit în viața lui profesională cu o stăruință sălbatecă, suportată cu dispreț și indiferență. Ce rost are acum a destăinui, în ton patetic, toate aceste mizerii inerente existenței? Ar fi să mă răzbun, iar răzbunarea e o vorbă lipsită de sens în câmpul artei. Timpul rămâne nepăsător la micile noastre lupte, ochiul lui nu
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
trăire a materiei. Un istoric se abstrage de prezent, dar nu se abstrage de orice conținut sufletesc și poate avea atitudini ideale. Și dealtfel în cazul Slavici am voit a arăta că Slavici întrunește notele obiective, convenționale ale "omului antipatic". Indiferența pentru cauzele fizice ale operelor a făcut să nu urmăresc deloc statul personal al scriitorilor. Astfel articolul despre N. Iorga a fost compus pe când autorul trăia și e de ghicit ce enorm ar fi fost scandalul dacă Istoria ar fi
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
lui (Ceasuri de mulțumire). Improvizațiile madrigalești sunt focoase și decente, cântecele ca Fracul meu se conduc după Béranger. Repetiții în chip de refren la fiece strofă, o frază lunecoasă, un ton sentențios și emoționat, de o curioasă solemnitate lirică, în ciuda indiferenței cuvintelor, acestea sunt notele tehnicii lui C. A. Rosetti și cu această mecanică este realizată romanța A cui e vina (1839), care înfățișează pentru poezia română ceea ce sunt La libertá de Metastasio și Sonetul lui Arvers sau Menuetul lui Boccherini
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]