8,741 matches
-
Bernd Gutberlet. Apele încep să se limpezească. Nelly simte nevoia să o facă puțin pe gazda cu noi, basarabenii, deși este și ea oaspete la Lisabona. Dintre cei câțiva CSI-ști care se arată încântați să cunoască scriitori din Moldova, un ins cu voce de stentor, venit tocmai din Azerbaidjan (vorba cântecului: „mândră republică Azerbaidjan, două recolte pe an... cu grâu american”), devine tot mai intrigat de prezența noastră. Din fericire, ne scapă de el destul de repede Thomas Wohlfahrt. Vrea să afle
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Hoppe - o fată sclipind de inteligență, plină de nerv și umor - scrie proză și nu-și ascunde, zâmbind, curiozitatea de a cunoaște niște confrați români. Portughezul Paulo Teixeira, omul care ne povestise mai devreme despre podul Vasco da Gama - un ins de statură mică, ochelarist, cu chelie și barbișon, foarte vesel și el -, ne descoase în legătură cu soiurile de cafea pe care le preferăm, declarându-se un adversar ireconciliabil al manierei à la turque. E vechi prieten cu Andrei Bodiu, cu care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
cu probleme de respirație. Nicolae Prelipceanu îmi spune că astmaticii nu rezistă prea mult în asemenea condiții. Aici îl întâlnesc pe Javier Galvez, care a tradus în spaniolă, pentru Trenul Literaturii, poemele mele și proza lui VITALIE CIOBANU. Este un ins de statură mijlocie, subțire, foarte jovial. Trăiește bucuria întâlnirii cu niște scriitori pe textele cărora a experimentat. Parcă pentru a mă contrazice, Javier „recită”, într-o română bună, câteva sintagme din versurile mele, ca dovadă că a muncit serios. Traduce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
adică urât și dezorganizat... Garnitura cu care vom călători toată noaptea este dotată cu vagoane de dormit. Compartimentele sunt cu două cușete, dar destul de incomode. Urmează micul haos al îmbarcării. Nu știu cum se întâmplă că în vagonul nostru urcă mai mulți inși și trece aproape o oră până își găsește locul fiecare. Gâfâieli, blocaje, cârteli de nemulțumire. Cele două zile la Madrid au trecut parcă mai repede decât sejurul de la Lisabona. Semn că începem să ne acomodăm, să intrăm în uzura obișnuită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
într-o triplă dimensiune: mai întâi, personajul ale cărui senzații și emoții iberice capătă o existență scriptică sub pana celui de-al doilea eu - care e omul cuibărit în fotoliul de lângă fereastra TGV-ului - și, în sfârșit, un al treilea ins, viitorul autor al jurnalului, care îl contemplă de la distanță pe diaristul-călător cu privirea ațintită la geam, în scurtele pauze de gândire, de unde primește pe chip reflexele peisajului de dincolo de peretele sticlei. Dar și cea de a treia instanță narativă, care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
care, de la un anumit punct al celebrității, nu ți-l mai poți permite. Seara, ni se propune o reprezentație la Théâtre du Nord, situat în Piața Charles de Gaulle. E un spectacol-cabaret foarte static. Dintre cei patru actori, șeful - un ins cu perucă albă, înfoiată - este și cel mai vorbăreț. Rolul său este să nareze. Ceilalți doi schițează din când în când niște gesturi dezordonate, spre a ilustra cumva interminabila poliloghie a colegului mai vârstnic: fac exerciții fizice, cântă la instrumente
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
Călăuza noastră de la comitetul organizatoric local îmi spune pe drum că mișcarea proletară din bazinul Ruhr s-a mai potolit. Acum sindicatele sunt cuminți, pentru că nivelul de viață a crescut. Oftez cu ușurare: Yours words really enjoyed me. Omul - un ins robust, în costum sportiv - nu știe cum să o ia și-mi zâmbește din reflex, ușor stingherit. Baza de antrenament a Borussiei Dortmund reprezintă o salbă de terenuri excelent întreținute, încondeiate cu un gard viu, „englezesc”, și împăturite cu o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
își face!) cu zona de vest a Expoziției. Facem poze din cabină, pentru a ne susține relatările ulterioare cu dovezi vizuale ale prezenței noastre acolo. În întâmpinare, la aceeași altitudine, pe un cablu paralel, ne vin alte capsule galbene cu inși la fel de extaziați. Când lunecă pe alături, îi văd ca pe niște prizonieri neputincioși ai unor bule pantagruelice, deasupra unui coctail bolborositor de imagini. Dacă te gândești bine, viața ta, preț de 20 de minute, atât cât durează „zborul” de la un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
societate prosperă, de ce să nu plătim la fel și în Polonia - țară-soră, abia ieșită din comunism, și care are nevoie de investiții? Stăm câte doi în cameră - ca niciodată până acum. Grecul Anastasis Vistonitis, veșnic țanțoș, cu cârlionții grizonați (un ins pe seama căruia se distrează mereu Nicolae Prelipceanu), face zarvă pe chestia asta. El se ia chiar foarte în serios. Dar are dreptate. Te obișnuiești cu binele. Seara, în cameră, privesc un film american de groază, dublat în poloneză, și adorm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
pentru a-și susține alesul inimii (de fapt, pe cel care a ales-o pe ea să-i fie doamnă protectoare). În sfârșit, vine momentul când „managerul” cu barbă dă piept cu învingătorul din rundele eliminatorii. Adversarul său este un ins dintr-o categorie mai mică de vârstă și greutate, dar acest detaliu nu-l stânjenește pe hirsut. Mai degrabă îl deranjează împotrivirea acestuia, destul de eficientă la început, care îi amenință autoritatea. Stacojiu la față, aproape roșie și barba, „managerul” luptă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
German. Dialogul nostru este întrerupt deodată de agitația care-i cuprinde pe șefii reuniunii, așezați la masa prezidiului improvizat. I se face loc unui nou-sosit, este vorba de un guru al underground-ului literar petersburghez (nu-i mai rețin numele) - un ins cu plete cărunte și unsuroase, în haine peticite, curgându-i la podele, cu cearcăne vinete sub ochi și pomeții obrajilor supți ca la Zosima din Frații Karamazov. În liniștea care se lasă anevoie, la insistențele repetate ale gazdelor, exoticul „director
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
It's a false dilemma. We stil waiting americans in former communist countries. We want to live with liberal values and in free market economy! Observ privirea de gheață a confratelui grec și subita crispare a sârbului Vlaslav Bajac - un ins cu înfățișare de mojic rus, care îmi arătase până atunci destulă simpatie. Am atins o coardă sensibilă. Acum un an, NATO bombarda Yugoslavia, și când vine vorba de americani, mulți dintre colegii noștri din Balcani nu-și pot stăpâni reticențele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
terenul pierdut by e-mail... VITALIE CIOBANU: La 16.30 începe un concert în Piața Castelului - sediul vechii primării. E miez de vară, și la Varșovia au loc o mulțime de manifestări culturale. Un lanț lung de motocicliști - vreo treizeci de inși - își face apariția pufăind din tuburile de eșapament nichelate. Parchează în spatele coloanei lui Sigismund, așezându-se într-un semicerc de bidivii de oțel: motociclete Harley Davidson, colorate, ornamentate, una mai arătoasă decât alta. Socializează în trib, poartă haine din piele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
45 de zile de călătorie, pe lângă niște fapte trăite, a fost spiritul de comuniune. Chiar dacă nu există (am mai spus-o) cineva (sau foarte puțini) care să fi socializat absolut cu toată lumea din tren - am fost totuși peste 100 de inși! -, ne resimțeam apartenența „de trib”. Glumeam, ne salutam de zece ori pe zi, eram legați prin fire invizibile, conștienți în orice clipă că suntem - fiecare în parte - un element dintr-un tot întreg, că avem o misiune care transcende micile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
exista șanse acolo. Or, iată un alt exemplu al schimbării: mulțimea de hoteluri și baruri noi, apărute în ultimii ani - chiar și marea noastră sală de concerte -, toate cu fațade și tavane din sticlă. Tocmai în Belfast! În timpul violențelor, doar inșii care se îndeletniceau cu sticla făceau avere. De fiecare dată când trec pe lângă aceste noi clădiri, mă gândesc cu admirație la cei care le-au construit, nutrind convingerea că epoca bombelor a apus. - Cum vă definiți voi, nativii din Ulster
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
este întâmplător în lumea aceasta; căci întâmplare să fie când sămânța geniului stă să cadă unde nici nu te-aștepți ? Nu de comunicare și comuniune ține aceasta? Sau, nu și de comunicare-comuniune ? Cu cât lumea exterioară nu-i rămâne indiferentă insului care n-a sosit acolo decât prin hazardul divin, cu cât el rezonează mai mult și în alt chip decât ceilalți la toate acestea, cu atât noua lume, cea a creației, sau, mai exact, a recreației, este iluminată de soarele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
a adresat regelui: "Maiestatea Ta, dacă cineva vă spune că pe stradă este un tigru, îi dați crezare?" Regele i-a răspuns: "Nu-l cred. Cum poate ajunge un tigru pe stradă?" Pang Cong a continuat: Dar dacă vin doi inși la dumneavoastră și vă spun că pe stradă este un tigru, le dați crezare?" Regele i-a răspuns: "Dacă doi inși spun asta, atunci încep să-mi pun întrebări." Pang Cong a întrebat încă o dată: "Dar dacă trei persoane vă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
răspuns: "Nu-l cred. Cum poate ajunge un tigru pe stradă?" Pang Cong a continuat: Dar dacă vin doi inși la dumneavoastră și vă spun că pe stradă este un tigru, le dați crezare?" Regele i-a răspuns: "Dacă doi inși spun asta, atunci încep să-mi pun întrebări." Pang Cong a întrebat încă o dată: "Dar dacă trei persoane vă spun că a apărut un tigru pe stradă, ce faceți?" După o scurtă ezitare, regele a răspuns: "Păi, dacă toți spun
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
i-a îngăduit să se prezinte la curte. O altă poveste similară spune că savantul Zeng Shen din Perioada Statelor Combatante a fost un om cinstit. Odată, el a fost plecat de-acasă. Din întâmplare, cât timp a lipsit, un ins cu același nume cu al lui, a fost arestat pentru omucidere. A venit un vecin, doi, și apoi trei la mama lui s-o anunțe că fiul ei a fost arestat. La început, mama lui Zeng a fost convinsă că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
E mult mai bine dacă nu-ți faci prea multe gânduri, cum mi-am tot făcut eu până acum. Ce rost are să vrei să fii diferit când e atât de bine și de comod să fii ca toți ceilalți, un ins într-o mulțime? Să vezi totul la fel ca ei... Poate că, dacă nu mai analizez totul cu atâta disperare, va fi totul mai bine. Inclusiv cu Eduard. Poate că nici eu n-aș fi dorit, dacă aș fi fost
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
amânam s-o fac, minți ea cu seninătate. Tocmai bine! Te sun când iau biletul de tren, să vedem cum și unde ne întâlnim! — Vai de mine, cum să vii cu trenul?! Mergi o noapte întreagă cu tot felul de inși! Suie-te, iubito, în avion, și-n doi timpi și trei mișcări ai ajuns la Cluj! Clara Ionescu clătină din cap, fără să-i răspundă Georgianei. Repetă făgăduiala de a merge în cel mai scurt timp la Cluj și încheie
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
mulțime de lume la mare în zilele alea, normal. Doar că am avut ghinion, cum spuneam, a plouat cu găleata până în noaptea de Paște. Nici n-am ajuns la plajă decât duminică pe la prânz, înainte de plecarea înapoi. Erau doar câțiva inși rătăciți la țărm, tot felul de schilozi, și m am cru cit când am văzut că înota cineva în mare, pe frigul ăla. Era o fată, țin minte, ne-am crucit cu toții, normal, când am văzut-o. O inconștientă! Clara
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
și cât regretă, despre faptul că și tu te vei rata alături de noi, te vei sufoca, despre faptul că ea simte de mult că se sufocă și nu mai rezistă, despre ce monstru sunt eu prin faptul că sunt un ins oarecare... N-am priceput o iotă! Tot timpul își dorea mai mult, și mai mult... Niciodată nu era mulțumită cu ce avea. Mai ales cu mine... Clara ar fi vrut să-l întrerupă, însă nu izbutea să-și găsească vocea
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
lase naibii în pace! Da, a fost decizia mea! S-a nimerit, o dată, să decid și eu ceva! N-am mai suportat să dau mereu din coate ca să fiu la înălțimea exigențelor ei, asta e! Sunt un om simplu, un ins oarecare, cum zicea ea, nu persoana aia pregnantă de care pomeneai tu... Se opri din tiradă și-și șterse cu furie lacrimile de pe obrajii învinețiți de tensiune. O privea cu groază și cu ușurare totodată. Clara tăcea și-l asculta
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
ochi cu un zâmbet cunoscător. Fusese singura dată când îi făcuse un compliment. Asta se întâmplase după ce venise la domnul Martin acasă, să o ceară de nevastă, iar ea acceptase. De ce nu l-ar fi acceptat? Părea a fi un ins pregătit să trăiască și pentru ea - iar ea avea nevoie exact de așa ceva: de cineva care să trăiască și pentru ea și care să o lase să-și ducă viața vegetând. Fără emoții. Se mulțumise să constate că persoana ei
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]