5,059 matches
-
strat Tora!”. (T.J. Hagigah, I. 7). Accentul pus pe comportament, măi degrab] decât pe teorie, face dificil] definirea iudaismului că sistem de credințe. De exemplu, în contextul contemporan, iudaismul se poate defini atât în termeni laici, cât și religioși. Definiția laic] poate fi, la rândul ei, naționalist] sau cultural]. Definiția în termeni laici, cu caracter naționalist, poate fi de tip sionist (îndemnând la str]mutarea evreilor în patria lor str]veche) sau nesionist. Definiția sionista a iudaismului prezint] o multitudine de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
decât pe teorie, face dificil] definirea iudaismului că sistem de credințe. De exemplu, în contextul contemporan, iudaismul se poate defini atât în termeni laici, cât și religioși. Definiția laic] poate fi, la rândul ei, naționalist] sau cultural]. Definiția în termeni laici, cu caracter naționalist, poate fi de tip sionist (îndemnând la str]mutarea evreilor în patria lor str]veche) sau nesionist. Definiția sionista a iudaismului prezint] o multitudine de variante. Definirea iudaismului în termeni religioși constituie o sarcin] la fel de dificil]. Exist
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
menținerii ordinii vieții publice, 4) Hristos mai presus de cultur], care se refer] la Biserică triumf]toare ce caut] s] dețin] controlul asupra vieții publice, 5) Hristos transform] cultură, un stimulent pentru viața personal] și cea public], ce ofer] disciplinelor laice o autonomie legitim] și caut] s] influențeze instituțiile, si nu neap]rât s] dețin] controlul asupra lor. Toate cele cinci abord]ri au la bâz] același material biblic, accentuând importantă c]îi alese pentru adaptarea Bibliei la cerințele lumii moderne
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și etice, acest discurs continuu încearc] s] stabileasc] norme pentru viața public] și privat], fiind simultan cultural, politic, social și religios. Având în vedere faptul c] cea mai cunoscut] concepție religioas] din Occident presupune o separare teoretic] între activitatea considerat] laic] și cea, în principal, religioas], unele aspecte ale discursului musulman contemporan, care nu accept] o astfel de separare, par stranii și chiar retrograde. Cand acest discurs, exprimat în ceea ce pare a fi limbajul religios tradițional, a ajuns s] fie relaționat
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
cea a vechii scolastici, care a elaborat și a sintetizat produsele geniilor n]scute în secolul al XIII-lea, și cea a umaniștilor care au ținut cont de Antichitatea clasic] și au privit înainte înspre un viitor politic de natur] laic]. îi. De la p]rinții bisericii la scolastic] Primele origini postclasice ale filosofiei medievale rezid] în perioada patristic] a creștinismului, în scrierile p]rinților Bisericii. Aceste opere au fost scrise între secolele al II-lea și al V-lea de c
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
vechiul ordin. Acestea fiind spuse, mișcarea de dezvoltare a teoriei etice a lui Aristotel nu a ajuns într-un punct mort. Mai degrab], s-a ramificat în dou] direcții și a continuat inc] pentru ceva vreme. Diviziunea a corespuns intereselor laice și religioase și a fost, în mare m]sur], de natur] geografic]. În Italia, un grup de scriitori și specialiști în științe naturale, localizați în și în zona Padovei, i-au considerat pe averroiștii latini din urm] cu dou] sute
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fi soluționat] numai prin acceptarea unei conduceri aflate deasupra oric]rui control legal; ins] propriile noastre dorințe sunt cele care ne îndeamn] înspre rezolvarea acestei probleme. Teoria contractului social recunoaște omul și nu pe Dumnezeu că f]uritor al puterilor laice care îl guverneaz]. În secolul al XVII-lea mulți adepți ai dreptului natural împ]rt]șeau aceast] idee. Deși Hobbes și-a atras un val de critici pentru afirmația conform c]reia morală servește egoismul uman, adepții dreptului natural au
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și teoriile anterioare antice și medievale, a încercat, de asemenea, s] resping] scepticismul. A devenit, astfel, foarte general în concluzii și nu prea util din punct de vedere al îndrum]rilor practice. Totuși, varianta modern] a teoriei reprezenta baza teoriei laice a drepturilor omului. Elementele esențiale ale unei astfel de teorii sunt enunțate în scrierile lui Hugo Grotius: autorul a devenit, astfel, p]rintele dreptului natural modern. În opera să major], Dreptul p]cii și al r]zboiului (publicat] în 1625
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
adic] acel punct de vedere din care toate persoanele conteaz] în mod egal. Aceast] credinț] este reg]sit] nu numai în etică lui Kant, ci în întreaga tradiție etic] a Occidentului atât creștin] (toți suntem copiii lui Dumnezeu), cât și laic] (utilitarismul furnizeaz] o interpretare necontractualist], proprie a imperativului de a-i gândi pe toți în mod egal; vezi capitolul 40, „Prescriptivismul universal” pentru o alt] intepretare necontractualist]). Spre deosebire de versiunea hobbesian], contractualismul kantian include aceste elemente de bâz] ale înțelegerii morale
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pledoaria lui cu privire la „necesitatea imoralei” este foarte serioas] (mai degrab] decât ironic], cum susțin alții) și c], deși are în minte inc]lcarea moralei creștine, ideea are aplicații mai ample în codurile morale și în cazul virtuților recunoscute în plan laic și în alte contexte decât creștinismul. Cand Machiavelli spune: „un om care vrea s] fie altruist oricând va ajunge s]-i ruineze pe altii care nu sunt atât de altruiști că el. De aceea, este necesar pentru un principe care
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
același lucru. Noi înțelegem c] anumite acțiuni sunt bune și, prin urmare, descoperim (prin revelație sau teologie rațional]) c] am recunoscut Vocea lui Dumnezeu. Dar punctele slabe ale acestei abord]ri pot fi observate cel mai bine într-un cadru laic. Dac] acest caracter bun trebuie identificat cu ceva naturalist prin intermediul cercet]rii empirice, „binele” trebuie s] exprime un concept empiric, adic] trebuie definit în așa fel încât caracterul bun s] ne influențeze și s] apar] într-o teorie empiric]. De
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Geach l-au îndep]rtat de acest proiect în direcția unei teorii a eticii similare celei reg]site în Porunca Divin]. Ceilalți susțin]tori ai curentului și, în special, Midgley au preluat misiunea de a dezvolta aceste idei în context laic și biologic. Plecând de la cercet]ri etologice, el susține c], dat] fiind natură uman], exist] anumite constrângeri asupra tipurilor de viat] pe care oamenii și le doresc, și deci, asupra acțiunii umane. Se pare c] morală poate fi redus] la
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în cele din urm] anacronic]. Este ca și cum noțiunea „criminal” ar d]inui chiar dac] dreptul penal și curțile de justiție ar fi de mult desființate și uitate. (Ascombe, 1958, p. 30) Concluzia lui Ascombe este c], dac] filosofia moral] este laic], ar trebui s] se asemene în mai mare m]sur] cu cea a lui Aristotel, decât cu cea a lui Sidgwick. Dar dac] ne întoarcem la Aristotel, atunci filosofia moral] „ar trebui l]sat] deoparte... pan] când avem o filosofie
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
erodeaz] integritatea. Pentru Ascombe, concepția legal] a moralei este de neconceput f]r] Dumnezeu. Pentru Williams, concepția legal] poate sta în picioare, dar este defectuoas] și represiv]. Putem fi liberi s] ne tr]im viețile într-o societate într-adev]r laic] numai atunci când vom fi dep]sit dependența de moral]. O mare parte a criticii feministe îndreptat] asupra teoriilor morale tradiționale a fost influențat] de cercetarea psihologic], precum cea a lui Carol Gilligan, care sugereaz] c] femeile au modele de reacție
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și etic], este pur si simplu natural s] ne punem întrebarea dac] etică depinde de religie într-un mod esențial. Dovezile circumstanțiale abund]׃ normele etice formeaz] o mare parte a înv]ț]turilor morale, care corespund îndeaproape normelor teoriilor etice laice. Dar aceasta înseamn] c] etică depinde de religie? Și dac] da, cum? i. Dumnezeu și binele moral O modalitate simpl] de a ne gândi la etic] că depinzând de religie va fi menționat] doar pentru a fi apoi imediat înl
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
imaginarul medieval; ele se regăsesc în texte, fără să fie nici imagini literare cu semnificație metaforică și nici neapărat simboluri. Ca simple reprezentări sociale, pot fi relevante, spre exemplu, pentru ceea ce vom numi imaginarul cotidianului sau pentru cel al puterii (laice sau religioase), jucând eventual un rol în unele contexte narative sau în relații și sub-sisteme de putere semnificante. În al doilea rând, noțiunea de fantezie pare a fi folosită ea însăși ambiguu de Le Goff. Dacă reprezentarea e supusă acțiunii
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
schimb o filosofie propedeutică a aceleiași imagini, prin care ființa tinde, fără mediant, către adevărul și valoarea absolute. Derivată din ea, poetica europeană a privirii, fie că e însoțită de cunoașterea fototropică renascentistă, fie că e invadată de simbolistica puterii (laice și divine) a soarelui (în baroc), desparte definitiv imaginarul medieval de tip ortodox de formele multiple corelative din culturile occidentale, înscrise mai repede pe drumul spre secularizare. Dacă în estul european puterea este cea care menține unitar și neschimbat imaginarul
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
comunelor italiane (un model de guvernare eficientă), dar și al redescoperirii gândirii aristotelice. Contribuția inovatoare a franciscanismului (și, implicit, a reluării lui în pictură - la Giotto) a "forțat" despărțirea imaginii occidentale de canonul iconografic bizantin, precum și dezvoltarea artelor în spațiul laic și "democratizarea" spirituală și creativă. Curând, instituțiile puterii și-au găsit un aliat în noua imagine plastică religioasă, în noile științe ale timpului - în special cele juridice -, în noile mentalități, care, împreună, au dus la modificarea schemelor rigide ale imaginarului
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
vom descrie, pe o "platformă" antropologică (în baza mărturiilor prezente în special în texte), manifestă și el o anumită logică internă și o articulare modulară, chiar dacă este străbătut, precum un teritoriu, de granița dintre cele trei zone care îl compun (laic, divin, demonic). Fiecăreia îi corespunde un tip de cultură - laică sau religioasă (canonică, gnostică, eretică) -, precum și anumite manifestări specifice, pe care le putem pune în relație cu pivotul central, puterea. Intervine decisiv în organizarea lumii medievale, respectiv în imaginarul colectiv
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
în special în texte), manifestă și el o anumită logică internă și o articulare modulară, chiar dacă este străbătut, precum un teritoriu, de granița dintre cele trei zone care îl compun (laic, divin, demonic). Fiecăreia îi corespunde un tip de cultură - laică sau religioasă (canonică, gnostică, eretică) -, precum și anumite manifestări specifice, pe care le putem pune în relație cu pivotul central, puterea. Intervine decisiv în organizarea lumii medievale, respectiv în imaginarul colectiv, discursul religios, concentrat asupra exemplarității și asupra restricțiilor vieții creștine
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
perioada medievală impune o altă abordare metodologică, dat fiind caracterul său specific. Imaginarul medieval reflectă atât modul de organizare a relațiilor de putere în spațiul comunității și în cel privat, cât și raportul dintre lumea concretă și cea non-perceptibilă, dintre laic, religios și ceea ce poate fi încadrat ca abatere de la lege și canon. Structurile acestui imaginar, pe care le regăsim oglindite în texte istoriografice, religioase, "literare" (cărțile populare, spre exemplu) și "ne-literare" (scrieri "juridice" − pravilele, actele oficiale − documentele de cancelarie
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
populare, spre exemplu) și "ne-literare" (scrieri "juridice" − pravilele, actele oficiale − documentele de cancelarie, notițe personale − însemnările pe cărți etc.), în programele iconografice, dar și în cadrul mentalităților (după cum le citim în mărturii), se grupează în două registre în "spațiul imaginar": laicul și religiosul - cel care include credința valorizată canonic (afirmată pozitiv) și credința valorizată popular (negată oficial, dar tolerată tacit). Ele vor genera o matrice, pentru că fiecare în parte întâlnește manifestările puterii, reprezentările simbolice și ritualice legate de existență și de
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
și Sfintei Elena), rar ale soțiilor sau ale fiicelor - datorită cărora casa domnitoare poate încheia mezalianțe politice fericite (o ocazie pentru cronicar de a lăuda abilitatea diplomatică a puterii masculine). Când primul nivel, cel tipologic (al rolurilor), intersectează registrele verticale, laic, respectiv religios (fiecare sub dublul semn valoric, pozitiv-negativ), generează imaginarul puterii (masculine) și imaginarul cotidianului (marcat de prezența tăcută a marginalilor: femeile, copiii, slugile). În ambele forme se regăsește dihotomia (teoretizată de Eliade) profan-sacru, astfel încât, în panoplia de personaje care
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
și valoric (pozitiv-negativ). Nivelele și registrele sunt, ca și în cazul sistemului teoretic, zonele de rezistență ale unui ansamblu pe care ni-l putem reprezenta vizual tot ca pe o figură geometrică, pentru a traduce formarea structurilor imaginarului. În spațiul laic al societății medievale, public și privat, existența era sever reglementată de canon (alimentar, moral, pedagogic, sexual) și marcată de prezența semnelor sacrului, precum icoanele și alte obiecte de cult. Cum toate spațiile lumii creștine sunt supravegheate de dogmă, prin diferite
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
alimentar, moral, pedagogic, sexual) și marcată de prezența semnelor sacrului, precum icoanele și alte obiecte de cult. Cum toate spațiile lumii creștine sunt supravegheate de dogmă, prin diferite mijloace (slujbe, procesiuni, locuri de pelerinaj etc.), dar și guvernate de puterea laică a autocratului prin pravile și prin instituția judecății sau alte instituții de control, s-ar putea adăuga la cunoscuta relație spațiu profan − spațiu sacru cea dintre privat și public sau dintre laic și religios (numesc astfel convențional spațiul în care
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]