7,774 matches
-
model cultural și spiritual, de înnoire și ridicare a omului lăuntric, de cunoaștere și armonizare a propriului sine cu ceilalți, cu lumea și cu Dumnezeu. Ambasadorul cel mai de seamă al acestui model este de departe florilegiul de texte intitulat „Mărturisirea unui pelerin despre lucrarea plină de har a Rugăciunii lui Iisus”, cunoscut mai ales sub titlul generic „Pelerinul Rus”. Volumul, care a fost tradus în mai toate limbile lumii (germană, franceză, italiană, greacă, japoneză, română, etc.), reprezintă un nesecat izvor
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
a fost tradus în mai toate limbile lumii (germană, franceză, italiană, greacă, japoneză, română, etc.), reprezintă un nesecat izvor de controverse privind geneza sa, posibilii autori, precum și locul de descoperire. Se pare că cele șapte texte constitutive ale cărții, șapte mărturisiri, scrisori sau povestiri ale anonimului Pelerin Rus, nu sunt nici aparținătoare aceleiași persoane, nici aceleiași epoci istorice și nici nu au fost păstrate în același loc. Primele patru povestiri s-au păstrat într-un manuscris aparținând călugărului Iakov Solomentsev, duhovnic
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
mănăstiresc. Călugării de la Sfântul Serghie - Sfânta Treime hotărăsc publicarea lor și astfel, în 1911, văd lumina tiparului și aceste din urmă trei texte, considerate a fi de la început continuarea textului athonit și editate chiar sub titlul „ A doua parte a mărturisirilor unui pelerin”. De atunci cele șapte scrisori, primele patru de la Athos și următoarele trei, de la Optina, călătoresc împreună, fiind unite de editori într-un tot unitar, care vorbește întregii omeniri despre însușirea tainică a Rugăciunii lui Iisus. Aparte de nesfârșitele
AUTOBIOGRAFIA LUI PAISIE VELICIKOVSKI, O POETICĂ A DEVENIRII by NICOLETA-GINEVRA BACIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/346_a_610]
-
greu le-am putea demonstra că noi, românii, urmașii lor, nu mai umilim oamenii pentru că sunt diferiți și minoritari. Text publicat în Romania liberă, 4 decembrie 2006 Partea a V-a Educația: reformă și donquijotism Riscul dilemei: asimilare sau segregare? Mărturisirea ministrului Reformei Ilie Șerbănescu făcută în 10 martie pe un post de televiziune că nici acum nu avem politici industriale au blocat probabil mulți cetățeni care stau la pândă noaptea să vadă dacă are cine și cum guverna în România
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
la Zografi, Miruna Bostan • Gînduri despre Nae Ionescu, Dan Ciachir • Incertitudinile prezentului, Gustave Le Bon • Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu • Jurnal (1931 1937), Petru Comarnescu • Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian • Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir • Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia • Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield • Monolog pe mai multe voci, Ion Deaconescu • Noi și ceilalți, Tzvetan Todorov • O.k. Pentru America!, Gheorghe Stan • Picătura de cucută, Paul Eugen Banciu • Privilegiați și năpăstuiți, Arșavir Acterian • Rebecca
Aviatori de altădată by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/895_a_2403]
-
să revină din nou la ea. Aceasta, însă, nu trebuie să ne facă să credem că Cehov a fost un om fără Dumnezeu, ci, dimpotrivă, Cehov a avut tot timpul în adâncul sufletului său un Dumnezeu, același mereu, în ciuda tuturor mărturisirilor sale și a atitudinilor pe care le-a avut. Fiind crescut de mic în spiritul credinței creștine, în sufletul său Cehov păstrează înalte idealuri ale creștinismului. Principalul în creștinism pentru Cehov este faptul că Dumnezeu este adevărul și, pentru că Dumnezeu
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Daniela Lupiş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1383]
-
mult de Domnul. El a îndepărtat cu blândețe pe soțiile sale, dar ele au devenit cele mai mari dușmance ale creștinismului. David Livingstone spunea despre acest caz: ,,O întâmplare care a mișcat pe negri mai mult decât altceva a fost mărturisirea de credință a șefului de trib de canibali și primirea lui în Biserică”. Livingstone nu boteza repede pe oameni. Deși mulți negri se arătau foarte bucuroși și cereau botezul, el îi primea după un timp de încercare foarte minuțioasă și
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]
-
-se că titularul disciplinei conf. dr. Gh. Vrejoiu, asistenții Macarie I. și Roșca I., toți comuniști, membri În biroul de partid al facultății, vor reuși să se impună “opoziției”, reprezentată prin domnișoara Constanța Găzdaru, doamna Ecaterina Vasiliu și autorul acestor “mărturisiri”. N-a fost să fie așa. În fața incompetenței șefului de disciplină, restul cadrelor didactice, ne-am solidarizat și toți studenții ni sau alăturat. Așa cum am menționat anterior, În toamna anului 1950 a apărut hotărârea introducerii Examenului de Stat, care trebuia
MĂRTURISIRILE UNUI OCTOGENAR by PAUL IOAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1658_a_3007]
-
migrație cu turmele lor, migrație ce le lărgea orizontul și le facilita înțelegerea diversității, vorba proverbului: Într-un loc, prea mult de stai și vezi că noroc nu ai, mai mișcă din loc în loc că, poate, dai de noroc." Conform mărturisirilor Tatei, din care o mică parte au fost puse pe hârtie, la insistențele mele și ale fraților mei, din sat au plecat mulți tineri, mai ales înainte de a fi prinși cu arcanul și luați în armata austro-ungară, de unde erau foarte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1498_a_2796]
-
Bon Însem(i)nările magistrului din Cajvana, Luca Pițu Jurnal (1931 1937), Petru Comarnescu Jurnal în căutarea lui Dumnezeu, Arșavir Acterian Jurnal londonez, Dumitru G. Danielopol Jurnal parizian, Dumitru g. Danielopol Luciditate și nostalgie, Dan Ciachir Luminătorii timpului, Liviu Pendefunda Mărturisiri din exil, Pavel Chihaia Moartea care mă apasă, Katherine Mansfield Modernitate și tradiție în Est, Tănase Sârbu Monolog pe mai multe voci, Ion Deaconescu Noi și ceilalți, Tzvetan Todorov Noi și postcomunismul, Sorin Bocancea Ok. Pentru America!, Gheorghe Stan Omul
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]
-
spus că în zilele de 19-20 august trupele noastre cedaseră în derută; ministrul ar fi vrut chiar ca Nanu să spună acest lucru ambasadoarei sovietice, ca o dovadă că noi dorim pace! Am cutezat să-i spun că o asemenea mărturisire, adversarului cu care negociezi, e o enormă greșeală. Adaug că faptul că mi se încredința această misiune mie, tânăr curier care trebuia să facă două zile până la Stockholm și risca chiar să nu sosească, în loc să se trimită imediat o telegramă
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
dupa ce a părăsit țara pentru a scăpa de pedeapsă, a fost îndepărtat din Academie. Se spunea că era în stare să-și joace și nevasta la poker... nu numai banii teatrului". Despre educația primită în familie, aflăm din câteva mărturisiri târzii ale pilotului, scrise în Franța: de mic se familiarizase cu literatura și istoria franceză și învățase să iubească Franța, mai ales grație cărților din biblioteca mamei sale (Beatrice-Elena, născută Ghițescu, licențiată în Științe Naturale). "Am fost educat în acest
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
români, ceea ce făcea din aceasta o distincție foarte prestigioasă. În aceeași zi, primește și Ordinul "Steaua României" clasa a IV-a. Pe parcursul campaniei din Vest este în două rânduri felicitat personal de către generalul de aviație sovietic Selesniov. După propria sa mărturisire, făcută unui prieten în 1963, Vizanty a doborât personal în Cehoslovacia patru avioane nemțești. Capitularea Germaniei îl găsește la Piestany. A doua zi după încheierea armistițiului, pe 10 mai 1945, de ziua națională, este înaintat la gradul de locotenent-comandor aviator
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
avut loc, cert e faptul că, pentru încălcarea regulamentului, Marian a fost degradat continuând însă să fie prezent în fruntea fanfarei, în chioșcul din parcul ismailean. Poate tot acolo, în cofetăria unde l-am cunoscut, i-a venit ideea unei mărturisiri publice prin artă a nedreptății pe care o trăia. Vânzând o bucată de vie, cu banii obținuți a plătit transportul formației până la București. Aici, în fața Palatului regal, la ieșirea Altețelor Sale, fanfara a cântat în premieră absolută Marșul Carol și
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]
-
a pleca la „dans”. A venit Mama Bucovină cu fânul adus spre vale cu grape și nervi, cu Pusa cu păpușa, cu Ramona și cu Dana. Iată-mă rostogolindu-mă la vale dinspre Glossa recitată cu fața spre cer înspre mărturisirile făcute de tine în vârful dealului; iată-mă-s uimită de florile drumului necunoscut de căsuța din poveste, Doamne, iată-mă bucovinându-mă din cap până în picioare cu sete și nesaț. Mi-a adus ploaia din fața mormântului tatălui vostru, cu povestiri
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
și știam prea puține despre dânsa, cred că am reușit să o cunosc în mai puțin de o jumătate de ceas cât alții, poate, într-o viață de om - căci uneori nu aduc anii ce aduce clipa, clipa sublimă a mărturisirii și a descătușării sufletești în lumină. Fiind vorba de Taina Spovedaniei, ca preot, mă opresc aici, dar ca prieten, de acum, al Adei voi continua să spun: Viața Adei Suhar a fost o răscruce și la orice răscruce e o
Uimiri ?i introspec?ii by Ada G?r?oman-Suhar () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83170_a_84495]
-
perpetuarea Vieții, grija noastră trebuie să fie evitarea situației În care această dereglare calitativă ajunge la extremă, indiferent dacă aceasta e animală ori vegetală. “Radiosfera”, 22 august 1994, ora 9,31 3. Culori Aș putea spune că astăzi e ziua mărturisirilor. Orice om cercetează, În mod voluntar ori involuntar. De fapt, orice ființă face aceasta, pentru simplul motiv că evoluția, presupunând adaptarea la un mediu aflat el Însuși În evoluție, necesită tatonarea, cercetarea mediului. Dar pentru unii oameni, aparent favorizați, cercetarea
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
care implică Însă activitatea umană; asta impune, În consecință, o discuție mai lungă și, mai ales, nelipsită de pasiuni. 45 Frumoasa iarnă, pe care mai mult o bănui dincolo de pereții laboratorului, bibliotecii ori cabinei de emisie, mă predispune la câteva mărturisiri. Dacă aș fi plantă, aș profita și eu de iarnă, lăsând mediul să-mi procure subiecte pentru la vară. Dar, fiind om, adică putându-mă transpune, când În pielea animalului, când În scoarța plantei, Încerc să rămân activ tot anul
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
sinonimă cu staționarea. Deci măcar să conservăm ceea ce am găsit. “Radiosfera”, 8 iulie 1996, ora 9,53 89. Muntele, o semeție periclitată Chiar dacă prietenii cu care am urcat la munte s’au grăbit să coboare, eu am mai adăstat oleacă. O mărturisire: deși ca om de șes, deci dintr’un mediu relativ entropic, ar trebui să-mi fie indiferentă negentropia mării, respectiv a muntelui, o prefer pe cea, cum Îi spun eu, verticală, a muntelui, celei orizontale a mării, deși ambele Înseamnă
Pro natura by Cristinel V. Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91595_a_93258]
-
la toate am luat și eu parte cu dragă inimă și ascultând de el fără pic de șovăială, căci, dacă n-am fost bun de comandant, apoi am fost foarte bun de ascultat și executat ordinele comandantului"13. Din aceste mărturisiri pline de modestie reiese în primul rând că N. Stoleriu se bucura de mare prestigiu în fața colegilor săi și în al doilea rând, că tânărul învățător Gh. Rădășanu a avut noroc de un îndrumător cum puțini se găseau, care să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]
-
umană care îi întâmpina, iar rezultatul era că marea majoritate se confesau colegilor de suferință. Detaliile obținute astfel de către cei puși să îi tragă de limbă pe nou-veniți erau folosite mai târziu în torturi, pentru a-i forța să facă mărturisiri complete, sau constituiau pur și simplu motivația schingiuirii lor. De foarte multe ori, cei care îi întâmpinau pe nou-veniți erau foști prieteni, cunoștințe ori colegi de facultate, astfel că reținerile dispăreau brusc. Au existat, bineînțeles, și cazuri când deținuții și-
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
în 15 noiembrie 1951, i-a spus că tot ceea ce a făcut la Târgu Ocna se datorează 'nenorocitului de Pitești' și că își dă seama că a făcut multe prostii și nu știe când le va putea repara. Toate aceste mărturisiri arată că Pafnutie Pătrășcanu, care fusese torturat în mai multe rânduri la Pitești până să treacă de partea agresorilor, își revenise sufletește și își făcea procese de conștiință. Totodată, el și-a dat seama că se va încerca mușamalizarea implicării
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
anticomuniste. Ioan Cerbu S-a născut pe 18 octombrie 1924 în comuna Partoș, județul Alba. A fost arestat ca student la Facultatea de Teologie din Sibiu și a fost condamnat la 5 ani de închisoare pentru activitate legionară, după propria mărturisire. A fost torturat în luna februarie 1950 de către Viorel Negrilă și Gheorghe Bâgu, fiind forțat să dea informații în fața lui Țurcanu, la camera 1. Din martie 1950 a fost obligat să treacă de partea agresorilor pentru culegere de informații, fiind
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
de reeducarea în stil chinezesc, relatată de Dries van Coillie în Jai subi le lavage de cerveau (Sinuciderea entuziastă), dar aici represiunea fizică era mult atenuată: lanțuri care intrau în carne, lingerea mâncării cu limba, amenințarea hrănirii cu excremente, mărturisirea de crime. Totuși, tortura nu era continuă și nici de o intensitate atât de mare ca la Pitești. Evenimentele povestite de van Collie au avut loc între 1951 și 1954, adică la scurtă vreme după Pitești. Altă mărturie este cea
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]
-
Jean Pasqualini, în colaborare cu Rudolf Chelminski. Experiența acestuia a avut loc după 1957, într-o perioadă în care se renunțase la tortură, noua tehnică fiind un crescendo necruțător și oribil de urlete [ ] împotriva victimei ca să mărturisească, apoi, la fiecare mărturisire socotită insuficientă, alte urlete. La început, chiar dacă victima spune adevărul [ ], oricare dintre cuvintele sale va fi primit cu insulte și cu zbierete de contradicție. Bietul prizonier este înconjurat de oameni care-l privesc cu ură și dispreț, urlă și-l
Piteşti: cronica unei sinucideri asistate by Alin Mureşan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/617_a_1345]