4,904 matches
-
cu o fată foarte drăguță pe nume Shanti, care mi-a spus că ea și prietena ei, Kendra, erau În căutarea unei persoane dispuse să se mute În apartamentul lor din Upper East Side, Într-o cameră care era cam micuță, dar care avea fereastră, dulap În perete și chiar un perete de cărămidă aparentă. Cu o chirie de opt sute de dolari pe lună. Am Întrebat-o dacă apartamentul dispunea de baie și bucătărie. Dispunea (nu avea mașină de spălat vase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
mă grăbesc - ea se putea Întoarce din clipă În clipă! M-am repezit Într-una dintre chicinete și am Înhățat cu mâinile câteva cuburi de gheață, suflând În ele să nu-mi Înghețe palmele. Suflatul era doar la un mic, micuț, mititel pas spre a le linge - să o fac? Nu! Fii deasupra, ridică-te deasupra unui asemenea comportament. Nu Îi scuipa În mâncare și nu-i linge cuburile de gheață. Doar ești o persoană superioară, nu poți face așa ceva! Biroul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
și adevăratul dormitor și avea faianță roz Pepto și zugrăveală roz. Mă rog. Cam de prost gust. Am intrat În dormitorul adevărat, care era cu mult mai mare decât cel decupat din living, și am aruncat o privire. Un dulap micuț, un ventilator montat În plafon și o fereastră mică și murdară, cu vedere directă spre un apartament din clădirea de vizavi. Lily dorise apartamentul ăsta, iar eu mă declarasem, fericită, de acord. Ea prefera să aibă mai mult spațiu, dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
foarte drăguți - n‑a fost mare lucru. N‑am avut zăbrele sau alte chestii de‑astea. A râs, dar râsul ei mi s‑a părut forțat. Am digerat toate astea câteva momente și am Încercat să mă Împac cu imaginea micuței hippie Lily, Încolțită Într‑o celulă Îmbâcsită de urină de o lesbiană furioasă și posesivă. — Unde dracu’ a fost Băiatul‑Cu‑Inel‑În‑Limbă În toată povestea asta? Te‑a lăsat pur și simplu să zaci În pușcărie? Dar, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
agentul meu. Ciudat că nu v‑am văzut... — Eram În fundul localului, cam pe după bar, am intervenit eu repede și mi‑am recâștigat cât de cât stăpânirea de sine. Din fericire, fusesem atentă atunci când Emily mă făcuse să privesc o fotografie micuță a localului, găsită pe site‑ul citysearch.com, când voise să decidă dacă era un restaurant bun pentru o Întâlnire. — Aha. A dat din cap și părea ușor distrat și mai drăguț ca oricând. — Deci, erați În căutarea unui local
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
tuturor și să ne facă viața iadul pe pământ zile În șir. Ei, În fine, așa că am făcut poza asta, pe post de cadou de consolare pentru Linda. Și știi ce a făcut? A xeroxat‑o și a făcut‑o micuță, ca să‑i Încapă În portofel! M‑am gândit că o să te distrezi dacă o vezi. Fie și numai ca să‑ți amintești că nu ești singură. Ție ți‑e cel mai greu, dar În mod clar nu ești singură. Am pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
am gândit inițial să mă duc la părinții lui Christian să le mulțumesc, dar m‑am răzgândit și m‑am Îndreptat direct spre ieșire, unde el se sprininea de tocul ușii, cu o expresie Încrezută și satisfăcută pe față. — Ei, micuță Andy, te‑am distrat bine astă seară? s‑a blbâit el ușurel din cauza băuturii, și În momentul acela mi s‑a părut absolut adorabil. — A fost bine, desigur. — Doar bine? Am vaga impresie că ai fi dorit să te duc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
au aciuat acei țigani blonzi ce se ocupă cu prelucrarea lemnului moale, de prin jurul apelor. Li se mai spune lingurari; sunt albi, destul de albi și aproape sedentari, dacă aceste bordeie săpate În malul Grădiștii pot fi considerate locuințe. Au cai micuți și măgari de a căror orchestră ne amuzăm de câte ori mergem să ne scăldăm la Olt. Nu sunt violenți, dimpotrivă, de pe fețele lor emană o blândă tristețe, poate În amintirea rasei nobile din care se trag. Ne uităm curioși la copiii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Nu ghicești?... Atunci poftim încoace! Titu Herdelea tocmai se despărțise de Grigore Iuga după masa de la Predeleanu. Era, firește, în costumul cel bun, pimpant și elegant ca un mire. Doamna Alexandrescu îl introduse în camera ei, unde aștepta o doamnă micuță, foarte blondă și mirată, drăgălașă și simpatică. ― Uite! făcu doamna Alexandrescu, arătînd-o triumfătoare. Tânărul îi sărută mâna ceremonios, zicînd: ― Sunt fermecat, doamnă Mimi! ― Cum ai cunoscut-o așa dintr-o dată? se minună doamna Alexandrescu. ― După frumusețe și încă după ceva
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
măsurând bătăile inimii. Când ea nu mai bate, ai ieșit din timp. Ceasul ăsta nu-ți folosește la nimic, nu are secundar. Dacă ar fi să ne luăm după intervalele ceasului tău, am fi murit, cu toții, de mult“. Cum ceasurile micuțe, de damă nu prea aveau secundar, Cosmina își găsise un ceas mare, bărbătesc, de culoarea argintului, singurul metal din care își alegea bijuteriile. Până când bunicul ei răscolise prin sertare și îi dăruise vechiul lui ceas Pobeda. „Nu te uita că
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
gării lor vechi, ce era evenimentul întregii călătorii. Neastâmpărul care îi cuprindea brusc atunci când locomotiva anunța că orășelul e aproape. Exclamațiile de admirație pentru primirea fastuoasă pe care, fără a coborî, simțeau totuși nevoia să o onoreze. Și elogiile pentru micuța fanfară pe care n-o auzeau, dar ale cărei vigoare și plinătate le percepeau din gesturile ample ale tamburului-major. Bătrânul se emoționă. Îi chemă pe ceilalți și cu toții, cornii, fagoții, clarinetele, fligornurile, trombonul, oboaiele și toba cea mare, ascultară povestea
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
povestea îl întristase peste măsură. — E un meșter care face păpuși din lut. Dar nu are și puterea să sufle duh peste ele. Bătrânul Coropciuc se ridică, ținând cu băgare de seamă cartea la piept și, cu mâna cealaltă, mâna micuță, strânsă ghem, a fetiței. Mă duc la tejghea. V-am spus, azi e lume multă. Mi-am luat ajutor, dar nu l-aș lăsa prea mult singur. Își mai toarnă și lui câte un țoi și încurcă socotelile. — Ți-am
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
mult decât mi se oferă. Și totuși, tristețea refuză să mă părăsească. Încerc să mi-l închipui pe Ping și dezgustătorii săi dinți pătați de opiu, însă mintea mea își urmează propriul drum. Îmi aduce melodia operei mele preferate, Iubirea micuței Jad - povestea unei slujnice și a iubitului ei, un soldat. Când mă gândesc cum i-a adus soldatul miresei sale o bucată de săpun ca dar de nuntă și cât de fericită a făcut-o pe ea lucrul acesta, îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
pregătit, răcorit sau încălzit, în funcție de anotimp. După aceste încăperi urmează sufrageria, baia, camera de zi și cămările. În a doua parte a palatului se întinde grădina, care va deveni locul meu preferat. Cuprinde pajiști și pârâiașe naturale, precum și un iaz micuț numit Lacul Ceresc. Vo lăsa intenționat plantele acvatice să crească nestânjenite în el, deoarece îmi doresc să-mi amintească de Wuhu. Întotdeauna am adorat plantele și eram un grădinar pasionat. Îmi voi umple grădina cu splendoarea naturii. Pe lângă copaci mari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
antrenați de eunucul-șef Shim să fie surzi și muți în astfel de situații. Camera e mare și nemobilată. În mijloc se află un vas galben frumos sculptat și pictat. Seamănă cu un pepene mare. În colțurile încăperii sunt lampioane micuțe, iar pereții sunt împodobiți cu draperii brodate cu flori albastre și albe. Am mare nevoie, dar nu pot să fac. Nu există fereastră care să lase mirosul să iasă. Servitoarele stau în jurul meu, fixându-mă cu privirea. Le spun iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
altele din încăperi și grădini. Fiecare locșor e înțesat cu pagode și altare. — Concubinele în vârstă și-au transformat locuințele în temple, îmi șoptește An-te-hai. Își petrec viața nefăcând nimic altceva decât să psalmodieze. Fiecare dintre ele are un pat micuț în spatele statuii lui Buddha. Vreau să știu cum arată concubinele, așa că urmăresc sunetul psalmodiilor: cobor pe o cărare care duce la Sala Tinereții Debordante. An-te-hai îmi spune că e cel mai mare dintre aceste temple. Când intru, văd că pardoseala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
lăcuste. S-au lăsat asupra culturilor tocmai când acestea începeau să se coacă. Peste noapte, întreaga regiune a fost năpădită. A fost ca și cum veniseră din nori sau din adâncurile pământului. Aceste rude cafenii ale greierilor aveau lângă aripi două tobe micuțe în formă de scoică: când fâlfâiau din aripi și loveau tobele, produceau un sunet asemănător cu cel făcut de degetele care bat darabana pe tablă. Năpasta a venit în nori negri care au acoperit cerul. Lăcustele au roit deasupra culturilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
care An-te-hai tocmai s-a întors. Au perle și mărgele din jad verde cusute într-un minunat model floral. Fujin e încântată. Ea îmi dă la rândul ei o pipă din cupru. N-am mai văzut nicicând ceva asemănător. Pe micuța pipă e reprezentată o scenă sofisticată de bătălie, cu nave, soldați și valuri. Micile siluete sunt gravate cu precizie, iar suprafața e lustruită la fel de fin ca porțelanul. Fujin îmi spune că a fost confecționată cu ajutorul unei mașini inventate de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
încât să le introducă ilegal. Mi-e greu să vorbesc despre durerea pe care mi-a cauzat-o acest lucru. E ca o înecare lentă: aerul îmi iese din plămâni și nu pot decât să-mi aștept moartea. — Picioarele lor micuțe în formă de lotus l-au subjugat pe Majestatea Sa, mi-a raportat An-te-hai. Doamnele au fost un dar de la guvernatorul din Soochow. Bănuiesc că lui Nuharoo nu i-a fost greu să-i sugereze guvernatorului că sosise momentul ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Ching din Hangchow, pe care îl bea cu înghițituri mari, de parcă ar fi apă goală. Simt că am ales un moment nepotrivit pentru a-l invita. Însă în clipa în care prințul îl vede pe Tung Ching, îl ia pe micuț în brațe. Copilul zâmbește, și unchiul său este complet cucerit. Știu că ar vrea să mai stea, însă un mesager intră cu un document pentru semnat și prințul este nevoit să-l lase pe Tung Chih jos. Eu continui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
Chih. Aprob din cap înțelepciunea mamei. — Du-te la sora ta acum, Orhideea, îmi zice mama, și lasă-mă să petrec câteva clipe singură cu nepotul meu. Mă duc la Rong și o conduc în spatele grădinii. Ne așezăm într-un micuț pavilion de piatră. Îi explic gândurile mele și dorința mamei, și sora mea e cu adevărat încântată că mi-am ținut promisiunea de a-i găsi un pretendent. — O să-i placă prințului Ch’un de mine? mă întreabă ea. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
într-atât? — Nu am făcut-o eu, Majestatea Voastră! Doamna Yun își lasă capul pe spate, pentru a-l privi în ochi. Am fost bucuroasă peste poate de nașterea lui Tung Chih și nu am contenit nici o clipă cu celebrarea micuțului. Nu voi închide ochii dacă voi fi spânzurată din cauza asta! — Toată lumea în Orașul Interzis îți recunoaște scrisul! Împăratul ridică glasul: Cum ar putea toată lumea să se înșele? — Caligrafia mea nu este un secret, protestează doamna Yun. Sunt cunoscută pentru arta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
a îndepărtat de floare. Își amintește oare că l-am pedepsit când a luat floarea? L-am plesnit, plângând eu însămi. Mi-am lăsat urma degetelor pe fundulețul lui și m-am urât pentru asta. Fiul meu își ridică bărbia micuță. Ce caută? Se uită după mine? Uitând de bunele maniere, trec prin mulțime și mă opresc în fața lui. Îi zâmbesc și trasez o linie cu privirea între nasul lui și sigiliul imperial. Micuțul reacționează. Cu o mișcare hotărâtă, apucă sigiliul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
oferă mai multe amănunte. În timp ce ascult, în fața ochilor îmi apare o imagine de pe vremea când am văzut cum un băiat din sat chinuia o vrabie. Băiatul era vecinul meu și găsise vrabia într-o groapă de gunoi. Se părea că micuța creatură tocmai învăța să zboare, însă căzuse și își rupsese aripa. Când băiatul a ridicat pasărea, din pene picura apă murdară. A pus vrabia pe o piatră de șters picioarele din fața casei sale și ne-a chemat să venim să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]
-
căzuse și își rupsese aripa. Când băiatul a ridicat pasărea, din pene picura apă murdară. A pus vrabia pe o piatră de șters picioarele din fața casei sale și ne-a chemat să venim să ne uităm. Am văzut cum inima micuță bătea înăuntrul trupului păsării. Băiatul a răsucit vrabia încoace și încolo, trăgând-o de picioare și de aripi. A continuat să facă asta până când pasărea nu s-a mai mișcat. — M-ai dezamăgit, Kuei Liang! mă trezește strigătul lui Hsien
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]