8,392 matches
-
actor care interpretează același text în franceză. Traducerile au fost distribuite din timp. Majoritatea se ilustrează cu versuri, alții, mai puțini, cu proză, ca mine. Nu regret, precum în alte împrejurări, că nu sunt poet. Lecturile noastre la microfon se topesc în vacarmul „iarmarocului”. Dinu Flămând este al doilea scriitor român cu care ne întâlnim în Piața Saint-Sulpice, după Sanda Stolojan. Lucrează la Radio France Internationale și are un program foarte sever de activitate. Înțeleg că a petrecut deja câteva ceasuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
eveniment major la Lille, unde suntem primiți cu entuziasm și găsim o excelentă organizare. Orgoliul gazdelor de a se face remarcate pe traseul lui Literatur Express ne fortifică și nouă moralul, mai ales că la Paris, cum spuneam, ne cam „topiserăm” uneori într-un generos anonimat. Nu lipsește concertul de salut al gazdelor - un ansamblu folcloric multietnic de copii, care cântă în mai multe limbi. Observ cum scriitorii gruzini tresaltă la ritmuri caucaziene. Urmează „Kalinka”: scriitoarea din Kaliningrad, Valentina Soloviova, întotdeauna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
întreg trecutul său fabulos, zbuciumat și sinistru. Un loc în care poți avea cel mult o aventură de weekend, pastișată după filmele horror, de duzină. Marienburgul de altădată a devenit azi un simplu orășel turistic, iar urmașii cruciaților s-au topit în mulțimea de puhoaie umane pe care le-a vânturat istoria. VASILE GÂRNEȚ: Luăm prânzul sub o gheretă acoperită, inundată de muzică disco, pe malul Nogatului. Mâncare consistentă, ca pentru niște turiști care nu se grăbesc: friptură, cartofi, legume în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mai existase vreodată: să străbați mii de kilometri prin Europa, traversând țări și frontiere, optimist și surâzător, împlătoșat în conștiința unicității ce ți se dăruise, de scriitor liber-voiajor (cum ai spune „liber-profesionist“ sau „liber-cugetător”), căruia niște sponsori generoși și nevăzuți, „topiți” în niște abrevieri enigmatice, îți ofereau această ocazie rară, de a te exprima pe tine însuți și de a te îmbiba cu parfumul, cu spiritul locurilor vizitate. Identitate versus alteritate. Dar pe măsură ce orașele bifate se rânduiau în urma noastră ca niște
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
un străin, în chip aproape absolut, care nu-i putea supăra cu distanța lui ostentativă față de anumite tradiții sau cutume ale locului: le repudiam organic prin ceea ce eram, și ei înțelegeau asta. Alte detalii de la Biblioteca Nekrasov, picurate ca ceara topită pe dosul palmei: zâmbetul fals al directoarei, care ne îndemna insistent să semnăm la sfârșitul întâlnirii un manifest împotriva „extremismului și terorismului internațional”, asigurându-ne că nu e nimic politic în acest gest (adică nici o aluzie la Cecenia). „Bardul” cântăreț
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
o șotie cu glasul lui cel groaznic, ca și care nu i s-a mai întâmplat altui popă în lume. El era în altar. Lumânări subțiri și încovrigite de ceară galbenă ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele. Buchilat, fornăit, încurca-ntr-o carte, [cu] ochelari pe nas, nebăgând de samă că i se aprinsese o mânecă de la antereu. Puțea a ars, dar el gândea că miroase a tămâie. Nicodim, cu lacata de la biserică-n mână
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
audă totdeauna clinchetul lui limpede de clopoțel 31. Din motive diferite, clopoțelul, de care vorbea atât de frumos și Esenin, dispare încet-încet până când omul matur consideră că acesta nici n-ar mai exista; pur și simplu, îl uită și se topește în lumea obișnuită făcându-și punte spre o tot mai gravă acomodare existențială comună în aparență și tocită continuu în esență. Or, dacă el nu există, nici copilăria nu mai există. Dar semnele prezenței și actele existenței sale sunt simple
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
ori Esenin. Nicăieri atmosfera ipoteșteană nu este surprinsă în toată amplitudinea ei ca în acest fragment din proza La curtea cuconului Vasile Creangă. Descrierea este plină, rotundă și polisată ca sculpturile lui Brâncuși; un text care crează senzația că te topești în el, lăsând departe orașul cu toate ale sale și cultura majoră; un text care sugerează cu subtilități infinitezimale să rămâi în spațiul descris de poet, să te confunzi cu el, stând numai cu tine însuți sub jumalțul adânc și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
vorbește mai clar despre astfel de stări melacolice decât poetul însuși într-o scrisoare din 1885, scrisă și expediată din Liman (lângă Odessa), unde poetul se afla la tratament cu băi de nămol. Este o scrisoare al cărei conținut se topește încet, încet, într-un elogiu viu al singurătății și al disperării, atunci când poetul își propunea să fie cât mai puțin suspectat că plecase din nou din logica lumii acesteia: Vremea pe aici e cam răcoroasă și deși amenință pururi să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
a și-ntâmplat popei o șotie [...] care nu i s-a mai întâmplat altui popă pe lume, interiorul bisericii este descris fără umbre caricaturale: Lumânări subțiri și încovrigite de ceară galbenă ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele 109. În general, în proză imaginea bisericii și a cimitirului se înfiripează din descrieri sumbre: Clopotul cel dogit gemea bolnav în turn și toaca se izbea de stâlpii clopotniței 110. Sau: Intrarăm, prin crucile și mormintele ninse, lângă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
lui. Cum s-ar fi închinat unei copile care i-ar fi dat lui inima ei! Adesea și-o închipuia pe acea umbră argintie cu fața albă și păr de aur căci toate idealele sânt blonde [...], și parcă i se topea sufletul, ființa, viața, privin d-o... vecinic privind-o234. Adesea revin crâmpeie de auroportret tușate în unde melancolice sau ironice: Existența ideală a acestor reflecțiuni avea de izvor de emanațiune un cap cu plete de o sălbăticită neregularitate, înfundat într-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
taiat în marmură, ochii mari sub niște sprâncene arcate cu măiestrie erau întunecoși, dar de o coloare nedescriptibilă . Păreau negri, dar, privind bine sub lungile lor gene, ai fi găsit că sunt de un albastru întunecos, demonic, asemenea unui smarald topit noaptea. Poate că, neumbriți de gene atât de lungi și atât de dese, n-ar fi părut atât de întunecoși, poate că lumina, neoprită de acea mătase brună, ar fi limpezit noaptea voluptoasă a acelor ochi. Aveau albăstrimea transparentă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
interogații shakespeariene din finalul prozei arată cât de greu cântărește Eros în nemarginile gândirii poetice: Fost-au vis sau nu, asta-i întrebarea 50. Când poetul în Odă (în metru antic) se chinuie mistuit de propriu[l] vis, când se topește în flacări ieșite din propriu[l] rug și când se roagă să-i revină nepăsare[a] tristă, chinul său este în fapt unul de un realism nedisimulat, organic, din care abia se mai întrezărește speranța în reînviere a iubirii omului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
tale este să te cauți pe tine însuți 89. Odată cu melancolia, eul se retrage în sine declanșând un sentiment al stării metafizice existențiale, în căutarea inocenței copilăriei. Rugăciune 90 aduce aminte de ipostaza imitativ-religioasă a copilului, când propria imaginație se topea în credință și îi asimila datele fără vreun hiatus. În laboratorul poetic al maturității, poetul o actualizează cu simplitate, încât cu greu se poate diferenția între misterul trecut al inocenței și recompunerea prezentului. Poemul Răsai asupra mea...91 reia motivul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
în umbra căreia, ca un strigăt între țărmuri, răsună plânsul universal 109. Imaginea iubitei este serafică și iluzorie, ca o himeră; e reflectată doar în substanța imaginativă a poetului. În acest fel, ea apare structurată ca un amalgam de realitate topită în vis, dar și invers, ca un vis pătrunzând cu insistență în crudul realității, transformând-o: Răsai din umbra vremilor încoace,/ Ca să te văd venind ca-n vis, așa vii!110 E aproape de necrezut cum acest mare poet nu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
vede/ În visul său un chip așa d-ales!247 Somnul învăluie ființa, împletindu-se în gândurile sale: Somnul m-apucă-n brațe prin gândurile mele/ Și-n somn mă mai urmează a lor blând glas uimit 248. Încet, încet, totul se topește ca în ceața densă a unei văi, până când nu se mai aude nimic. Se subînțelege însă că de dincolo, din lumea treziei poetului, gândirile îl urmăresc, ca o continuare a ideilor în planul nedeslușit al viselor. Dintre toate, se mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
être. (Roberto Juarroz) Desfășurat între istoria complexă a realității ipoteștene concrete și realitatea intrinsecă a creației eminesciene, periplul de față confirmă existența a numeroase punți care leagă cele două lumi. Mult mai amplă decât prima, realitatea secundă, în sens barbian, "topește" în profunzimile sale imagini și semne ale realului palpabil, extinzându-le semnificațiile prin generalizare. Analiza acestui proces de sublimare arată însă că urmele și ecourile realității concrete nu se sting pe de-a-ntregul în noua lume a realității artei. Există
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
peste El, Crucea grea La Pământ Îl apăsa Vezi, creștine, ce-ai lucrat Când Porunca ai călcat? Câte chinuri, câtă jale Pentru păcatele tale? Și ostașii Îl sculau Și cu biciul Îl loveau Stă Măicuța și privește Inima i se topește! Neîncetat se strigă: Moarte! Iar Pilat s-a temut foarte De Iisus nu s-a Îndurat La moarte L-au condamnat Jidavii Îi apucară Și-o cruce grea aflară Și pe umeri I-o au pus Ca s-o ducă
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
polimerii trebuie să satisfacă următoarele condiții: - puncte de topire relativ scăzute (maximum 120- 140 °C), pentru ca, prin aplicarea pe materialul suport (piele naturală sau sintetică, material textil țesut sau nețesut), să nu se producă degradarea acestuia; - după aplicarea în stare topită pe materialul suport, prin răcire să formeze pelicule elastice, suple, capabile să reziste la deformări reversibile în limite largi; - în stare topită să aibă o viscozitate scăzută pentru a asigura fluiditatea necesară la aplicarea cu mașini speciale și, respectiv, pătrunderea
COPOLIAMIDE SINTEZĂ, PROPRIETĂŢI, APLICAŢII by MĂDĂLINA ZĂNOAGĂ () [Corola-publishinghouse/Science/685_a_976]
-
obținere a încălțămintei care folosesc termoadezivi copoliamidici sunt: - îndoirea marginii pieselor de fețe; - aplicarea bombeurilor termoplastice injectate; - aplicarea căptușelilor pentru fețe; - tragerea fețelor în părțile laterale. Astfel, în cazul bombeurilor confecționate din material textil pe care s-au depus copoliamide topite de tip Romamid, rezistența îmbinării la desprindere este de 0,4 kgf/cm2 pentru piele sintetică și 0,7 kgf/cm2 pentru piele naturală [185]. Copoliamidele cu temperaturi de topire scăzute pot fi utilizate cu succes ca termoadezivi și pentru
COPOLIAMIDE SINTEZĂ, PROPRIETĂŢI, APLICAŢII by MĂDĂLINA ZĂNOAGĂ () [Corola-publishinghouse/Science/685_a_976]
-
lacuri din zilele noastre. Valea Jiuzhaigou s-a format în a patra perioadă de glaciațiune, urme ale acestui proces păstrându-se până astăzi. În adâncul și pe malurile lacurilor s-au acumulat depozite bogate de carbonat de calciu cristalizat. Apele topite din zăpada de pe munte ajung filtrate de solul carstic în lacurile acumulate la diferite niveluri, motiv pentru care apa are o limpezime extremă. Vremea în această vale glaciară abruptă este foarte plăcută, cu ierni lipsite de vânturi aspre și veri
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
monobloc, folosindu-se tehnologiile tradiționale. La fiecare picior a fost identificată o gaură de turnare, iar al patrulea picior din matriță are o gaură de aerisire. La modelare, cuptorul a fost așezat pe partea exterioară a picioarelor matriței, iar bronzul topit din cuptor a curs prin cele trei găuri direct în matriță, până când aceasta a fost plină. Apoi, au fost umplute la fel picioarele și toartele cu metalul incandescent. În acest mod a fost confecționat cel mai mare vas de bronz
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
stivuiește apoi pietre de culoarea cleștarului. Și pentru că pietrele de culoarea cerului nu i-au ajuns, a adăugat și pietre albe, galbene, roșii și negre. A aprins apoi trestia și paiele, luminând întregul cosmos. Pietrele de toate culorile s-au topit astfel, încetul cu încetul, iar lichidul a tot curs în crăpătura cerului, până la repararea completă a acestuia. Însă cerul era tot înclinat, iar soarele și luna alunecau în acea direcție. În partea sud-estică a pământului se afla o groapă adâncă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1478_a_2776]
-
ca soție legitimă. Din când în când soseau în București, se ivea o scenă furtunoasă între cei doi frați, nu numai vorbe injurioase, dar și fapte violente, apoi perechea Nicolae pleca din nou în străinătate, obținând câteva milioane care se topeau ca prin minune. E d’a capo col stesso movimento. Nu se mai mira nimeni, devenise o stare cronică. În primăvara anului 1937, mare scandal. Fel de fel de zvonuri circulau, unele mai absurde ca altele, nu mai era vorba
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
tatăl prea suferind, copilul prea sfios. Numai mama era de față. Când însă trecu dincolo și se văzu între atâtea chipuri necunoscute, se uită speriat împrejur, ca o căprioară terorizată. Curând însă, și mai ales grație copiilor Pillat, gheața se topi și se familiariză cu noi, ba chiar se arătă doritor de a face parte din familie. Astfel, auzind pe ceilalți nepoți chemându-mă Tanti Bi, nu Tante Sabine, cum i se spusese lui, se apropie de mine și mă întrebă
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]