6,679 matches
-
spuneai, poate ar fi fost bine să te-nsori cu ea. Ați fi putut să v-aranjați undeva și s-aveți un copilaș sau așa ceva. Nu pot crede că de pe buzele propriei mele mame iese o asemenea obscenitate și murdărie! urlă Ignatius. Acum fugi și fă-mi ceva de mâncare. Trebuie să ajung la timp la cinematograf. Este o comedie muzicală din viața circului, care a făcut mare vâlvă și pe care aștept de mult timp s-o văd. Ne uităm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
-o în spatele ibricului de cafea. Pare să fie de la fata aia, Myrna, după cât e de murdar și pătat plicu’. Cum de trimite Myrna aia asemenea scrisori? Parcă spuneai că taică-su are parale. — Nu te poți duce să joci popice, urlă Ignatius. Acesta este lucrul cel mai absurd pe care l-ai făcut vreodată. Ușa se trânti după doamna Reilly. Ignatius găsi plicul și îl rupse ca să-l deschidă. Scoase din el un program vechi de vreun an al unui cinematograf
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
în picioare, Ignatius se mișcă îngrijorat de-a lungul fișierelor până când una dintre roțile minuscule se înțepeni într-o crăpătură. Taburetul se clătină ușor și apoi se răsturnă, aruncându-l pe Ignatius cu toată greutatea lui pe podea. — O, Doamne! urlă el. Cred că mi-am rupt coloana vertebrală. — Dă-mi mâna, strigă domnul Gonzalez, cu teroare în vocea lui de tenor. Te ajut să te ridici. — Nu. Nu trebuie niciodată să miști o persoană cu coloana ruptă fără să ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
bicicletă pe deasupra dulapului cu registre și răsturnă fasolea la pământ. — Bravo, uite ce-ai făcut! spuse Ignatius. Cine ți-a spus să dai jos plantele alea? — N-ai spus tu, „la atag“? răspunse posesorul lanțului de bicicletă. — Oprește-te imediat! urlă Ignatius către un om care ciopârțea nepăsător cu un briceag cartonul pe care scria DEPARTAMENTUL PENTRU CERCETĂRI ȘI REFERINȚE - I. REILLY, RESPONSABIL. Ce prostii vă mai vine în cap să faceți? — Hei, doar tu ai spus „la atag“, răspunseră mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
mai rău. Ce se-ntâmplă cu tine? — Scoate-ți sticla din cuptor. Trebuie să se fi copt până acum. Doamna Reilly se uită pe furiș spre fiul ei și-l întrebă: — Ignatius, ești sigur că nu ești comunis’? — O, Doamne! urlă Ignatius. În fiecare zi, în dărâmătura asta de casă, sunt victima unei investigații gen McCarthy. Nu. Ți-am mai spus-o și altădată. Nu sunt un „tovarăș de drum“. Cine ți-a mai băgat și ideea asta tâmpită în cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
gura-n bordelu’ ăsta calicos. Darlene, cu pași mici și afectați urcă pe scenă, prefăcându-se timidă și ținând gura strânsă ca un boboc de trandafir. Spuse: — Zău c-au fost o grăma’ de baluri la juni, scumpule, da’... — Stop! urlă Lana... — Lasă-mă să-ncerc, se rugă Darlene. E prima oară că fac asta. Sunt pregătită pentru dans exotic, nu-s actriță. — Nu poți să ții minte câteva cuvinte simple? — A apucat-o hachițele d’aci de la Bucuria Nopți’. Jones
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Ia-o mai încet, don’ profesor. Ai să-ți strici cărucioru’. — Taci din gură, golane. Nu ți-am cerut să faci conversație. — Foarte bine, spuse George, ridicând din umeri. Am vrut să te-ajut. — Cum ai putea să m-ajuți, urlă la el Ignatius, dezgolind câțiva dinți îngălbeniți. Vreun slujbaș al societății s-a luat probabil pe urmele parfumului sufocant al loțiunii tale de păr. De unde ai apărut? De ce te ții după mine? — Uite ce, vrei sau nu să te ajut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
televiziunea, mașinile noi și mâncarea congelată. Nu pricepi? Psihiatria e mai rea decât comunismul. Refuz să fiu îndoctrinat. Nu vreau să fiu un robot. — Dar, Ignatius, i-au ajutat pe o mulțime de oameni cu probleme. Crezi că am probleme? urlă Ignatius. Oricum, unica problemă pe care o au oamenii aceia este că nu le plac mașinile noi și sprayurile pentru păr. De asta sunt internați. Bagă spaima în ceilalți oameni din societate. Toate spitalele de boli mintale din țara asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ai plimbat pe străzi to’ timpu’ ăsta, costumat ca de carnaval. — O eșarfă ici, o sabie de abordaj colo. Câteva sugestii abile și de bun-gust. Asta-i tot. Efectul general e captivant. — Nu poți merge în halu’ ăsta pe stradă, urlă doamna Reilly. — Te rog! Nu vreau altă criză de isterie. Îmi tulburi toate ideile care-mi prind formă în minte în legătură cu discursul. — Treci înapoi în cameră. Doamna Reilly începu să-l lovească pe Ignatius peste brațe. Intră imediat înăuntru. Vezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și pe braț o pasăre la fel de monstruoasă. Încă cineva aplaudă. — Mira, plătești acu’ sau e vai de tine, cabron. — Erau desigur mulți tăurași la balu’ ăla, da’ tot mi-am păstrat onoarea, îi spuse cu grijă Darlene papagalului. — Maică Doamne! urlă Ignatius, incapabil să mai tacă. Cretina asta-i Harlett O’Hara? Papagalul reacționă înaintea lui Darlene, căci ochii lui ca niște mărgele fuseseră ațintiți pe cercelul ca un inel al lui Ignatius încă de când ajunsese în scenă. Când Ignatius urlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
urlă Ignatius, incapabil să mai tacă. Cretina asta-i Harlett O’Hara? Papagalul reacționă înaintea lui Darlene, căci ochii lui ca niște mărgele fuseseră ațintiți pe cercelul ca un inel al lui Ignatius încă de când ajunsese în scenă. Când Ignatius urlă, pasărea zbură de pe brațul lui Darlene jos, pe scenă, apoi cârâind și săltând, se năpusti spre capul lui Ignatius. — Hei, strigă Darlene. E nebunu’ ăla! Tocmai când Ignatius era pe punctul de-a se năpusti afară din local, papagalul care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
și paharele căzură pe dușumea și se sparseră. Vino înapoi cu papagalu’! strigă Darlene. Lana Lee era acum pe scenă și țipa. Orchestra se oprise. Cei câțiva clienți bătrâni se feriră din calea lui Ignatius, care înainta anevoie printre măsuțe urlând ca un bivol și lovind în grămada de pene trandafirii sudată de urechea și umărul lui. — Cum dracu’ a ajuns individu’ ăsta aici? îi întreba Lana Lee pe septuagenarii uluiți din local. Unde-i Jones? Cineva să mi-l cheme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
cu tine? întrebă Ignatius, sufocându-se de revoltă. Înțelege bine ce-ți spun eu acum. Nici un străin nu-mi va achita mie nota de spitalizare. Voi rămâne aici până când niște bani cinstiți îmi vor plăti libertatea. — Ridică-te din pat! urlă doamna Reilly. Trase de pijama, dar trupul se afundase în saltea ca un meteorit. Ridică-te până nu-ți mut din loc fălcile alea grase. Când văzu poșeta mamei sale ridicându-se deasupra capului, Ignatius se ridică în șezut. — O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
încerc să plătesc datoria aia în alt mod. O lacrimă se prelinse din ochii doamnei Reilly, lăsând prin pudră o dungă de piele curată. Dacă sună domnu’ Levy ăla, nu răspunde. Am să am eu grijă de tine. — Mamă Doamne, urlă Ignatius. Acum chiar c-am încurcat-o! Dumnezeu știe ce pui la cale. Unde te duci? — Nu ieși și nu răspunde la telefon. — De ce? Ce înseamnă asta? Ochii injectați scăpărară de frică. Cu cine vorbeai în șoaptă la telefon? — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
ea plecă. — Întoarce-te, tună Ignatius. Smuci jaluzelele, dar vechiul Plymouth, cu una dintre roțile din față fără apărătoare, de parcă era a unui furgonet de cărat vite, prindea, mârâind, viață. Te rog, mamă, vino înapoi! Mai taci o dată din gură, urlă domnișoara Annie de undeva din întuneric. Mama lui punea ceva la cale, vreun plan nesăbuit, ceva care îl va distruge pentru totdeauna. De ce insistase ca el să rămână acasă? Știa doar că nu avea cum să plece nicăieri în starea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
să vorbesc cu domnișoara Reid. — Chiar așa? Ați ajuns cam târziu! Nenorociții ăia de reporteri au fost aici acum un sfert de oră pentru declarații! Vocea lui creștea cu fiecare cuvânt pe care Îl rostea, până când bărbatul Începu să-i urle În față lui Logan: Noi ar fi trebuit să aflăm primii! Se izbi cu pumnul În piept. — Noi suntem familia lui! Logan tresări. Cum naiba aflaseră ziarele că trupul lui David Reid fusese cel descoperit? Ca și cum familia lui nu ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Îl ținea Îi dădu drumul. Logan se prăbuși pe covor, ghemuindu-se instantaneu cu stomacul cuprins de flăcări. Un nou țipăt furios, urmat de amenințarea agentei Watson că Îi va rupe mâna domnului Reid dacă nu se calmează. Domnul Reid urlă de durere. Vasul de război strigă: — Charlie! Pentru numele lui Dumnezeu, oprește-te! Agentul Watson spuse ceva foarte neprofesional, după care toată lumea amuți. Mașina de patrulare porni pe Andreson Drive, Însoțită de zgomotul ascuțit al sirenei. Logan era așezat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
stacojie transpirată și plângând cu sughițuri. Fiecare dintre umilințele la care fusese supus de Gerald Cleaver fu explicată ca fiind fantezia bolnavă a unui copil cu o nevoie disperată de atenție. Până când, În cele din urmă, Martin sărise la avocat, urlând: — Te omor! Fu imobilizat. Sandy Șarpele clătină din cap cu tristețe și scuză martorul. Watson Înjură tot drumul Înapoi spre celule, dar se Înveseli când Logan Îi spuse despre noua misiune. — Inspectorul Steel vrea să mă ocup de Geordie Stephenson
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
bănuiesc. Agenta Watson băgă mașina În marșarier și ieși cu spatele din parcare. Farurile clipeau, transformând scările În pumnale de argint. Aproape că ajunseseră la drumul principal, când o mașină particulară verde-ruginiu apăru de nicăieri. Watson apăsă cu putere frânele, urlă „La dracu’!“ și opri motorul. Când mașina parcă agresiv În față la Turf ’n Track, ea lăsă geamul În jos și dădu drumul la o ploaie de Înjurături. Cele mai multe referindu-se la fundul șoferului din mașina cu pricina și la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ce ne uităm? Dă, Doamne, să fie Peter Lumley. — Greu de zis. Bietul micuț a putrezit aproape de tot. Doctorul se feri Într-o parte, iar Logan văzu pentru prima dată ce-l făcuse de fapt pe Matthew Oswald să fugă urlând afară În zăpadă și să-și vomite porția de Weetabix. Capul unui copil se distingea din masa de cadavre de animale. Nu mai erau trăsături În adevăratul sens al cuvântului, osul Împingând prin cenușiul slinos. — O, Cristoase! Stomacul lui Logan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
el, culegându-se de pe scaun. Ar trebui să mă Întorc la muncă. Îl opri când aproape ușa se Închisese. — O să fie al naibii de nervos. Poate nu pe tine, poate pe individul ăsta, Miller, dar o să fie nervos. Pregătește-te să se urle la tine. Și dacă nu te ascultă, poate trebuie să treci la artileria grea. Doar pentru că n-ai Început tu chestia asta, nu Înseamnă că nu poți să profiți. Logan se opri. — Să profit? — Ambiția, domnule Erou. Fie că-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
spre cel căzut. Logan ajunse chiar când reîncepură țipetele. Sângele țâșnea din mănușa de cauciuc gros a polițistului, printr-o gaură din palmă. Victima Își smulse masca și ochelarii de protecție. Era agentul Steve. Ignorând apelurile la calm, continua să urle și să tragă de mănușa Însângerată ca să și-o dea jos. Avea o gaură zdrențuită: chiar În bucata cărnoasă dintre degetul mare și arătător. Sângele pulsa roșu și se scurgea pe salopta albastră și În zăpadă. — Ce-ai făcut? Agentul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
la spital, cu lumini și muzică pe tot drumul. Miller și Logan stăteau unul lângă altul În vreme ce luminile licăreau pe capota mașinii de patrulă. Întoarse dezlânat din trei mișcări pe drumul alunecos Înainte s-o pornească prin viscol, cu sirenele urlând. — Așa, zise Logan pe când zăpada Înghițea luminile sclipitoare. Cum Îți place prima ta zi În poliție? 23 Logan rămase la fermă cât putu de mult, examinând carcasele de animale alături de restul echipei. În ciuda echipamentului de protecție, tot se simțea murdar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
River Dee. Singurul neajuns era apropierea de fabrica avicolă, morile de hârtie și stația de epurare. Dar nu se putea să ai totul. Atâta vreme cât vântul nu sufla dinspre vest, erai În siguranță. Vântul nu sufla dinspre vest În ziua aceea. Urla dinspre est, direct dinspre Marea Nordului, aducând cu el o ploaie orizontală Înghețată. Tremurând, Logan ridică la loc geamul mașinii. Parcase puțin mai jos lângă un duplex compact, cu grădina cea mică părând pe jumătate moartă În ploaia șfichiuitoare. Erau acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
se facă auzit peste câinele care lătra. Vrem doar să vorbim cu Dougie MacDuff. Simon Întinse o mână și stinse luminile. Camera fu aruncată În Întuneric, unde sclipirea fantomatică gri-verziue de la televizoare nu făcea decât să reliefeze forme. Primul care urlă de durere fu Îngrijitorul de câini. O bufnitură, o mârâială, sunetul făcut de cineva care se izbește de podea. Un pumn șuieră pe lângă capul lui Logan și acesta se feri, răspunzând cu propriu-i pumn. Avu o senzație scurtă, trecătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]