51,037 matches
-
de a înșela prin afirmații care, luate mot-à-mot, sînt false. De exemplu, Albert (1972:82) relatează despre populația din Burundi că: Dacă un subaltern acceptă în tăcere un ordin, există probabilitatea că în acest mod își manifestă respectul, însă neavînd intenția de a face ce i s-a spus. Pe de altă parte, dacă își iese din fire și protestează în gura mare, exprimîndu-și refuzul și luîndu-se la harță cu superiorul său, este mai mult ca sigur că în cele din
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
decît cele tehnologice, se leagă de capacitatea mincinoșilor de a sesiza nesinceritatea altora. În viața reală, totuși, multe minciuni sînt depistate și date în vileag de persoane care nu au legătură cu acestea. În politică, majoritatea minciunilor sînt spuse cu intenția de a păcăli pe toată lumea, încît chiar ziariștii pot fi victime care au sesizat înșelătoria. Însă, în alte domenii, unde ținta minciunilor este mai restrînsă, păcălitul poate fi avertizat de către o persoană din afară. Într-adevăr, o persoană păcălită care
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
analizată de Freud pentru a ilustra modul în care afirmațiile adevărate pot fi, în unele cazuri, folosite în scopul de a înșela. De asemenea, în alte împrejurări, o afirmație poate fi falsă, fără a induce în eroare. Prezența sau absența intenției de a păcăli nu depinde întotdeauna de adevărul sau neadevărul existent în ceea ce se spune. Contrastul între neverosimil și fals sau între veridicitate și adevăr se manifestă în numeroase contexte, însă nicăieri nu se distinge mai clar decît în ceea ce
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
nu luăm textele literare drept încercări ale autorilor de a păcăli cititorii. Dacă cititorii se simt sau nu înșelați în alt mod decît prin minciuni propriu-zise, este o întrebare care rămîne deschisă. Roberts (1972:23) susține că "mulți scriitori au intenția de a ne induce în eroare", însă în continuare spune că autorii textelor literare "își avertizează de obicei cititorii că operele lor nu trebuie considerate nici minciună, nici adevăr, ci ceva diferit de ambele". Aceste avertismente iau diverse forme: cea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
legătură cu fenomenul fanteziei este și conceptul de alegorie. În literatura engleză veche putem vorbi de "alegoria politică" din Piers Plugarul, și încă înaintea acesteia avem parabolele Noului Testament și piesele de teatru ale Greciei antice. Aceste texte nu aveau intenția de a păcăli; în prezent, le analizăm și le citim cu aceeași plăcere ca publicul din vremurile acelea, ele păstrîndu-și valoarea mai degrabă prin valabilitatea mesajului decît printr-o corespondență cu evenimentele din lumea reală. Cu toate acestea, chiar în privința
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
refereau la Brize și Maree, Longitudini și Latitudini" (Swift 1941: xxxvii-xxxviii). Această afirmație încearcăsă facă textul mai verosimil, păcălindu-l astfel pe cititorul naiv. Însă, falsitatea romanelor pe subiectul călătoriei din secolul al XVIII-lea, este ușor de identificat, deși intenția lor de a păcăli rămîne sub semnul întrebării, fapt dovedit spre exemplu de Defoe, care a publicat Robinson Crusoe în 1719 drept opera unui marinar "născut în 1632, în orașul York", cu toate că romanul se baza pe experiența reală a marinarului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
general rolul de a-l reprezenta pe autor, în parte pentru a aduce argumente morale în favoarea acestuia, însă mai ales pentru a susține așa-zisa veridicitate a textului. Poate că Defoe, la fel ca Cervantes înaintea lui, nu a avut intenția de a păcăli prin deghizările sale, însă unii cititori s-au lăsat cu siguranță duși de nas. Într-adevăr, el a fost numit "cel mai mare mincinos din toate timpurile" (Backscheider 1989:xii). Baker (1924:12) susține că literatura de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Gnidus este o carte utilă, povestea cu manuscrisul grecesc nu e altceva decît o invenție inocentă; însă ea devine o minciună gravă dacă opera are efecte dăunătoare. (Rousseau 1979:73) Rousseau pare să se bazeze, în clasificarea sa, nu pe intenția de a păcăli ca diagnostic al minciunii, ci pe efectele negative ale lucrării. Astfel, el face o diferență între "publicul educat" care ar considera povestea cu traducerea manuscrisului grecesc drept "o copilărie nesăbuită", și numeroșii cititori creduli și needucați care
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
el face o diferență între "publicul educat" care ar considera povestea cu traducerea manuscrisului grecesc drept "o copilărie nesăbuită", și numeroșii cititori creduli și needucați care au fost pe deplin înșelați de această istorie a manuscrisului inventată aparent fără rea intenție de către un autor serios, și care s-au lăsat îmbătați de așa-zisa licoare antică, o otravă de care și-ar fi dat seama dacă le-ar fi fost oferită într-o formă modernă. (Ibid.:70) Rousseau, desigur, îl consideră
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
minciuna, însă pot apărea și acuzații de nesinceritate, mai ales atunci cînd adevărul este arma de apărare. Astfel, într-un proces recent din Australia, s-a susținut că un personaj odios dintr-un roman a fost fără îndoială zugrăvit cu intenția de a-l reprezenta pe reclamant, și că autorul a atribuit în mod înșelător acestui personaj acțiuni negative pe care reclamantul nu le întreprinsese. Sutherland (1978) discută despre unele din problemele care apar din cauza vulnerabilității romancierilor față de acuzațiile de calomnie
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un dineu în scopul caritabil de a strînge anumite fonduri, la care atracția principală a constituit-o un concurs pentru desemnarea celui mai mare mincinos. Evident, aceste concursuri nu sînt minciuni, conform definiției noastre, deoarece nu există la mijloc nici o intenție de a înșela; în plus, nu cred că vreun participant a fost păcălit. Cluburile de mincinoși par să fi existat în Marea Britanie în secolul al XVIII-lea. În secolul al XIX-lea, Henry Labouchere, un membru nonconformist al Camerei Comunelor
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Te-aș minți eu pe tine?. Informațiile pe care le prezintă acest capitol ar trebui să fie suficiente pentru a demonstra nu numai că, la fel cum afirmațiile adevărate pot fi uneori minciuni, și afirmațiile neadevărate pot fi făcute fără intenția de a înșela pe cineva. Mai mult, informațiile istorice arată că un discurs în care falsitatea se detașează de legătura sa cu minciuna, este recunoscut doar ca un rezultat al procesului istoric. Scriitorii inovează, iar publicul învață, însă numai odată cu
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și real arată că autonomia discursului literaturii este subminată chiar de propriii săi practicanți. În acest capitol am ignorat minciunile intenționate pentru a ne îndrepta privirea, într-un mod care trebuie să fie oarecum superficial, asupra afirmațiilor false spuse fără intenția de a minți. Scopul meu a fost de a evidenția absența oricărei legături obligatorii între adevăr și minciună, între veridicitate și falsitate. La fel cum contextul influențează conținutul, frecvența și eficiența minciunilor, tot așa influențează și modul în care sînt
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
dispuși să îndeplinească cerințele altora apoi, odată ce discuția s-a încheiat, fiecare face exact ce vrea, adeseori chiar opusul a ceea ce a promis. Acest comportament, deși occiddentalilor le-ar putea părea nesincer, nu este, după părerea lui Phillips, dovada unei intenții de a înșela; este mai degrabă o manifestare a convingerii că "oamenii sînt mult mai fericiți atunci cînd ești de acord cu ei și le spui ce vor să audă", combinată cu presupunerea că planurile și intențiile pot fi schimbate
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Phillips, dovada unei intenții de a înșela; este mai degrabă o manifestare a convingerii că "oamenii sînt mult mai fericiți atunci cînd ești de acord cu ei și le spui ce vor să audă", combinată cu presupunerea că planurile și intențiile pot fi schimbate "fără ca acest lucru să atragă și o pedeapsă" (cf. Bilmes 1975:66, 68). După cum s-a menționat în capitolul 1, Bok (1978:20) ia în considerare două perspective asupra minciunii, cea a mincinosului și cea a păcălitului
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
mincinoșii înșiși, mai ales cînd e vorba de medici. Principiul său de autenticitate este ușor de acceptat; problema apare atunci cînd începem să enumerăm considerațiile speciale. În plus, dacă ținem cont de autenticitate, nu trebuie să scăpăm din vedere natura intenției. Cu aproape două sute de ani în urmă, William Blake (1982:491) le amintea cititorilor săi că: Un adevăr spus cu intenție rea Întrece toate minciunile ce le poți inventa. Cîțiva scriitori au adoptat o perspectivă mai pozitivă asupra minciunii, pledînd
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
începem să enumerăm considerațiile speciale. În plus, dacă ținem cont de autenticitate, nu trebuie să scăpăm din vedere natura intenției. Cu aproape două sute de ani în urmă, William Blake (1982:491) le amintea cititorilor săi că: Un adevăr spus cu intenție rea Întrece toate minciunile ce le poți inventa. Cîțiva scriitori au adoptat o perspectivă mai pozitivă asupra minciunii, pledînd în favoarea importanței și inevitabilității acesteia. Mai devreme ne-am referit la părerea lui Nietzsche că religia este o "minciună sacră". Această
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
cu încredere, fie putem decide că este în interesul nostru să provocăm reacții ostile celor din jur. În ambele cazuri avem la dispoziție și o altă variantă. Putem adopta un comportament sincer, încît interlocutorii noștri să tragă concluzii corecte cu privire la intenția noastră. Alternativ, indiferent dacă vrem să provocăm cooperare sau conflict, ne putem purta nesincer, înșelîndu-i cu bună știință pe ceilalți în privința intențiilor noastre. Orice cale am alege, succesul depinde cel puțin în parte de abilitatea noastră de a anticipa reacțiile
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
dispoziție și o altă variantă. Putem adopta un comportament sincer, încît interlocutorii noștri să tragă concluzii corecte cu privire la intenția noastră. Alternativ, indiferent dacă vrem să provocăm cooperare sau conflict, ne putem purta nesincer, înșelîndu-i cu bună știință pe ceilalți în privința intențiilor noastre. Orice cale am alege, succesul depinde cel puțin în parte de abilitatea noastră de a anticipa reacțiile celorlalți. Astfel, pentru a rezuma cele spuse pînă acum, putem afirma că inteligența machiavelică este o condiție necesară, însă nu suficientă pentru
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
un succes limitat pînă acum, un și mai mic progres a fost făcut în privința altor două extreme, detectarea completă a minciunilor și imposibilitatea oricărei asemenea detectări. Ekman (1985:281-282) discută pe scurt avantajele și dezavantajele detectării minciunii, menționînd interesele naționale, intențiile altruiste și dreptul individului de a avea secrete personale, ca motive în favoarea nedetectării sau nedezvăluirii minciunilor în anumite situații. El spune: Cred că merită subliniat faptul că, uneori, depistarea minciunii subminează o relație, trădează încrederea, dezvăluie informații care, din motive
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ci și de afirmațiile făcute de politicienii americani și agenții lor publicitari pe timpul războiului din Vietnam. Consecințele autoiluzionării sînt în ambele cazuri grave, chiar dacă diferă. Transformarea implică o progresie, care se întinde pe parcursul a cîteva luni sau ani, de la o intenție clară de a înșela, aparținînd mincinosului, la situația în care nu mai este clar cine înșeală pe cine. Conflictul inițial de interese între mincinos și păcălit este atenuat de un acord tacit sau o complicitate prin care ambii pretind că
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
drept creație originală etc. 19 Analiza lui Propp este limitată la un corpus de 100 de basme rusești. O extinsă cercetare comparativă ar putea valida, probabil, "rezonanța structurală" dintre toate tipurile esențiale de basme ale lumii. 20 Dincolo de această generoasă intenție, nu trebuie să uităm totuși că, adesea, "drumul spre iad este pavat cu bune intenții". În consecință, este de datoria noastră să ne asumăm explicit conștiința unor posibile greșeli, rezultate atît din utilizarea metalimbajului, cît și din interpretarea limbajului-obiect; căci
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de basme rusești. O extinsă cercetare comparativă ar putea valida, probabil, "rezonanța structurală" dintre toate tipurile esențiale de basme ale lumii. 20 Dincolo de această generoasă intenție, nu trebuie să uităm totuși că, adesea, "drumul spre iad este pavat cu bune intenții". În consecință, este de datoria noastră să ne asumăm explicit conștiința unor posibile greșeli, rezultate atît din utilizarea metalimbajului, cît și din interpretarea limbajului-obiect; căci, așa cum rezultă din Călăuza pentru credincioși: "Sfînta Scriptură se înțelege greu, iar sensurile adînci ale
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de fotbal publicat în țara noastră îl datorăm profesorului Dimitrie Ionescu de la liceul „Gheorghe Lazăr” din București. Acest regulament era încadrat în „Tratatul de jocuri școlare pentru uzul tuturor școlilor de ambele sexe”, și a apărut în anul 1895. În intenția de a prezenta amănunte privind regulamentul acestui joc, în numărul 7, din decembrie 1907, al revistei „Din lumea sporturilor”, publicație apărută sub conducerea cunoscutului campion de „greco-romane”, Mitică Dona, apare un articol intitulat „Practica foot-ball-ului”, articol pe care îl vom
Metodica predării fotbalului în gimnaziu by Gheorghe BALINT () [Corola-publishinghouse/Science/1663_a_3119]
-
Aceasta este, în fapt, noua filosofie a serviciilor de asistență socială deschisă de legea-cadru a asistenței sociale. Tipuri/forme de excluziune socială Excluziunea de la serviciile de educație Reforma orientării școlare a fost mult timp ezitantă, caracterizată prin frecvente confuzii și intenții bune nefinalizate, fiind și în momentul actual încă departe de a fi ajuns la o structură coerentă, sistematic-structurată pe toate formele de educație. Oferta școlară a moștenit și perpetuat obsesia pentru formarea tinerei generații pentru muncă industrială, fiind, în schimb
[Corola-publishinghouse/Science/2161_a_3486]