51,211 matches
-
totală a acestora favorizează utilizarea tuturor abilităților lor în beneficiul organizației. Această implicare constituie practic piatra de temelie și totodată liantul obligatoriu pentru construirea unui Sistem de Management al Calității (SMC) funcțional. Managementul trebuie să creeze cadrul necesar implicării nivelului executiv în transpunerea filozofiei calității în calitatea produsului. Nu există angajat care să nu poată sau să nu aibă cu ce contribui la proiectarea, construirea și funcționalitatea sistemului calității. Încă din etapa de proiectare fiecare funcție din organizație, indiferent de nivelul
Managementul calității by Roșca Petru, Nan Costică, Gribincea Alexandru, Stroe Cosmin () [Corola-publishinghouse/Science/1648_a_3149]
-
rezultate, metoda a fost greu promovată datorită absenței studiilor comparative. Nu prezintă diferențe în crearea curriculei în funcție de nivelul de autism. Creează dependență impunând un training obligatoriu. Se concentrează pe comportament și ignoră aspectele neurologice ale autismului, problemele legate de funcțiile executive și atenție, poate genera stres copilului sau familiei interpretând comportamentul nu ca o manifestare neurologică a bolii, ci ca o atitudine intenționată. Poate determina o dependență de 1:1 și ignoră problemele senzoriale sau dificultățile de procesare ceea ce provoacă eșecuri
Modalităţi educaţional - terapeutice de abordare a copiilor cu autism by Raţă Marinela () [Corola-publishinghouse/Science/91883_a_93198]
-
alegătorul care stă indiferent, când știe că tribunalul și curtea atârnă de ministrul justiției și când își închi puiește, poate pe drept, poate pe nedrept, că și câștigul sau pierderea lui atârnă de aderența sau neaderența sa la voința puterii executive?<ref id=”1”>Ibidem, pp. 110-111.</ref> Teoria constituțională pe care o schițează Maiorescu cu ocazia revizuirii este ilustrarea, în forme de oratorie clasică, a viziunii liberal conservatoare europene, care va miza, până către 1914, pe cultivarea ener giei individuale
Junimismul și pasiunea moderației by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Science/584_a_1243]
-
iar nu profesorul-leadership! Educatorul este lider (ca poziție recunoscută în clasă, dincolo de cea formală), iar modul cum acționează el ca lider va caracteriza leadershipul, stilul la care recurge. Dar acum, leadershipul managerial (Boy-Dimock, 1995) se referă la stilul educatorului-manager efectiv, executiv, aplicat pentru a îndeplini așteptările, la un nivel calitativ cât mai ridicat, cu o mai bună eficiență, după criteriile succesului. Atunci trebuie căutați aici factorii de succes, pentru a lua decizii noi, mai ales la nivel de micromanagement al proceselor
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
se dezvolta, a colabora, a fi și a se afirma în grup (York-Barr și Duke, 2004). Alți autori folosesc și sintagma "management leadership", ca o soluție pentru dezvoltarea calității, rezultatelor activității proiectate, pentru a sublinia soluția de îmbunătățire a managementului executiv, efectiv, operațional care să asigure succesul. Și sunt inventariate astfel de modalități: • a îmbunătăți modul de a concepe aplicarea managementului la condițiile concrete, • a urmări procesele reale pe obiective, • a motiva participarea, • a aprofunda modul de interrelaționare, • a diversifica îndrumarea
by ELENA JOIŢA [Corola-publishinghouse/Science/1005_a_2513]
-
făcută în condiții de anarhie" (1979:61). Unele dintre aceste diferențe vor face obiectul următoarelor subsecțiuni. "Ierarhia implică relații de suprași subordonare între părțile unui sistem, ceea ce duce la diferențierea acestora" (1979:93). Să ne gândim la separația puterilor legislativă, executivă și judecătorească. Ordinile anarhice, însă, au prea puțină diferențiere funcțională. Fiecare unitate trebuie "să se pună într-o poziție în care să fie capabilă să aibă grijă de ea însăși din moment ce nu se poate baza pe nimeni altcineva pentru aceasta
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Acesta este un aspect pe care numeroși marxiști l-au admis în anii 1970 și 1980. Se consideră adesea că esența poziției lui Marx poate fi regăsită în observația sa că statul în societatea capitalistă este pur și simplu "comitetul executiv al burgheziei". Asumpția lui era că puterea în sfera producției este elementul cheie în ceea ce privește puterea asupra societății în general (Marx și Engels 1977: 223). În anii 1960 și 1970, marxiștii s-au îndepărtat de acest reducționism simplu. Mulți au susținut
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ideaționale își exercită influența și prin comunicare. Când un individ sau un stat caută să își justifice comportamentul, ei vor apela de obicei la norme stabilite de comportament legitim. Un președinte sau un prim ministru pot apela la convențiile guvernării executive, iar un stat își poate justifica comportamentul prin referiri la normele suveranității sau, în cazul intervenției în afacerile unui alt stat, la normele internaționale ale drepturilor omului. Așa cum sugerează ultimul caz, normele pot intra în conflict unele cu altele prin
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și ignoranței altora”.14) Bazîndu-se, ca și odinioară, numai pe „însușirile sale”, a pierdut cu o diferență de 91 de voturi (399 - Ștefan Șendrea, adversarul său, 308 - el),15) dar a rămas în fruntea liberalilor locali, ca membru al comitetului executiv. 16) în 1914 a fost ales primar al Bacăului, dovedindu-se („în ciuda bîrfitorilor”) de la început (și în toată perioada dificilă care va urma, căci și-a păstrat postul și în anii Primului Război Mondial) „la înălțimea datoriei sale”.17) Ca „om al
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
secolului XX a început să fie recunoscut rolul general (cu adevărat copleșitor) al grupurilor în Statele Unite. Forurile legislative ale statelor și mai ales cel federal erau căutate de multe grupuri pentru diverse favoruri, iar comportamentul legislatorilor (și al membrilor ramurii executive) nu putea fi descris în mod realist decât dacă erau luați în considerare lobiștii și reprezentanții intereselor (Bryce, 1891: 152). Astfel a devenit clar că viziunea teoriei clasice "constituționale" era nesatisfăcătoare; trebuia analizat rolul grupurilor. Lucrarea din 1908 a lui
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
democratice" sau nu. Acestea erau perspectivele lui Ostrogorski și Michels, acesta din urmă susținând că exista o "lege de fier a oligarhiei" sub care ar fi operat toate partidele (Ostrogorski, 1902; Michels, 1968). În opinia lor, eșalonul de vârf, organele executive și secretarii se mențineau permanent în funcție și conduceau partidele după bunul lor plac, acesta fiind mai ales cazul partidelor socialiste. Aceste perspective au fost între timp atenuate (Duverger, 1954); în plus, s-a pus accentul din ce în ce mai mult pe declinul
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
nu se întâmplă în anumite state unitare. În India există o putere de intervenție federală în situații de urgență, în timp ce în unele state federale din America Latină, centrul are drept de veto în numirea atât a guvernatorilor sau a altor agenți executivi ai federațiilor. În Marea Britanie, Franța și țările scandinave, pe de altă parte, organele locale au autonomie completă în privința numirii decidenților; guvernul central nu are niciun control asupra numirii personalului. În sfârșit, autoritățile administrative sunt mai curând combinate decât separate într-
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
principala sa putere constă în examinarea atentă, amânarea și din când în când blocarea propunerilor prezidențiale, în timp ce rolul său pozitiv este mai puțin vizibil. În America Latină, congresele care au fost puternice au intrat în conflicte atât de serioase cu ramura executivă (ca în Chile în 1970-1973), încât s-a ajuns la veritabile probe de forță, care la rândul lor au creat oportunități pentru puciuri militare (Shugart și Carey, 1992: 156). Adunările reprezentative se confruntă așadar cu probleme majore. Dictaturile nu numai
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Montesquieu și-au dat seama că nevoia de continuitate și caracterul imediat al deciziilor în sfera afacerilor externe erau rațiuni pentru care o adunare nu putea fi factorul de decizie cheie în acest domeniu; prin urmare acesta era teritoriul puterii executive. Într-adevăr, Locke a sugerat o putere "federativă" care să se ocupe de relațiile externe (din latină: foedus ,,tratat"). În prezent, rolul guvernelor în chestiunile economice și sociale izvorăște din nevoi similare de acțiune continuă și de decizii imediate. Așadar
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
născut conflicte, iar acestea nu au fost rezolvate toate la fel de bine (Blondel, 1982: 21-9). Forme de organizare guvernamentală Evoluția configurațiilor guvernamentale Configurațiile guvernamentale contemporane reflectă diversitatea și complexitatea din ce în ce mai ridicată ale sarcinilor întreprinse de executive. Dar variațiile în structura acestor executive nu sunt un fenomen nou: configurațiile oligarhice ale orașelor republicane italiene din timpul Renașterii erau foarte diferite de cele ale monarhiilor absolute care au început să apară în Europa secolului al XVI-lea și de cele ale guvernărilor teocratice și
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
puterilor lor și au avut loc multe lovituri de stat, rezultatul fiind instalarea guvernelor prezidențiale autoritare și chiar "absolute". Dificultățile cu care s-a confruntat acest sistem pot fi atribuite în parte rigidității cu care distinge clar între legislativ și executiv (Blondel, 1980: 108-11; Linz, 1990: 51-69; Shugart și Carey, 1992: 36-43). Cel puțin una din cele două formule constituționale a întâmpinat așadar dificultăți încă înainte de 1914. Problemele s-au înmulțit după Primul Război Mondial, prin instaurarea sistemului comunist în Rusia
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
puternic, pe care sistemele constituționale căutaseră să îl diminueze, și în consecință prin declinul ideii de guvern colectiv sau cel puțin colegial, încurajată de guvernarea de cabinet. Dar perioada s-a caracterizat și prin "inventarea" unei forme noi de structură executivă, care a fost marcată de intruziunea în inima executivului național a partidelor și, de obicei, în sistemele autoritare, a partidului unic. Rolul partidelor în guvernare Pentru cei care propun sistemele constituționale, fie de tip cabinet, fie prezidențiale, executivul se află
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Alături de executivele țărilor a căror populație este într-adevăr foarte mică, precum Luxemburg și Islanda, numărul ministerelor a rămas relativ mic doar în țările care au adoptat dispoziții legale sau chiar constituționale în acest sens,. Acesta este motivul pentru care executivele prezidențiale constituționale și, prin urmare, atât guvernele din America Latină, cât și guvernul Statelor Unite au relativ puțini membri (între 12 și 15, spre deosebire de 20-25 în multe cabinete vest-europene). Guvernele monocolore și coalițiile O trăsătură esențială a guvernării moderne constă în partidele
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
toate. În Statele Unite, fiind ales pe baza programului său și a carismei personale, este posibil ca președintele să acorde puțină atenție opiniilor partidelor. Sistemele de tip cabinet au fost adesea numite ca guverne de partid, fiindcă partidele sunt centrele acestor executive; ele ajută la fluidizarea relației dintre executiv și parlament; ajută și la organizarea vieții cabinetului. Totuși, există și diferențe între sistemele de tip cabinet privind influența pe care o au partidele (Katz, 1986: 31-71). O distincție cheie este cea dintre
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
aceea încercările de a restrânge conducerea au căutat să reducă posibilitățile deschise deținătorilor de poziții prin limitarea abilității lor de a folosi puterea. Aceste eforturi au fost doar în parte reușite. În această privință, ca și în cazul legislativelor și executivelor naționale, constituțiile au fost adesea ocolite sau înlăturate; uneori, acestea nu și-au atins deloc efectul dorit. Deși, formal, în lumea contemporană, foarte puțini lideri sunt scutiți de orice constrângeri, în practică există mulți conducători care pot acționa după bunul
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
judecătorilor la instanțele superioare din rândul avocaților pledanți; ei au astfel o a doua carieră. În final, ceea ce trebuie să se observe este că mecanismele de numire nu instituie și nu pot institui niciodată o separare completă între judecători și executiv sau legislativ. Există de asemenea dificultăți cu privire la mecanismele de promovare. Cineva trebuie să promoveze judecătorii, iar oricine are o asemenea putere poate reduce considerabil independența celor mai ambițioși dintre aceștia. Și în această privință trebuie să se aleagă între cooptare
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
Curțile constituționale s-au multiplicat în a doua jumătate a secolului XX; de asemenea, au devenit mai dispuse să analizeze legalitatea documentelor. În ambele cazuri, totuși, există o tendință de a nu se exagera în contestarea legislației și a deciziilor executive naționale. Supravegherea organelor serviciilor publice s-a intensificat, atât în privința procedurilor adoptate, cât și a domeniilor cuprinse. Unul din modurile în care acest control a avut loc îl constituie rețelele de curți administrative; un alt mod, mai puțin formal, este
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
A. King, ed., The New American Political System (1978) Washington DC: American Enterprise Institute, pp. 125-77. J. Smith și L.D. Musolf, ed., Legislatures in Development (1979) Durham, NC: Duke University Press. D.B. Truman, The Congressional Party (1959) New York, NY: Wiley. Executive și conducere W. Bakema, "The ministerial career", în J. Blondel și J.L. Thiébault, ed., The Profession of Cabinet Minister in Western Europe (1991) Basingstoke, Hants: Macmillan, pp. 70-98. J.D. Barber, The Presidential Character (1977) Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall. B.M.
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
mijloacele de comunicare PARTIDELE POLITICE ȘI ALEGERILE Partidele politice origini, natură și structură Sistemele de partide Sistemele de partide Partidele, alegerile și democrația directă Partidele astăzi în lume STRUCTURI ALE GUVERNĂRII Constituțiile Centralizarea și descentralizarea Reprezentarea: forurile legislative și parlamentele Executivele naționale Conducerea politică IMPLEMENTAREA ȘI CONTROLUL Birocrațiile Rolul forțelor armate în procesul politic Adjudecarea regulilor și judecătorii Procesul politicilor publice Guvernarea și poporul în politica contemporană Viitorul studiului comparativ al guvernării GUVERNAREA COMPARATĂ Bibliografie Indice
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
reprezenta, la rîndul lor, "partidul străinătății", încarnarea a ceea ce în mod obișnuit va fi desemnat prin termenul "Anti-Franța". Formula trebuie înțeleasă ui acest caz ca fiind încărcată de povara spaimelor ancestrale. Iezuiți, evrei și francmasoni nu sînt considerați doar agenți executivi privilegiați ai intereselor ostile ale anumitor state rivale. Amenințarea pe care o reprezintă ei n-a încetat niciodată să tulbure visele cetăților pașnice. E vorba de amenințarea vagabondului, a nomadului care dă tîrcoale caselor fericite ("O invazie de oameni, spune
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]