5,659 matches
-
nu crâcnească nimeni, pentru că el era singurul șef. Și, brusc, tabloul meselor din Cernăuți dispare din capul meu, ca să facă loc unui tablou mult mai familiar pentru mine, cel al timpurilor pe care le-am trăit în atmosfera meselor de la cantinele studențești, unde mâncam de multe ori pe gratis, făcând „blatul“, și unde așteptam toți, avizi, momentul tactic al suplimentului. Alte timpuri, alte mese, alt temperament! Prinsă sub ghețuri din ce în ce mai groase, o balenă caută un loc pe unde să poată scoate
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
plase cu zece kilograme în fiecare mână, am să stau la cozi și am să fac cu mâna mea parchetul... De-asta am ajuns de nici nu mă mai recunosc în oglindă ! Și sunt femei care își trimit bărbatul la cantină, copiii la creșă, gata, le spun ! Eu n-am timp de pierdut cu așa ceva ! Eu trebuie să-mi trăiesc viața mea ! Și ele sunt cu adevărat femeile inteligente ! Așa cum trebuie să fie o femeie ! Nu ca mine, care m-am
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
E totuși foarte mulțumit de progresul făcut în numai două săptămîni. La despărțire, după ce dă un telefon la cantina-restaurant, să comande o porție de protocol, strînge mîna lui Mihai, îi dorește poftă bună scuzîndu-se că nu-l poate însoți la cantină și-i urează succes pe mai departe. Cînd mai aveți vreun rezultat, nu-i neapărat nevoie să pierdeți dumneavoastră atîtea zile pe drum. Ne dați un telefon și trimitem pe cineva acolo, adaugă directorul combinatului de îngrășăminte. "E singurul sfat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe măsură! Petre Graur își strînge mai bine cordonul halatului, face cîțiva pași nehotărîți prin laborator, apoi, amintindu-și, arată lui Mihai să descuie ușa, iar el se spală pe dinți. La început, ieșeam pe poartă, să fumez undeva pe la cantină, ca pe vremuri în veceul școlii. Îmi pare rău! strînge din umeri, ștergîndu-și fața cu prosopul. Pentru fiecare țigară înseamnă să pierd între treizeci și patruzeci de minute, cu totul. Ziceai că ai un scenariu la Televiziune, nu ți-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de omologare pentru piesele care au trecut cu bine de toate probele s-au semnat tîrziu, spre sfîrșitul programului. Cineva din conducerea uzinei le-a spus celor veniți din alte orașe că au camere rezervate la blocul de nefamiliști din apropierea cantinei. Mihai s-a interesat de vreo cursă cu care să se întoarcă. Prima n-a mai avut timp s-o prindă. Următoarea va fi tocmai la ora opt seara. Mergînd împreună cu ceilalți spre cantina uzinei, la invitația directorului, Mihai se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
rezervate la blocul de nefamiliști din apropierea cantinei. Mihai s-a interesat de vreo cursă cu care să se întoarcă. Prima n-a mai avut timp s-o prindă. Următoarea va fi tocmai la ora opt seara. Mergînd împreună cu ceilalți spre cantina uzinei, la invitația directorului, Mihai se simte izolat. Nu i-a reproșat nimeni atitudinea, dar își dă seama că toți îl socot pe el vinovat de întîrziere. Înțelege că asta e soarta oricărei luări de poziții într-un context în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cățeilor. Chiar nu bei nimic? insistă Tamara. Alcool nu, e prea cald. Cafea. Am și eu cafea naturală, să știi! se entuziasmează Tamara, dar pe un ton care îl face pe Mihai să aibă un frison scurt. La George, la cantină, aduce uneori boabe, precizează femeia, ca un fel de scuză pentru tonul folosit. Mihai refuză politicos. Își întărește spusele atingînd ușor mîna femeii sprijinită pe fotoliul în care stă el. Pe gazonul din fața casei, mingea de tenis zboară continuu între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
s-a compromis în fața acestei femei. A avut dreptate Tamara: tot ce face el e mediocru, uneori sub această limită. De ce ești trist? îl întreabă Violeta, luînd loc în fața lui, la masa din colț, în sala mică de oaspeți a cantinei. Cred... cred că te-am supărat iar. Dar n-am vrut decît să... să mai dezgheț relația dintre noi, să ne comportăm normal, normal și civilizat, nu? încearcă Mihai să se facă înțeles. Un coniac pentru domnul! spune Violeta femeii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
propria-mi conștiință. Mihai se uită lung la ea, plin de admirație. Vorbele i se par mari, dar sincere și frumoase. Poate prea sincere sau prea exacte ca să stea bine pe buzele unei femei frumoase. Cînd hotărăsc să iasă din cantină, Violeta telefonează la garaj și-și cheamă șoferul în fața intrării principale. Te va duce pînă la gară, să prinzi acceleratul. Cred că ți-e dor de fetiță!... Căci și tu, înainte de toate, ești tată, nu? Dacă n-ar fi oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
direct la Mateianu cu cererea de concediu fără plată. Explică pentru ce. Directorul scrie un da apăsat pe colțul de sus și semnează. A rîșnit punga cu cafea primită de la regizor, l-a rugat pe Lazăr să-i cumpere de la cantina partidului, unde au acces doar salariații proprii, un borcan cu nes, și-a umplut geanta de voiaj cu conserve și a plecat încoace, spre Sînzieni. Toamnă! Soare mult și struguri mari, negri, atîrnînd de coardele întinse pe lîngă casă. Nucile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
asta nu-i trebuia, oricît ar fi discuția de principiu, dar știe că timpul e pierdut oricum. Stă liniștit în fotoliu, lăsîndu-l pe Tibor să-și vadă de problemele lui de serviciu. Imediat după ora douăsprezece, sînt chemați. Mergem la cantină, spune Tibor secretarei cînd ies din birou. Mihai e și mai derutat: de ce la cantină și nu într-un birou?! Dar nu lasă să se înțeleagă. Doar cînd ajunge în sala mică a cantinei și e întîmpinat de cîțiva bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pierdut oricum. Stă liniștit în fotoliu, lăsîndu-l pe Tibor să-și vadă de problemele lui de serviciu. Imediat după ora douăsprezece, sînt chemați. Mergem la cantină, spune Tibor secretarei cînd ies din birou. Mihai e și mai derutat: de ce la cantină și nu într-un birou?! Dar nu lasă să se înțeleagă. Doar cînd ajunge în sala mică a cantinei și e întîmpinat de cîțiva bărbați, își dă seama că a tresărit. Unul dintre ei, care pare a fi mai mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ora douăsprezece, sînt chemați. Mergem la cantină, spune Tibor secretarei cînd ies din birou. Mihai e și mai derutat: de ce la cantină și nu într-un birou?! Dar nu lasă să se înțeleagă. Doar cînd ajunge în sala mică a cantinei și e întîmpinat de cîțiva bărbați, își dă seama că a tresărit. Unul dintre ei, care pare a fi mai mare în funcție, pentru că toți îl înconjoară cu oarecare respect, i se pare cunoscut: elegant, păr alb, mustață neagră și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
preferință. La așa enoriaș, așa Ajun!... Mai tîrziu însă, după concediu, lui Mihai i-a fost dat să asiste la o discuție purtată de Petre Graur cu un economist de la combinat, venit de curînd din funcția de șef al unei cantine. Acesta din urmă dădea un singur exemplu al activității lui anterioare: păstra o notă de plată și o arăta bucuros oricui, notă ce conținea contravaloarea mesei date la cantină cu prilejul vizitei de lucru a ministrului. Nimeni n-a plătit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de la combinat, venit de curînd din funcția de șef al unei cantine. Acesta din urmă dădea un singur exemplu al activității lui anterioare: păstra o notă de plată și o arăta bucuros oricui, notă ce conținea contravaloarea mesei date la cantină cu prilejul vizitei de lucru a ministrului. Nimeni n-a plătit cele consumate. "Am adunat personalul cantinei și-am spus: ați avut cinstea să serviți pe ministru și pe ceilalți; veți pune din buzunar cîte atît fiecare. Las' că banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
singur exemplu al activității lui anterioare: păstra o notă de plată și o arăta bucuros oricui, notă ce conținea contravaloarea mesei date la cantină cu prilejul vizitei de lucru a ministrului. Nimeni n-a plătit cele consumate. "Am adunat personalul cantinei și-am spus: ați avut cinstea să serviți pe ministru și pe ceilalți; veți pune din buzunar cîte atît fiecare. Las' că banii vi-i scoateți!... Tu, din micșorarea porțiilor; tu, de la cafele; tu, de la gogoși... Iar asta, continua economistul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Odată întors, m-am angajat definitiv aici, unde sînt copii mulți, care au nevoie de mine. Sînt fericit! Hai, fugi, nu te mai rețin, rîde, ducîndu-l de braț spre ușă. Eu îmi continuu vizita. Tu mergi la vila de lîngă cantină, apartamentul doi. Ba nu! rectifică imediat, privindu-și ceasul. Du-te și fă o plimbare pe țărm, pînă în stațiune, doar cunoști locurile... De la spital, spre primele hoteluri din stațiune, duce un drum îngust, cu urme de asfalt pe alocuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
a mărturisit c-ar vrea să rămînă soția lui Iftimie și nu părea convinsă de sinceritatea dorinței sale. Acum, e acolo, pe țărmul pustiu, continuînd să sprijine greutatea cerului pe creștet. Ori s-o fi întors la vila de lîngă cantină, să se pregătească de plecare. Venind încoace, și ea a sperat. Ce? N-a știut să-și răspundă. Poate ieșirea din singurătate, asemeni lui. Ori, pur și simplu, i-o fi fost dor să-l privească în ochi și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Întoarce capul. Dincolo de gard, o mașină mare stă îndreptată cu botul spre el. Cele trei inițiale, B.M.W., îl cutremură. Ce caută Doris aici?! Simpla ei prezență sparge sistemul și strică echilibrul. Se grăbește cît poate spre vila de lîngă cantină. Pe hol, la parter, o femeie spală pe jos urme de sînge. Cînd îl vede pe Mihai că se apropie de ușa apartamentului cu numărul 2, tresare înspăimîntată și-și duce palma la gură, bolborosind: În sala de urgențe... acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
continuității, al micilor sfințenii și rituri. Constat acum, la a treia revenire, că Păltinișul a devenit o proiecție plină a spiritului lui Noica. Până și oamenii de aici - îngrijitoarele, vânzătoarea de la alimentară, băieții de la teleschi, recepționerul, meteorologul, milițianul, fetele de la cantină - și-au primit prin el un legato, ființa lor pare să atârne de salutul lui, de căciula pe care și-o scoate cu un gest prelung și încetinit, însoțit de zâmbetul lui smerit, prin care el, cel foarte sus și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Noica e singurul la ora actuală care are puterea să domine, aici, un text heideggerian. Nu poți veni cu mâna goală în fața lui Heidegger. Dar atunci înseamnă că hermeneutica începe o dată cu actul traducerii. La prânz, când ieșeam cu Noica de la cantină, în ușă ne salută un zidar: "Vă tot văd pe aici de la o vreme, îi spune el lui Noica. Pesemne că sînteți frizerul stațiunii?" Joi, 14 decembrie 1978 I-am lăsat aseară lui Noica textul lui Freud despre interpretarea primei
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
n-ai observat că a venit. Știți vorba: Pesemne c-a și venit, de vreme ce n-a mai venit"." Vineri, 25 ianuarie 1980 Astă-seară, când am ajuns la Noica, nu l-am găsit în cameră. A sosit curând. Întârziase pentru că șeful cantinei, aflând de la radio că Noica luase premiul de onoare al Uniunii ("am auzit că sînteți scriitor mare"), îl oprise să mănânce șuncă și gem. Am întîrziat, dragii mei, din pricina "efemerindelor", vorba lui Frunzetti. Nu știți ce sânt "efemerindele"? Prin '50
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
achiziție pentru ediția Platon. Pentru Noica era decisiv faptul că băiatul avea instrumentele puse la punct - greacă, latină, ceva ebraică, apoi germana, engleza și franceza. Ne despărțim de el și ne îndreptăm - ni se alăturase între timp și Andrei - spre cantină. "Vă mărturisesc, dragii mei, că încep să-i judec pe viitorii cărturari și după fizionomie. Ați văzut: băiatul poartă ochelari, e blond limfatic și pare să aibă Sitzfleisch. Un corp nesportiv, greoi sau, dimpotrivă, uscat, e o primă garanție de
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
reuși în secolul XXI. Grav este că oamenii nu au încredere în propriul lor viitor și că trăiesc în infinitatea proastă: în infinitul inventivității, în cel al bunătății - cum vă spuneam ieri -, în infinitul consumului. Mă amuzam azi-dimineață, venind spre cantină, să completez vorba lui Hobbes cu homo homini lupus. Într-o discuție cu Herder, care îi făcea proiectul unei societăți ideale, Goethe a răspuns: "S-ar putea să fie așa, dar atunci înseamnă că fiecare dintre noi va fi infirmierul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
că a descoperit Păltinișul (în 1975?) pe când stătea, într-o vară, în vila doamnei Manta, care îl invitase de altminteri să-și stabilească reședința aici. A preferat însă Păltinișul, pentru că nu îi crea obligații; și apoi, avea acolo totul rezolvat: cantină, telefon, poștă și mai ales un loc ideal de plimbare, "turul Păltinișului", care durează o oră de drum drept, asfaltat. I se retrezesc dintr-o dată instinctele de antrenor; mă ceartă că nu fac "game", că nu am o oră în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]