5,032 matches
-
despre Lucian Blaga constituie una dintre cele mai profunde analize dedicate operei acestuia. Familiarizat deopotrivă cu filosofia și estetica literară, B. privește fiecare temă sau tipar utilizate de Lucian Blaga din perspectiva construcției de ansamblu a operei, în totalitatea și devenirea ei. Sunt identificate în special cuvintele și structurile recurente („a cânta”, „cântec”, „a zice”, „a fi”, „fire”, „ființă”, „a face”, „a crea”, „lume”, „lumină-întuneric”, „poveste”, „eres”, „sat” etc.), cu valoare individualizantă pentru stilul și viziunea asupra lumii și vieții a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285635_a_286964]
-
București, „Luceafărul”, „Cronica” ș.a. Semnează și Horia Salem. Prima carte a lui S., romanul La poarta nr. 3, apare în 1961 și ilustrează mai toate poncifele realismului socialist. Autorul trasează evoluția protagonistului, Anghel Dușe, electrician la Uzinele Sinești, comunist în devenire în anii imediat următori celei de-a doua conflagrații mondiale: experiența închisorii, implicarea în viața sindicatelor, politica vremii ș.a.m.d. Personajele, mai toate schematice, întruchipează, totuși, o lume în schimbare, tulbure. Dacă teza nu ar fi atât de simplist
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289448_a_290777]
-
rămâne, la urmă, în volum, să-l reprezinte cu adevărat. Luciditatea maximă a poetului solicită o exegeză critică pe măsură și ridică un semn de întrebare: dacă B. trebuie analizat în evoluția sa, așadar dintr-o perspectivă diacronică, fixând etapele devenirii sale (cum a procedat Tudor Vianu), ori, dimpotrivă, se cere interpretat exclusiv prin prisma volumului Joc secund, mai exact, a ordinii celor trei cicluri de aici (ca la Ov. S. Crohmălniceanu). În primul caz nu se ține cont de voința
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285623_a_286952]
-
ecumenicității operelor teologice respective, relevarea semnificației și a actualității cugetărilor sfinților, a dimensiunii spiritului lor misionar. O lucrare ce vine să îmbogățească, prin considerațiile date, prin judecățile de valoare emise de distinsul părinteprofesor, contribuțiile românești în domeniul teologico-istoric al cunoașterii devenirii umane. O carte ce onorează nu doar pe autor, ci, în egală măsură, Biserica și Universitatea - instituții slujite cu sârguință și devoțiune, în spiritul ostenelii duhovnicești și a profesionalismului firesc. Prof. univ. dr. Stoica Lascu CUVÂNT CĂTRE CITITORI În definirea
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
se află înclinația către plăcerile trupești. De aceea, inima trebuie să fie curată. Lumea, adică creația, a fost făcută pentru om, pentru ca acesta să o întoarcă în dar lui Dumnezeu. Lumea a fost creată perfect, dar cu o perfecțiune în devenire, tocmai pentru că este destinată unui alt scop spre care merge. Ea a fost destinată și încredințată omului, conform Sfintei Scripturi, de aceea în cursul ei spre finalitate ea poate să eșueze fiind determinată de libertatea omului. Omul, în calitatea de
Misionari şi teologi de vocaţie ecumenică de la Dunăre şi mare din primele şase secole creştine by Nechita Runcan () [Corola-publishinghouse/Science/1595_a_3161]
-
din a doua jumătate a secolului XX, o perioadă în care structurile sociale "tari" enunțate și analizate de către un Emile Durkheim, chiar și un Max Weber, încep să fie tot mai mult contestate. Se pune accent acum pe procese, pe devenirea socială. Abordarea științifică implicit statică a secolului XIX este contestată în numele dinamicii intersubiective a grupurilor sociale, constituite și reconstituite în permanență prin interacțiunea dintre agenți (indivizi, organizații neguvernamentale) și structuri (rețele de putere politică, administrativă, instituțională, cutumiară), cu rol constitutiv
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
profesioniști. Așa cum subliniază și exelenta lucrare a Vendulkăi Kubálková și A. Cruickshank, Marxism-Leninism and the theory of international relations, Lenin a alterat gândirea marxistă originală, în care factorul empiric ocupa locul central. Dialectica leninistă nu este, ca cea marxistă, imanentă devenirii istorice, ci exterioară ei. Cu riscul unei digresiuni, se poate menționa aici că ceea ce Marx, Engels sau Lenin înțelegeau prin dialectică nu era deloc același lucru. Pentru primul, dialectica avea loc la nivel social, iar rolul său era mai degrabă
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
acestea; i. e., romanticii ar fi fost chemați să refacă echilibrul. Un alt element care apropie, parțial, leninismul de romantism, este faptul că "posibilitatea, în ansamblul categorial, a fost concepută, din punct de vedere axiologic, ca fiind superioară realității. Starea eternei deveniri este preferată de romantici și valorizată în consecință" (Râmbu: 2001, 21-23; subl. în orig.). Chiar dacă leninismul vizează devenirea revoluționară a lumii, iar leninismul romanic pe cea a națiunii pe care o asaltează, încercând prin orice mijloace să o imediatizeze, nu
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
romantism, este faptul că "posibilitatea, în ansamblul categorial, a fost concepută, din punct de vedere axiologic, ca fiind superioară realității. Starea eternei deveniri este preferată de romantici și valorizată în consecință" (Râmbu: 2001, 21-23; subl. în orig.). Chiar dacă leninismul vizează devenirea revoluționară a lumii, iar leninismul romanic pe cea a națiunii pe care o asaltează, încercând prin orice mijloace să o imediatizeze, nu să o "eternizeze", plasarea posibilității (revoluționare) deasupra realității (burgheze) le confirmă, mai ales celui de al doilea, dar
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
potențare calitativă"", scrie celebrul poet german. Atunci când dau lucrului comun un înțeles înalt, celui obișnuit o înfățișare tainică, celui cunoscut demnitatea necunoscutului, finitului aparența infinitului, atunci romantizez (subl. în. orig)."" (Râmbu: 2001, 107). În cadrul leninismului, ideea de progres sau de "devenire întru revoluție", pentru a-l parafraza pe Constantin Noica, poate fi înțeleasă la rândul ei ca "potențare calitativă" a realității, fiind însă orientată numai spre viitor. Să-i dăm cuvântul Angelei Botez pentru a ne convinge: "Creând, omul revoluționează și
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
naționalismul este mult mai difuz din punct de vedere ideologic, iar teleologia sa nu are neapărat un sens proiectiv, ca și în cazul leninismului romantic. De asemenea, comunismul este un termen care face referire la o realitate în curs de devenire, niciodată una prezentă sau posibilă, cel puțin până acum; leninismul în schimb, cu toate metamorfozele prin care a trecut și "vlăstarii" ideologici pe care i-a dezvoltat, are în vedere relația dialectică dintre viziunea proprie asupra trecutului, prezentului și (mai
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de integrare a societății în planurile sale de construire a comunismului, în absența oricărei imixtiuni exterioare. Reconstituirea "gărzilor patriotice" și avansarea doctrinei "războiului popular" reprezintă consecințe directe ale regândiii politicii de securitate a RSR și, totodată, noi pași în direcția devenirii ideologice a leninismului romantic. 6.6. "Gărzile patriotice" și "războiul popular". Securitatea națională în viziunea leninismului romantic "Am hotărât ca, începând de astăzi, să trecem la constituirea gărzilor patriotice înarmate, alcătuite din muncitori, țărani și intelectuali, apărătoare ale independenței patriei
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
ideologică. Astfel, noul tip de leninism dezvoltat în România și împotriva societății românești a devenit manifest și a declanșat un asalt pletoric asupra spiritului "mic-burghez" care, horrible dictu, încă anima comportamentul social. Ajungem acum la încă o întrebare fundamentală: în ce măsură devenirea manifestă a leninismului romantic se datorează influenței leninismului asianizat? Ceaușescu, împreună cu o parte dintre mebrii Biroului Politic ai PCR au vizitat, în iunie 1971, China, Coreea de Nord, Vietnamul și Mongolia (Sub steagul internaționalismului...: 1972); acest periplu diplomatic în Asia avea ca
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
mult posibil a exportului, alcătuit majoritar din produse necompetitive pe piața occidentală, vizată în mod special de către conducerea de la București. Revenind la impresia produsă asupra lui Ceaușescu de vizita făcută în China, ajungem la "activitatea ideologică", mult mai importantă pentru devenirea manifestă a leninismului romantic decât orice alt considerent, care oricum îi era subsumat. După părerea mea", afirma Ceaușescu, "aici au făcut o cotitură revoluționară și într-adevăr se poate vorbi de revoluție culturală. Au dat la o parte poate prea
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
apărare a statului, constituie crimele cele mai grave față de popor și sunt pedepsite prin lege cu toată asprimea" (Constituția RSR: 1969, 12; subl. m.). Așa cum se poate constata, leninismul romantic era închegat ideologic în faza simbolică a existenței sale (1968-1971); devenirea sa manifestă s-ar fi produs deci și în absența influenței catalizatoare a leninismului asianizat, cu care împărtășea oricum consistente afinități naționaliste ce ar fi condus probabil, mai devreme sau mai târziu, la similarități pronunțate între cele două părți. Între
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
anticipabil. Realitatea "burgheză" nu putea și nu trebuia înțeleasă în termeni romantic leniniști decât în măsura necesară distrugerii ei: ""procesul revoluționar nu s-a încheiat și nu se va încheia niciodată"", obișnuia să afirme Ceaușescu (Ignat: 1987, 17). Iar orientarea devenirii permanente este, dacă mai trebuie să să o spunem, inerentă romantismului, a cărui ""trăsătură esențială"" ""va rămâne în mod constant absența încheierii, sugestia continuului, a înaintării"" (Huch: 2011, 539). În loc de concluzii: ce fel de construcție socială? Evaluări teoretice Teoretizarea nu
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
apoi, programele economice, sociale și politice ale regimurilor leniniste sunt foarte diferite de cele conservatoare sau liberale. Naționalizările, industrializările de anvergură, monopartidismul, cenzura, dinamica socială toate acestea au la bază o orientare ideologică pretins științifică, legitimată de către istoria aflată în devenire revoluționară, leninistă. Regimurile liberal-conservatoare, realiste în plan extern, urmăresc să-și maximizeze puterea nu din rațiuni științifice, ci pur politice. S-ar putea afirma chiar că realismul este o filosofie care îmbracă instinctualitatea umană, agresivă, rapace și amorală, pe când leninismul
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
o fază în alta, proces al cărui ritm diferă de la o persoană la alta. Rezultă că educația/învățarea permanentă are totodată o orientare pragmatică,ambiționând să articuleze și să valorifice toate experiențele de învățare ale individului, în efortul său de devenire și adaptativ. Putem sesiza și diferențele de accent care se conturează, în sensul de a responsabiliza individul pentru propria învățare, ceaautodirijată fiind una dintre premise. Aceasta presupune ca, încă din școală, să creăm medii de învățare stimulative, provocatoare, bogate în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
utilizarea noilor tehnologii informatice este încă destul de redus. Șomajul de lungă durată (și mentalitatea de asistat social pe care o generează)produce invariabil decalificare, respectiv analfabetism funcțional, mulți indivizi adulți neavând capacitatea de a-și asuma inițiativa și responsabilitatea propriei deveniri. Așadar, este necesară și o instrumentare adaptativă a acestora. Deficiențele cronice ale sistemului educațional din perioada de tranziție, cu pierderi numeroase, ridică solicitări crescute pentru educația de bază a adulților, nepregătită însă pentru a le face față. Observăm, așadar, că
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
de tipul „aha” și „am găsit”; - determinată de structuri: structurile de cunoaștere construite în procesul filogenezei și al ontogenezei sunt cadre de înțelegere a lumii, sunt referențiale și ne ajută să construim și să înțelegem realitatea. Desigur că, în procesul devenirii noastre, structurile pot fi reconstruite, adaptate, dar sunt puternic determinate cultural și social; - contingentă: învățarea ce se produce la un moment dat poate să fie ambiguă, enigmatică, scăpând parțial controlului conștient. Nimeni nu poate pretinde că este capabil să „citească
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
societăților primitive, în care acestea s-au conservat mai bine, ulterior, s-au extins asupra mecanismelor creșterii și ale ciclurilor de viață din diverse societăți și comunități, asupra diferitelor „medii de supraviețuire” din care individul face parte de-a lungul devenirii sale, asupra comunicării sau a stilurilor alternative de viață, pentru a evidenția modul în care „instituțiile de acceptare” ale societății sprijină individul în depășirea discontinuităților tranziției sale de la un ciclu al vieții la altul (de exemplu, de la perioada de școlaritate
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
b) participarea la soluționarea problemelor, cu asumarea responsabilității pentru activitățile întreprinse; - există un „orizont fără limite al învățării” umane care se bazează pe valorificarea optimă a potențialului uman, el însuși principial, nelimitat și neexplorat corespunzător; - învățarea asigură atât formarea și devenirea individului, cât și funcționarea (menținerea, în limite normale), dezvoltarea și evoluția societății. În ipostaza ei inovatoare, învățarea devine modalitatea principală de a face față cu succes posibilelor provocări viitoare. 3.1.2. Adulții învață altfel. De la pedagogie la andragogietc " 3
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
domeniu, a existat nu numai un proces de creșteri cantitative, ci și de natură calitativă, în planul experienței acumulate, pe baza pregătirii profesionale și a aptitudinilor manifestate la locul de muncă. Dezvoltarea carierei semnifică toate aspectele vieții umane aflate în devenire și cu o dinamică specifică în diferite planuri, precum: autocunoașterea și formarea deprinderilor de relaționare interpersonală, educația și formarea profesională inițială și continuă, asumarea de roluri în viață și modul de integrare, trăire și planificare a diferitelor evenimente ale vieții
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
o fază în alta, proces al cărui ritm diferă de la o persoană la alta. Rezultă că educația/învățarea permanentă are totodată o orientare pragmatică,ambiționând să articuleze și să valorifice toate experiențele de învățare ale individului, în efortul său de devenire și adaptativ. Putem sesiza și diferențele de accent care se conturează, în sensul de a responsabiliza individul pentru propria învățare, ceaautodirijată fiind una dintre premise. Aceasta presupune ca, încă din școală, să creăm medii de învățare stimulative, provocatoare, bogate în
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
utilizarea noilor tehnologii informatice este încă destul de redus. Șomajul de lungă durată (și mentalitatea de asistat social pe care o generează)produce invariabil decalificare, respectiv analfabetism funcțional, mulți indivizi adulți neavând capacitatea de a-și asuma inițiativa și responsabilitatea propriei deveniri. Așadar, este necesară și o instrumentare adaptativă a acestora. Deficiențele cronice ale sistemului educațional din perioada de tranziție, cu pierderi numeroase, ridică solicitări crescute pentru educația de bază a adulților, nepregătită însă pentru a le face față. Observăm, așadar, că
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]