9,442 matches
-
Chiriac] Reacția lui Dumitrache, la primirea acestor comunicări întru totul pozitive, este cât se poate de consecventă cu firea, respectiv rolul său în angrenajul destul de complicat al comediei; nici un cuvânt, nici un pas pe tărâmul realului real; dimpotrivă, domnul și stăpânul ficțiunii, patronul iluziei instituie, în proiectul și așa destul de compozit al piesei, un alt plan de realitate fictivă, cel al ficțiunii romanțioase: Ei! nu te rușina! Ale tinereții valuri! [...] Fată romanțioasă! D-aia dumneaei: „’Ai, nene, la ‘Iunion’, parol! Să mă
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
rolul său în angrenajul destul de complicat al comediei; nici un cuvânt, nici un pas pe tărâmul realului real; dimpotrivă, domnul și stăpânul ficțiunii, patronul iluziei instituie, în proiectul și așa destul de compozit al piesei, un alt plan de realitate fictivă, cel al ficțiunii romanțioase: Ei! nu te rușina! Ale tinereții valuri! [...] Fată romanțioasă! D-aia dumneaei: „’Ai, nene, la ‘Iunion’, parol! Să mă-ngropi!” Dar încercarea de promovare a nivelului realității reale nu se oprește aici, la decodarea complicatei aventuri a lui Rică
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
cel de la baza construcției lor fictive, cei trei abordează cea mai importantă teză a preocupărilor și crezului lor politic: poporul suveran, chintesența teoretică a implantării lor în comunitate; încuviințările elogioase (Dumitrache) ori succint apăsate (Ipingescu) acompaniază decolarea lui Venturiano în ficțiunea teoretizantă; Rică: Domnule, Dumnezeul nostru este poporul: box populi, box dei! Noi n-avem altă credință, altă speranță, decât poporul... etc. Dumitrache: Bravos! Să trăiești! Vorbește abitir, domnule. |sta e bun de dipotat. Ipingescu: Hei! Lasă-l că ajunge el
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
înseamnă totul, cei doi par a ezita; ca și cum le-ar fi teamă să rostească direct cuvântul, ei traduc situația în termenii realismului lor definitoriu: Uite ce e: musiu Rică și cu Zița compătimesc împreună. Dumitrache, la rândul lui, invocă planul ficțiunii romanțioase: Ei! așa e, ale tinereții valuri! După încă o ezitare, Chiriac, cel pentru care pactul căsătoriei însemna atât de puțin, îl numește într-una din cele mai prozaice din înfățișările lui: Ei! nu știi dumneata? Să puie pirostriile!... Întârzierea
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
și funcțională al comunității: Dacă dumnealui cabulipsește să ne onoreze cu atâta cinste... de! Zestrea nu-i așa mare, și dumnealui e... știi, ceva mai sus... noi suntem negustori. Răspunsul lui Rică este dictat de mecanismul și principiile rigide ale ficțiunii politice în care se complace și pe care o servește, pentru că a creat-o, prin cuvinte: Cetățene, suntem sub regimul libertății, egalității și fraternităț ii: unul nu poate fi mai sus decât altul, nu permite Constituția. Rațiunile pentru care tocmai
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
cea mai acută dintre obsesiile sale: onoarea de familist. Rică Venturiano, pe care admirațiile conjugate ale lui Dumitrache și Ipingescu l-au așezat deja în funcția de teoretician al piesei, prinde teza din zbor și îi dă expresia de sentință, ficțiune teoretică esențializată: Da, familia e patria cea mică, precum patria e familia cea mare; familia este baza societății. Este cea mai concentrată formulare a principiului constructiv al universului comediei, validată de încuviințarea satisfăcută a patronului ei: Așa e, bravos! Toate
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
definitiv încheiată. Rămăsese legătura ascunsă dintre Veta și Chiriac, prilejul unor puternice desfășurări dramatice, până acum. Rapelul la această pistă despre care, cum bine ne aducem aminte, cele mai puternice argumente sunt cele ale interpretării ei ca un nivel de ficțiune zero, realitate reală, se face, cum este și firesc, printr-un nex concret, de natura unui obiect palpabil; astfel, Ipingescu i se adresează prietenului și companionului său etern, Dumitrache: Onorabile, îndatorează-mă cu o țigară de tutun. Să ispitim resursele
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
și companionului său etern, Dumitrache: Onorabile, îndatorează-mă cu o țigară de tutun. Să ispitim resursele de simbolistică ascunsă ale detaliului? Țigara este un obiect fizic care, în evoluția sceneriei pe trepte succesive de presupuneri și pe trasee diverse de ficțiuni, coboară imaginea teatrală în concretul cel mai comun și mai palpabil; numai că aceeași țigară scoate fum și fumuri și este mecanismul sau pretextul obișnuit al reveriei, unul din semènele sale cele mai curente, în epocă. În această comedie a
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
de ciomăgeală, din domeniul casnic al lui jupân Dumitrache. Să fi fost semnul de necesitate a unei compensații fizice pentru atâtea lovituri, tot fizice, primite? Ori, încă mai departe, sugestia unui posibil refugiu, strict personal, într-un plan de realitate/ficțiune unde atotputernicia arbitrară a lui Titircă Inimă-Rea nu mai poate ajunge? Iar, acum, la finalul piesei, un alt mijlocitor, motor al unor posibile alte construcții iluzorii? Destul că cel interpelat răspunde cu generozitate: Și cu două, nene Nae! Dar cine
O noapte furtunoasă prin prisma mai multor niveluri de realitate by Mircea Tomuș () [Corola-journal/Journalistic/4527_a_5852]
-
lucru fundamental: în timp ce politicienii au crescut cu mistica partidului, securiștii sunt educați în mistica patriotismului! Nu contează că aceste noțiuni n-au nici un conținut. Important e că "partid" vine de la "parte", iar "patriot" de la "patrie! Că patria securistă e o ficțiune în care Decebal își dă mâna cu Ceaușescu peste arcul Carpaților populați de "agenți" care veghează la liniștea populației lobotomizate, n-are nici o importanță. Important e ca memoriile generalilor de securitate să sune frumos, înălțător, cu tot respectul pentru mitologie
Ordine, jurăminte, pseudonime by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/16268_a_17593]
-
redactor (nu știu exact pe ce post a fost) la Editura Corint, Daniel Cristea-Enache a inițiat colecția Scriitori români, orientată preponderent spre valorile cele mai însemnate din literatura contemporană. Astfel că au apărut în această colecție următoarele romane: în 2005, Ficțiune și infanterie de Costache Olăreanu (ediție definitivă), roman prezentat de C. Stănescu; Viața pe un peron de Octavian Paler (ediția a treia), prefață de Daniel Cristea-Enache; Refugii de Augustin Buzura (ediția a doua), cu o prefață de Mircea Iorgulescu; în
O editură, dincolo de manuale by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8811_a_10136]
-
ele tind să consacre sau să consfințească un canon al prozei contemporane, alături de alte titluri din domeniul nuvelei și povestirii: Ioan Groșan, Caravana cinematografică și alte povestiri (ediție definitivă), cu o prefață de Nicoleta Cliveț; Cristian Tudor Popescu, Trigrama Shakespeare. Ficțiuni speculative, antologie și prefață de Mihai Iovănel. Din proza interbelică sunt reeditați numai Tudor Arghezi, cu Cimitirul Buna-Vestire (ediția a VII-a, îngrijită de Mitzura Arghezi și Traian Radu), prefață de Eugen Simion, și Panait Istrati, cu Chira Chiralina. Alături de
O editură, dincolo de manuale by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/8811_a_10136]
-
catastrofe căpătând, la lectură, și valențe cvasi-umoristice (Teoria haosului, Girafa și ardeleanul, O zi din viața lui Ivan, Ioan, John, Johann, Giovanni, Jean, Jon, Juan în zilele noastre, Păziți-vă buzunarele, Pasărea albastră, Marea trăncăneală - care face inevitabila joncțiune cu ficțiunea lui Caragiale). Subiectele sociale sunt tratate cu dezinvoltură (Lux, calm și voluptate, Shopping, VIP-uri și vipuști), ca și vulgarizarea vieții (Zaraza, Bonsoir, mască!), noul limbaj de lemn (Lumea lui mega, super, epocal, genial, Activistul de partid și limba de
Expresivitatea cotidianului by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9652_a_10977]
-
două dintre ele, veritabile ars poetica ale speciei adoptate de autor: Gunoierul și măturătorul de stradă și Plouă. Prima, cu tentă pencilensiană (a se vedea romanul Prietenul nostru comun), este o reverie asupra valențelor semantice ale derizoriului. Aici, autorul de ficțiune se dezvăluie în toată puterea sa, care este aceea de a căuta artisticul și semnificativul, pe deasupra poziției sociale, gunoierul și măturătorul fiind priviți, printr-o extensie lirică, drept arhivari ai vieții adevărate, fără mască și zorzoane. În Plouă, viziunea catastrofică
Expresivitatea cotidianului by Simona-Grazia Dima () [Corola-journal/Journalistic/9652_a_10977]
-
e bine, românii care sunt leneși, dar și nenorocul istoric al României, mafia arabă, câinii vagabonzi ș.a.m.d. Sigur, toate acestea pot fi o materie interesantă (chiar recomandabilă) pentru romanul actual, cu condiția să fie prelucrată inteligent în cadrul convențiilor ficțiunii. Altfel, cartea rămâne doar un inventar dialogal al realității la nivelul (scăzut) al simțului comun, un fel de bârfă plictisitoare de cartier mărginaș. Toate calitățile lui Constantin Popescu de a face dialog (calități reale) nu suplinesc în acest roman deficitul
Proză cu ph-ul scăzut by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13336_a_14661]
-
este cotat deja ca o senzație în lumea literară internațională, un thriller hipnotic despre schimbarea la față a civilizației comparat cu bestsellerul Codul lui Da Vinci de Dan Brown. În România, cartea este publicată de editura ALLFA în cadrul colecției Strada Ficțiunii, secțiunea Bestseller. „Sanctus e un tobogan, odată ce ai apucat să guști, nu te mai oprești. Alergi năuc între preoți misterioși și brazilieni exotici, scapi din mâinile mercenarilor și pici în mijlocul unei conspirații milenare, o conjurație care ascunde o taină, o
Sanctus, de Simon Toyne, comparată cu bestsellerul Codul lui Da Vinci de Dan Brown () [Corola-journal/Journalistic/68315_a_69640]
-
autor de proză scurtă. Ca și în cazul lui Radu Paraschivescu, și Liviu Bleoca datorează foarte mult activității sale de traducător din proza nord-americană, de la care și-a însușit tehnica. Liviu Bleoca nu este un povestitor inventiv, nu surprinde cu ficțiuni ingenioase, el este tipul de prozator minimalist care cucerește prin discurs, prin actul subiectiv al povestirii, prin felul în care îți ,vorbește". Talentul lui Liviu Bleoca stă, așadar, în protocolul și tonalitatea povestirii, în înscenarea textului. Cîteva gesturi precise, perfect
Proză scurtă și exactă by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11451_a_12776]
-
extraordinară receptare. Împreună cu altele, de asemenea comentate în cartea sa de Al. Săndulescu, au scos din criză genul memorialistic, determinând acea ecloziune de care vorbeam, configurând un curent care aproape că a pus în umbră, pentru o vreme, literatura de ficțiune. Jurnalele, cărțile de memorii și cărțile-document, epistolarele erau căutate cu fervoare de cititorii primului deceniu postdecembrist și mai sunt căutate și azi. Rămâne totuși întrebarea pe care și-o punea recent, în „Ramuri”, N. Prelipceanu, reformulând-o pe aceea mai
Memorie și memorialiști by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/13087_a_14412]
-
mai degrabă, că el poate face, în același timp, și una, și alta. În seria de conferințe adunate în Romanul naiv și sentimental (tradus de Rebeca Turcuș pentru Polirom, 2012), Orhan Pamuk vorbește la un moment dat despre roman ca „ficțiune tridimensională”, în sensul că oferă cititorului: 1) experiențe personale; 2) cunoștințe despre realitatea înconjurătoare dobândite prin propriile simțuri și 3) o anume intuiție despre „sensul vieții”, cum o numea Tolstoi. Conferințele scriitorului turc, strânse în volumul amintit al cărui titlu
Povestirea și romanul by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/4761_a_6086]
-
S-ar putea alcătui un cuprinzător dicționar Luca Pițu, cu reflexe goliardice, cronicărești, rabelaisiene, swiftiene, joyceene, argheziene, în bonomia sa nehotărnicită, care numește cu nădejdea de-a crea și care creează cu nădejdea de-a numi, într-o circularitate a ficțiunii și a realului ce dă preț, de sînge și duh, trudei noastre scriptice. Luca Pițu, Temele deocheate ale timpului nostru, Ed. Paralela 45, 2002, 288 pag.
"Ospețe pentru dzicãturi" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12906_a_14231]
-
rezolvă totul: face expoziții, este prezent în viața culturală, întreține o comunicare constantă cu publicul. Numai că acest totul este inacceptabil de puțin. A sacrifica o pereche de boi pentru o pungă, poate fi hazliu acolo, în lumea maioresciană a ficțiunii ideale, dar este o adevărată dramă, o formă de asasinat cultural, în lumea aceasta cu oameni vii, ale căror nevoi determinate nu pot primi doar răspunsuri parțiale și nici nu pot fi amăgite la nesfîrșit. Echivalarea pungii din povestea lui
După zece ani (III) by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/17338_a_18663]
-
mult sau mai puțin speculative, în trecutul urbei lor, dacă discuțiile se poartă în jurul unor repetate rânduri de votcă. Edificat, ca pact narativ, pe două paliere cronologice, fără suspin paseist după Turnul Babel, care era atunci ceea ce se numește, în ficțiune, Orașul, romanul mizează, aproape integral, pe resursele imaginative ale povestitorului, al cărui musafir devine, în apartamentul rece, instalat într-un fotoliu, însuși spectrul alogenului care lăsase urme durabile în moravurile locului. Stocul de date - recognoscibil până la detalii asimilabile, azi, aspectelor
Case, constructuri și, în special, subterane by Gabriel Coșoveanu () [Corola-journal/Journalistic/4382_a_5707]
-
fața reală. Odiseu n-o face niciodată simultan. Adevărul se arată după aceea și rușinează, surprinde, impune respect. El nu poate fi păcălit pentru că este avertizat, dobîndește cunoașterea înaintea adversarului. Situația omului modern este similară". De asemenea Ulise ilustrează ideea ficțiunii estetice, "îmbibată de adevăr și de frumusețe", care acordă "o aură proiectului său existențial, îl retrage din calea datului imediat, brut, în stare să contrarieze". Ficțiunea lui Odiseu, semănînd prea mult a "cîntec măiestrit de artist", reprezintă un adevăr sui
Ulise ca prototip by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16730_a_18055]
-
dobîndește cunoașterea înaintea adversarului. Situația omului modern este similară". De asemenea Ulise ilustrează ideea ficțiunii estetice, "îmbibată de adevăr și de frumusețe", care acordă "o aură proiectului său existențial, îl retrage din calea datului imediat, brut, în stare să contrarieze". Ficțiunea lui Odiseu, semănînd prea mult a "cîntec măiestrit de artist", reprezintă un adevăr sui generis, avînd ca resort refacerea celor pierdute, reintegrarea în primordial: "Belșugul de ficțiune îi este îngăduit; el nu face decît să acopere ceea ce în inimă rămîne
Ulise ca prototip by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16730_a_18055]
-
său existențial, îl retrage din calea datului imediat, brut, în stare să contrarieze". Ficțiunea lui Odiseu, semănînd prea mult a "cîntec măiestrit de artist", reprezintă un adevăr sui generis, avînd ca resort refacerea celor pierdute, reintegrarea în primordial: "Belșugul de ficțiune îi este îngăduit; el nu face decît să acopere ceea ce în inimă rămîne neschimbat: dorința întoarcerii, dorința de a regăsi ceea ce e al său: casa, soția, copilul. Constanța lăuntrului, proiectul inflexibil de a relua în stăpînire locurile centrale - palatul, tronul
Ulise ca prototip by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16730_a_18055]