7,100 matches
-
sărbătoriți voi Paștele în familie. Prin pomi e ciripit și cânt, Văzduhu-i plin de-un roșu soare, Și sălciilen albă floare - E pace-n cer și pe pământ. Răsuflul cald al primăverii Adus-a zilele-nvierii. Și cât e de frumos în sat! Creștinii vin tăcuți din vale Și doi se-ntâlnesc în cale Își zic: Hristos a înviat! Și râdeatâta sărbătoare De chipul lor cel ars de soare. Și-un vânt de-abia clătinitor Șoptește din văzduh cuvinte: E glasul
Cartea mea de lectură by Mariana Bordeianu () [Corola-publishinghouse/Science/559_a_873]
-
la atributele acordate, acestea putând avea atât formă scurtă, cu sens nedefinit, cât și formă lungă, derivată de la una dintre seriile pronumelor demonstrative: krasiv, krasiva, krasivo, pl. krasivî, „frumos, frumoasă; frumoși” - față de krasivâj, krasivaja, krasivoje; pl. krasivâje „cel frumos” sau „frumosul”, „cea frumoasă” sau „frumoasa”; pl. „cei frumoși” sau „frumoșii”. Categoria cazului. Susținută de categoriile de gen și de număr, categoria cazului reprezintă gramaticalizarea funcțiilor, raporturilor și circumstanțelor substantivului în procesul comunicării. Concret, gramaticalizarea înseamnă aici încărcarea segmentului sonor care sugerează
Istoria cuvântului românesc by Mihai Lozbă () [Corola-publishinghouse/Science/1262_a_2207]
-
vreun nume de prestigiu, versurile, cele mai multe de dragoste sau meditații, dezvăluind o filiație eminesciană încă de la motourile folosite. Se remarcă o preocupare firavă pentru folclor: suita de articole Figuri din mitologia română de Traian Achim (acesta transcriind și compunerile Vers frumos și Bucurie, datând de pe la 1820-1830, ale poetului țăran Simeon Pop din Abrud), completată de o legendă populară comunicată de Ștefan Cacoveanu și câteva colinde (în numărul de Anul Nou 1923). Redacția dă o atenție deosebită literaturii aforistice: se reproduce din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290507_a_291836]
-
final de descântec a fost explicată de Ovidiu Bârlea drept o alegere atentă a descântătoarelor, căci „supremul stadiu de neprihană și de sănătate se poate asemui numai cu metalul prețios”. Adorarea astrelor - ca principiu ce include atât binele, cât și frumosul fără fisură - este reperabilă și în credința legată de obiceiurile de naștere, conform căreia dacă femeia gravidă vede ceva urât trebuie să-și amintească de starea ei specială și să-și zică: „A neu îi frumos ca soarili și ca
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
istovirea și îi vor resuscita capacitatea vitală, în ciuda desconsiderării sociale la care sunt supuși ritual. Florea sau Floarea au puteri vegetale consubstanțiale ființei lor, ipostaza totemică a fetei de măritat, reperabilă în orațiile de nuntă, fiind un indiciu suplimentar al frumosului roditor, specific principiului feminin. Un personaj comun baladelor fantastice și basmelor este Arghir. Frații lui mai mari au ratat paza mărului mitic și rămân fără nume. În ambele specii, mezinul este chemat pe un nume lung și surprinzător, dezvăluit în
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
planul mitic. Într-un basm din Bughea de Sus, Argeș, revenirea în planul familial aduce un artefact magic, pe care mama îl distruge din porniri... estetice: „Numadăcît ia și ia um bici frumos, cu flori, cu ciufuri, ce mai bis frumos!... Și-l ia p-acela dîn cui, și pune p-acela și aruncă p-ăla-n foc. Cum a arunca biciu, aia a sări dîm pat, plîngînd”. Și aici focul este principiul care anulează intruziunea ființei divine în fenomenal, ca
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
pusă în primejdie de ființele neantului, așa cum am văzut că era prădat lanul de aur și mărgăritare în basmul Șperlă Voinicul. Imaginea rodului maxim apare în orația plugușorului, în care un efect optic capătă substrat magic: „Cât e grâul de frumos!/ De departe îngălbenia,/ De aproape înverzia” (Stoicani - Galați). Privită de aproape, planta sacră arată legătura directă cu seva fecundă a lumii, în timp ce perspectiva îndepărtată aparține finalității acestei comunicări cu sacrul: recolta minunată. Cele două culori apar alternativ în definirea distanțelor
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
mai vârtos geniul unei națiuni - ca să Întrebuințez un concept romantic! - când se simte amenințat de o forță dominantă, indiferent, din afară - dinlăuntru! - și oare nu este arta și literatura În asemenea momente dramatice o expresie care depășește limita strictă a Frumosului, a expresivului și devine pur și simplu un semn, un act de Împotrivire, de luptă, coalizând și dinamizând mase mari de indivizi, reprezentative, simbolice pentru o Întreagă națiune? Să ne reamintim, ca Români, de literatura, curajul și patosul literaturii ardelenilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
emigranții români, literați sau nu! -, el renăștea, profund și strident paradoxal, din Însuși modelul său! Din matricea sa, din acea Franță, din acel Paris pe care și l-a ales ca formă ideală istorică, ca loc real al Libertății, al Frumosului. Acel le Beau al lui Baudelaire, profetul poeziei „bolnave”, formă enormă a modernității În care s-au răsturnat atâtea talente și viziuni poetice românești, Începând cu simboliștii, dar continuând cu mareea poetică de astăzi, ce ne Înconjoară ca niște talazuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
originalități fără seamăn și a unei mari capacități de a imita creând, sursă a avansării În artă, dar care, vai, adeseori, ne arată dramaticele exemple ale unor genii care se sting de timpuriu, incapabile să desăvârșească acea operă pe care frumosul lor orgoliu o anunța și pe care, flămândă, Întreaga colectivitate, națiune o aștepta! I-am „comunicat” această teorie și prietenului Nichita, Încă În anii ’60 când voia să mă convingă că ultimele-i producții poetice Întrec tot ceea ce crease până
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
și aproape insuportabil, În idealitatea lui, ne-au impregnat și ne-au susținut În a ajunge până la acest mal, la acest liman, unde, pentru noi, dar și pentru cei care au Împărțit viața și teritoriul acesta bogat și uluitor de frumos de pe ambii versanți ai Carpaților, totul este posibil: totul În stricta și ampla dimensiune umană, cea a Creației și a Demnității. Poate și a fericirii, dar... cum ne mai reprezentăm noi oare fericirea, azi?! Acum când s-au năruit idealurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
unde rudele și prietenii petreceau atât de frumos în jurul unor mese îmbelșugate, stropite cu un pahar de vin bun! Priponeștii erau renumiți pentru vinurile foarte bune și pentru oamenii atât de harnici, de buni, de primitori și de iubitori de frumos! Gospodarii își cinsteau numele și pletele cărunte prin ajutorarea celor din jur, toți trăind într-o adevărată armonie și pace socială. Cu drag îmi amintesc de această primă vacanță când familia noastră s-a prezentat ca un tot întreg, închegat
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
fi dispărut! Am avut lângă mine o inimă și un suflet mare al soției cunoscute întâmplător pe meleagurile Cârțișoarei. Sub impulsul marii iubiri ce ne-a unit destinele în acele crâncene vremuri, am trăit cu sentimentul nobil al binelui și frumosului și m-am purtat omenește în toate situațiile, inclusiv în cele strict de război. N-am fost stăpânit de rău și în numele iubirii adevărate, am mângâiat și am făcut bine în orice situație m-am aflat! Ne-am iubit și
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
Parisului, ca să-mi arate minunile castelelor de pe Valea Loarei. Priveam cu încântare trăinicia construcțiilor, frumusețea lor intrinsecă și mai ales ambianța mirifică din jur, splendoarea spațiilor verzi, făurite de om. Peste tot, aceeași lume, cu poftă de viață și de frumosul vieții în general. Minunate au fost priveliștile întâlnite, oamenii zâmbind cu amabilitate la tot pasul, minunați au fost însoțitorii mei, care-mi dădeau ample informații la tot ce vedeam, semn că ei le vizitaseră de mai multe ori până atunci
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
mare și grandios oraș plin până la refuz de opere monumentale săvârșite de mâna omului. Oriunde îți arunci privirea vezi aceeași față însorită a orașului cu un bogat trecut istoric, dar și cu unul și mai bogat privind arta construcției, arta frumosului - frumos cu adevărat - frumos pe care oricât l ai admira, nu te mai saturi privindu-l și ai dori mereu să-l revezi. Am poze făcute la fața locului în care stăruie etalându-și în soare înălțimea celebra „Campanela din
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
cu tatăl tău, bătrâni, Fă ți timp deăo vorbă bună șiăo coajă pentru câini. Fă-ți timp să stai aproape de cei iubiți voios, Fă-ți timp să fii și al casei, în slujba lui Hristos, Fă-ți timp să guști frumosul din tot ce e curat. Fă-ți timp, că ești de taine și lumi înconjurat. Fă-ți timp de rugăciune, de post și meditări, Fă-ți timp de cercetare de frați și de-adunări. Fă-ți timp și-adunăăți zilnic de
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
internă a viziunii artistice asupra lumii. Caracterele formale „nu ar putea constitui o problemă estetică decât ca mijloc de pătrundere a acestei viziuni” care, în ultimă instanță, este adevărata sursă a satisfacției estetice: „O operă ne place nu fiindcă exprimă Frumosul în sine, ci pentru că încarnează o viziune asupra lumii, adică un sens profund al existenței.” Multe și interesante sunt însă noutățile pe care le aduce lucrarea privind cele mai variate probleme ale esteticii: geneza procesului de creație, rolul inconștientului înnăscut
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
unitatea vieții spirituale profunde. Capitole speciale sunt consacrate limbajului și atmosferei lirice, analizei formale (ritmul, melodia, imaginea intuitivă, tectonica) și așa-numitelor genuri lirice. Considerațiile despre raționalitatea și iraționalitatea poeziei deschid o perspectivă directă către altă lucrare deosebit de semnificativă, Logica frumosului (1946). Aici se întâlnește o tentativă temerară de a regândi întreaga disciplină a esteticii, prin reafirmarea frumosului drept categorie centrală a acesteia și studierea lui în cadrul sistemului de valori spirituale și, mai ales, în relațiile sale cu celelalte două componente
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
intuitivă, tectonica) și așa-numitelor genuri lirice. Considerațiile despre raționalitatea și iraționalitatea poeziei deschid o perspectivă directă către altă lucrare deosebit de semnificativă, Logica frumosului (1946). Aici se întâlnește o tentativă temerară de a regândi întreaga disciplină a esteticii, prin reafirmarea frumosului drept categorie centrală a acesteia și studierea lui în cadrul sistemului de valori spirituale și, mai ales, în relațiile sale cu celelalte două componente ale clasicei trinități axiologice, adevărul și binele. Esența raționalității frumosului e demonstrată prin apelul la acea zonă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
regândi întreaga disciplină a esteticii, prin reafirmarea frumosului drept categorie centrală a acesteia și studierea lui în cadrul sistemului de valori spirituale și, mai ales, în relațiile sale cu celelalte două componente ale clasicei trinități axiologice, adevărul și binele. Esența raționalității frumosului e demonstrată prin apelul la acea zonă a personalității care este eul originar și care constituie, la rândul său, substanța creației. Caracterizată prin unitate dinamică, această zonă are o logică proprie și specifică, pe care R. o denumește, după Ernst
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
originar și care constituie, la rândul său, substanța creației. Caracterizată prin unitate dinamică, această zonă are o logică proprie și specifică, pe care R. o denumește, după Ernst Barthel, logodynamos și care nu este nici rațională, nici irațională, ci suprarațională. Frumosul nu e nici el obiectiv, ca adevărul, nici subiectiv, ca binele, ci obiectiv-subiectiv sau, cu un cuvânt preluat de la Max Dessoir, coniectiv. „Specificul frumosului este că din sânul lumii individuale el scoate în evidență unitatea, pe care o exprimă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
o denumește, după Ernst Barthel, logodynamos și care nu este nici rațională, nici irațională, ci suprarațională. Frumosul nu e nici el obiectiv, ca adevărul, nici subiectiv, ca binele, ci obiectiv-subiectiv sau, cu un cuvânt preluat de la Max Dessoir, coniectiv. „Specificul frumosului este că din sânul lumii individuale el scoate în evidență unitatea, pe care o exprimă în forme concrete. Această unitate nu este altceva decât sinteza adâncă a trăsăturilor esențiale care stau la baza existenței noastre și care țin în coeziune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
1972; ed. (Eseu despre creația artistică. Contribuție la o estetică dinamică), tr. Cristina Rusu, introd. Marian Papahagi, București, 1989; Le Sens de l’existence dans la poésie populaire roumaine, Paris, 1935; Estetica poeziei lirice, Cluj, 1937; ed. București, 1969; Logica frumosului, Cluj, 1946; ed. București, 1968; Eschil, Sofocle, Euripide, București, 1961; Eminescu și Schopenhauer, București, 1966; Viziunea lumii în poezia noastră populară. De la resemnare la acțiunea creatoare, București, 1967; Scrieri despre Titu Maiorescu, București, 1979; De la Eminescu la Lucian Blaga și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289410_a_290739]
-
citeam ore întregi din Minulescu sau Arghezi, și ele mă ascultau cu un zâmbet fals sfios pe buze, nu rareori mă trezeam citind singur în camera rămasă goală, deoarece se pare că exageram cu „introducerile”, cu „preludiile”. Eram atras de frumosul feminin, dar poza de cuceritor, de playboy, din reală, devenea falsă, se transforma într-o mască rigidă și inflamată, „uitam”, deodată, în focul lecturii și al teoriilor literaro-filozofice, al citatelor dintr-unul sau altul din autorii „zilei”, pe care îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
și ’60 fusesem căsătorit cu Anastasia, Tusi Trancu, studentă la Filologie, un mariaj ieșit „dintr-o toană”, dintr-o subită „îndrăgostire” sau dintr-o „competiție amoroasă”. Tusi, în acea vreme, printre numeroși admiratori, avea și unul „de inimă”, se pare, „frumosul” Traian Gherman, funcționar la telefoane, care mi-a făcut și onoarea unei dispute fizice, în parcul Cișmigiu, în timp ce „râvnita femelă” ne asista, așteptând, probabil cum se întâmplă în lumea biologică, să plece la braț cu învingătorul. „Trânta” viguroasă nu a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]