5,442 matches
-
cibernetice trebuie exploatate în termeni umani și fără entuziasm nesusținut în direcția tehnologismului. Teoretizarea „mașinii viziunii” de către Virilio (1992Ă, care generează posibilitatea unui „imaginar mașinic”, intră în consonanță cu ceea ce Deleuze și Guattari (1972Ă numesc „mașini dezirante”, metafora producerii dorințelor inconștientului mașinic. Mașinizarea este elementul-cheie în ambele teoretizări - pe de o parte în percepție, pe de altă parte în dorință -, dar și alte elemente leagă cele două discursuri. Unul dintre acestea este conectarea/cuplarea om-mașină, într-un cuvânt rețeaua, hibridă, și
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
fără organe”. Genul proxim există în apropierea celor două teoretizări, așa cum există și diferențele specifice. Astfel, Deleuze și Guattari (1972Ă pornesc de la un model al modernismului avangardist în care umanul este raportat la tehnologie, fiind comparat cu o mașină socială. Inconștientul însuși, prin ruptura de viziunea freudiană, este arheologizat în perspectiva mașinistă, iar „dorința” mașinică se subsumează unui control social sub egida sistemului om-mașină. Deleuze și Guattari nu fac decât să ia pulsul unei culturi tehnologice fundamentate într-un spațiu în
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
nici o distincție între producător și produs. Pentru Deleuze și Guattari, analiza umanului în raport cu tehnologia capitalismului se prezintă sub forma unei schizoanalize din moment ce schizofrenia guvernează societatea mașinizantă. Teoreticienii încearcă să reliefeze modul în care delirul se manifestă ca o investigare a inconștientului în câmpul social-istoric, producând o recurență a comunicării în sistemul om-mașină, înscrisă într-o „deteritorializare” specific mașinistă a umanului. Problematica mașinilor sociale și tehnice pe care o analizează cei doi filosofi se suprapune peste problematica ontologic-psihologică a mașinilor dezirante (vezi
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Mutațiile subiective „procesate” de computere în mod autosuficient creează singularități care-și poartă propriul referent procesual ca pe o marcă a emancipării. În terminologia lui Deleuze și Guattari, pretențiile inteligenței artificiale presupun „dorința” mașinilor de a se insera în uman, „inconștientul” lor fiind cuplat binar, însă „tânjind” după deteritorializare mașinistă. În congruență cu această a treia perioadă istorică, „era computerizării planetare” (Guattari, 1989Ă, se află cea de-a treia revoluție, cea a transplantului și a endo-colonializării, a fundamentalismului tehnoștiințific (Virilio, 1993Ă
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
ale idealismului promovate începând cu Descartes. Astfel, postumanismul este analizat de către diverși teoreticieni în operele lui Marx, iar pe de altă parte în lucrările lui Freud și ale lui Lacan, fiind echivalat cu asumarea condiției materialiste și, respectiv, a condiției inconștientului în cadrul existenței umane. Alte direcții semnalează conturarea diverselor accepții de postumanism începând cu Nietzsche și cu Heidegger și continuând cu avangardismul și cu postmodernismul, cu poststructuralismul lui Ihab Hassan, Jacques Derrida sau Michel Foucault. 3. Acest capitol nu este preocupat
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
este scindată între exterior și interior: se află în relație cu lumea și în relație cu propria subiectivitate, ca trupuri și minți interdependente, ca euri multiple. Schizo-analiza este mărturia multiplicității dinamice a umanului și a creațiilor dorinței ca rezultat al inconștientului productivezi Acest tip de analiză este opus de teoreticieni psihoanalizei, adică teoriei psihanalitice monolitice și totalizatoare care nu ia în considerare raportul dinamic, multiplu și fluctuant al subiectului cu lumea. Schizo-analiza devine metoda prin care se acordă prioritate fluxului dorinței
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
7. Deleuze și Guattari (1972Ă fac o critică a psihanalizei de gen freudian sau lacanian care caracterizează dorința prin apelul la modele transcendente și care atribuie dorinței valoare negativă. Spre deosebire de Freud și Lacan, Deleuze și Guattari sunt de părere că inconștientul aparține mașinilor dezirante ca producție, prin urmare inconștientul este ceva care poate fi produs: „Deoarece inconștientul însuși nu mai este structural, nici personal, nu mai simbolizează, nici nu imaginează sau reprezintă; el mașinizează, el este mașinic. Nici imaginar, nici simbolic
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
a psihanalizei de gen freudian sau lacanian care caracterizează dorința prin apelul la modele transcendente și care atribuie dorinței valoare negativă. Spre deosebire de Freud și Lacan, Deleuze și Guattari sunt de părere că inconștientul aparține mașinilor dezirante ca producție, prin urmare inconștientul este ceva care poate fi produs: „Deoarece inconștientul însuși nu mai este structural, nici personal, nu mai simbolizează, nici nu imaginează sau reprezintă; el mașinizează, el este mașinic. Nici imaginar, nici simbolic, el este Realul însuși, «imposibilul real» și producerea
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
caracterizează dorința prin apelul la modele transcendente și care atribuie dorinței valoare negativă. Spre deosebire de Freud și Lacan, Deleuze și Guattari sunt de părere că inconștientul aparține mașinilor dezirante ca producție, prin urmare inconștientul este ceva care poate fi produs: „Deoarece inconștientul însuși nu mai este structural, nici personal, nu mai simbolizează, nici nu imaginează sau reprezintă; el mașinizează, el este mașinic. Nici imaginar, nici simbolic, el este Realul însuși, «imposibilul real» și producerea sa”. (Deleuze și Guattari, 1972, p. 62Ă. Dorința
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Guattari, 1972, p. 62Ă. Dorința, caracteristică mașinilor dezirante, este un proces preconștient și libidinal, generând un delir mașinic al subiectului uman. Astfel, teoreticienii consideră modelul psihanalitic freudian unul reducționist: toate conținuturile subiectivității depind de logica structurală (oedipiană, fixă, deterministăă a inconștientului. În termeni schizo-analitici, dorința nu mai apare drept o activitate asociativă ca la Freud, ci drept una conectivă, garantând caracterul productiv al libidoului. Prin urmare, Deleuze și Guattari critică psihanaliza care a redus subiectivitatea omului la „complexul lui Oedip”, nerecunoscând
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
spre exemplu, fiecare copil își iubește un părinte și îl urăște pe celălaltă. Pentru Deleuze și Guattari, complexul lui Oedip nu este un principiu al dorinței, ci o idee propagandistică în serviciul reprimării vieții interioare în cadrul mitului familiei. În loc să privească inconștientul ca pe un teatru (hamletian sau oedipiană, cei doi teoreticieni consideră inconștientul o industrie care produce și, în loc de a înțelege prin psihanaliză primatul unui factor (tatăl, mama, falusulă, acordă prioritate multiplicității dorinței. 8. Studierea Internetului din perspectivă psihologică îi aparține
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
celălaltă. Pentru Deleuze și Guattari, complexul lui Oedip nu este un principiu al dorinței, ci o idee propagandistică în serviciul reprimării vieții interioare în cadrul mitului familiei. În loc să privească inconștientul ca pe un teatru (hamletian sau oedipiană, cei doi teoreticieni consideră inconștientul o industrie care produce și, în loc de a înțelege prin psihanaliză primatul unui factor (tatăl, mama, falusulă, acordă prioritate multiplicității dorinței. 8. Studierea Internetului din perspectivă psihologică îi aparține, spre exemplu, teoreticienei Patricia Walace (1999Ă. Aceasta urmărește impactul psihologic al activității
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
la stresori. Din perspectiva psihodinamică s-a vorbit de prezența mecanismelor de apărare imature la indivizii cu tulburări de personalitate, ce contribuie la lipsa lor de responsabilitate, tendința de a da vina pe alții. În contextul unei noi concepții asupra inconștientului, sistematizarea biaxială a mecanismelor de coping din perspectiva paradigmei cognitiviste oferă un cadru conceptual care salvează câte ceva din teoria psihanalitică asupra mecanismelor de apărare. Termenul de "coping" sinonim cu mecanism de adaptare, mecanism de gestiune a stresului reprezintă toate modalitățile
by Doru Tompea, Oana Lăcrămioara Bădărău, Răzvan Lăzărescu, [Corola-publishinghouse/Science/1121_a_2629]
-
dată) b. reprimarea (refuzul de a lua act de existența conflictului). Acest comportament este abordat atunci când avem nevoie de pace cu orice preț; c. victorie - înfrângere (reprezintă utilizarea puterii, dominației, sistemului ierarhic pentru luarea decizieiă este adesea rezultatul unei tendințe inconștiente de a proteja împotriva eșecului și se manifestă printr-o confruntare de forțe în care una dintre părți ajunge învingătoare; d. compromisul (se face prin negociere directă, fiecare parte încercând să câștige ceva; se aplică atunci când ambele părți țin la
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
această cauză, o piesă de bază în istoria psihanalizei. Ea se constituie într-una dintre fundamentele psihologiei profunzimilor. Totodată, aduce o contribuție considerabilă la analiza legităților și proceselor psihice. Permite lămurirea și ilustrarea mai multor fenomene, cum ar fi refularea, inconștientul, cenzura, conflictele interioare etc. Freud formulează trei postulate ce rezumă funcțiile principale ale visului. 1. Visul este ocrotitorul somnului Somnul necesită abandonul fizic și psihic. Atunci când dormim, pierdem orice control asupra lumii exterioare, dar și asupra propriei lumi interioare. Cel
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
necesită abandonul fizic și psihic. Atunci când dormim, pierdem orice control asupra lumii exterioare, dar și asupra propriei lumi interioare. Cel puțin, nu putem exercita o acțiune voluntară sau deliberată, cum ar fi rezolvarea unei ecuații matematice sau ridicarea receptorului, dar inconștientul nostru rămâne întotdeauna conectat la realitate, fie ea exterioară sau interioară. Nu ne putem controla visele sau coșmarurile. Ele se creează și se dezvoltă independent de propria voință. De asemenea, insomnia este adesea legată de refuzul inconștient de a ne
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
ridicarea receptorului, dar inconștientul nostru rămâne întotdeauna conectat la realitate, fie ea exterioară sau interioară. Nu ne putem controla visele sau coșmarurile. Ele se creează și se dezvoltă independent de propria voință. De asemenea, insomnia este adesea legată de refuzul inconștient de a ne abandona: fie pentru că persoana se simte amenințată de lumea exterioară, fie, mai frecvent, pentru că îi este frică de propriul univers interior. Astfel, o parte din ea însăși, în speță sistemul conștient, luptă împotriva detașării și a abandonului
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
care doarme iepurește (neliniștit, tensionat) sau care suferă de probleme organice (durere, mâncărimi) va avea un somn fragil și tulburat. În majoritatea cazurilor totuși, visul își îndeplinește rolul, garantând un somn profund și liniștit. 2. Visul este calea regală a inconștientului Atunci când dormim, cel puțin în fazele de somn paradoxal (vezi capitolul II), o activitate psihică intensă continuă să se producă în mod ciclic și repetitiv: visul. Și totuși, când visăm, dormim bine. Atunci ne putem pune în sfârșit următoarea întrebare
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
în 1900, să enunțe primul său argument, adică prima reprezentare a aparatului psihic. Visul, nefiind o activitate mentală obișnuită, gândită, rezultat al unui raționament, ne obligă să facem distincția între două moduri de gândire. Cele două moduri sunt «conștientul» și «inconștientul». Distincția ne permite mai departe să identificăm ce anume doarme și ce anume este treaz. Conștientul este cel care doarme, în timp ce inconștientul este pe deplin treaz și în acțiune. Prin urmare, visele sunt niște produse inconștiente. Conștientul are ca principală
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
unui raționament, ne obligă să facem distincția între două moduri de gândire. Cele două moduri sunt «conștientul» și «inconștientul». Distincția ne permite mai departe să identificăm ce anume doarme și ce anume este treaz. Conștientul este cel care doarme, în timp ce inconștientul este pe deplin treaz și în acțiune. Prin urmare, visele sunt niște produse inconștiente. Conștientul are ca principală funcție punerea subiectului în relație cu lumea exterioară, și invers. Este de asemenea sediul proceselor de gândire, reflecție și raționare. Situarea spațială
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
moduri sunt «conștientul» și «inconștientul». Distincția ne permite mai departe să identificăm ce anume doarme și ce anume este treaz. Conștientul este cel care doarme, în timp ce inconștientul este pe deplin treaz și în acțiune. Prin urmare, visele sunt niște produse inconștiente. Conștientul are ca principală funcție punerea subiectului în relație cu lumea exterioară, și invers. Este de asemenea sediul proceselor de gândire, reflecție și raționare. Situarea spațială pe care o propune Freud este reprezentativă pentru calitatea sa de intermediar între subiect
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
proceselor de gândire, reflecție și raționare. Situarea spațială pe care o propune Freud este reprezentativă pentru calitatea sa de intermediar între subiect (globalitatea sa psihică) și lume. Freud îl plasează la periferia aparatului psihic, între celelalte instanțe psihice (preconștient și inconștient) și realitatea exterioară. Este așadar stratul cel mai superficial al psihismului uman și deci cel mai accesibil. Multă vreme, spiritul a fost redus exclusiv la partea conștientă a sistemului. Din punctul de vedere al psihanalizei totuși, ființa umană adăpostește în
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
și deci cel mai accesibil. Multă vreme, spiritul a fost redus exclusiv la partea conștientă a sistemului. Din punctul de vedere al psihanalizei totuși, ființa umană adăpostește în ea o lume necunoscută, numită inconștient. Putem spune că, prin comparație cu inconștientul, conștientul este echivalent cu tot ceea ce cunoaștem și recunoaștem în noi. Altfel spus, numai conștientul este cunoscut, reperabil și identificabil în mod direct. Ceea ce este conștient corespunde lucrurilor ce pot fi gândite în mod deschis și clar, exteriorizate și, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
revelatoare pentru calitatea conștientă a conținuturilor mentale. Vorbim, din aceste motiv, de reprezentare de cuvinte. Dacă tot ceea ce poate fi spus, verbalizat, numit este conștient, prin opoziție, ceea ce nu poate fi spus, exprimat în cuvinte este inconștient. Vorbim în cazul inconștientului de reprezentare de imagini. Este motivul pentru care visele, produse de inconștient, sunt practic făcute din imagini, iar schimburile verbale, în măsura în care există, sunt secundare și, în general, destul de sărace. Putem rezuma astfel cele două sisteme: - conștientul, reprezentare de cuvinte = cunoscutul
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
de reprezentare de imagini. Este motivul pentru care visele, produse de inconștient, sunt practic făcute din imagini, iar schimburile verbale, în măsura în care există, sunt secundare și, în general, destul de sărace. Putem rezuma astfel cele două sisteme: - conștientul, reprezentare de cuvinte = cunoscutul; - inconștientul, reprezentare de imagini = necunoscutul. Principiul plăcerii Principiul realității Proces primar Proces secundar Limite somatopsihice Lumea exterioară Inc (partea refulată) Cenzură Pcs Pc-Cs Par-excitări Reprezentări de lucruri Reprezentări de cuvinte Sistem perceptiv Sistem de urme mnezice Îndemnul lui Socrate «cunoaște-te
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]