5,035 matches
-
ei mi le rod. Se trage în concavitatea odăii, reintră în cursul propriei existențe și de aci în mitul nației, încît, pierdut departe în fabula fără fund, abia simte mâinile reci ale femeii. Se-ntunecă. Apoi cade într-o mândră indiferență: Piară-mi ochii turburători din cale, Vino iar în sân, nepăsare tristă; Ca să pot muri liniștit, pe mine Mie redă-mă!... îndreptățită de conștiința formei ciclice a lumii: Căci acelorași mijloace Se supun câte există, Și de mii de ani
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
cea mai originală a romanelor este intenția de a nota intimitatea dintre sufletele fine, clipele de extaz erotic. Apare pentru întîia oară pagina analitică, oricât de exterioară, obiectul scriitorului nefiind omul, ci o stare în sine, studiată monografic. Scriitorul surprinde indiferența conversației între îndrăgostiți, atmosfera de frivolitate distinsă și delicată, contradicțiile sufletești ale femeii, tristețile nemotivate, euforia premergătoare mărturisirilor. Se memorează mai bine Tănase Scatiu, deși, ca toate romanele lui Duiliu Zamfirescu, n-are volumul trebuitor. Scatiu e un Dinu Păturică
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
ceva ce se opune autosuficienței și egocentrismului, idolatriei de sine însuși sau a ceea ce azi numim narcisism. Deci pentru acest prim motiv, corupția nu poate fi iertată, „în mod simplu pentru faptul că la rădăcina oricărei atitudini corupte există o indiferență față de transcendență: în fața lui Dumnezeu care nu obosește să ierte, coruptul se prezintă ca autosuficient în expresia mântuirii sale: obosește să ceară iertare”. Adevărata imanență, ca prima cauză a lipsei de iertare, constă în faptul că cel corupt, construindu-și
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
din articolele colegilor de breaslă, carențe care trădează întotdeauna, potrivit gazetarului, viciul de conținut. De multe ori, eroarea este intenționată, mizând pe capacitatea de manipulare și pe ignoranța publicului cititor. Lipsa de cultură a gazetarilor, intențiile de manipulare ale politicienilor, indiferența față de limba folosită în articole sunt doar câteva dintre tarele unei publicistici aflată încă la început de drum la noi și care atrage critici virulente din partea jurnalistului. Analizând stilul publicisticii eminesciene, Dan Mănucă remarcă predilecția gazetarului pentru sarcasm și ironie
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
sfida orice seducție a privirii. Arta modernă nu mai exercită decât vraja dispariției sale"219. În acest context, situația valorilor estetice și statutul operei de artă și al creatorului sunt în disoluție. Transmutării tuturor valorilor îi este subsumată comutația și indiferența lor, Baudrillard desemnând această stare cu expresia "strabism generalizat al valorii". Pericolul operelor postmoderne este acela de a deveni ele însele obiecte cotidiene, care nu mai sunt remarcate și nu mai pun probleme atmosferei și contextului. 6. Ironia. Departe de
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
pare a circumscrie această situație 302. Pentru Foucault, de asemenea, absența "vocii" din spatele discursului face parte din intenția de suprimare a instanțelor autoritare și a miturilor întreținute. Astfel, autorul devine o funcție, necesară încă bunei organizări a universului de discurs, indiferența în legătură cu reprezentarea auctorială conturându-se chiar într-un "principiu etic fundamental al scriiturii contemporane". Pozițiile în care se exercită funcția autorului 303 (ca identificări de "locuri goale", dezactivate în teoria contemporană) sunt: numele autorului (care nu este nici o descripție definită
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
sustrage din consumul productiv"373 (s.a.), la fel cum vacanțele sau timpul liber realizează acest lucru prin raportare la sistemul de producție în general, pentru a se deschide "luxului" producției simbolice: "luxul autentic impune disprețul total față de bogății și sumbra indiferență a celui care refuză să muncească"374. Rolul obiectului, al publicității, al timpului relevă structura consumului și relevanța sa pentru societatea modernă, conturând locul desfășurării acestuia: cotidianul. În accepțiunea dată de Baudrillard consumului, ca instanță care înlocuiește producția și se
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
caută să observe performanțele pe care subiectul le construiește în raport cu repertoriul obiectelor, la Baudrillard avem de-a face cu fascinația care începe să crească față de lumea obiectelor și față de ceea ce Mike Gane numește "logica exponențială a obiectelor în pasionata lor indiferență față de subiectivitatea umană"394, și care se va contura mult mai bine în lucrările mai târzii. 4.3.1.3. Sfârșitul transcendenței Temele consumului și transcendenței sunt relevante în ceea ce privește surprinderea subiectelor și conceptelor-cheie în jurul cărora Jean Baudrillard își construiește discursul
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Baudrillard este aceea a supralicitării voite și conștiente: "Să fim stoici: dacă lumea este fatală, să fim mai fatali decât ea. Dacă este indiferentă, să fim mai indiferenți decât ea. Trebuie să învingem lumea și să o seducem printr-o indiferență cel puțin egală cu a ei"511. Aceasta ar fi, de fapt, regula fundamentală a schimbului simbolic, căci întotdeauna trebuie să înapoiezi "cu dobândă" ceea ce ai primit și, prin asociere, regula absolută a gândirii cere să redăm lucrurile mai neinteligibile
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
o lectură deconstructivă, în care textul însuși își produce sensul, fără a face referire la vreo instanță superioară. Foucault este de acord cu absența vocii din spatele discursului, considerând-o parte integrantă din dorința de "suprimare" a instanțelor autoritare: "prin această indiferență se afirmă principiul etic, fundamental poate, al scriiturii contemporane"561. Pentru Derrida, deconstrucția nu este o metodă în sensul expunerii sistematice a momentelor succesive ale gândirii sau al unui act subiectiv față de un obiect. Expresia pas de méthode i-a
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
remarcată"563. Sesizând dificultatea unui asemenea proiect, Richard Rorty amintește că raportarea la o tradiție filosofică și la vocabularul său are, de obicei, două soluții: fie continuarea lor prin folosirea acelorași termeni, reinterpretați sau nu, fie sustragerea din discursul filosofic, indiferența și, în consecință, neparticiparea la filosofie. Îmbinarea ambelor variante propuse de către Rorty, prin urmare, păstrarea convențiilor și a termenilor pe care îi contestă, reprezintă o trăsătură a discursului postmodern pe care o regăsim și la cei doi autori prezentați. În
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
puțin contează termenul!) care în singularitatea sa ne obligă nu să corectăm reprezentările existente, ci să inventăm alte maniere de a gândi, alte reguli..." (Jean Baudrillard, D'un fragment l'autre. Entretiens avec François L'Yvonnet, p. 62). Se observă indiferența față de denumire, dar ralierea în conținut și atitudine la ceea ce poate provoca o schimbare față de modurile încetățenite de gândire; într-o anumită măsură, apropierea de Lyotard în această problemă pare a fi una consistentă. 434 Jean Baudrillard, "Sur le nihilisme
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
afectul în clocot ca „unealtă de producție” a creației. Poetul va pendula însă între postura de trubadur, atunci când iubește și suferă, și cea de paria ostracizat, când cinismul îi provoacă o irepresibilă revoltă. Retorica disperării și răul secolului, degradarea morală, indiferența la valorile spiritului, decrepitudinea biologică, solitudinea, infernul „omului de prisos”, condamnarea artistului la perpetuă sărăcie sunt teme curente ale liricii lui C. Reproșul către semeni, avertismentul către burghezi, cu o fibră disperat-mesianică, se exprimă deseori în vers abrupt, alb, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286120_a_287449]
-
să plece În altă parte, În căutarea altor surse de „căldură”. Transformarea eșecului În victorie 1. Protejați-vă flacăra de pale subite de vânt. Într-o companie se pot Întâmpla multe care să ducă la stingerea ei: cinismul, prejudecata, invidia, indiferența Ă toate pot stinge chiar și cea mai strălucitoare flacără. 2. Identificați factorii esențiali de succes (FES) ai companiei dumneavoastră și faceți În așa fel Încât echipa să-i aibă tot timpul În fața ochilor. Prezentându-i În mod regulat, managerii
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
din partea personalului În legătură cu atitudinea pe care acesta o adopta. „Este o persoană foarte competentă”, a remarcat președintele, „dar oamenii pleacă de la ședințe cum nu se poate mai supărați”. După aceea, a mărturisit că majoritatea plângerilor erau legate de aparenta sa indiferență. Personalul reacționa cu resentimente și cu frustrări. După o asemenea prezentare, abia așteptam să-l văd pe tip În acțiune. Ședința a Început conform programului și nu a durat mult până să-mi dau seama despre ce vorbeau angajații acestui
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
preferând să fixeze masa din fața lui. Nu-și lua notițe și nu făcea nici un comentariu. Nici măcar nu s-a deranjat să se uite peste materialele care-i fuseseră oferite. Oricare ar fi fost subiectul discutat În ședință, reacția sa Ă indiferență controlată Ă rămânea aceeași. Mai târziu, am aflat că bărbatul respectiv era un jucător Împătimit de pocher. Nu numai că juca regulat, dar era și pasionat de arta acestui joc. Fără să-și dea seama, Își lua cu el fața
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
asupra organizației Ă la ședințe, În birou sau În timpul pauzei de cafea. Nu uitați, atitudinea grupului pe care Îl conduceți este În mâinile dumneavoastră! 5. Modelați comportamentul pe care Îl așteptați. Dacă vreți o organizație care să lucreze fără negativism, indiferență și teamă, atunci comunicați acest mesaj atât verbal, cât și nonverbal. Modelarea atitudinii celorlalți face parte din Îndatoririle dumneavoastră ca manager. Capcana nr. 7tc " Capcana nr. 7" Atunci când nu reușești să umpli „marele gol”tc " Atunci când nu reușești să umpli
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
astfel de „fleacuri”. Compania cu pricina are o adevărată problemă. Într-o afacere ce se bazează foarte mult pe ajutorul studenților care lucrează cu jumătate de normă, managerii și-au construit reputația de a-i trata pe acești oameni cu indiferență și lipsă de respect. Mult timp, filosofia lor era că, dacă un angajat cu jumătate de normă se supăra și pleca, ei angajau pur și simplu pe altcineva. Totuși, În urma unei fluctuații de personal ce a ajuns să depășească numărul
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
În primul rând, indică faptul că nu stăpânești prea bine limba maternă. Oamenii recurg la așa ceva atunci când capacitatea de exprimare le este limitată de vocabular. În al doilea rând, denotă lipsă de profesionalism. În al treilea, sugerează o atitudine de indiferență față de clienți. Companiile care le permit angajaților să folosească limbajul vulgar În prezența clienților spun doar atât: „Suntem dispuși să riscăm să vă jignim”. Nimeni n-a pierdut vreodată o comandă pentru că s-a abținut de la folosirea cuvintelor vulgare. Transformarea
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
Junimea, 1976) evoluția acestor noțiuni și a altora legate de ideea de a scrie. Din exemplele date de el și din altele se vede limpede ce Încredere mistică În puterea poeziei au cărturarii noștri la Începutul secolului trecut. Distanța Între indiferența lui Alecu Văcărescu, care Își risipea versurile prin condicele gospodărești, și poetul de la 1830 care se compară deja cu Orfeu Tracul este enormă. Pentru cel dintîi poezia este un pur instrument de seducție erotică, pentru cel de al doilea poezia
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
mucegaiului, cu miros iute în nas", văzând că un alt tuberculos voia să scrie despre "robustul" satiric latin. La îndemnul medicului, bătrânul Fritz își sacrifică punga pentru a-și trimite băiatul în Italia, la cură, iar Bizu acceptă darul cu indiferență, spre exasperarea părintelui contrariat de asemenea "tăcere" ingrată ("arma cea mai tăioasă, în duelul oricărei conviețuiri"). Cu aceeași resemnare primește Bizu și vestea bolii, "insuficiența egoismului său vital" scutindu-l "de o zădarnică iritare împotriva soartei". În fond, "tanatofilia lui
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
domolind elementele naturii" (predispoziție caracteristică intelectualului lovinescian), Bizu se îndepărtează treptat de Rosina, al cărei sân cvasimatern și mult prea concret nu-l mai ispitește, și începe să viseze la femeia misterioasă, la frumoasa fără corp, cu profil de icoană. Indiferența Dianei îi rănește însă orgoliul de potențial seducător, făcându-l să clameze o vreme, compensativ, superioritatea amorului virtual, necesitatea frustrării creatoare ("femeia nu există în realitate, ci e proiecția fiecăruia din noi" de aceea, "cu cât sunt mai lipsite și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
virtual ("-Te doresc când nu te văd, și nu te doresc de îndată ce te văd", "-Nu te văd când te văd, și te văd când nu te văd" etc.) placida și versata femeie se conformează din instinct situației și, când propria indiferență e pe punctul de a fi interpretată corect, ca semn al lipsei totale de afecțiune (ceea ce ar fi dus la inevitabila ruptură), ea știe să prelungească foarte eficient agonia erotică a victimei sale. Bizu se lasă dus cu preșul o
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
care îi apare "mai frumoasă, mai voioasă, mai senină", dar la fel de indiferentă ca întotdeauna ("Nici măcar un cearcăn melancolic în jurul ochilor ei, o emoție fugară... Nimic"). Crezându-se vindecat de iluzii, Bizu e hotărât să-i răspundă, și el, cu aceeași indiferență, convins că femeia nu-i mai mult decât trup. Or, trupul Rosinei părea să-i satisfacă, pe moment, vanitatea. Situația se complică o dată cu intrarea pe fir a lui Hugo Loebe, vărul Rosinei, personaj dubios, care încearcă să obțină de la Bizu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
fetele și femeile (și Veronica, și Natalița, țiganca) ceea ce e lesne de înțeles, dacă ținem cont de faptul că forța de seducție (a bărbatului, dar și a femeii) izvorăște, după cum afirmă cei mai avizați cercetători ai fenomenului, dintr-o anumită indiferență față de sexul opus expresie a unui soi de asceză ce impune consumarea erosului într-un regim pur fantasmatic, imaginar 160. Am selectat, pe moment, câteva situații caracteristice. Aflând că femeia după care suspină poetul e o blondă cu ochi albaștri
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]