8,741 matches
-
care și‑a pierdut credința și nu Îndrăznește să nu creadă, care s‑a răzvrătit Împotriva autorităților și se teme de ele. Se consolează cu gîndul că n‑are ce face și de aceea va fi o critică aspră la adresa inșilor care‑i cheamă din Rusia pe rușii ce se stabilesc În străinătate. Dar nu pot povesti totul. E un personaj viu (parcă Îl văd În fața ochilor) și trebuie citit după ce Îl voi fi scris. Cel mai important aspect e că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2030_a_3355]
-
stradelor cu banii lor, până ce, rămași fără, beau păharul mizeriei până la drojdii, cei din urmă îl beau mereu, fără întrerupere. Intre cei patru păreți gălbui a unei mansarde scunde și lungărețe, osândite de-a sta în veci nemăturată, locuiam cinci inși în dezordinea cea mai deplină și mai pacifică. Lângă unica fereastră stătea o masă numai cu două picioare, căci cu partea opusă să răzima de părete. Vro trei paturi, care de care mai șchioape, unul cu trei picioare, altul cu
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de gânduri le treceau prin minte când trăsura a intrat în Pădurea Brâncu. Aici, călătoria a luat cu totul altă întorsătură. Nu merseseră mai mult de un sfert de ceas, când le-au ieșit în față tâlharii. Erau vreo 12 inși, apăruți pe neașteptate din tufișuri. Doi au strunit caii, câțiva s-au aruncat asupra spătarului și i-au pus un cosor în gât, iar ceilalți stăteau împrejurul trăsurii. - Noi suntem Frații Futacu, a început unul dintre cei de jos să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
câțiva bărbați pregătiți să sară din părți la hamurile cailor. Zogru s-a aruncat în față, își amintește, aterizând înaintea cailor, pe care i-a oprit brusc, ridicând scurt brațul spre ei. Apoi, a înșfăcat în fiecare mână câte un ins măturând cu fiecare, în stânga și în dreapta, făcând loc destul cât să elibereze ieșirea. A deschis poarta și s-a aruncat pe capra trăsurii. Drumul era pietruit și destul de larg, iar când ajunsese aproape de pădure a auzit în spate tropote de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
bărbaților când aud despre nenorocirile femeilor. Cu aceste gânduri în minte se oprise în mijlocul drumului. Îi spusese Ghighinei să rămână în trăsură ori ce-ar fi. Apoi înaintase spre călăreții care acum se vedeau venind. Era o ceată de șase-șapte inși. În fruntea grupului stătea însuși Mihnea, iar alături, Talpă. Zogru privea cu mâinile pe lângă corp, ca un țăran ieșit la corvoadă, așteptând poruncile. În câteva clipe îl înconjuraseră. Erau oamenii de pază ai prințului. Stăteau pe cai, cu sulițele îndreptate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
ce-o să i se-ntâmple. Cum l-a văzut pe Ioniță, și-a dat seama instantaneu că trebuie să fie un urmaș al celuilalt Ioniță. Era puțin mai zvelt, dar tot așa de pregătit pentru orice. Primul Ioniță era un ins arogant. Dar Zogru nu știuse niciodată ce e dincolo de siguranța lui sfidătoare, până să-l cunoască pe Zugrav. Acesta privea drept în față, cântărind cu nerușinare drumul, soarele și lumea. Iar fața asta de dispreț, cu buza de sus aninată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
stăpâneau oameni pe care Zogru nu-i cunoștea și în care de cele mai multe ori nici nu putea să intre. O dată i s-a întâmplat ceva și mai rău, pe la mijlocul anilor ’70, când n-a mai putut să iasă dintr-un ins agitat și smucit, care alerga de dimineața până seara prin fabrici și bălăcărea oamenii. Dădea telefon, spunea răstit sunt tovarășul Arapu, în două ore sunt acolo să văd cum merge treaba, apoi, cum ajungea, trecea vijelios pe lângă o sumă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
și băieți de pe la mijlocul anilor ’70, care voiau să ajungă doctori și să fugă din țară. Dar admiterea la facultățile de Medicină era pentru cele mai bune memorii: candidații învățau pe de rost anatomia, chimia și fizica. O sută de inși ocupau locurile limitate, iar alte câteva sute cădeau în neagră deznădejde, își pierdeau respectul de sine, se mototoleau și unii chiar își puneau capăt zilelor. Cine nu intra la facultate, și era evident că nu puteau să intre decât puțini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
întins câțiva galbeni unuia, tot așa, zâmbind cu un singur obraz, învăluit în ceața violetă, și duși au fost. Siguranța Eliberatorului, modul lui liniștit și operativ îi impuseseră respect atunci, iar acum încă și-l mai amintea ca pe un ins pozitiv. Și nu putea să nu recunoască înrudirea: Andrei Ionescu avea același gen de luciditate ca și Eliberatoru. Pe când Zogru perinda astfel de amintiri, Giulia ieșise din casă și se aruncase într-un taxi. A țâșnit imediat în urma ei, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
smotocit bine. Zogru s-a repezit spre el și, cum tocmai venise tramvaiul, s-a și urcat, împingându-i într-o parte și în alta pe oamenii care se moșmoleau pe lângă scări. În vagonul în care urcase erau deja trei inși, toți trei neinteresanți, așa că s-a cuibărit în spate, ca să-și tragă sufletul. Călătorii îl priveau cu simpatie, fără să se întrebe ce căuta acolo. La Unirii a coborât și s-a uitat în jur. Erau multe posibilități, iar pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
totuși conștient când a atins pământul. Și-a urmat un somn de douăzeci de ani. Prin urmare, Andrei Ionescu a plecat la Paris, iar Zogru, în căutarea unui bărbat prin care să-i atragă atenția Giuliei. Se gândea la un ins în primul rând confortabil pentru el, bineînțeles, dar care să fie și genul ei, un pic arogant, cum era Andrei. Ori mai bine să fie cu totul altfel. De exemplu, ca Orlando Bloom, pe care îl adora. Dar unde să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
trecuse de multă vreme prin această probă, pentru care făcuse o pasiune prin anii ’70, după ce aflase că victimele sale păreau intoxicate. Totul începuse cu un milițian în care Zogru stătuse 40 de zile, așteptându-l să moară. Era un ins crud și nici una dintre încercările pedagogice ale lui Zogru nu dăduse roade. Așa că se hotărâse să-l ucidă. Dar cineva a avut ideea să-i facă autopsia, care a dovedit că omul părea otrăvit, posibil cu ciuperci ori cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
privea lumea de jos în sus, dar nu cu umilință, ci analitic și tăcut. Ea a reparat casa, care se crăpase la un cutremur, și-a vopsit-o în galben. În urma ei, a rămas un băiat în casă. Era un ins plăpând și îndatoritor cu toată lumea. El a mai cumpărat teren și a mărit curtea în așa fel încât avea acum intrare prin două străzi. A continuat negustoria tatălui său, dar fără noroc. În 1755 iarăși au venit urmașii lui Ioniță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
adică pe artiștii-funcționari, cum era Andrei, și era încredințată că oricine atinge o stare estetică construind ceva poate fi socotit artist. Ea nu disprețuise niciodată desenele stângace ori versurile proaste, dacă descoperise în ele ceva din trăirea particulară a unui ins. Era o urmașă a lui Iscru, dar simțul datoriei, pe care îl aveau strămoșii ei, se convertise într-un respect total față de muncă, mai precis față de activitatea dulce și fierbinte a creierului. Și Giulia muncea destul de mult: temeinic, ordonat, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
primii cu calomnia sub limbă, dar tot ei urlă lezați în fața unui text sec, golit de orice adjective sau referințe personale. De pildă, CTP n-are nicio problemă să scrie, chiar în textul antilistă, despre propria lui listă. Iat-o: „Inși din secta Martorii lui Băsescu, neavând ce să-mi găsească în relația, cvasiinexistentă, cu Vântu, s-au agățat de faptul că am spus despre domnul în cauză că are certe înclinații literare.“ Deci dl C.T. Popescu are în cap o
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
-mi găsească în relația, cvasiinexistentă, cu Vântu, s-au agățat de faptul că am spus despre domnul în cauză că are certe înclinații literare.“ Deci dl C.T. Popescu are în cap o listă, lista lui. I-a fișat frumos pe „inșii din secta Martorii lui Băsescu“, dar urăște listele, că asta numai în dictatura securistului Băsescu se poate întâmpla. Golănaș, vorba talentatului domn Vântu. Să recitească CTP portretele făcute de prietenul său de idei, Nistorescu, în Cotidianul, unor Patapievici, Liiceanu, Cărtărescu
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
în dictatura securistului Băsescu se poate întâmpla. Golănaș, vorba talentatului domn Vântu. Să recitească CTP portretele făcute de prietenul său de idei, Nistorescu, în Cotidianul, unor Patapievici, Liiceanu, Cărtărescu, Lăzăroiu, Voinescu etc. Sau te pomenești că tocmai ei or fi „inșii din secta Martorii lui Băsescu“ și că, în sinea lui, CTP freamătă de bucurie citind Topul fripturiștilor întocmit de Nistorescu? Își mai amintesc dl CTP, dl Nistorescu de listele „cu susținătorii lui Băsescu“ întocmite de Cotidianul și Realitatea TV în
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
Pe lista ziariștilor-promo tronează Sorin Roșca Stănescu, acuzat și el de șantaj, în noiembrie 2009, de către șeful Agenției Naționale de Integritate. Dar cum acționează el, ziaristul promo? Cât de răspândită e specia lui în breasla gazetarilor, tot mai desfigurată de inși cu apucături de rakeți? Ziaristul-promo acționează după tipicul rakeților: anunță, în particular sau în public, o mare anchetă cu informații, desigur, compromițătoare. Odată avertizat, subiectul anchetei are două posibilități. Fie execută o comandă, plătește (în acest caz, ancheta se oprește
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
Ei se pot autointitula, desigur, cum doresc: își pot spune jurnaliști sau „pielea p...“, cum se descrie Chirieac. Se pot considera „standard mediu“ sau „dracul Roșca“. Vorba intermediarului Chirieac, „Scapi de dracu’, dai de fra’-su: Vântu!“. Își pot spune inși care „sparg“ subiectele. Asta se traduce prin „o dăm noi în presă“, după cum explică același fals ziarist. Iar noi putem alege să-i prezentăm în calitatea lor de particulari, de angajați la moguli, de oameni de afaceri, de cercetați penal
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
rupt complet de realitate. În tot cazul, omul s-a transformat în ceva nefrecventabil. Dar ce anume l-a schimbat atât de radical? Cum și de ce a abandonat un om inteligent, excesiv preocupat de sine și imaginea sa, statutul de ins onorabil? Ce i-a sucit mințile în așa hal încât să nu mai distingă albul de negru, să nu-i mai pese de cum iese în lume? După ce și-a vândut acțiunile de la EVZ, îl găsim oploșit pe lângă patroni de presă
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
hâtru și îl puse la locul său în continuarea trupului. Se așeză pe marginea șanțului cu capul între palme. Caii nu se vedeau nicăieri, doar soarele arunca aceleași văpăi spre pământul secătuit. ............................................................................................. - Ce s-a întâmplat aici? V-au bombardat? Insul slab, deșirat, cu mărul lui Adam proeminent pe un gât care parcă nu se mai termina, cu ochi obosiți, se oprise la spatele lui întrebând cu voce spartă. Mihu mârâi ceva nedeslușit, se uită în sus, văzu epoleții de ofițer
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
melodia repetată de cine știe câte ori bubuia în urmă, vacarmul parcă ar mai fi crescut în intensitate... - Mă cioropină uscată, unde te uiți, dai peste mine, ha? La nenorociți ca tine nici nu ar trebui să li se dea de băut. Insul mare și roșu la față, cu o gură imensă plină de măscări, cu ochi spălăciți, stătea cu picioarele cât niște butuci, rășchirate, arătându-l cu degetul, râzând iar cuvintele-i curgeau șuvoi. Râdea de el... Auzea ca în transă cuvintele
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
tu, asta să i-o spui lui mutu, cine să te creadă că l-ai înfruntat tu în față pe ăla, nici pe la spate nu ai fi îndrăznit să-l lovești” și iar râse arătându-l cu degetul, mirat că insul pipernicit din fața sa nu se face mici fărâme amestecându-se sub disprețul său. Crăcană se uită liniștit la toți, văzu neîncrederea imensă de pe fețele lor și-și dădu seama că trebuie să facă ceva, nu știa în acest moment, ce
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
nimănui nu-i pasă dacă o vrabie moare și asta se întâmplă în orice clipă. Deci de data aceasta cred că teroarea revoluționară va aduce pe scena socială un popor român îndobitocit și docil, suficient de analfabet social, (chiar dacă unii inși au câte două, trei facultăți absolvite), încât să voteze fără să gândească pe orice călău ce se autopropune drept adept a libertății poporului, acesta știind sigur că libertatea este de fapt funia din casa spânzuratului, el doar trebuind după alegeri
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
modul laudativ. Ia să vedem ce se zice despre această națiune care orice i-ai face răsare la loc mai ceva ca pasărea Phoenix. Deci tăcere, vorbește coana mare, presa românească care glăsuiește așa: „Țiganul a fost primul întreprinzător particular, insul care l-a sfidat o dictatură pe Ceaușescu, crescând și murind cu Kent-ul și valuta de gât și cu sămânța de floarea soarelui în poală? Țiganul, el ni le vindea. Muream de oftică dacă nu le aveam. Primul care
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]