7,756 matches
-
că premierului Tăriceanu i-a cerut totuși o mică favoare. În mai 2005, i-a cerut o întâlnire cu fostul ministru al justiției, Monica Macovei, sperând la o discuție amicală despre dosarele sale penale. Modelul său de normalitate n-a pierit cu totul după ce PNL a pierdut guvernarea, ci a urmat întocmai rețetarul Rompetrol. Doar că alte grupuri de afaceri, nu liberalii, au reușit să-și trimită foștii angajați pe post de experți slujitori ai binelui public. De exemplu, după toată
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
foc aprins a fost aruncat în mare; și a treia parte din mare s-a făcut sînge; 9. și a treia parte din făpturile care erau în mare și aveau viață, au murit; și a treia parte din corăbii au pierit. 10. Al treilea înger a sunat din trîmbiță. Și a căzut din cer o stea mare care ardea ca o făclie; a căzut peste a treia parte din rîuri și peste izvoarele apelor. 11. Steaua se chema "Pelin"; și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85065_a_85852]
-
doi măslini și cele două sfeșnice, care stau înaintea Domnului pămîntului. 5. Dacă umblă cineva să le facă rău, le iese din gură un foc care mistuie pe vrăjmașii lor și dacă vrea cineva să le facă rău, trebuie să piară în felul acesta. 6. Ei au putere să închidă cerul, ca să nu cadă ploaie în zilele proorociei lor și au putere să prefacă apele în sînge, și să lovească pămîntul cu orice fel de urgie, oridecîteori vor voi. 7. Cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85065_a_85852]
-
foc este moartea a doua. 15. Oricine n-a fost găsit scris în cartea vieții, a fost aruncat în iazul de foc. $21 1. Apoi, am văzut un cer nou și un pămînt nou; pentru că cerul dintîi și pămîntul dintîi pieriseră, și marea nu mai era. 2. Și eu am văzut coborîndu-se din cer de la Dumnezeu, cetatea sfîntă, noul Ierusalim, gătită ca o mireasă împodobită pentru bărbatul ei. 3. Și am auzit un glas tare, care ieșea din scaunul de domnie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85065_a_85852]
-
NICOLAE ANGHELESCU File albe, file negre Scrie timpul cu putere. Să citim în cartea vieții, Ce se naște mîine piere. Omului îi e sortit Să citească și să scrie Drumul vieții neoprit, De cu zori pînă-n chindie. Vrei, nu vrei, mergi înainte, Drumul nu se mai întoarce. Idealurile-s sfinte, Vara, vara le tot coace. De e bine, de e
CÂNTAREA MEA by NICOLAE ANGHELESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/517_a_858]
-
nu putea fi sigur fiindcă aceasta se mișca abrupt, cu fața plecată și înghițită de întuneric. Porfiri o strigă, iar chemarea sa îi atrase privirea. Văzându-l însă, cu panică în ochi, aceasta se întoarse și o luă la fugă, pierind din vedere. Profiri strânse cărțile la piept și porni în urmărirea fetei, pe care o recunoscu ca fiind Lilia, tânăra prostituată adusă la secție. Se luă după călcâiul pantofului ei și după marginile hainei sale, însă Lilia dispărea constant după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
fost niciodată mai lucid. Să vezi asta, să ți se dea preilejul să fi martor la așa ceva, credeam că mi se va face rău. În schimb nici nu mi s-a făcut greață. Nici pofta de mâncare nu mi-a pierit. De ce aș fi trist? Goriancikov a fost prietenul meu și l-am iubit ca pe un prieten, însă era un om greu de plăcut. Cât despre Boria - cine îi putea rezista? ă A fost un om îndrăgit? întrebă Porfiri. ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
să persiste. În ce‑l privește, avea și el nevoie de mine. Mulți oameni doresc să se elibereze de morți. Eu, dimpotrivă, mă cramponez de ei. Presimțirea mea stăruitoare - cred că v‑ați dat seama - este aceea că morții nu pier cu totul. Ravelstein ar fi respins asemenea idee ca puerilă. Mă rog, poate că așa și este. Dar eu nu dezbat aici un concept; eu nu fac decât să raportez. Știu bine că dacă admiți asemenea fantezii, Îți dăunează la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
cal costeliv ce abia scăpase cu chiu, cu vai, din iarnă. Dar spionajul american a exploatat multă vreme acest aspect și a făcut să moară în zadar mulți țărani care se înrolaseră în acele bande contrarevoluționare din munți, ce au pierit așteptând în zadar americanii, care nici măcar în fund nu-i durea de ei, decât în măsura în care serveau scopurilor lor propagandistice. Deci am putut încă odată să văd în această zi frumoasă de august cum este poluată mintea tinerilor din ziua de
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
suporte perindarea atâtor personaje la catedra din fața clasei. Avea experiența orelor de franceză, începute în clasa a II-a, când apariția sporadică a profesoarei de limbă străină le dădea peste cap mersul tihnit și ritmul obișnuit al lucrurilor. Urma să piară acea intimitate de familie cu care tovarășa îi învățase. Încerca aceeași senzație pe care o trăia, de fiecare dată, în fața darurilor din jurul pomului de Crăciun. Ambalajul, legat cu grijă, ascundea o taină anume și ea nu se grăbea s-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-l vadă acolo. Nu-i spusese că va veni, n-o invitase să-l însoțească. Conștiința situației în care se afla și a faptului că locul ei ar fi trebuit să fie pe scaunul liber de lângă Marc, făcu să-i piară zâmbetul de pe față și sângele din obraji. Ochii băiatului își pierdură strălucirea și se întunecară brusc, el o salută dând ușor din cap și luă haina de pe scaunul ce voise să-l păstreze pentru ea. Privirile colegilor lui, aliniați în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
fără nici o ezitare spuse cu o voce ce trăda un simțământ aparte: Luana! Se duse pe apa sâmbetei tot curajul iar elanul de moment, provocat de cei din jur, se pierdu în neant. Picioarele fetei se înmuiară și glasul îi pieri, în vreme ce, în delir, băieți și fete strigau în cor: Sărutați-vă! Atunci când fata alunecă în genunchi, Rosti îi zâmbi, din suflet și din viață, îi prinse obrajii în palme și-i atinse buzele abia înmugurite cu buzele lui calde, dulci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
mama de mână și s-o împingă spre ușă, fata se simți luată în brațe, purtată pe sus și scoasă în mijlocul curții. Renar gâfâia, ținând-o lipită de el. Dă-mi drumul, mama a rămas înăuntru. Atunci, pe neașteptate, zgomotul pieri brusc și casa încetă să mai joace din temelie. Sanda ieși și ea afară, echipată în capot și papuci de casă. Își luă copilul în brațe. Tare aș vrea să întâlnești un băiat ca Renar. Mărită-te cu un astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Ți se pare că glumesc? îl întrebă privindu-l drept în față. Ochii lui rămăseseră aceeași. Tulburători, incredibil de frumoși. Îi topeau sufletul și-o zăpăceau iar ea îl iubea, încă, din toată inima. Ernest căută pierdut în jur. Îi pieri toată siguranța și privirea tăioasă alunecă rătăcită peste copacii pregătiți să întâmpine iarna. Se adună cu un efort și zise: Dacă ai nevoie de bani să-mi spui. Am să te ajut. Bani? Pentru ce? Gata, Luana, încetează! strigă. Știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
luminoasă a ușii. Apoi, dintr-o dată, sări înăuntru, cu o fracțiune de secundă înainte ca aceasta să se închidă, scârțâind din toate încheieturile, în urma ei. Întoarse capul. Bărbatul privea, cu fața tâmpă, demarajul greoi al vehiculului și prada jună ce pierea o dată cu el. Alergă până acasă, fără să aibă curajul să privească înapoi. Își făcu bagajul, smulse de pe perete cei doi ochi albaștri, rupse hârtia bucăți și îi dădu foc în chiuvetă. A doua zi intră în cabinetul administratoarei căminului de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
dese la Sanda, Ștefan fiind nevoit să dea numeroase telefoane ca s-o facă să se întoarcă. Nu era prost. Simțea că o pierde. Sărutul ei pătimaș, care-l arunca odinioară în extaz, dispăruse. Scenele de gelozie și interminabilele mustrări pieriseră, lăsând în urmă o indiferență dureroasă. Nevasta lui își reînnoise garderoba, își schimbase pieptănătura. Unduirile timide de puștoaică deveniră, fără ca el să știe când, forme îndrăznețe de femeie. Îi privea sânii pe furiș, lipsit de curajul de a-i mângâia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
el... Lucrurile din jur își pierdură culoarea. Luana înregistră imaginea ca pe un film alb-negru difuzat, pe neașteptate, într-o seară tihnită de duminică a mileniului III. Încăperea în care se afla deveni, deodată, străină. Ea însăși se schimbase. Durerea pierise lăsând loc unei stări de luciditate benefică. Se simți plină de forță și energie. Se repezi la frigider și mâncă mult, ca niciodată. Ceva nu era în regulă. Acele ceasornicului se învârteau prea repede, ea era prea dornică să iasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
În clipa în care drumul începu să se încline ușor, ea alunecă la vale, încet, ca pe un tobogan cu panta prea mică. O dureau ochii tot săgetând întunericul și nu-și dorea altceva decât să ajungă acolo unde el pierea. În aceeași zi, cu hainele șifonate și privirea pierdută, de om nebun, Radu Noia intră în salon. Ștefan nu schiță nici un gest. Continuă să vorbească, ca și cum numai el și Luana s-ar fi aflat acolo. O ținea strâns de mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe hârtie, o idee cu aplicabilitate în munca de creație. La început n-am înțeles exact care ar fi asta dar la ultima ședință de lucru, de la locul meu retras, ascuns în umbra dumneavoastră, văzând sclipirile din ochii celorlalți, care piereau imediat ce rosteați următorul cuvânt, mi-am dat seama că acești oameni nu au timp să se adune, să gândească. Cum să vă explic? Îi luați prea repede ori tactica pe care o abordați le ia suflarea mai înainte ca ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
angajat în parte, în fiecare zi. E timpul să începeți să puneți preț pe capitalul de imaginație, punând la dispoziția angajaților acea tehnologie care să-i ajute să-și transforme ideile în produsul final. Am văzut luminile din ochii oamenilor pierind instantaneu, ca o speranță lipsită de încredere, incapabilă să mai aducă împlinirea. Pentru a nu pierde ori minimaliza timpul scurs între o idee și aplicarea ei, e nevoie de automatizare. Dacă-mi permiteți, pentru că acum îmi trece prin minte acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
sosit abia în a treisprezecea zi a lui noiembrie, adusă de un vânt rece care bătea șficiuitor dinspre răsărit, anunțată fiind de stoluri negre de corbi. Viscolul a despuiat copacii din pădure, smulgând frunzele vajnicului stejar ce rezistaseră cât putuseră. Pierind de-acum culoarea ierburilor din pricina chiciurii, câmpiile și pădurea au încremenit, și, drept fundal, arcada munților a apărut în toată candoarea ei. Țăranii înfrigurați colindau cu capcanele lor pentru prins păsări și iepuri. Și longobarzii au inaugurat vânătorile de iarnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și răutăcios. Sunt mai multe la număr prostituatele care ți-au trecut pragul casei decât hoții pragul închisorilor. Nu știu de ce, dar mi-a venit să râd. - A tunat și ne-a adunat, nu-i așa, Rotari? Mânia i-a pierit pe loc, mi-a dat un ghiont că de-abia m-am ținut pe picioare și a început să râdă și el. - Curvar blestemat, asta ești, Stiliano, dar ce m-aș face fără tine? Așa s-a sfârșit și această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
al urmașilor lui Mahomed era încă departe; celălalt, al papei, îl aveam în propria casă, dând din coate să-și facă loc. Era un moment al marilor evenimente, un moment în care în lume totul se schimba, întărindu-se sau pierind. Ca și cum ai fi fost luat de viitură în mijlocul unui vad. Când fiul meu era pregătit să-mi ia locul ca diac al palatului, m-am dus la Rotari și i-am spus: - Am îmbătrânit. În acest an al Domnului nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
toace niscai profituri din acțiunile Ennco pe altceva decât pe nuntă. Numai că nu era încă sigură pe ce anume. Dar odată ajunsă la hotel și instalată în camera de lux cu ferestre de jur împrejur și vedere superbă, îi pieri tot cheful să mai iasă pe undeva. Își scoase pantofii și se întinse pe pat înainte să ia receptorul din furcă. La capătul celălalt, vocea care îi răspunse era chiar a ei, anunțând-o că, momentan, nu erau disponibili, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
spuse Darcey în camera semiobscură, mă pricep mai bine să-mi aleg prietenele și iubiții acum. Aventurile mele amoroase de pe continent funcționează perfect, iar Anna nu e nici pe departe ca Nieve Stapleton. Gândul la Nieve o făcu să-i piară tot cheful de somn. Împinse plapuma la o parte, coborî din pat și luă invitația mototolită de pe masa din sufragerie. Ideea de a accepta invitația fusese nebunie curată. Dar poate că, dacă mergea cu Carol, avea să fie... nu tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]