5,297 matches
-
nouă abordare asupra expansiunii societății internaționale, concentrându-se asupra problemei "statelor eșuate", care a devenit o preocupare centrală în politica mondială. Punctul de plecare al lui Jackson era că statele lumii a treia erau admise într-o societate de state suverane egale fără garanția că ele se pot autoguverna în mod real. Într-adevăr, în 1960, Adunarea Generală a O.N.U. s-a abătut conștient de la vechiul principiu potrivit căruia un popor trebuie să demonstreze capacitatea de a asigura o
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
punct de vedere mai "solidarist" (vezi Dunne 1998: Capitolul 7). Această aparentă "răzgândire" este mai pronunțată în Conferințele Hagey, ținute la Universitatea Waterloo din Canada în 1983 (Bull 1984b). Ea este ilustrată de comentariul că "ideea că ar exista drepturi suverane în afara regulilor trasate de societatea internațională însăși trebuie să fie respinsă, în principiu", unul din argumente fiind că "ideea de drepturi și obligații ale persoanei individuale și-a câștigat un loc, deși nesigur" în interiorul societății de state și "este de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care să recunoască nevoia de niveluri de guvernare subnațional, național și supranațional, dar respinge ideea ca vreunul dintre ele să beneficieze de suveranitate exclusivă (Bull 1977: 267). O Europă occidentală "neo-medievală" poate "să evite capcanele clasice ale sistemului de state suverane", încurajând "structuri suprapuse și loialități încrucișate" (1977: 255). Dar o astfel de lume nu ar fi lipsită de pericole. Societatea internațională medievală, cu structura sa complexă de jurisdicție și loialitate multiplă, a fost mai violentă decât sistemul modern de state
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
1977: 24). Mulți autori, inclusiv Stanley Hoffmann (1990: 23-4), au argumentat despre Kant că era "mai puțin cosmopolit și universalist în scrierile sale despre problemele internaționale decât sugera Bull". Într-adevăr, în ciuda cosmopolitismului său, Kant apăra o societate a statelor suverane care respectau principiul nonintervenției. Din acest motiv, "kantianism" pare un termen impropriu pentru a descrie un grup de perspective vizionare pe care Bull și Wight le respinseseră în final. Ideea revoluționarismului este și ea problematică, întrucât pune laolaltă gânditori diferiți
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
vedere culturale și morale (Wight 1991: 120, 248). În mod similar, dezvoltarea elementelor unei comunități mondiale, chiar și rudimentară, depinde de măsura în care statele urmăresc "scopuri care sunt mai presus de ele însele" nu numai menținând ordinea între state suverane, separate, dar și prin promovarea unei ordini mondiale care este preocupată de securitatea și dreptatea pentru indivizi (Bull 1973: 137). Acestea sunt teme care devin importante pentru Școala Engleză odată cu solidarismul târziu al lui Bull, cu apărarea lui Vincent a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
de a crea o mai bună formă de organizare politică mondială (Mayall 2000). Este foarte posibil ca, dacă ar fi trăit, Wight, Bull și Vincent să fi aplaudat recentele încercări de a promova drepturile omului, de a slăbi principiul imunității suverane și de a-i judeca pe cei acuzați de comiterea crimelor de război; dar e posibil ca ei să nu fi fost foarte surprinși că noul discurs umanitar a determinat forme de violență, cum este războiul împotriva Irakului, ce au
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
etic, care se poate identifica în lucrările lui Kant, conform căruia ființele umane se pot pune de acord asupra adevărurilor universale făcând uz de rațiune, însă împărtășea convingerea lui Kant că eforturile politice în sensul atingerii libertății în cadrul unui stat suveran erau în ultimă instanță inutile, pentru că ele puteau fi cu repeziciune distruse din cauza șocului brusc al evenimentelor din exterior. Pentru Kant, războiul era amenințarea principală la adresa creării societății perfecte; de unde și credința sa în prioritatea de a munci pentru pacea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
umanității de libertate, egalitate și autodeterminare (Linklater 1990b: 7). Abordarea de către Linklater a acestei sarcini, care a stabilit agenda, implică în primul rând a analiza modul în care inegalitatea și dominația decurg din modelele de comunitate politică legate de statul suveran, și în al doilea rând de a lua în considerare forme alternative de comunitate politică, unele care să promoveze emanciparea umană. Această secțiune detaliază trei dimensiuni pe baza cărora teoria critică internațională regândește comunitatea politică (vezi Linklater 1992a: 92-7). Prima
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ale vieții politice. Dimensiunea normativă: critica particularismului etic și a excluderii sociale Una dintre asumpțiile filozofice cheie care au structurat gândirea politică și etică și practica relațiilor internaționale este ideea că statul modern este forma naturală de comunitate politică. Statul suveran a fost "fetișizat", ca să folosim termenul lui Marx, ca model normal de organizare a vieții politice. Cu toate acestea, teoreticienii critici internaționali doresc să problematizeze acest fetișism și să atragă atenția asupra "deficiențelor morale" create de interacțiunea statului cu economia
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
politică modernă a făcut în mod constant diferența între obligațiile etice față de co-cetățeni și acelea față de restul umanității. În practică, această tensiune între "oameni" și "cetățeni" a fost mereu rezolvată în favoarea cetățenilor sau, mai precis, în favoarea membrilor unui anumit stat suveran. Chiar dacă cei mai mulți gânditori moderni au recunoscut că anumite drepturi universale ar trebui să se extindă la toți membrii comunității umane, acestea erau mereu reziduale și secundare în raport cu cele particulariste. Men and Citizens este, printre altele, o scriere de recuperare. Ea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
economice aparent apolitice generate de capitalism în interiorul și între statele delimitate juridic sunt îmbibate de relații structurate de putere socială cu consecințe extrem de importante pentru viața politică". Din această perspectivă marxistă, relațiile internaționale moderne, atâta timp cât combină sistemul politic al statelor suverane și sistemul economic al capitalismului de piață, sunt o formă de excludere în care interesele unei anumite clase se prezintă ca fiind universale. De aceea, problema statului suveran este că acesta, în calitatea sa de "comunitate morală limitată", promovează excluderea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
această perspectivă marxistă, relațiile internaționale moderne, atâta timp cât combină sistemul politic al statelor suverane și sistemul economic al capitalismului de piață, sunt o formă de excludere în care interesele unei anumite clase se prezintă ca fiind universale. De aceea, problema statului suveran este că acesta, în calitatea sa de "comunitate morală limitată", promovează excluderea, generează alienare, injustiție, insecuritate și conflicte violente între statele cu interese proprii, impunând frontiere rigide între "noi" și "ei"(Cox 1981: 137, Linklater 1990a: 28). Astfel de argumente
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
2; Hutchings 1999: 138; Shapcott 2000a: 111). Teoria critică internațională a evidențiat pericolele particularismului necontrolat care îi poate deposeda cu ușurință pe "ceilalți" de anumite drepturi. Această critică filozofică a particularismului a făcut ca teoria critică internațională să critice statul suveran ca fiind una dintre principalele forme moderne de excludere socială și, de aceea, o barieră considerabilă în calea dreptății universale și a emancipării. În următoarea secțiune descriem relatarea sociologică a teoriei critice internaționale despre modul cum statul modern a ajuns
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
interacțiunea a patru procese de raționalizare: construirea statului, rivalitatea geopolitică, industrializarea capitalistă și învățarea moral-practică (Linklater 1998: 147-57). Prin intermediul acestor procese de raționalizare, statul modern dobândește monopolul asupra a cinci tipuri de putere. Aceste puteri, care sunt revendicate de statul suveran ca indivizibile, inalienabile și exclusive sunt: monopolul mijloacelor legitime de violență asupra teritoriului, dreptul exclusiv de a percepe impozite în interiorul jurisdicției teritoriale, dreptul de a cere devotament politic complet, unica autoritate pentru judecarea disputelor dintre cetățeni și dreptul de a
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a fost producerea unei concepții asupra politicii guvernate de asumpția că limitele suveranității, teritoriului, naționalității și cetățeniei trebuie să coincidă (1998: 29, 44). Statul modern a concentrat aceste funcții sociale, economice, juridice și politice în jurul unui centru de guvernare unic, suveran, ce a devenit subiectul primar al relațiilor internaționale, eliminând gradual alternativele. De importanță crucială pentru Linklater este felul în care acest proiect totalizator al statului modern modifică legăturile sociale și, prin urmare, modifică granițele comunității morale și politice. Deși statul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
morale reziduale și a unui "capital moral" în acumulare ce adâncește și extinde cetățenia cosmopolită. Aceasta implică nu numai identificarea forțelor ce lucrează pentru eliminarea practicilor de excludere socială, dar și a celor ce acționează pentru înlocuirea sistemului de state suverane cu structuri cosmopolite de guvernare globală. Cele trei volume ale lui Linklater, Men and Citizens (1990a), Beyond Realism and Marxism (1990b) și The Transformation of Political Community (1998), reprezintă cea mai susținută și extinsă punere în discuție a comunității politice
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Aici, el își rafinează critica timpurie a particularismului, recunoscând argumentele feministe și postmoderniste conform cărora universalismul riscă să ignore sau să reprime grupuri marginalizate sau vulnerabile, dacă nu respectă diferențele legitime. Însă Linklater rămâne fidel criticii Iluminismului la adresa sistemului statelor suverane și proiectului de a universaliza sfera în care ființele umane se tratează reciproc ca libere și egale. Dacă obiectivul teoriei critice internaționale este de a promova reconfigurarea comunității politice nu doar extinzând comunitatea politică dincolo de frontierele statului suveran, ci și
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
sistemului statelor suverane și proiectului de a universaliza sfera în care ființele umane se tratează reciproc ca libere și egale. Dacă obiectivul teoriei critice internaționale este de a promova reconfigurarea comunității politice nu doar extinzând comunitatea politică dincolo de frontierele statului suveran, ci și adâncind-o în acele frontiere, atunci ea trebuie să ofere o structură de guvernare mai complexă, pe mai multe niveluri. În cele din urmă, esențială este reconstituirea statului în cadrul unor forme alternative de acțiune politică ce reduc impactul
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
respectul pentru libertatea și egalitatea comunităților politice independente". A doua, o societate "solidaristă" de state care au căzut de acord asupra unor scopuri morale substanțiale. A treia, un cadru post-westfalian în care statele renunță la o parte din puterile lor suverane pentru a instituționaliza norme politice și morale împărtășite. Aceste cadre alternative ale societății internaționale ar lărgi frontierele comunității politice, crescând impactul pe care datoriile către "cei din afară" îl au asupra proceselor de decizie și contribuind la ceea ce Linklater (1998
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Linklater (1998) și Shapcott (2001) numesc "cosmopolitism dialogic". Linklater și Shapcott susțin ceea ce ei numesc "cosmopolitism subțire". Un "cosmopolitism subțire" ar trebui să promoveze idei universale, dar să recunoască diferențele (Shapcott 2000b, 2001). Într-un asemenea cadru, loialitățile față de statul suveran sau față de orice altă formă de asociere politică nu pot fi absolute (Linklater 1998: 56; Devetak 2003). Recunoscând diversitatea legăturilor sociale și morale, etosul unui "cosmopolitism subțire" încearcă să multiplice tipurile și nivelurile comunității politice. Trebuie observat, totuși, că acest
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
deplasarea populațiilor, de emanciparea popoarelor indigene și a grupurilor subnaționale, de degradarea mediului ș.a.m.d., "viabilitatea și răspunderea entităților de decizie naționale" este pusă sub semnul întrebării (Held 1993: 26). Held (1993: 26-7) subliniază natura deficitară democratic a statului suveran atunci când întreabă: "Al cui acord este necesar și a cui participare este justificată în decizii referitoare, spre exemplu, la SIDA sau la ploile acide sau la folosirea de resurse non-regenerabile? Care este "circumscripția" relevantă: cea națională, cea regională sau cea
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
metodă de a critica și justifica principiile după care umanitatea se organizează politic. Reflectând asupra principiilor de includere și excludere, etica discursivă poate reflecta asupra fundamentelor normative ale vieții politice. Din punctul de vedere moral conținut în etica discursivă, statul suveran, ca formă de comunitate, este nedrept, deoarece principiile de includere și de excludere nu sunt rezultatul dialogului deschis și al deliberării, unde toți cei care vor fi afectați de aranjament au avut posibilitatea de a participa la discuție. Împotriva naturii
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
principiile de includere și de excludere nu sunt rezultatul dialogului deschis și al deliberării, unde toți cei care vor fi afectați de aranjament au avut posibilitatea de a participa la discuție. Împotriva naturii exclusive a legăturii sociale de la baza statului suveran, etica discursivă are scopul inclusiv de a "securiza legătura socială între toți și toți" (Habermas 1987: 346). Într-un fel, este o încercare de a pune în practică idealul lui Kant al unei comunități de co-legiuitori care să cuprindă întreaga
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
analiză etică susținută a practicilor de includere și excludere. Scopul teoriei critice internaționale de a obține o teorie și o practică alternativă a relațiilor interna-ționale se bazează pe posibilitatea de a depăși dinamica exclusivă asociată cu sistemul modern de state suverane și de a stabili un set cosmopolit de aranjamente care vor promova mai bine libertatea, dreptatea și egalitatea pe glob. Ea este, astfel, o încercare de regândire radicală a fundamentelor normative ale politicii mondiale. Traducere de Gabriela DIMUICĂ Capitolul 7
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
și că, prin rațiune, omul poate ajunge la cunoașterea totală și autonomia totală, dar și la puterea totală" (1989a: 264-5). Pe de altă parte, viața politică modernă își găsește în suveranitate principiul constitutiv. Statul este conceput prin analogie cu omul suveran ca dat aprioric, ca entitate limitată care intră în relație cu alte prezențe suverane. Conform lui Jenny Edkins și Véronique Pin-Fat (1999: 6), suveranitatea se comportă ca "marele semnificant". Atât "Omul" cât și statul se află în prezența suveranității, contrastând
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]