6,679 matches
-
și Watson Încercau să Înțeleagă ceea ce tocmai auziseră. Doug fu cel care vorbi primul. Așa că l-am ridicat pe Geordie, l-am dus Într-un loc drăguț și liniștit și l-am terminat. Ar fi trebuit să-l auziți cum urlă când i-am zdrobit genunchii. Nenorocitu’. Logan Își drese glasul. — Cum de l-ai lăsat pe frate-su să trăiască? Doug Îl privi cu o tristețe Întipărită adânc În ridurile de pe față. — Aveam ceva de făcut. Un mesaj de livrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
În holul Întunecat. Clanța se lăsă În jos, iar ea se Încordă. Se deschise larg și ea apucă silueta, dezechilibrând-o și aruncând-o jos, pe platicul pus să protejeze covorul. Sărind peste el, Își strânse mâna dreaptă pumn. Persoana urlă și-și acoperi fața cu mâinile. — Aaaaaaaaaaaaa! Era Simon Rennie Ticălosul. — Oh, spuse ea, lăsând moale pumnul și lăsându-l la Înălțimea pulpei. Scuze pentru asta. — Isuse, Jackie! O privi printre degete. Dacă voiai să sari pe mine, era destul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
urât pe fereastra mașinii când trecu un alt autobuz, Împroșcând mașina cu claxonul său. — Laz? — Isobel. Tăcere la celălalt capăt al telefonului. — Ea e cârtița ta, nu? Scotocește, Îți aduce ție bucățele. Te-ajută să vinzi afuristele de ziare! Acum urla. Cât o plătești? Cât valorează viața lui Jamie McCreath? — Nu-i chiar așa! E... eu... Urmă o pauză. Apoi vocea lui Miller reveni, sunând foarte stins. Câteodată vine acasă și-mi povestește despre ziua pe care-a avut-o. Logan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
de canalizare. Era Miller. El era „iubițelul“ lui Isobel. Stând de unul singur, În mașină, În zăpadă, În Întuneric, Logan Își Închise ochii și Înjură. Dacă agenta Watson va trebui să mai Îndure vreo nenorocită de telenovelă, va Începe să urle. Acum doamna Strichen pusese episoadele Înregistrate. Oameni nefericiți cu vieți nefericite, prostindu-se Într-o paradă nefericită și fără sens a nefericirii. Doamne, cât se plictisise. Și nu era nici o carte În casă. Deci tot ce aveau era doar un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
Îi luă aproape cinci minute bărbatului de la celălalt capăt al telefonului, dar, În cele din urmă, se Întoarse cu: Doamna Agnes Strichen, Howesbank Avenue numărul 25, Aberdeen... Logan nu mai așteptă să i se spună și codul poștal, ci doar urlă „La dracu’!“ și apăsă pe accelerație până-n podea. Mașina alunecă șerpește În drum. — Ascultă-mă, Îi spuse el celui de la control, gonind cu Vauxhall-ul cel ruginit prin zăpadă și gheață, detectivul-inspector Insch are două mașini În Middlefield. Vreau să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
-i În stomac, Watson Închise ochii și continuă să strângă. Martin Își Înfipse dinții În coapsa ei, chiar deasupra genunchiului. Mușcă din toate puterile, simțind gustul de sânge, scuturând din cap, și Încercă să sfâșie o bucată de carne. Ea urlă În spatele călușului, iar Martin o mușcă din nou, Încă lovind și zgâriind. Un pumn o lovi În rinichi, și Jackie Își pierdu puterile. Martin scăpă În câteva clipe din strânsoarea picioarelor, clătinându-se cu spatele, oprindu-se doar când se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
din strânsoarea picioarelor, clătinându-se cu spatele, oprindu-se doar când se lovi de colțul cel mai Îndepărtat al cabanei. Sângele Îi picura de pe bărbie, cu mâinile Își masa gâtul, luptându-se să poată respira. — Ești... ești exact ca restul! urlă el, cu o voce răgușită și brutală. Jamie McCreath Începu să urle, un sunet cu rezonanță Înaltă, sfâșietor, care-și găsi ecoul În pereții goi de beton. — Taci! Martin sări În picioare și apucă băiatul de partea superioară a brațelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
lovi de colțul cel mai Îndepărtat al cabanei. Sângele Îi picura de pe bărbie, cu mâinile Își masa gâtul, luptându-se să poată respira. — Ești... ești exact ca restul! urlă el, cu o voce răgușită și brutală. Jamie McCreath Începu să urle, un sunet cu rezonanță Înaltă, sfâșietor, care-și găsi ecoul În pereții goi de beton. — Taci! Martin sări În picioare și apucă băiatul de partea superioară a brațelor, săltându-l de pe podea. Taci! Taci! Taci! Dar asta-l făcu pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
făcut să dau În el! O gheată izbi stomacul lui Jackie, ridicând-o de pe podea. Își Înghiți un urlet când un foc Îi trecu prin burtă. — Ești exact ca restul! O altă gheată, de data sta În coaste. Martin deja urla. — Totul urma să fie bine! Ai stricat tot! Ușa explodă În lături. Logan intră În forță În cabana Întunecată. În lumina palidă a unei torțe căzute văzu totul: agenta Watson, pe jumătate goală, zăcând pe o parte, cu ochii Închiși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
ajungi? În tabăra de vacanță? — O să-mi facă rău! Strichen deja plângea, iar scâncetele sale pufăiau nori albi În Întuneric. Așa cum a făcut el. Cum a făcut Cleaver! — Haide, Martin, s-a terminat... Micuțul Jamie McCreath se zvârcolea și lovea, urlând cât Îl țineau plămânii. Strichen aruncă valiza ca să-l prindă mai bine, dar Jamie Îi alunecă din mâini și căzu În zăpadă. Logan se repezi Înainte. Strichen scoase un cuțit. Logan se opri brusc. Lama sclipea În noaptea Întunecată și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
porinid ca din pușcă prin zăpadă, cât de repede Îl țineau piciorușele. Numai că Jamie nu fugea spre lanternele polițiștilor. Spre câinii care lătrau. Se-ndrepta direct către carieră. Martin sări după el, cu lama cuțitului lucindu-i În mână, urlând: — Vino-napoi! E periculos! Cu fălcile Încleștate de durere, Logan porni după ei, dar avea destul de mult teren de recuperat. O gaură ascunsă din pământ Înghiți piciorul lui Strichen și el căzu, aterizând cu fața În zăpadă. Fu din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
fi trebuit, teoretic, să Închidă cu trei ore Înainte ca ultimul petrecăreț să se clatine afară, În zăpadă. Dar cine venea să ceară socoteală barului pentru Încălcarea licenței pentru vânzarea de alcool? Trei sferturi dintre polițiștii din Aberdeen erau Înăuntru, urlând după mai multă lămâie și sare. Logan se strâmbase de durere tot drumul până la serviciu, consumând la micul dejun doar niște Irn Bru și calmante. Nu putea nici măcar să se uite la alimentele solide. Dimineața venise cu ceruri albastre și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
mai întinde cortul acolo, și păstorii nu-și vor mai țărcui turmele acolo, 21. ci fiarele pustiei își vor face culcușul acolo, bufnițele îi vor umple casele, struții vor locui acolo, și stafiile se vor juca acolo. 22. Șacalii vor urla în casele lui împărătești pustii, și cîinii sălbatici în casele lui de petrecere. Vremea lui este aproape să vină, și zilele nu i se vor lungi." $14 1. Căci Domnul va avea milă de Iacov, va alege iarăși pe Israel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
11. Cînd i-ai sădit, i-ai înconjurat cu un gard, și în curînd i-ai văzut înflorind. Dar culesul roadelor a fugit tocmai în clipa veseliei: și durerea este fără leac. 12. Vai! ce vuiet de popoare multe care urlă cum urlă marea! Ce zarvă de neamuri, care mugesc cum mugesc niște ape puternice. 13. Neamurile mugesc cum mugesc apele mari... Dar cînd le mustră Dumnezeu, ele fug departe, izgonite ca pleava de pe munți la suflarea vîntului, ca țărîna luată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
i-ai sădit, i-ai înconjurat cu un gard, și în curînd i-ai văzut înflorind. Dar culesul roadelor a fugit tocmai în clipa veseliei: și durerea este fără leac. 12. Vai! ce vuiet de popoare multe care urlă cum urlă marea! Ce zarvă de neamuri, care mugesc cum mugesc niște ape puternice. 13. Neamurile mugesc cum mugesc apele mari... Dar cînd le mustră Dumnezeu, ele fug departe, izgonite ca pleava de pe munți la suflarea vîntului, ca țărîna luată de vîrtej
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
nimicească? Unde este mînia asupritorului? 14. În curînd, cel încovoiat sub fiare va fi dezlegat; nu va muri în groapă, și nu va duce lipsă de pîine. 15. Eu sunt Domnul, Dumnezeul tău, care stîrnesc marea și fac să-i urle valurile și al cărui Nume este Domnul oștirilor. 16. Eu pun cuvintele Mele în gura ta, și te acopăr cu umbra mîinii Mele ca să întind ceruri noi și să întemeiez un pămînt nou, și să zic Sionului: "Tu ești poporul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85106_a_85893]
-
nici de Gazdă, nici de Tricoteză, nici de Studentă, nici de Mironosiță - numai ea nu avea nevoie de alte ipostaze coregrafice Îndelung studiate, pentru că ea era o curvă de port.PRIVATE „Îi iubea și-i ajuta pe marinarii de pretutindeni“ - urla Bandura În fața mormîntului deschis, ca la miting - „și nu avea prejudecăți față de culoarea pielii, față de rasă sau de religie. La sînii ei pîlpîitori și atît de minunați - vorba lui Napoleon Bonaparte, imperatorul criminal - a oploșit pieptul asudat al marinarului din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
pe care pînă atunci o ținuse În palma nădușită de sub așternut. Doamna Brener, care În noaptea aceea dormea cu copilul În aceeași odaie - altfel, cele trei fetițe aveau dormitorul lor, - sări din somn și, năucă, Încercă să găsească lumînare. Fetița urla ca scoasă din minți. Era un țipăt sălbatic, inuman, care-ți Îngheța sîngele-n vine. Răsturnînd sfeșnicul, doamna Brener fugi la fetiță, Îi apăsă căpșorul pe pieptul ei, dar nu reuși să zică ceva, Îi pierise vocea, nici ea nu știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
i-o sugruma. Printre urlete și strigăte, distinse ceva neclar, ceva cumplit, auzi numele fiicelor ei și un urlet Îngrozitor: „Nu! Nuuu!“ Dădu pînă la urmă de sfeșnicul de pe noptieră și, cu mîinile care abia o ascultau, aprinse chibritul. Fetița urla Întruna, cu o privire Înspăimîntată În oglinjoara pe care o ținea strîns În palmă. Doamna Brener Încercă să i-o smulgă din mînă, dar fetița ținea oglinjoara cu Înverșunare Într-un spasm agonizant. Doamna Brener se așeză pe pat, Înălțînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Înălțînd mult lumînarea, o recunoscu În pragul ușii pe doamna Brener care-și strîngea În brațe fetița. Copilul se zguduia sufocat de suspine. Doamna Brener nu putea scoate o vorbă, iar primarul, cam fără chef, o conduse În hol. CÎinele urla Întruna, jelind animalic, ca o bocitoare bătrînă. Doamna Brener, palidă de moarte, cu copilul care gemea animalic, căuta, confuză, să-i expună domnului primar motivul venirii sale. „Vedeți și singur În ce stare este“, zise abia auzit. „Da, văd“, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
declama! Psalmodiază! Amory, care interpreta, și-a asumat o mină plictisită, pretextând că avea nevoie de un disc cu mai puțină muzică de pian. La care Kerry s-a tăvălit pe podea, Înăbușindu-și râsul. — Pune Inimi și flori! a urlat el. Of, Doamne, Doamne, simt că nasc niște pisoi. Oprește afurisitul ăla de gramofon! a strigat Amory, cam congestionat la față. Nu dau o reprezentație! În tot acest timp, Amory Încerca, delicat, să cultive la D’Invilliers simțul apartenenței la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
admitem asta, nu cred că sănătatea are vreo legătură cu bunătatea. Sigur, pentru un sfânt mare contează să fie În stare să suporte chinuri enorme, dar moda asta a predicatorilor populari care se Înalță pe vârfurile picioarelor, simulând virilitatea și urlând că gimnastica va salva lumea... Nu, Burne, nu Înghit gogoașa. — Oricum, hai s-o lăsăm baltă, că tot n-ajungem nicăieri și, În fond, nici eu nu mi-am format o concepție clară. Iată Însă ce știu bine: Înfățișarea personală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
cortină va cădea, pleosc!, peste capetele noastre tremurânde. Dar tu-ți Începi spectacolul bolborositor de lanternă magică, cu aproximativ aceeași colecție de diapozitive pe care am avut-o și eu, așa că simt nevoia să-ți scriu, fie și numai ca să urlu despre colosala prostie omenească... Ai ajuns la sfârșitul unei etape: de bine, de rău, nu vei mai fi niciodată exact Amory Blaine cel cunoscut de mine și niciodată nu ne vom mai Întâlni ca pe vremuri, pentru că generația ta devine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Însemna Biserica Romei. Era foarte posibil să fie un ritual fără fond, dar părea să fie și unicul bastion integrator și, creator de tradiție, opus decăderii morale. Până când uriașele gloate puteau fi educate În spiritul simțului moral, cineva trebuia să urle la ele: „Să nu...!“ Și totuși, pentru moment orice acceptare a religiei era imposibilă. Avea nevoie de timp și de absența oricărei presiuni ulterioare. Dorea să păstreze pomul fără ornamente, să poată determina corect și complet direcția și impulsul noului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
atac. Când ajunseră periculos de aproape unul de altul, grecul apăsă pe trăgaci, dar nu se auzi decât un amărât de clic. Buzz atacă, lovindu-i păroasa mână stângă, care încerca disperată să bage pe țeavă muniția inexistentă. Tommy Sifakis urlă și aruncă arma din mână. Buzz îl dărâmă cu o pereche de croșee dreapta-stânga în coaste. Grecul scuipă sânge și încercă să se facă ghem, protejându-și zona rănită. Buzz îngenunche lângă el și-i vorbi rar, îngroșând accentul sudist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]