51,037 matches
-
un sens mai dezvoltat datorită continuatorilor săi și, în special, Searle va aduce o contribuție esențială. Searle va vorbi mai degrabă de “forța ilocuționară” a unui enunț, “forța convențională specifică”, asociată conținutului propozițional al unui enunț și exprimând modul,atitudinea, intenția sub care este pus în circulație unui enunț (drept solicitare, promisiune, scuză, etc). (cf. Ducrot, 1996:505 și Bidu Vrânceanu, 1997:242). Aplicându-se conținutului propozițional, forța ilocuționară a unui enunț este dependentă de contextul discursiv, același conținut propozițional putând
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
în secvențe discursive, forme discursive raționale unele cu altele, tipurile de argumente, modalitățile de descripție și explicație, procedurile stilistice, astfel încât poate fi determinată o tonalitate dominantă a tipului de discurs propus în fața receptorului și se pot îndeplini cu profit maximal intențiile pentru care discursul a fost conceput”. (Sălăvăstru, 2001:121). Argumentarea ca fenomen discursiv se înscrie destul de bine într-o astfel de “clasă”, răspunzând cerințelor acesteia, aduce chiar și o anumită “tonalitate” discursului și anume cea argumentativă, vorbindu-se până și
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
ca strategie perlocuționară, este de la sine înțeles că, este orientată spre celălalt, fiind perlocuționară (discursul argumentativ e considerat ca discurs acțional) pentru că mai întâi este “interlocuționară”. Ea este orientată spre celălalt deoarece locutorul, argumentând în favoarea (sau contra) unei teze, are intenția de a acționa în vederea influențării și transformării universului psihocomportamental al interlocutorului, prin acceptarea și aderarea la teza propusă sau prin respingerea, refuzul acesteia. Prin acțiunea asupra interlocutorului, locutorul poate viza și o schimbare în lumea socială sau fizică. Spre deosebire de rugăminte
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
limbajul poate deveni un factor destructiv, ducând receptorul în eroare sau “persuadându-l clandestin.” Deși termenul stratagemă implică în “arta militară <<șiretlicuri>>, pentru împiedicarea dușmanului, pentru a înșela pe inamic”, el se impune și ca „stratagemă comunicațională a <<Puterilor>>, a căror intenție e aceea de “stăpânire a <<minților>> și a <<acțiunilor>>”, nu atât prin forța fizică cât prin puterea discursului.” (Slama-Cazacu, 2000:39-40). Așadar, locutorul sau oratorul poate folosi discursul sau intervenția discursivă nu doar cu scopul informativ ci și ca stratagemă
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
metaforei și funcția referențială (P. Ricoeur în Metafora vie, unele teorii epistemologice), altele, considerate încercări ale modernității târzii, repun accentul pe funcția retorică sau performativă dar pe alte aspecte și cu alte conotații. Dacă acceptăm premisa că „cel puțin ca intenție, orice discurs ce stă sub semnul retoricului urmărește să <<facă>> din auditoriul său <<altceva>>, atunci vom putea accepta și concluzia că „prin aceasta el se manifestă ca un discurs educațional”, formativ. (Sălăvăstru, 1995:211-212). În modernitatea târzie, rolul discursivității nu
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
în care scopul propus se realizează sau nu. Succesul sau eșecul depind, însă, de o serie de factori circumstanțiali, cunoscuți și sub numele de „condiții de reușită”, care se află mai mult sau mai puțin sub controlul locutorului. 4.5. Intenția practică a locutorului În cazul întrebuințării referențiale, constatative a limbajului, intenția locutorului este una teoretică, cognitivă vizând înțelegerea (interlocutorului) ca scop în sine. Locutorul, propunându-și doar captarea sensului, accederea prin limbaj la lumea referentului, de către interlocutor, și nu adeziunea
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
depind, însă, de o serie de factori circumstanțiali, cunoscuți și sub numele de „condiții de reușită”, care se află mai mult sau mai puțin sub controlul locutorului. 4.5. Intenția practică a locutorului În cazul întrebuințării referențiale, constatative a limbajului, intenția locutorului este una teoretică, cognitivă vizând înțelegerea (interlocutorului) ca scop în sine. Locutorul, propunându-și doar captarea sensului, accederea prin limbaj la lumea referentului, de către interlocutor, și nu adeziunea acestuia, în vreun fel sau altul, la cele spuse. În momentul
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
cognitivă vizând înțelegerea (interlocutorului) ca scop în sine. Locutorul, propunându-și doar captarea sensului, accederea prin limbaj la lumea referentului, de către interlocutor, și nu adeziunea acestuia, în vreun fel sau altul, la cele spuse. În momentul folosirii performative a discursului, intenția locutorului nu mai este una teoretică ci una practică, adică aceea de a acționa, influența, transforma „lumea psihocomportamentală” a interlocutorului, și prin aceasta lumea reală, exterioară. În acest moment, înțelegerea de către interlocutor a celor spuse nu mai este un scop
COMUNICAREA VERBALĂ / De la Cunoaștere la Acţiune by Constantin Romaniuc () [Corola-publishinghouse/Science/658_a_1041]
-
problematica de ordin social, atunci când nu se vor, de-a dreptul, pledoarii pentru spiritul revoluționar internaționalist. Cariera scenică a acestor texte începe cu reprezentarea, în 1969, a unei piese axate pe figura domnitorului Vlad Țepeș și care explorează raportul dintre intențiile generoase și mijloacele barbare ale acțiunilor politice - Cronica personală a lui Laonic, reluată în 1977 sub titlul Întors din singurătate. În 1970 îi apare volumul Teatru, pentru care i se decernează Premiul Asociației Scriitorilor din București. Alături de piesele deja reprezentate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286215_a_287544]
-
și fiind „favorizată” de caracterul repetitiv al hărțuirii. Independent de tipul de victimă, nu apreciem acțiunile negative ale autorului ca fiind justificate, cu atât mai mult cu cât nu întrezărim, nici măcar în comportamentele iritante ale victimelor provocative, prezența conștientă a intenției de a-l răni pe celălalt sau a unei atitudini de provocare. În acest context teoretic, putem eticheta hărțuirea psihologică drept o problemă de relaționare distructivă<footnote Această idee fiind fondată și pe concluzia lui W.Craig și D.Pepler
Aspecte ale h?r?uirii psihologice ?n grupul ?colar by Nicoleta Cramaruc () [Corola-publishinghouse/Science/84059_a_85384]
-
fie actualizează cunoașterea practică a culturii diplomatice în detrimentul științei, riscînd astfel să-și piardă credibilitatea științifică, fie dau principiilor practice o formă științifică, ceea ce denaturează tradiția realistă. Istoria realismului ca teorie cauzal-explicativă este povestea încă neterminată a unei morți anunțate. INTENȚII ȘI LIMITE Acest studiu își propune în primul rînd să ofere o mai bună înțelegere a realismului decît cea oferită de obicei în tratatele de specialitate. Dar mai urmărește încă două obiective: mai întîi, să ofere un punct de sprijin
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
se poate vorbi de o a doua fază a introducerii politicii de îngrădire: uniformizarea percepției asupra Uniunii Sovietice (februarie 1946 - februarie 1947). În februarie 1946, Departamentul de Stat a transmis ambasadei americane de la Moscova o inofensivă cerere de a analiza intențiile sovieticilor. Aceasta venea după o afirmație destul de agresivă, făcută de Stalin pe 9 februarie, și după decizia sovieticilor de a nu se alătura F.M.I. și Băncii Mondiale. Răspunsul la această cerere a fost celebra telegramă (de 8000 de cuvinte!) a
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și scopul scurtării războiului, era probabil rațional din partea forțelor aliate să distrugă și Dresda, și Tokyo prin bombardamente masive. Dar, după cum se știe acum, această strategie militară nu a avut efectul scontat. În acest model, comportamentul individual trebuie să reflecte intenția. Comportamentul este necontradictoriu și explicabil. Interesul explicativ pe care îl prezintă acest model derivă din coerența sa logică, care are în vedere un singur actor, o singură acțiune rațională maximizatoare de valori (într-un singur moment) și îmbinarea dintre ceea ce
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
declanșeze un atac al Statelor Unite împotriva Cubei. Aceasta ar fi dus la izolarea SUA în opinia publică internațională, la scindarea NATO și la apariția oportunității ca sovieticii să reacționeze, preluînd controlul asupra Berlinului Occidental. Totuși, a presupune că exista o intenție de declanșare a războiului vine în contradicție cu faptul că, pînă la urmă, sovieticii s-au retras, înainte de atac. De altfel, comparația cu Berlinul pare destul de neîntemeiată; un atac american asupra Cubei ar fi putut într-adevăr să întoarcă opinia
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
de limitat ca apărarea Cubei. Allison pune în discuție și o a patra ipoteză, care consideră criza ca o ilustrare a politicii războiului rece. Din această perspectivă, retragerea sovietică a fost pur și simplu o sondare a fermității Statelor Unite, a intențiilor americane după dezastrul din Golful Porcilor și după întîlnirea de la Geneva dintre Hrușciov și Kennedy. Rachetele din Cuba ar trebui atunci să corespundă unei tentative de a cîștiga avantaj psihologic, în competiția dintre superputeri. Dar iarăși, aceasta nu explică de ce
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
politicii externe sovietice erau responsabile pentru actualele relații conflictuale, principala strategie a lui Kissinger era apropiată de proiectul original al lui Kennan: îngrădire acolo unde este necesar, cooperare acolo unde este posibil. Postura militară și politică solidă era însoțită de intenția de a schimba politica externă sovietică, cu scopul de a transforma URSS într-o putere legitimă, adică într-o putere care să respecte codurile de conduită ale societății internaționale. Ajutorul economic și financiar, recunoașterea statutului și a prestigiului egal se
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Kuhn. Holsti, de exemplu, a conceptualizat în mod just paradigma pe baza unui criteriu referitor la "imaginile asupra lumii". Cu toate acestea, el a admis cu sinceritate într-o notă de subsol că: Există numeroase definiții ale paradigmelor, dar, pentru intenția noastră, cea mai importantă este noțiunea de funcție a lor. Ele sînt în mod esențial scheme selective, care impun o anume ordine și coerență într-un univers infinit de evenimente și date care nu au nici un înțeles prin ele însele
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
și cauzele materiale ale puterii merg împreună. Waltz încearcă să construiască o teorie internațională care să fie în întregime materialistă. Ținta atacului său nu este reducționismul care are în vedere doar nivelul unităților, ci referirile la orice scop, orice idei, intenții sau norme, pe scurt, la orice factor cauzal non-ma-terial. Prin urmare, balanța puterii trebuie să fie rezultatul unor cauze pur materiale, și nu al unei intenții sau al unor reguli împărtășite. Dar rezervarea cauzelor materiale pentru nivelul sistemic produce o
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
care are în vedere doar nivelul unităților, ci referirile la orice scop, orice idei, intenții sau norme, pe scurt, la orice factor cauzal non-ma-terial. Prin urmare, balanța puterii trebuie să fie rezultatul unor cauze pur materiale, și nu al unei intenții sau al unor reguli împărtășite. Dar rezervarea cauzelor materiale pentru nivelul sistemic produce o serie de contradicții în distincția pe care el o face între nivelul sistemic și cel al unităților. Se pot da două exemple în acest sens. Primul
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
sau ale celorlalți actori ai așa-numitei societăți civile care vizează guvernul pot fi considerate de asemenea politice. E adevărat că unii ar putea merge atît de departe încît să definească politica ca fiind orice fenomen care, cu sau fără intenție, afectează, lărgește sau diminuează sfera publică; aceasta include însăși înțelegerea liniei de demarcație dintre sfera publică și cea privată, problematizată în multe scrieri feministe. Dacă ne referim la domeniul internațional, ar putea fi nevoie să includem mai întîi toți acei
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
are importante consecințe teoretice. Ea deschide dezbaterea politică în jurul unei distribuții mai echitabile a poverii și a administrării ei - veșnica discuție despre împărțirea sarcinilor. Susan Strange (1982) pune di-rect în legătură emergența literaturii regimurilor cu dezbaterea americană asupra împărțirii sarcinilor. Intenția acestei dezbateri este să arunce vina pe "pasagerii clandestini" pentru declinul în furnizarea bunului public, ori de cîte ori statul hegemonic nu este capabil sau nu mai este interesat să-l asigure. Dacă ținem seama de critica empirică amintită mai
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
în considerare doar puterea pe piață a cartelurilor și monopolurilor. Acestea nu sînt deloc suficiente pentru a înțelege noua diplomație practicată între corporațiile multinaționale și guverne sau modul în care deciziile interne ale economiilor dominante pot afecta, fie și fără intenție, economia politică globală (Strange 1975: 211). "Să adaugi politica economiei internaționale și să le amesteci", așa cum face principala sa țintă de atac, tendința dominantă a "politicii relațiilor economice internaționale", înseamnă să nu poți înțelege integral dinamica și constrîngerile internaționale (Strange
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
fie făcută din interiorul perspectivei criticate. Dar, odată ce disputa paradigmelor a devenit o categorie instituită, ea ispitea cercetătorii să respingă critica pentru simplul - și simplu de invocat - motiv că ea vine din partea altei școli de gîndire. Disputa paradigmelor, deși avea intenția să deschidă dezbaterea, se putea deteriora pînă la a ajunge o doctrină a sferelor de influență care să legitimeze ruperea comunicării dintre paradigme. Totuși, Kuhn subliniase în repetate rînduri că incomensurabilitatea implica posibilitatea translației între teoriile concurente. Ceea ce nega el
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
într-o societate în care astfel de reguli nu există. Vor înțelege probabil că este vorba de un salut, dar le va scăpa înțelesul exact al acțiunii sociale: acesta poate fi descifrat numai în urma interpretării înțelegerii de sine și a intențiilor indivizilor din cadrul respectivului mediu cultural. Astfel s-ar putea spune că această referire necesară la motivele și intențiile umane, la înțelegerea desfășurată de cineva, presupune o diferență calitativă între științele naturii și științele umane. Totuși, Weber nu credea că pozitivismul
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
salut, dar le va scăpa înțelesul exact al acțiunii sociale: acesta poate fi descifrat numai în urma interpretării înțelegerii de sine și a intențiilor indivizilor din cadrul respectivului mediu cultural. Astfel s-ar putea spune că această referire necesară la motivele și intențiile umane, la înțelegerea desfășurată de cineva, presupune o diferență calitativă între științele naturii și științele umane. Totuși, Weber nu credea că pozitivismul trebuie respins în întregime. El a susținut că legile cauzale au și ele un rol, însă nu sînt
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]