51,037 matches
-
II-a revăzută în 1946, este tot o epopee, dar, de data aceasta, nu de eroi, ci de forme, mai degrabă o dramă, de idei. Biografiile fiind înlăturate, scriitorii trăiesc numai prin operele lor, ca realizări integrale sau ca simple intenții, în caracterizări cu atât mai pregnante, cu cât mai succinte, uneori aproape aforistice. ă...î Scris în scopul de a informa pe români și pe străini asupra contribuției noastre la cultura europeană, compendiul Istoria literaturii române de G. Călinescu este
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
34} Cercetarea istorică ieșeana precizează că “prima menționare sigură a Iașului este din 1408 inserata în privilegiul comercial acordat de voievodul Alexandru cel Bun negustorilor din Liov”{\cîte 35}. Medalia dedicată lui Alexandru cel Bun și prezentată mai sus, fără intenția inițiatorului, mărturisita prin legendă acesteia, marchează evenimentul întâmplat cu aproape șase sute de ani in urma (prima mențiune documentara certă a Iașului). Vom încheia rândurile consacrate aversului medaliei aniversative a Iașului (Alexandru Lăpusneanu) cu precizarea că inițiativele sunt lăudabile doar atunci când
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
aur, argint, arama și plumb, cu dimensiuni de 48 și 52 mm. Se poate aprecia că ne găsim în fața unor realizări medalistice care lasă o impresie plăcută contemplatorului prin finețea execuției detaliilor la reprezentările de pe revers și mai ales prin intenția gravorului, reușită de altfel, de a da chipului domnitorului o alura statuara, de efigie română imperiala. Cum spuneam mai sus, în timpul domniei lui Mihail Grigore Sturza debutează și activitatea medalistica modernă din Moldova. Activitatea medalistica românească va urma de acum
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
un text cu valoare aforistica al regelui Carol I : „POPOARELE SE ONOREAZĂ PE ELE ÎNSĂȘI CÂND PĂSTREAZĂ ȘI ÎNCONJOARĂ CU DRAGOSTE MEMORIA MARILOR LOR PATRIOȚI” CAROL - semnătură autografa (81rv). După cum este lesne de înțeles, documentul medalistic reprodus consemnează în metal intenția autorităților de a dezveli statuile celor două mari personalități în același an, 1911. Statuia lui Kogălniceanu (amplasată în fața Universității), operă a sculptorului V. Hegel, a fost dezvelita în 1911, cea a lui Cuza (amplasată în fosta piața Bacalu, actuala Piața
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
anul 2005, marelui chirurg Nicolae Hortolomei, prin legendă reversului (fig.118rv) RECUNOȘTINȚĂ / CHIRURGILOR / ROMÂNI, la 120 DE ANI DE LA NAȘTERE și două simboluri de largă accesibilitate (toiagul lui Esculap, respectiv șarpe încolăcit pe un baston, si ram de laur), fără intenția celor care au conceput-o, este o replică la medaliile despre care am discutat mai sus. Medalia, realizată în tehnică proof, are pe avers (fig. 118av) chipul marelui chirurg orientat jumătate dreapta, înconjurat de legendă pe două rânduri Prof. Dr.
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
medalie referitoare la reprezentarea în limba română, la București, a operei Normă, de Bellini, în februarie 1838. Documente de epocă nu confirmă însă actul respectiv, fapt care-l determina pe Moisil să afirme că reprezentarea ar fi existat doar că intenție, din cauza desființării Societății Filarmonice. Foarte interesant apare faptul că opera Normă s-a reprezentat, dar nu la București, ci la Iași, nu la 19 cum scrie pe medalie, ci la 20 februarie, cum atestă documentele vremii. Comparând grafia textelor de pe
ALMA MATER IASSIENSIS ?N IMAGINI MEDALISTICE by ANDONE CUMP?TESCU () [Corola-publishinghouse/Science/84295_a_85620]
-
se transformă într-o adevărată problemă de autognoză, fiindcă similitudinile cu propria-i viață sunt atât de flagrante, încât la un moment dat se creează impresia bizară că procuroarea își anchetează propriul caz. În nuvelele din Lumină și piatră (1972), intenția autorului se concentrează asupra unor trăiri limită, ocolind cotidianul banal. Modalitatea narativă este însă firească, evitându-se deliberat patetismul, chiar când acesta, datorită subiectului, s-ar fi impus. Este cazul doctorului din nuvela Noaptea, care, cunoscându-și diagnosticul de canceros
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289114_a_290443]
-
al întregii sale familii. Cartea, plină de sugestii și întrebări dramatice, conduce spre o concluzie unică: personalitatea de excepție, tiranică în formele ei de manifestare, îi anulează pe cei din jur, chiar atunci când toate acțiunile izvorăsc din cele mai lăudabile intenții. Nimic despre fericire (1984) este un roman de dragoste al cărui final îl constituie actul răpirii Transilvaniei de către horthiști. Sunt analizate destinele unor tineri siliți să își plieze existențele în funcție de un implacabil eveniment istoric, cu totul străin lor. În iarbă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289114_a_290443]
-
publice ci, mai ales, referirile la ce și la cum, această carte ce poarta denumirea de ,,Regiunile și guvernul subnațional", este, așa cum o mărturisește autorul, ,,un studiu al însuși statului francez". Într-adevar, probabil că înțelesul cel mai apropiat al intențiilor profesorului Loughlin este tocmai acela al explorării procesului de eficientizare a serviciilor pe care puterea publică franceză în ocurența de nivel local și regional trebuie să le ofere cetățeanului. Aceste servicii au nevoie să fie fondate, în mod obligatoriu, pe
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de statul central. Acest lucru este valabil chiar și în țările scandinave unde, chiar dacă guvernele locale ocupau o poziție importantă în acordarea serviciilor sociale, guvernele și parlamentele naționale au fost cele care au stabilit parametrii activităților autorităților locale ale căror intenție de a devia de la aceste reglementări venite de la centru, era destul de redusă.24 În Marea Britanie, chiar dacă autoritățile locale și-au rezervat dreptul la un anumit grad de autonomie, tendința era spre politicile definite național pe care guvernul național le-a
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
nu relatează întreaga poveste și chiar subestimează contribuția reală a reformelor de descentralizare. Ceea ce vom argumenta aici în mod contrar, este că reformele chiar au generat schimbări radicale în sistemul politico-administrativ francez dar că acele schimbări nu au corespuns întotdeauna intențiilor reformatorilor originali și cu siguranță nu s-au ridicat la înălțimea așteptărilor noilor regionaliști și autogestionarilor care influențaseră considerabil cele 110 Propositions du Candidat Mitterrand. A sosit timpul să examinăm mai în detaliu care au fost schimbările căutate în prima
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
în fața unui judecător administrativ. Acest lucru a fost confirmat într-o lege mai detaliată promulgată pe 22 iulie 1983,16 prin care s-au introdus câteva schimbări minore cum ar fi dispoziția că prefectul trebuie să informeze autoritățile locale de intențiile acestuia de a prezenta un caz în fața tribunalului administrativ înainte ca acesta să se întâmple. Această dispoziție a fost de fapt introdusă cu scopul de a rezolva problemele fără a mai fi nevoie să se apeleze la curțile de justiție
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
mai multor funcții publice, care caracterizase legăturile central-locale din Franța încă din secolul al XIX-lea. Însă niciuna dintre aceste reforme aplicate nu s-a dovedit a avea succes. În 1987, a fost promulgată o lege25 care a modificat radical intențiile fundamentale ale legii din 1982 prin consolidarea rolului conducerii autorităților locale în numirea administratorilor teritoriali și prin permiterea schimbărilor condițiilor serviciilor în funcție de circumstanțele locale. De fapt, acest lucru a pus capăt noțiunii de creare a unei administrații teritoriale și naționale
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
două-treimi/jumătate". Acest lucru îi conferea prefectului puterea, odată ce se cădea de acord asupra unei granițe inter-municipale, să oblige o municipalitate să participe dacă două treimi dintre municipalități, ce reprezentau cel puțin jumătate din întreaga populație, erau pro. În ciuda acestor intenții bune, noua lege nu a fost implementată în totalitate.26 Prefecții nu au ales să asocieze în mod obligatoriu acele municipalități care nu își doreau acest lucru ci, în schimb, au ales calea tradițională a cooperării voluntare. În general, chiar dacă
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de interese și, în unele cazuri, arată o solidaritate reciprocă între oraș și sat"). Pasqua, ca un iacobin înnăscut, era preocupat de reafirmarea rolului statului central și de reîntărirea rolului prefectului asupra creării de pays (ținuturi). În mod ironic, în ciuda intențiilor iacobine ale lui Pasqua, unitățile de tip pays identificate de DATAR, cuprinse între 350 și 450, adesea corespundeau celor 421 de baillages 33 și sénéchaussée, care reprezentau diviziuni administrative locale ce au fost abolite de Revoluția de la 1789.34 Mai
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
partidele încă joaca un rol important în sistemul politic al democrației reprezentative. Până la urmă, ei sunt aceia care alcătuiesc legislatura și dau legi care determină natura și conținutul politicii franceze. Mai mult, a Cincea Republică a fost martora, probabil contrar intențiilor fondatorilor acesteia, unei reconfigurări treptate a legăturilor dintre partide, care s-a finalizat cu formarea unui bloc de stânga dominat de Partidul Socialist, și a unui bloc de dreapta dominat în mare parte de gauliști, dar a cărui conducere este
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și spațiu de convertire, spațiu pentru a primi profeția iertării, și distincția scoate în evidență această distanță ca oportunitate încă posibilă de primit și de încurajat. În același timp este evident că, în toate intervențiile sale, aceeași distincție are o intenție pedagogică și etică, tinde să prevină „pericolul unei prăbușiri personale și sociale care se cuibărește în corupție”, vrea să promoveze „vigilența noastră constantă”. Într-o cultură ca a noastră în care corupția riscă puternic să fie înscrisă între locurile comune
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
Perspective semiotice, a doamnei Mihaela Mocanu, întrucât își propune să facă tocmai ceea ce s-a făcut mai puțin: o investigație obiectivă, ghidată de precizia și neutralitatea unei metode științifice. Desigur, conform nu numai intuiției noastre, dar și declarației explicite de intenții a autoarei, analiza limbajului politic eminescian caută informații relevante cu privire la opțiunea și atitudinea politică a emitentului mesajelor. Iar semiotica, cu orizontul ei integrator, favorizează colaborarea și integrarea mai multor discipline lingvistică, sintaxă, pragmatică, pentru o descriere cât mai completă a
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
mizei sale principale, începând prin a tranșa cadrul general al obiectului cercetării. Constatarea, anticipabilă, după cum am spus din capul locului, este: interpretarea scrisului jurnalistic al poetului este net inferioară ca volum celei poetice și este împănată cu excese. Într-o intenție de pre-ordonare oarecum contextual-comunicațională a obiectului cercetării, autoarea recurge la o prezentare diacronică a carierei jurnalistice a lui Mihai Eminescu, ce mizează pe cuplul continuitate-discontinuitate, de-a lungul celor șapte ani de activitate, în raport cu specificul publicațiilor la care scrie și
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
legitimării acțiunii politice, literatura de specialitate evidențiază că, în domeniul politicii, manifestările discursive devin o alternativă la violența fizică. Specificul comunicării politice este conferit nu atât de adecvarea la adevăr, cât, mai degrabă, de reconstruirea și reconfigurarea referențialului politic, potrivit intențiilor persuasive ale locutorilor. Cercetarea comunicării politice a evidențiat necesitatea elaborării unor modele comunicaționale apte să evidențieze parametrii comunicării politice și relațiile pe care le dezvoltă aceștia. Astfel, potrivit modelului informațional 2, comunicarea se reduce la un transfer de informație de la
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
alți factori decât cei care culturalizează limba"14. Rezultat al enunțării, discursul se distinge de limbaj prin angajarea parametrilor specifici situației de comunicare. Înțeles ca "orice enunțare care presupune existența unui locutor și a unui auditor, primul dintre ei având intenția de a-l influența pe celălalt"15, discursul se rostește întotdeauna despre ceva, iar criteriul lui de delimitare devine semnificația. Reprezentând, în esență, "comunicare, în anumite condiții de producere, sau parole plus condiții de producere, dezvăluind resorturile sale intime, caracterul
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
politică) legitimează cunoașterea politică și, prin aceasta, puterea politică"41. Pe această linie de interpretare, limbajul politic devine unul dintre mecanismele esențiale de câștigare și menținere a puterii politice. d) Intenționalitate. Fiecare act discursiv din spațiul politic este guvernat de intențiile, aspirațiile și obiectivele politice ale emitentului. Nimic nu este la întâmplare în economia manifestărilor discursive, fiecare detaliu fiind atent gestionat, prin prisma mesajului politic pe care intenționează să-l transmită politicianul. e) Miza persuasivă. În strânsă legătură cu finalitățile de
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
reprezintă una dintre cele mai importante forme de manifestare ale puterii. Pe această linie de interpretare, dimensiunea simbolică a limbajului politic vizează atât semnificațiile codului verbal, cât și specificul epistemologic al categoriilor de public cărora se adresează. Prin raportare la intențiile celui care îl utilizează și la efectele pe care le generează la nivelul receptării, distingem funcții distincte ale limbajului politic. Astfel, atunci când se urmărește influențarea puterii și modificarea relațiilor de putere, vorbim de funcția politică a limbajului, caracterizată prin manifestarea
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
politică sau de grupări ori de indivizi cu asemenea veleități (...), apoi difuzat prin receptare, prin utilizarea frecventă în diversele mijloace de comunicare orală sau scrisă, anihilându-se astfel gândirea maselor receptoare, care pot ajunge să fie supuse unei sugestii colective; intenția reală sau cel puțin efectul obținut sunt de a se impune autoritatea, fie prin secretul ori prestigiul codului deținut, fie prin cunoștințele tehnocrate, de a se împiedica altă modalitate de gândire și, în genere, de a se ascunde, de a
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
fals), finalitatea pragmatică (practică, determinată de valorile eficacității practice) și finalitatea poetică 75. Toate cele trei finalități sunt percepute ca determinări ulterioare și nu constitutive limbajului ca expresie liberă și intențională a unor conținuturi ale conștiinței umane. Ele țin de intențiile și atitudinile exprimate de locutor, constituind tot atâtea indicii pentru orientarea construcției de sens într-una dintre cele trei direcții. Din această perspectivă, limbajul științific se caracterizează prin finalitate apofantică, cel juridic și didactic prin finalitate pragmatică, iar limbajul artistic
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]