51,211 matches
-
sunt indivizi sau grupuri care ocupau poziții de autoritate în structura vechiului regim și care, astfel, pot dispune de resurse de informare, influență sau coerciție. Astfel, schimbarea, continuă sau discontinuă, este sprijinită de structurile administrative; e dorită chiar de organele executive din guvern (democratice sau nu); e provocată, sau doar susținută, de forțele militare. Este inutil să ne amintim cât de frecventă a fost, din punct de vedere istoric, situația în care o tranziție discontinuă și o instaurare au avut ca
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
trad.it. 1982, 143]. În procesul de democratizare, două fenomene sunt mai importante: pragul de reprezentare (bazat pe reducerea obstacolelor puse în fața reprezentării noilor partide și, mai exact, a tranziției de la sistemele electorale majoritare la sistemele proporționale) și pragul puterii executive care privește aprobarea normelor pe baza cărora este recunoscută responsabilitatea politică a guvernului în confruntarea cu parlamentul, fiind instituită o legătură organică între majoritatea parlamentară și guvern. Pe scurt, se instituționalizează controlul parlamentar al guvernului. Micile democrații europene termină prin
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
grupuri asociative sau de sindicate, dar mai ales, de partide, de actorii principali ai democrației de masă. Este nevoie a aminti că există legături, numeroase și complexe, între aspectele instituționale celor patru fenomene fundamentale (legitimitate, încorporare, prag de reprezentare, putere executivă) și apariția, dezvoltarea și instituționalizarea partidelor de masă. De exemplu, Rokkan spune, în mod corect, că introducerea sistemului electoral proporțional, în fazele de mobilizare de masă, contribuie la stabilizarea alternativelor de partid existente în fiecare țară. În cele din urmă
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
apariția mai multor partide și a unui sistem de partide, dar și de organizații exprimând interese colective (cum ar fi sindicatele), precum și elaborarea și adoptarea principalelor proceduri democratice care caracterizează regimul (ca, de exemplu, legea electorală sau tipul relațiilor legislativ- executiv). Instaurarea democratică este finalizată odată cu definitivarea construcției principalelor structuri ale regimului. Se poate întâmpla, de asemenea, ca instaurarea să fie întreruptă, încercându-se stoparea ei cu scopul revenirii la soluții autoritare. Pentru a înțelege instaurările democratice trebuie studiat modul și
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
sau mai puțin organizate, trebuie să accepte instituțiile existente. Sunt capabile de aceasta atitudine dacă își vor vedea interesele garantate pe deplin sau, cel puțin, dacă vor găsi mari oportunități de a-și proteja acele interese, fie direct, prin organismele executive și legislative (în care, câteodată, aceste grupuri sunt adânc implementate), fie indirect, de unele partide și lideri de partid. Prin urmare, punctul esențial, adoptat și de alți autori 37, este că aceștia nu percep amenințări la adresa propriilor interese, protejate prin
[Corola-publishinghouse/Science/84945_a_85730]
-
primul criteriu al autorității guvernamentale, în economia politică globală. Și aici, actorii internaționali sînt dependenți structural de deciziile militare ale guvernului american, de deciziile Statelor Unite în privința producției pentru că cea mai mare parte a producției globului este încă sub controlul conducerilor executive ale companiilor americane; sînt dependenți de dolarul american; de piața americană și fluxul său, a cărui stabilitate atrage resursele necesare pentru echilibrarea deficitului bugetar; și, în fine, de producția și comunicarea științifică și artistică americană - lingua franca este engleza (care
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
acceptarea ideii de regionalizare sub forma unei restructurări mai ample a societății franceze prin autogestiune și descentralizare politică. Încă din 1975, Partidul Socialist Francez a admis ideea regiunilor administrative, dotate cu consilii regionale alese prin vot universal și cu structuri executive de guvernare. Destul de surprinzător, în cazul regiunilor cu specific etnic pronunțat, regionalizarea era încurajată în numele promovării identității și al respectului față de dreptul de a fi diferit. Aceste idei au stat la baza tezelor programatice ale lui François Mitterand, candidatul partidului
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
dezvoltat un număr de idei cu referire la organizarea sistemului politic, idei care au costituit bazele intelectuale ale statului modern. Monetsquieu (1689-1755) în lucrarea sa De l'esprit des lois (1748) a dezvoltat teoria democrației potrivit căreia puterile statale, legislative, executive și judiciare trebuiau separate, fapt ce a influențat design-ul instituțiilor politice și judiciare ale noii republici americane din 1787, dar mai puțin pe cele din Franța secolului XVIII. Voltaire (1694-1778) a fost profund impresionat de monarhia constituțională și de
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și să se axeze pe o abordare mult mai neoficială. În același timp, a reafirmat importanța continuă a rolului prefectului, chiar dacă acest rol s-a modificat. A doua mare inovație a legii, corolar al primei, a constat în transferul puterilor executive către autoritățile locale, de la perfect la președinții consiliilor regionale și departamentale (cunoscute drept conseil général și conseil régional). Acest lucru echivala cu o redefinire radicală a rolurilor acestor actori. Înainte, prefectul singur fusese executivul consiliului departamental. Acest lucru însemna că
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și supraveghea implementarea deciziilor. Prefectul fusese și executivul vechilor établissements publics régionaux (EPR agențiile publice regionale), precursoarele noilor consilii regionale. Chiar dacă aceste noi consilii, alese prin sufragiu universal, nu vor lua ființă până în 1986, legea din 1982 a transferat responsabilitatea executivă imediată de la prefecți la președinții consiliilor existente. O altă consecință a acestei schimbări a fost că "serviciile teritoriale" ale statului (adică filiale teritoriale ale ministerelor centrale) și administrația departamentului au fost separate. Anterior, ele fuseseră strâns legate între ele ca
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
de descentralizare.10 Cel mai important câștig a fost probabil schimbarea funcțiilor prefectului și ale președintelui consiliului departamental (conseil général). Anterior, prefectul era cel care exercita tutela a priori (tutelle à priori) asupra activităților consiliului și care reprezenta și organul executiv al acestuia, hotărând agenda de lucru, prezidând întâlnirile și implementând deciziile luate. În urma descentralizării acest rol a fost preluat de președintele consiliului. Putem afirma că, în acest fel, consiliul a trecut pragul maturității devenind o autoritate locală cu puteri depline
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
complicitate cu prefectul care era văzut mai mult ca reprezentantul guvernului de dreapta decât al localității. Toate acestea au creat condiții pentru schimbările ce au avut loc odată cu reformele de descentralizare, dintre care cea mai importantă a fost transferul autorității executive de la prefect la președintele departamentului. Președintele consiliului departamental Președintele departamentului, ca și primarii în municipalitățile lor, este ales de o majoritate absolută a consiliului, în două runde ale alegerilor și de o majoritate simplă, în cazul în care o majoritate
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
local și european 23. Pentru politicienii naționali, funcția de membru al Parlamentului European a fost adăugată deja existentei incompatibilități dintre funcțiile de deputat și senator. Ei pot deține doar o altă singură funcție aleasă 24, însă nu pot deține funcții executive: președinte regional sau departamental, președinte al executivului corsican, primar al unei municipalități sau al unui "arrondissement" (sector)". În mod evident, legea cu privire la politicienii locali și europeni reprezintă imaginea-oglindă a primei legi. Dar, de asemenea, limitează funcțiile locale care pot fi
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
În mod evident, legea cu privire la politicienii locali și europeni reprezintă imaginea-oglindă a primei legi. Dar, de asemenea, limitează funcțiile locale care pot fi deținute de politicienii locali 25 la două și interzice deținerea a mai mult decât o singură funcție executivă. Chiar dacă acest lucru constituie o îmbunătățire a încercărilor de reformă anterioare (în special a reducerii pragului dimensiunii municipale la 3500 de locuitori care aduce mult mai mulți politicieni pe scenă), cei care vor să asiste la eliminarea completă a sistemului
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și administrativ, iar rolul prefectului variază de la un departament la altul 34. Chiar dacă într-o anumită măsură, prefectul a fost mereu constrâns de politicieni puternici de la nivel la local, notabilii, în prezent lucrul acesta este mult mai accentuat deoarece autoritatea executivă a fost transferată asupra președinților consiliilor regionale și departamentale. Acum legatura dintre acești președinți și prefecți este una de egalitate și nu de subordonare. Administrarea teritorială și "reforma statului" În ce măsură au generat reformele de descentralizare din 1982 o reformă a
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
4, octombrie 1999, pp. 166-184. 34 De exemplu, în departamentul Pas-de-Calais, prefectul asistă la ședințele consiliului, după cum proceda și înainte de 1982, în timp ce în alte departamente franceze e prezent doar la începutul întâlnirilor după care pleacă, fapt ce simbolizează înmânarea autorității executive președintelui consiliului. Vezi P. Loquet, " Un préfet au conseil général: une situation anachronique ou un exemple à suivre?", Revue française d'administration publique, nr. 96, octombrie-decembrie 2000, pp. 571-576. 35 J.-B. Albertini, Réforme administrative et Réforme de l'État
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Liceul „N. Bălcescu” din orașul natal și, tot aici, Facultatea de Științe ale Naturii, secția matematică. Funcționează ca profesoară de matematică (1981-1986), ca redactor la Editura Tehnică (1986-1989) și ca ziaristă, editor și manager cultural din 1989. Va fi secretar executiv la Fundația Culturală Română și director al Centrului Cultural Român din New York. Colaborează la „Amfiteatru”, „Viața studențească”, „România literară”, „Luceafărul”, „Teatru”, „Lettre internationale”, „Dilema” ș.a. Semnează cronică dramatică, de film și de carte, colaborează la emisiuni culturale la posturile de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287007_a_288336]
-
a asigurat că este gata să-și asume rolul unei persoane care știe Într-adevăr cum să rezolve problemele. Prelungirea termenului de garanție al produsului În cartea sa, Good-To-Great, Jim Collins i-a luat un interviu lui Darwin Smith, directorul executiv care a făcut ca Kimberly Clark să se transforme dintr-o companie mediocră de fabricat hârtie Într-un producător de clasă mondială. Collins l-a Întrebat pe directorul general, pe atunci ieșit la pensie, care a fost secretul lui În
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
de acțiuni În anii ’80 În favoarea Hondei, conducerea de la Harley a hotărât să se Întoarcă la origini și să afle ce doreau clienții lor (În afară de motoare din care să nu se scurgă ulei). Pentru a aduna astfel de informații, directorul executiv de la Harley și-a Însărcinat managerii principali să meargă În locurile unde se adunau posesorii de motociclete Harley și să vadă unde anume greșise compania. Pentru mulți dintre acești manageri, a fost nu numai o experiență care le-a deschis
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
vina pe cineva nu duce la nici un rezultat" „Cei care au succes urmăresc să găsească o cale de rezolvare a problemelor, și nu un țap ispășitor.” Charles Garfield, Peak Performers „Cine-a putut să facă așa ceva?”, a Întrebat enervat directorul executiv. Întrebarea, adresată unui grup de manageri aflați În sala de conferințe a unei companii de produse chimice din sud-vestul Statelor Unite, plutea În aer ca un nor apăsător. Compania tocmai pierduse un cont substanțial În fața unui rival, care se Întâmpla să
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
continuat: „Aflu eu cine a făcut greșeala asta și-am să i-o plătesc cu vârf și Îndesat”. Plecând de la ședință, un manager i-a spus altuia: „De-acum, cred că trebuie să ne actualizăm CV-urile”. Găsirea vinovatului Directorul executiv din exemplul de mai sus era preocupat de identificarea angajaților care provocaseră un dezechilibru În companie, pentru a da repede vina pe ei. În loc să-și mobilizeze trupele În scopul găsirii unor contramăsuri pentru a salva afacerea, el a făcut tot
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
determina nivelul lor de implicare. Fără sprijinul și susținerea directorilor, cele mai multe ședințe de instruire cu un astfel de subiect au un impact slab, indiferent de conținutul programului sau de stilul prezentării. În vinerea de dinaintea seminarelor m-am Întâlnit cu directorul executiv al companiei, care stătea În ceea ce-mi place să numesc „sala tronului”. Biroul său era mare cât un hangar. Scaunele În care ședeau vizitatorii lui erau mult mai joase, Încât ai fi crezut că picioarele lor au fost scurtate
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
lor au fost scurtate pentru un efect anume. Impresia generală, atunci când te așezai să vorbești cu el, era că te afli mai degrabă Într-o audiență la rege decât la o Întâlnire Între egali. Am stat de vorbă cu directorul executiv câteva minute despre trecutul companiei, după care, dintr-odată, a schimbat subiectul. „Uite”, a spus el, „vorba lungă, sărăcia omului. Săptămâna viitoare, vreau să tai În carne vie și vei continua s-o faci până ce-or Învăța și oamenii ăștia
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
să nu facă aproape nimic. S-a tot spus că cele mai mari două obstacole pe care trebuie să le depășească o companie sunt lipsa de capital și angajații mediocri. Revista Fortune, Într-un articol care povestea de ce mulți directori executivi eșuează, a citat nerezolvarea problemelor legate de personal ca fiind unul dintre factorii-cheie. Consecințele neluării măsurilor necesare În legătură cu un angajat care prezintă În permanență semne de mediocritate pot fi foarte grave. Acest fapt nu numai că are un impact direct
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]
-
erou și un martir, iar muncitorii buni obosesc să tot facă diferența respectivă vizibilă. Litera stacojie Rezolvarea problemei performanțelor mediocre este un proces care implică mai multe etape, prima dintre ele fiind o apreciere corectă. Prietenul meu, Rob Snyder, directorul executiv al unui centru de Învățare afiliat la o corporație din nordul statului Kentucky, avertizează: „Nu permiteți stării actuale de lucruri să vă afecteze concepția despre ceea ce e bine”. Rob ne sfătuiește să nu stabilim standarde prea joase, bazate pe ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1890_a_3215]