51,037 matches
-
realistic), cucernic și harnic domină gîndirea și determină demersul poetic al lui Grigore Alexandrescu. Poetul cunoaște scopul, stăpînește instrumentele de expresie, Își alege cu grijă tema și nu evadează din ea decît pentru a-i dezvolta partea morală. Trecerea de la intenție la faptă nu implică un dramatism, o agresiune asupra formelor ostile. Cu toată spaima (teoretică) pentru libertățile prea mari ale dialectului În care scrie, autorul meditațiilor patriotice și al satirelor nu pare a Întîmpina obstacole În calea intențiilor sale: formele
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Trecerea de la intenție la faptă nu implică un dramatism, o agresiune asupra formelor ostile. Cu toată spaima (teoretică) pentru libertățile prea mari ale dialectului În care scrie, autorul meditațiilor patriotice și al satirelor nu pare a Întîmpina obstacole În calea intențiilor sale: formele se supun, ideile „drepte și Înalte” Își află ușor expresia trebuitoare. Înălțarea, mărirea obiectului poetic presupun o lepădare a lui de culoarea și densitatea materială. Sensibil la latura morală, Alexandrescu este opac (o opacitate programatică) la viața ascunsă
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
Este o meditație despre consecințele psihice ale amorului și despre calea cea justă ce trebuie urmată de tineri și de părinții lor. Pann nu pierde nimic din vedere. Grija lui este să Întemeieze o morală socială a erosului. Despre această intenție sîntem avertizați În Introducere: „Această istorie mitică, de s-a și numit Erotocrit, n-a fost Însă smintitoare, au vătămătoare la sufletele tinerilor (cînd cinevași va lua seamă fără patimă), ci mai vîrtos folositoare și morală; căci totodată arată că
[Corola-publishinghouse/Science/1935_a_3260]
-
memorialistic și autobiografic, adică însuși materialul ce ar fi trebuit să servească pentru un nou volum de Memorii, dacă în decursul tratării lui nu s-ar fi organizat singur sub forma ficțiunii romanțate (s.n.), fără pretenția adevărului istoric, dar cu intenția precisă și sublimată de a reconstitui adevărul psihologic în linii și mai categorice decât realitatea amorfă sau variată. Privit, așadar, sub raportul condițiilor genului epic, Bizu e mai puțin decât un roman sau, în orice caz, altceva decât un roman
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
un roman sau, în orice caz, altceva decât un roman; privit însă prin sensul intim psihologic, prin iradierea atitudinii față de viață, vizibilă în toate episoadele și amănuntele, și convergând spre o filosofie, această carte ar putea fi, cel puțin în intenție, ceva mai mult decât un roman obișnuit, limitat la reproducerea obiectivă a unui crâmpei de viață individuală sau socială, fără altă semnificație"9. Spuneam însă că "fondul" e numai parțial autobiografic în Bizu, și asta deoarece romanul lovinescian are ambiția
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
eșecului nu-l va împiedica să-și ducă proiectul până la capăt. Să fie totuși Bizu cu adevărat o carte ratată? Pentru a găsi răspunsul corect trebuie să ne îndreptăm atenția asupra textului însuși, nu fără a ține cont, evident, de intențiile autorului și de orizontul de așteptare al unei epoci în care romanul românesc și-a trăit momentul de glorie. 1.1. Memorie involuntară și proustianism Ceea ce iese în evidență de la primele pagini în Bizu e amprenta proustiană a discursului narativ
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
artă a îndepărtării" de realitate, ci și una "a strigătului nud", mărturisind "autenticitatea simțirii". Nu-i greu de sesizat că romanul lovinescian își prescrie singur regulile și "metoda de lucru" după o rețetă încercată prealabil și în Viață dublă, cu intenția mărturisită de a exprima în forme concrete, "vizibile", manifestările primare ale sufletului, mai întâi prin relatarea unor episoade semnificative din copilăria și tinerețea lui Bizu, cu un rol decisiv în conturarea personalității sale psihice. 1.4. Trecutul, un depozit de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
să se urce pe picioare și pe pântece; câteva făcuseră din buric un mușuroi; una cerca să pătrundă sub pleoapa trasă, iar alta și pătrunsese în nara plină de noroi"), îl înspăimântă pe virtualul sinucigaș, care ajunge să-și regrete intenția necugetată și să-și plângă de milă. Plimbându-se apoi printr-un cimitir, Bizu aude cum groparii glumesc pe seama unui craniu cu dantura intactă și e nevoit să constate că moartea nu-i o soluție, de vreme ce "nici în mormânt oamenii
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
ministru și pretindea că ar vrea să-l ajute în carieră. Tipul arivistului simpatic, gen Stănică Rațiu, Lică lasă inițial impresia unui personaj de comedie, șiret și volubil, cu o gesticulație mecanică și un set de ticuri verbale ce trădează intenția caricaturizantă a prozatorului. Ca atare, de fiecare dată când se întâlnește cu Bizu, comportamentul său urmează același tipar: îi controlează nasturii hainei, îi suflă de pe guler un imaginar fir de păr, îl bate protector pe umăr și-l felicită mereu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
comportamentul său urmează același tipar: îi controlează nasturii hainei, îi suflă de pe guler un imaginar fir de păr, îl bate protector pe umăr și-l felicită mereu pentru diploma obținută la... Charlottenburg, și nu la Hohenheim (confuzia e voită, cu intenția de a diminua importanța acreditării academice ca atare). Deși aparent inofensiv, Lică joacă în plan narativ rolul de agent al intrigii, iar la nivelul întregului ciclu romanesc el este eroul negativ prin excelență, rivalul și persecutorul ascuns sub masca binefăcătorului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
noii ipostaze a lui Bizu, de persoană cu autoritate administrativă și iluzorii inițiative, are nu știu ce aer vodevilesc, de glumă, cam sinistră, dar în tot cazul de glumă"53. Chiar dacă nu le-a scăpat nota comică, comentatorii n-au sesizat însă intenția polemică a criticului-prozator54, care îl readuce pe Bizu în scenă tocmai pentru a ilustra, de data aceasta într-un mod pur dramatic, fără pic de imixtiuni "analitice", contrastul violent dintre iluzie și realitate, dintre "adevărul" subiectiv, al individului, și acela
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Diana, pe care o vede plimbându-se într-un automobil luxos girat de firma cu pricina. Diana se arată însă jignită de zvonurile din minister (Vereș îi dezvăluise subdirectorului natura raporturilor dintre ea și Lică) și pozează în victimă, cu intenția de a stârni compasiunea fostului său iubit, odinioară atât de disprețuit. Naiv, deși "nu credea în iubirea ei", Bizu se confesează totuși Rosinei și-i cere sfatul, ca unei prietene de încredere, iar femeia nu pierde ocazia de a lucra
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Femeia, un suflet pereche Ultimele două romane ale ciclului autobiografic nu se mai conformează modelului circular, cu acele lungi și uneori prea didactice introduceri în temă. În Mili, ca și în Acord final, narațiunea debutează abrupt, autorul manifestând acum doar intenția de a reînnoda firul epic, fără alte artificii tehnice. Mihail Sebastian observa totuși, cu finețe, că personajele sunt construite "după o tehnică a contrastelor", de unde și recurența "personajului-replică" (Diana-Silvia, Bizu-Mili etc.)57. Același procedeu va fi însă amendat acum de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
eroul lovinescian tenisul, mai ales dacă era practicat de femeia iubită 66! Numai că pe Silvia n-are cum s-o iubească așa, deodată, chiar dacă întrezărește în strunga dinților ei "o poartă spre necunoscut". Alertată de Rosina, care-i mărturisește intenția lui Bizu de a părăsi țara, Mili încearcă să-l înduplece să rămână și-l caută la hotel, unde agronomul petrecea deja în compania noii sale prietene. Impresionat de gestul femeii, care-și punea în joc onoarea de dragul lui, Bizu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
asupra naturii boalei mele: tumoare"; "Luni, 3 mai 1937, ziua II de Paști: Urât în toate chipurile. Sfârșesc definitiv Ist. Lit. Rom. cea mai tragică carte a mea"; 5 mai 1937: moartea mamei; 16 oct. 1937: Senzația banalizării scrisului meu. Intenția de a părăsi ziaristica"; 9 mai 1937: 16 nov. 1937: "Nimeni. Impresie tot mai mare de abandonare"; 31 martie 1938: Sfârșesc Eneida carte tragică"; marți, 3 mai 1938: "F. rău la 9. Angoissă de moarte toată noaptea. C. m. tragică
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
romanul Mite ar sta "pe o falsitate principială"196. Lovinescu va răspunde prompt, într-un articol din care am mai citat deja câteva fragmente, obiecției de principiu că geniul nu poate fi reprezentat în artă decât de un alt geniu. Intenția autorului, se explică el, "nu putea fi alta decât de a idealiza pe Eminescu cu ajutorul unei tehnici de contraste, de lumină și de umbră (corespunzătoare unui anumit profil psihic, n.n.), din care fosforescența spirituală a geniului să iasă și mai
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
că "opera" unui scriitor este doar expresia personalității sale psihice și nimic mai mult: Există numai opere care trebuiesc judecate în sine, și nu prin raportare la autori", afirmă criticul modernist, fără a mai ține cont de "teoriile" lui relativist-psihologizante. Intenția abandonării modelului melodramatic a fost așadar evidentă, după cum reiese și din următorul fragment, cules dintr-o epistolă din aceeași epocă: "Cât despre romanul meu, am ajuns la p. 300 și nu s-a isprăvit nici partea întâia; sunt foarte mulțumit
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
palimpsest cu lacune. Un cuvânt, în final, și despre modul și stilul criticii lui Antonio Patraș, care nu trebuie să-i fie indiferent cititorului, pentru că poartă o lecție critică. Stilul patrașian este unul fals sfătos, voit vetust, încărcat afectiv cu intenție secretă, dojenind uneori autorul și chiar personajele. Să nu se creadă cumva că e vorba de un defazaj stilistic, așa cum s-a crezut, de altfel, și despre literatura lui Lovinescu. Ar fi ciudat ca numai onoratul cititor al acestei cărți
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
eroul lovinescian ajunge în final să-l prefere. Vezi și Angelo Mitchievici, Decadență și decadentism în contextul modernității românești și europene, Editura Curtea Veche, București, 2011, capitolul "Cinematografia și decadentismul", p. 405 ș.u. 70 Eugen Simion descoperă, în Mălurenii, "intenția de a face proză obiectivă, epică analitică și frescă socială" (Eugen Simion, E. Lovinescu, scepticul mântuit, Editura "Grai și suflet Cultura Națională", București, 1996, vol. II, p.161). 71 Vezi antologia E. Lovinescu, Mihai Eminescu, ediție critică, prefață, note și
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
lucru, muncitorii, reglorii, maiștrii și controlorii sunt obligați de cerințele producției să adopte soluții proprii care, de cele mai multe ori, conduc la reduceri ale calității fabricației, necesități de remaniere, rebuturi. În cazul extrem, se poate ajunge la o nepotrivire evidență între intențiile proiectantului și modul real de control practicat de către executanți și controlori. Într-un sistem de management al calității bine organizat, activitatea de control a calității este supusă, la rândul ei, la un proces de surpaveghere, prin care se veghează asupra
Managementul calității by Roșca Petru, Nan Costică, Gribincea Alexandru, Stroe Cosmin () [Corola-publishinghouse/Science/1648_a_3154]
-
Și peste rotirea a sute de cercuri, / În liniștea caldă și dulce de roade, / Copila mea-ngână duioase silabe...” (Silabe, în Marival, 1974). În Nevoia de alb (1996) poetul își antologhează creația, revizuind ușor unele poeme cenzurate sau databile, cu intenția vădită a concentrării lirismului și a transpunerii reflecției în gnomism moral, uneori în versuri memorabile. Singura lui piesă de teatru reprezentată - Iubesc pe al 7-lea, a stârnit interesul criticii de specialitate. Alte compuneri dramatice i-au rămas în reviste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289805_a_291134]
-
Diel, mesajul central al Noului Testament. Personajul principal al acestei complexe transformări este, bineînțeles, Iisus Hristos. În cartea de față, el joacă un rol cu totul special. ,, Fapt unic în istoria mitologiilor, eroul creștin prezintă el însuși în termeni simbolici "intențiile lui Dumnezeu" față de muritori, simbol al intențiilor reale din sufletul uman"40. Dumnezeu - o creație a supraconștientului - își dezvăluie dorințele prin mijlocirea Fiului. Prin intermediul celor două personaje testamentare vorbește, de fapt, vocea sufletului uman. În cazul lui Iisus, ea parcurge
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
principal al acestei complexe transformări este, bineînțeles, Iisus Hristos. În cartea de față, el joacă un rol cu totul special. ,, Fapt unic în istoria mitologiilor, eroul creștin prezintă el însuși în termeni simbolici "intențiile lui Dumnezeu" față de muritori, simbol al intențiilor reale din sufletul uman"40. Dumnezeu - o creație a supraconștientului - își dezvăluie dorințele prin mijlocirea Fiului. Prin intermediul celor două personaje testamentare vorbește, de fapt, vocea sufletului uman. În cazul lui Iisus, ea parcurge drumul transfigurării subconștientului tenebros în supraconștientului maiestuos
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
de un redutabil adversar al lor, așa cum se dovedește a fi psihoterapeutul francez. Un singur exemplu ar putea fi edificator. În secțiunea consacrată ,,Monoteism"-ului, Diel notează: ,,Fapt unic în istoria mitologiilor, eroul creștin prezintă el însuși în termeni simbolici "intențiile lui Dumnezeu" față de muritori, simbol al intențiilor reale din sufletul uman"55. Ce observăm? Mai întâi faptul că în interpretarea psihologistă a lui Paul Diel, Iisus Hristos are poziția mijlocitorului. El mediază între neștiutele ,,intenții ale lui Dumnezeu" și capricioșii
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]
-
se dovedește a fi psihoterapeutul francez. Un singur exemplu ar putea fi edificator. În secțiunea consacrată ,,Monoteism"-ului, Diel notează: ,,Fapt unic în istoria mitologiilor, eroul creștin prezintă el însuși în termeni simbolici "intențiile lui Dumnezeu" față de muritori, simbol al intențiilor reale din sufletul uman"55. Ce observăm? Mai întâi faptul că în interpretarea psihologistă a lui Paul Diel, Iisus Hristos are poziția mijlocitorului. El mediază între neștiutele ,,intenții ale lui Dumnezeu" și capricioșii muritori. Or, această figură a mijlocirii este
[Corola-publishinghouse/Science/84969_a_85754]