6,372 matches
-
descoperit cititorul, și sperăm că a făcut-o cu Încântare. Așa cum s-a Întâmplat și cu autorii acestor texte, căci Însuși Bioy recunoaște: „...ne-am lăsat duși, fără doar și poate că pentru a ne amuza, pe valurile comicului. Muza comică e uneori o tovarășă prea credincioasă. Fiecare dintre narațiunile noastre s-a transformat Într-o barocă succesiune de poante. Dar nu mă căiesc. Nu sunt puțini cititorii care s-au amuzat cu cărțile lui Bustos Domecq; dar Borges și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
salon (1914), magnanima palinodie Spirit de salon (1914), de-acum depășitul manifest Cuvinte către Pegas (1917), notele de călătorie din La Început a fost vagonul pullman (1923) și cele patru numere numerotate ale revistei Zero (1924-1927) (n.a.). (Notele de sorginte comică din textul original nu sunt toate atribuite cuiva de către autori. De aceea, le/ am notat cu n.a., pentru a le deosebi de ale noastre, care nu poartă nici o mențiune [n.t.]) Atributele tipice ale unui gaucho. Pumă mică sau piatră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
îl privim noi acum, ce va fi cu el va fi stupid. Poate chiar caraghios. N-aș putea să-ți spun acum, dragă Leonard, cum anume se va întîmpla, dar nu se poate să fie altfel decît caraghios. Poate chiar comic. Va muri întocmai cum își dorește, la manșă, ascultînd bătaia motorului ca pe bătaia propriei inimi și, cine știe, poate va fi mulțumit; soarta îl va ajuta ca pînă la capăt să privească lucrurile numai dinspre el, niciodată către el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
trebuia să plece din Vladia și să caute acul în carul cu fîn. Trebuia să-l găsească pe Leonard Bîlbîie și să-i dezvăluie secretul, să-i deschidă ochii asupra nenorocirii ce se pregătea sub masca unui carnaval, chiar dacă nu comic, tot un carnaval rămîne. Ceea ce puseseră la cale bătrîneii în Vladia, "ordinea" pe care o instauraseră în așezare, nu era decît un decor sinistru care să-i convină domnului Caraiman, să-i întărească moralul, încrederea că țara întreagă poate fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
fentă neobservată a timpului, greșind cu zeci, cu sute de ani intrarea în scenă. Și ce ar putea să mai facă, o dată intrați sub reflectoare decît să-și joace singurul rol pe care îl știu, tragic în plini comedie ori comic în nepăsarea generală. Se strecură cu pași repezi și mai dorind un singur lucru, să ajungă cît mai repede în stradă, viu, Odată ce va fi ajuns acolo hotărîrea sa va fi luată. VII Vestea morții lui Leonard Bîlbîie, cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
și uitasem de el, însă l-am întâlnit la o recepție în casa Basarab Cantacuzino. Era o petrecere cam balcanică, de aceea nici nu m-am mirat foarte mult văzîndu-l acolo, o lume amestecată, domnule Mihail, tare amestecată..." Era destul de comic să-l vezi pe Șerban Pangratty sincer îngrijorat, mai îngrijorat decît dezgustat, de faptul că în casa unui Cantacuzino lumea era amestecată și asta pentru că toți știau felul scandalos în care el însuși se "amesteca" în cele mai bizare medii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pentru experiența lor de viață și spirituală, și nu despre întrupări tenebroase de îngeri sau de demoni. Prejudecățile și spaimele legate de subiectul piesei se destrămau pe măsură ce actorii începeau să descopere umanitatea personajelor. Primul semn al apropierii a fost tratamentul comic și parodic pe care l-au aplicat textului meu. Abia atunci am simțit că actorii erau pregătiți să intre în pielea personajelor și într-o poveste cu sens și cu miez. Am început să scriu piesa de teatru privind improvizațiile
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2176_a_3501]
-
mână de ajutor. - Dar două mâini de ajutor nu poți să-mi dai? - Eu vorbesc foarte serios, Michel... - De unde vezi tu, Didier, că eu glumesc. Dar, să trecem pes- te asta. Spune, despre ce e vorba? Cu toate că Michel e un comic înăscut, de data asta a hotărât să discute foarte serios cu micul său prieten; ca și cum comicii nu ar fi oameni serioși. Poate chiar cei mai serioși... - Te ascult, Didier. - Dacă nu te superi, eu te-aș invita, în weekend, într-
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
serios, Michel... - De unde vezi tu, Didier, că eu glumesc. Dar, să trecem pes- te asta. Spune, despre ce e vorba? Cu toate că Michel e un comic înăscut, de data asta a hotărât să discute foarte serios cu micul său prieten; ca și cum comicii nu ar fi oameni serioși. Poate chiar cei mai serioși... - Te ascult, Didier. - Dacă nu te superi, eu te-aș invita, în weekend, într-o mică călătorie cu mașina mea! - O, Didier, dar tu ești un prieten extraordinar! - Adică până
ALTE ?NT?MPL?RI LA APA CORR?ZE by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83173_a_84498]
-
poate ajunge natura atunci când dorește să le demonstreze muritorilor că ea a zămislit parametrii absolutului, și nu noi, având deci un nas cârn care este întruchiparea însăși a ideii de minuscul, am eșuat lamentabil în încercările, care au degenerat în comice implorări, de a refuta această monstruoasă absurditate. Orice străin are nasul proeminent. E drept că se află și printre japonezi binecuvântați de zei, care se pot făli cu un nas mai ieșit în afară, față de nasul "turtit", asiatic. Ei sunt
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
întâi consfințește existența unui spirit hiperlucid, analitic, de sorginte camil petresciană, introspectiv și nu o dată dezarmat în fața prostiei, invidiei, răutății celor din jur. Schițele de portret presărate de-a lungul confesiunii românești se împletesc inextricabil cu întâmplări triste, tragice, grotești, comice. Anumite similitudini dezvăluie cu discreție elemente autobiografice precum și repere ale unui Vaslui de dinainte de Revoluție, codificat transparent (orașul N.) și probabil și ale satului natal. Dar ficțiunea rămâne ficțiune. Contestatarii structurii romanului ar putea invoca aglutinarea de secvențe narative între
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
de pe aripi, dornici să plece cît mai repede. Piscina fusese golită, iar grădinarul chinez Îndepărta liniștit din ea un graur mort. Copiii mai mici și dădacele lor ședeau pe terasă urmărind o trupă de acrobați cantonezi cățărîndu-se pe scările lor comice și prefăcîndu-se că dispar În cer. Se transformau În păsări, Își desfăceau aripi de hîrtie motolită și dansau printre copiii care țipau, se urcau apoi unul În spatele celuilalt și se preschimbau Într-un cocoș mare, roșu. Jim Își pilotă aeroplanul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
orice, de ce faci așa? te-am tras de păr tare? mă gândesc eu, știind că unor oameni nu le place absolut deloc să-i tragi de păr, nu, așa mai face omul, zice el imediat după sunetul acela și pare comic cum iese el din film și se autoironizează, iar mie îmi place asta și râd cu el de tot felul de lucruri, ne sărutăm mult și el mai lipăie ca o pisică, scurt și repede, dar învață și a 2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
de vorbă cu cei vii. Este credința unui personaj exclus totuși de la întâlnirea cu invizibilul: dialogul dintre shite și waki are loc în absența lui. Interesant este însă faptul că acest ky:gen poartă exact același nume ca și interludiul comic care, într-o zi de spectacol cu cinci piese no, punctează trecerea de la o piesă la alta, ca și cum ar ține să arate astfel că, în teatru, credința în invizibil coexistă cu posibila ei deriziune, într-o alternanță exemplară a „miracolului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
și cei doi Dromio, unii din Siracuza, iar ceilalți din Efes, se vor întâlni în același oraș. Ca și în Noaptea regilor, asemănarea perfectă este percepută ca o bizarerie: „which was strange, the one so likes the other”. Iar quiproquoul comic, bazat ca de obicei pe confuzie și pe falsă percepție, va da naștere unor răsturnări de situație și unor incertitudini în privința identității comparabile cu cele generate de amăgirile tragice. De altfel, pornind de la ideea escrocării și convins că Dromio, slujitorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
doi Antipholus și a celor doi Dromio. Astfel, învățămintele trase din „încurcăturile” produse în cursul unei zile, din greșelile, iluziile, cursele întinse la tot pasul, ne trimit spre acel teritoriu unde problema dublului se întâlnește cu cea a fantomei. Confuzia comică și comedia păcălelilor au o ambivalență ce corespunde întru totul celei a fantomei tragice și a incertitudinilor tulburătoare cărora ea le dă naștere. Cu Shakespeare ne aflăm poate cel mai aproape de acel centru al teatrului spre care credem că ne-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
aproape de acel centru al teatrului spre care credem că ne-ar putea conduce fantoma. Un centru ascuns care transgresează frontiera genurilor. Indeterminabilul vis/realitate și parodierea luitc " Indeterminabilul vis/realitate și parodierea lui" Departe de a distruge forța aparițiilor, parodia comică hrănește reflecția shakespeariană asupra puterilor iluziei, pe care se întemeiază ambivalența apariției și a aparenței. Puteri care, în egală măsură, confirmă adevărul și autentifică minciuna. Dar, pentru a ajunge aici, mai trebuie și ca, prin mijlocirea vreunui miracol ori a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
fie tulburată de intervenția unor factori perturbatori. Iar dintre aceștia, la Shakespeare - ca de altfel și în interludiile hazlii din teatrul no, cunoscute sub numele de ky:gen -, beția e poate starea cea mai nimerită pentru a furniza o versiune comică a ravagiilor iluziei. În această perspectivă, lungul și ciudatul prolog din Îmblânzirea scorpiei, piesă contemporană cu Comedia erorilor, își dezvăluie adevărata semnificație. Ne amintim că acest prolog ne introduce într-un spațiu insolit: un han aflat într-un câmp pustiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
confruntă spectatorul cu miracolul unor simulacre ce par, în mod ciudat, extraordinar de reale. Spectatorul inocent devine atunci, în același timp, cel ce face cu putință miracolul și cel ce se lasă furat, înșelat de miracol. Teroarea tragică și spaima comică sunt cele două fațete ale acestei credințe sincere/credulități naive, fără de care teatrul nu ar putea să existe. Un teatru a cărui cheie se află, pentru Shakespeare, în acel nesubstanțial, în acel inconsistent care capătă contur și corp și care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
de jder, doar se răsuceau pe călcâie la dreapta sau la stânga, urmărind fuga micuțului rebel care reușea să scape mereu. O potaie atât de simandicoasă și de îndârjită, înverșunată să-i termine pe toți cu lătratul ei. era cu adevărat comică, ba chiar cuceritoare. După ce ascultă atent zgomotele neobișnuite care veneau din salonul cel mic, Ledoulx făcu un semn valetului Julien. Acesta aruncă doar o privire, tresări, apoi reveni cu o expresie perplex fericită și, fiind cu totul incapabil să formuleze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
zilele astea. ― Dar cum ai reușit? ― Prietenii armeni de pretutindeni... Prin amabilitatea prințului, desigur. Citește-o! Mărturisesc că eu am devorat-o deja. Mii de scuze, nepotache, dragule! Ah, să vezi! Am dat și peste o chestie de-a dreptul comică despre pendulul lui Campetti. Știi, celebrul pendul care oscilează deasupra zăcămintelor aurifere și așa mai departe. Ca un vero italiano ce este, omul susține că, în mâinile femeilor, pendulul ar descoperi cu mult mai repede filonul. Cică propriile lor oscilații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Soare și Napoleoană pe acolo, pe unde rătăceau împreună. Într-un alt cabinet, dar nu de lucru, ci de toaletă, poetul latin tocmai se ușurase și acum se privea în oglindă. „Laurii lui Vergiliu” îi căzuseră până la sprâncene. Arăta destul de comic, chiar vulgar. Îi mai lipsea doar cana de bere din mână. Ridică ceva mai sus cununa, dar încă nu se declară mulțumit. Îi mai lipseau doar vreo doi centimetri până la perfecțiune. „Lasă-ți fruntea liberă. Să se vadă bine ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
Așa să fie, cum zic masonii! Guibert întinse spre ea brațul, oferindu-i șoimul. Atunci... pe curând! Și, înainte de a întoarce calul, îi făcu un semn cu ochiul. ― Pe curând, Guibert, dacă așa zici tu! Aceste cuvintele nu aveau nimic comic în ele, dar dacă i-ar fi putut vedea cineva, ar fi putut să jure că râdeau cu poftă ca de o glumă bună. Marioritza îl urmări cum se îndepărta, apoi își privi cu plăcere șoimul pe care prințul i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
spunea zurgalai) și în pocnetele bicelor. Vizitiul parcă înghițise foc. Iar el mă ținea în brațe, sub blănuri, și ne sărutam. Ce frenezie! M-a dus într-un local numit La barza chioara, un fel de One-eyed stork’s. Foarte comic! Și se potrivea de minune, pentru că nu țineam să fim neapărat văzuți în toate cele... Și tânărul boier, un fel de prinț al cărui nume l-am uitat de asemenea, m-a îndopat cu pastrama și ghiudem, cu mititei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
să-mi țin mâinile?... Și mai avea - cum să-ți spun? - o aromă irezistibilă de jimblă fierbinte. ― Mulțumesc lui Dumnezeule că nu m-a lăsat să fiu femeie! Nu este exclus ca replica asta să fi ascuns ceva teribil de comic. Guibert se opri, se uită într-un fel ciudat la Dante Negro și amândoi izbucniră deodată în hohote de râs. ― Și? mai apucă pictorul să întrebe. De atâta râs se lungise pe toată masa. ― Da, păi, după ce și-a mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]