5,465 matches
-
lăsat patru zile fără hrană. Astfel, Auta trebui să se mulțumească numai cu tovărășia lui Iahuben. Când era singur, căuta să stea cât mai des de vorbă cu oamenii rome și cu robii lor care nu erau atât de păziți, dornic necontenit de a ști mai mult, de a afla ce încă nu bănuise. Mai ales robii localnicilor îi dădeau știri îmbelșugate despre obiceiurile și traiul sau limba țărilor din care au fost aduși. Câteodată stătea ceasuri în șir în apropierea
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
apoi dădu din umeri. - Slăvite, scrisul robului tău îl recunosc. Dar nu pot ști nici cu ce a scris, nici pe ce... Întâia oară de când sunt, cred că încep să fiu îngrijorat... - Nu îngrijorat să fii: n-ai de ce... Numai dornic de a afla! îi spuse Marele Preot cu o liniște care nu mai era a lui. Tefnaht simți că e o liniște făcută. - Mă mir cum nu i-a fost frică lui Auta să intre la acești străini de necrezut
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
umilință. Mi-e frică să-ți mărturisesc ce mi-au spus ei acum... Eu nu înțeleg cum poate fi, dar ei așa spun... și-l privi drept în ochi pe Marele Preot. - Te ascult, spune-mi! făcu bătrânul, obosit, însă dornic de a ști orice. - Ei spun că... (și Auta se opri, părîndu-i rău că începuse) nu știu... mi se pare că ei nu pricep (și Auta prinse curaj și se gândi să încerce a-și duce mărturisirea până la capăt, așa că
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
și păr negru, care aveau limbă iute și corăbii iuți înjghebate într-o mare de ostroave și limbi de pământ unde neamurile abia se ridicau la viață, și negustori cu ochi înguști și nasuri ca pliscul păsărilor de pradă, mereu dornici de sclavi ieftini și de înșelăciune, lăsîndu-se nu de mult spre mare dinăuntrul ținutului unde se așezase neamul hananeu. Veneau spre aceste țărmuri gălăgioase păstori cu piei de oaie, cu unt și caș, sau pescari cărând coșuri cu pește. Dăruind
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
o Întrebă Burgess pe Minnie, ridicându-se de pe scaun și Încheindu-și grăbit tunica militară. Continua să poarte uniforma deși era În permisie de boală pe timp nedefinit - Îl scutea de Întrebări cu subînțeles și de priviri acuzatoare din partea celor dornici să Împartă lauri. Nu avea mai mult de un metru șaizeci, dar era musculos și bine proporționat, boxer amator care fusese cândva campionul regiunii Sussex la categoria cocoș. Minnie Kidd admiră mustața mătăsoasă pe care, cât timp fusese În armată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nou. Dacă tirul e bine reglat, n-ai cum să te ferești de ele. Le auzi venind, dar nu ai timp să te miști. Până acum, nu a mai vorbit niciodată atât de mult despre experiențele din război. Minnie e dornică să mai asculte, dar Burgess schimbă subiectul. Este aproape miezul nopții și, la propunerea lui, se strecoară toți până În salon (dna James s-a dus la culcare și asistenta moțăie alături de pacient, În dormitorul mare), aprind luminile și deschid ferestrele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
societății engleze În care optaseră să Își ducă traiul și pe care o priveau cu un oarecare grad de ironie, ascuțită de comparațiile cu viața de cealaltă parte a Canalului Mânecii. Du Maurier era cu mult mai bine integrat și mai dornic să Își afirme trăsăturile de englez, cu un simptom amuzant În faptul că insista să vorbească limba franceză, pe care o cunoltea la perfecție, cu un pronunțat accent englezesc; dar atașamentul său față de Franța și de tot ceea ce era francez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Într-un moment mai potrivit. Amabilitatea și, până la un punct, galanteria manifestată față de ea era o modalitate de a-și confirma propria normalitate, fără a se angaja sentimental. Era situația ideală. Domnișoara Woolson era nerăbdătoare să Învețe, iar el era dornic să Îi fie profesor. Ea beneficia de cunoștințele lui superioare despre Italia și arta italiană; el se bucura de o companie feminină plăcută, cultivată și cu desăvârșire respectabilă. Henry Îi arătă frescele, picturile și sculpturile maeștrilor italieni, străduindu-se să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
loc mult mai potrivit și mai primitor pentru opera sa dramatică decât subterana Opera Comique, de la capătul sărac al Strandului; În plus, numele Însuși - și sfântul patron - erau de bun augur. Urcă săltând treptele și Împinse ușile batante lustruite, mai dornic ca niciodată să provoace interesul lui Alexander. Întâlnirea decurse extrem de bine. Henry nu prinse drag de tânărul actor-director, dar fu favorabil impresionat. Avea aerul cuiva care știa exact ce dorește și ce trebuia să facă pentru a Își atinge țelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Întâi. Actorii care interpretau aceste roluri se odihniseră În cabine pe toată durata actului doi și nu erau marcați de evoluția lui nefericită. Jucând cu delicatețe și ținută, Începură să recâștige interesul amabil al publicului. Dar, odată cu apariția lordului Devenish (dornic acum, din motive personale, să grăbească relația dintre Guy și dna Peverel), urmată la scurt timp de a eroului principal, totul Începu să meargă iar prost. W.G. Elliott fusese de la bun Început veriga slabă În lanțul de interpreți, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de făcut. Tânărul Philip Burne-Jones sosi Încă fierbând de agitația și indignarea stârnite de Întâmplările serii precedente. Rămăsese mai mult la teatru și intrase Într-o discuție, afară, În stradă, cu câțiva dintre cei care coborau de la galerie; acum era dornic să Îi povestească lui Henry aventura, ca pe o dovadă a susțineri sale. Nici nu-i trecea prin cap că gazda ar putea prefera să treacă În tăcere peste Întregul fiasco. Îi era drag Philip, care Îi făcuse un portret
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
la Old Bailey, Înconjurat de interesul frenetic al publicului și presei. Wilde pierdu procesul, pentru a fi, la scurtă vreme după aceea, arestat pentru sodomie și comportment indecent. Opinia publică se Întoarse categoric și agresiv Împotriva sa. Anglia mic-burgheză era dornică să se răzbune pentru deceniile de când Îndura spiritele tăioase și anatemele estetice ale lui Wilde și puțini fură cei dispuși să Îi mai ia apărarea acum, sau să se lase văzuți ca susținători ai operei lui. Wyndham suspendă Soțul ideal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
prefere divertismentul și desfătările portului, ale grădinii Royal Terrace și ale promenadei, care se Întindea spre vest, către Torre Abbey. Cât despre Osborne Însuși, ca majoritatea hotelurilor de calitate din Torquay, Își avea sezonul plin iarna, când cei bogați și dornici de distracții erau atrași În stațiune de clima blândă, pentru care era cunoscută. La vremea aceasta a anului, era pe jumătate gol și surprinzător de ieftin, un adăpost binecuvântat de liniștit pentru scriitorul aflat Încă În convalescență după grava lovitură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
Perioada de Închiriere a căsuței de la Point Hill expira la finele lui iulie și nu o putu extinde, dat fiind că familia Blomfield urma să petreacă aici restul verii. Îi plăcea zona atât de mult și era atât de puțin dornic să se Întoarcă la Londra În perioada cea mai fierbinte a anului, Încât căută alt loc de Închiriat În Rye, descoperind că, din fericire, exista unul În apropierea bisericii cunoscute sub numele de Vechiul Vicariat. Era mai degradată decât cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
mândru să-l ajut, spuse Erickson. Vlad plecă indiferent. Cumva, în loc de prieteni, cum puteau fi, ajunseră nici să nu-și poată întoarce spatele unul altuia. Pe Vlad chestia asta îl obosea. Nu-i plăcea situația. Și, cum nu era nici dornic de efort să o schimbe, o lăsa moartă. Pe urmă, succesiv văd imagini desfășurându-se rapid. Vlad plecând în trăsură acasă, apoi cu trăsura spre Londra, cu Erickson. Richie Erickson era un tip bine, cel mai tânăr din grup, ambițios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
ce-o să iasă... Surorile Stamatescu și Pink Floyd. Ciocăni. - N-o să fac, dintr-un început, prea mult zgomot, pentru a nu le răpi șansa de a-și da duhul, în bună înțelegere, prin Artă. Astea numai să-mi vadă mutra dornică de efecte acustice și, din servă, cheamă Miliția... Doamne! suspină și lovi din nou ușa. Poc, poc. Din trei deplasări la domiciliul clientului una se încheia prin complicații asemănătoare. Când se-ntîmplă s-ajungi la o adresă, doar pentru faptul că
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
ei și stau bosumflați. Exact ca noi, ceilalți. Iubește-ți dușmanul... asta o să-l scoată din mințitc "Iubește‑Ți dușmanul... asta o să‑l scoată din minți" O zi frumoasă și însorită, restaurantul Natasha’s era plin de iubitori ai soarelui, dornici să profite la maximum de razele calde. Proprietarul localului, Emilio, își scosese aproape toate mesele afară, pe trotuarul din stradă și toate scaunele erau acum ocupate. Dar, din fericire pentru Clubul Soțiilor Numărul Doi, Julia sunase din vreme și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
să văd cât o să mai dureze. Fiona a zâmbit privindu-l cum ieșea agale pe ușă. Știa că probabil lucrurile nu stăteau chiar așa, dar băiatul care ieșise din rezervă semăna mai mult cu vechiul Jake, cu copilul vulnerabil și dornic să se facă plăcut de cei din jur. Nu putea decât să spere că situația avea să dureze. Războiul spermeitc "Războiul spermei" — Deci care ar fi problema? Aș vrea să-mi spuneți dumneavoastră, înainte să citesc scrisoarea de recomandare de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
vrea? Trebuie să înțeleg că nu e la fel de încântat să aibă un copil? Alison a clătinat din cap și a luat o batistă, după care și-a suflat nasul zgomotos. — Nu, nu e vorba de asta. Și el e la fel de dornic ca și mine să avem un copil, numai că el e de părere că pruncul ar trebui să fie conceput pe cale naturală. —Am înțeles. —E o prostie, nu? a zis Alison râzând fals. Ca un bărbat în toată firea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
avem de discutat o problemă destul de delicată. îVultur-în-Zbor îi remarcă gura - saliva pe la colțuri.) — Hm, a continuat Vraciul, tocmai mă întrebam dacă ai cumva vreo idee pe unde... este... ea? Ca mai toți cei din Axona, nici el nu era dornic să-i recunoască Prepelicarului dreptul de a purta nume de bărbat. De asemenea, ca mai toți cei din Axona, nu-și mai amintea cum fusese numită înainte. — Nu, a spus Vultur-în-Zbor. Dar nu e aici. Nu în Axona. — întocmai. îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de demonstrațiile lui și-l displăcea și mai tare pe Deggle pentru că reușea să-l impresioneze. Magicianul nu-și dezvăluia niciodată secretele, dar o făcea pe Livia să-l îndrăgească. Odată, după o astfel de demonstrație, Livia s-a arătat dornică să se laude cu propriile-i talente supranaturale. L-a chemat decisă pe Vultur-în-Zbor: — Vino aici și las-o pe Livia să-ți citească în palma ta dragă. Vultur-în-Zbor s-a apropiat bănuitor. Livia i s-a uitat în palmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
-l plac. — Paaa! a chițăit Lotti. — Etiopia, a spus Deggle. Vultur-în-Zbor nu-și mai dădea seama dacă e sau nu nebun, nici dacă acceptase atât de repede povestea lui Deggle, fără s-o pună la îndoială, și fusese așa de dornic să-i urmeze instrucțiunile, în ciuda avertismentelor privind pericolul fizic, tocmai ca să aibă o scuză pentru faptul că voia să-și pună capăt zilelor. Făcea, își spuse el, singurul lucru pe care-l mai putea face. — Toți merg acolo, îi spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
ascunsă felul în care convalescentul aranja piesele de puzzle. — Mă uimește îndemânarea dumitale, spuse el cu toată amabilitatea de care era în stare. — Norocul începătorului, îl contrazise Vultur-în-Zbor. Se descurca într-adevăr foarte bine. — Dolores și cu mine suntem extrem de dornici să-ți auzim povestea acum, că te simți mult mai bine. Probabil că te-ai distrat de minune până să ajungi aici. Dar dacă stau să mă gândesc, poate că ar fi mai politicos dacă ți-aș povesti întâi ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
dat la o parte pânza de sac, așteptând cu o galanterie înțepenită ca doamna O’Toole să iasă șontâcăind din încăpere. în luminiș, printre puii adormiți, s-au oprit din nou și nesiguranța le-a paralizat membrele doar pe jumătate dornice. Virgil își trecu limba lui mare peste buze. Dolores O’Toole își bălăngăni stângace mâinile pe lângă trup, ca o vrabie cu aripa frântă. — Virgil. Numele lui pluti discret pe deasupra paraliziei. Dolores îl rostise cu grija unei femei care scoate la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
pestriță, cum era cea a locuitorilor din K, oameni atât de diferiți unii de alții, reușea să accepte cu atâta ușurință manifestă o formă similare de trai în comunitate. Putea oare un om precum Flann O’Toole, individ agresiv și dornic de competiție, să fie vreodată de acord cu faptul că valora tot atât ca orice alt membru al comunității - nici mai mult, nici mai puțin? Și, deși Cerkasovii câștigaseră o preeminență onorifică, conceptul le era, în mod cert, la fel de străin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]