6,066 matches
-
oftă cu plăcere Metodiu. — Tuzuma, se-ntoarse hanul cel tânăr către o eunucă de prin preajmă, adă-ne, rogu-te, o cupă de kumâs. Eunuca dispăru fâșâind ușor și reveni cu două potire alburii. — Știi, mărite han - grăi Metodiu după ce gustă dintr-o cupă, uitându-mă eu prin ceaslovurile voastre, am băgat de seamă că slova poeticească nu-i nici mai lungă, nici mai scurtă, ci tocmai potrivită. Lucru de mirare: câți iambi, atâtea dactile. Suntem o cultură tânără - răspunse tătarul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
e bun, ai? Păi ce povestitori sunteți voi dacă nu beți din vinul meu care pentru voi se varsă? Toarnă-i, mă! - zise ea către Buhuș. — Nu turna, amice! se feri Parnasie. Nu-i frumos să torni dacă omul nu gustă. Pe de altă parte, noi n-avem cum îți plăti decât cu povești. — Povești, ai? N-am eu destule povești pe cap? Să le mai ascult și pe-ale voastre? Dacă tot ți-ai plecat urechea... zise Surduc. — Eu n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
te pomenească Domnul în împărăția Lui. Vino cu mine și-mi arată și nu-ți va părea rău”. — Dar în ce voia să-l pună? - întrebă lovănuț. — Avea o canistră mărișoară la el și-o ploscă mai mică, cât să guste pe drum la întoarcere. Și dumneata ce-ai făcut? — Am ieșit cu el la drumul Pașcanilor, am tăiat de-a dreptul dealurile Bahluiului și-am tot mers așa vreo două zile. — Și el n-a mai zis nimic? — Ba a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
se opri și ascultă. Nu se mai auzi nimic. Trecătorul dădu din umeri și plecă mai departe, fluierând. Episodul 86 MICI DISCUȚII LA MASĂ După toastul lui Vodă, cinstitele fețe boierești se lăsară asupra blidelor de Lipsca și începură a gusta cu mișcări stăpânite obișnuitul borș grecesc. Un sunet plăcut, un zvon ușor de linguri căutând bucățile de carne se înălța spre uriașul tavan boltit sprijinindu-se pe pilaștri de marmură construiți cu sudoarea poporului. Cu glas scăzut, cuviincios, invitații schimbau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
muncă, fiindcă asta v-a făcut oameni! Păi până când să vă mai îndurăm?! Am ajuns să legănam copiii, facem sosurile, curățăm putinile, frecăm străchinile, mânăm vacile în ciurdă, culcăm găinile, golim piețele și ne cârpim mânecile! Și voi? Bateți copiii, gustați sosurile, spălați putina, călcați străchinile, mulgeți vacile, tăiați găinile, bântuiți piețele și vă faceți unghiile, ’tă-vă pustia de paparude! Bunul Metodiu se opri răsuflând greu și-și scoase batista. Iovănuț privea spre el încremenit: niciodată nu-l mai văzuse ieșindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
împrejurare în care puteau să se manifeste: gătitul. Episodul 140 TOT RĂUL SPRE BINE într-adevăr, în momentul când începură să curgă mâncărurile, cei trei moldoveni și țigăncușa Cosette rămaseră literalmente cu gura căscată. Căci ce nu le văzură ochii, gustară limbile, înghițiră gâtlejurile și primiră mulțumite stomacurile? Zacuscă de morun, icre de cegă cu lapți de nisetru, plachie de crap, pilaf de scoici, țipari lungi prăjiți în ulei, știucă umplută cu obleți, raci trandafirii răposați în maioneză, chefar la grătar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
erau adunați toți, chiar și Laura, cea cu piaptănul, parcă mai frumoasă ca oricând. — Bună dimineața! îi întâmpină ea radioasă. — Bună să vă fie inima - răspunse Metodiu. Se dă ceai! - îi anunță vesel bătrânul Toto. — Din păcate nu-i putem gusta dulceața, căci trebuie să plecăm - grăi Metodiu. — Vai, dar se poate?! - zise atunci signora Maxima, intrând pe ușă cu o oală aburindă. Măcar o cană! — Nu, mulțumim frumos - răspunse Metodiu. Și-așa am stat destul. Dacă dânșii tot pleacă - interveni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
zaiafeturi o dată cu văcăritul, în Moldova ea nu pătrunsese decât sporadic, sub formă de boabe. Când însă va pătrunde în cantități mari pe la începutul sec. al XIX-lea, nu va putea fi înlocuită cu nimic. Episodul 178 AȘTEPTÂND PRÂNZUL în timp ce oaspeții gustară din dulceață, făcând-o să lunece mai ușor pe prăfuitele gâtlejuri cu câte-o sorbitură discretă de limpede apă, de undeva din fundul ogrăzii se auzi o izbitură seacă, urmată de un muget sumbru. Se pregătea prânzul și-n fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
bănuielnic la mine și m-a întrebat ce-i cu ea. „O legumă proastă, Măria-Ta, pentru porci”, am zis eu. „Ia să văd”, a făcut el și l-a pus pe paharnic să-i taie o felie, s-o guste, dar a și scuipat-o de cum a pus-o pe limbă. Căci barabula, trebuie să știți, e în așa fel lăsată de Domnul, că n-are gust decât friptă sau fiartă - zise Radu Stoenescu-Balcâzu. — Mare minune! - făcu Barzovie-Vodă. — De aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
zise Radu Stoenescu-Balcâzu. — Mare minune! - făcu Barzovie-Vodă. — De aceea - continuă boierul - când trimitem barabulele la turci și la tătari, să meargă și-un sol cu ele, să le spună acelora cum trebuie să le mănânce, că de-apucă sultanul să guste una crudă, ne pierdem capetele. Dar dacă mănâncă una friptă, Scaunul e-al dumitale, Măria-Ta. Ia spune-mi, boier Radu - zise spătarul - câți știu până acum în Moldova cum se mănâncă barabulele astea? — Păi acum suntem trei - răspunse Radu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
că se mutase satul În harbuzărie. Încercăm să ne vedem de drum, spre sat - ți-ai găsit! Unii alergau În urma noastră, alții ne ieșeau Înainte, la șosea - ca să ne taie drumul... Că nu se face să trecem așa, fără să gustăm din roadele pământului și din munca lor; să Încercăm, să vedem, să le cinstim truda: harbujii... Gustăm noi o felie, două, trei, la Început ne-a prins bine, că ne era cald, ne era sete - numai că nu se făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Unii alergau În urma noastră, alții ne ieșeau Înainte, la șosea - ca să ne taie drumul... Că nu se face să trecem așa, fără să gustăm din roadele pământului și din munca lor; să Încercăm, să vedem, să le cinstim truda: harbujii... Gustăm noi o felie, două, trei, la Început ne-a prins bine, că ne era cald, ne era sete - numai că nu se făcea să guști de la Gheorghe și să nu-i cinstești pe Gavrilă, pe Vasile, pe Dumitru... Mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
roadele pământului și din munca lor; să Încercăm, să vedem, să le cinstim truda: harbujii... Gustăm noi o felie, două, trei, la Început ne-a prins bine, că ne era cald, ne era sete - numai că nu se făcea să guști de la Gheorghe și să nu-i cinstești pe Gavrilă, pe Vasile, pe Dumitru... Mai ales că, auzind ei că o să le venim Învățători În sat... Basarabenii noștri, ei Își zic: primitori, bucuroși de oaspeți, dar uneori zău că-ți vine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ta, oarbă, drept În calea celor care, din spate, Înaintează. Și balega de cal, ca o flamură. Focurile - două. În curte ard două focuri strașnice; sub ceaune grozave, pe crăcane. Femeile se agită primprejur, potrivesc flacăra, amestecă În ceaune, suflă, gustă, plescăie din limbă, apoi iar Încep roiala - spre casă, din casă; spre uliță, din uliță, Între focuri, printre focuri, vorbind, vorbind toate odată, mereu potrivindu-și basmalele care mereu alunecă, de parcă pentru această unică Însușire a lor, alunecatul de pe cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ei... nelămuriți rămân - credeau ei, credeau și ceilalți, Învățătorii satelor: las-că vin ei, Americanii, or să pună la loc nelalocul... Însă toate astea aveau să se Întâmple Într-un viitor de neimaginat (necum de apucat) până și de Basarabenii care gustaseră din el, sau gustau, În continuare, precum tata, pe-acolo pe unde era, dacă mai era. Stau În calidorul casei din Mana și tremur. Cu peștii e ca și cu parașutele: situația mea de oarecum privilegiat (ca băiat al domțătorilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ei, credeau și ceilalți, Învățătorii satelor: las-că vin ei, Americanii, or să pună la loc nelalocul... Însă toate astea aveau să se Întâmple Într-un viitor de neimaginat (necum de apucat) până și de Basarabenii care gustaseră din el, sau gustau, În continuare, precum tata, pe-acolo pe unde era, dacă mai era. Stau În calidorul casei din Mana și tremur. Cu peștii e ca și cu parașutele: situația mea de oarecum privilegiat (ca băiat al domțătorilor) mă exclude din categoria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
dac-am fi fost pe uscat: floare mușcătoare, fructă abia ructă - cu, deasupra sufletelor noastre, șteapul roșaprins și viu ca via, atât că limba asta nu rostește cuvinte auzibile. Floarea Darurilor. N-am pătruns acest dar floresc, dar l-am gustat: Poama Raiului. Din calidor văd bine tot ce au fetele mele. Din calidor se vede mai bine decât văzusem cu ochiul trupului. În calidor, nimeni nu-mi zice să mă uit În sus, că nu se cade, că nu știu ce, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Așa-i, Moș Iacob, cum zici, zice tata. La Întoarcere - dar la reducere: Nu-i așa cum zici, Moș Iacob! Mă tem că, de data asta n-o să mai fim oameni - nici ei, nici noi. Matale-i cunoști pe Moscali, ai gustat oleacă și din Sovietici - dar nu destul. Și-i cunoști numai În retragere - ce-a fost pe-aici, În ’41, c-au pus dinamită și-au pus foc, de-au ars Chișinăul și Orheiul și târgurile toate..., floare la ureche
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
un text scris cu litere de culori diferite (cele mai subtile nuanțe pe care le-ați văzut), cu „cerneluri în care voi turna parfumuri rare, aduse din Levant, veșnic mirositoare“, niște „cuvinte-frescă“ bune de pipăit, de mirosit, ba chiar de gustat. Visez la cuvântul „căpșună“ scris cu litere pufoase și dulci, având forma, mirosul și gustul fructului și care, fiind mușcat, scoate sunetul de-abia auzit al dinților rănind pulpa (căpșunii). Îmi doresc biblioteci gustoase și muzicale, în care cartea lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
iau rămas bun... de la câțiva băieți ceva mai tineri, cred, decât mine... Am schiat cu ei în cele două zile... Se legase un fel de amiciție... Ei au băut mai mult. Eu nu obișnuiam, dar am ciocnit paharele și am gustat... Unul din ei arăta, la un moment dat, fotografii... pe telefonul său și se amuza copios cu ceilalți... Dădea explicații pline de vulgarități... Curiozitatea m-a împins să privesc și eu, să înțeleg de ce râd... Nu pozele erau de râs
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
care i-l înfățișase. Erau la o grădina de vară de la Minerva, cu ceștile de cafea aburindă pe masă. O privea întrebător, respectându-i tăcerea. - Dragul meu, nu doresc să te supăr cu nimic, știi prea bine, vorbi Iuliana, după ce gustă puțin din cafea. Mă gândeam la noi acum... Nu din egoism, fii sigur, dar... am senzația că o parte din planurile ori din visele noastre se vor nărui...Ei! Ce-i cu tine, iubito? Cum poți afirma așa ceva? Ești o
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
curiozității și gândirii omului precum și ca o consecință a nevoii de a-și face din natură un prieten. Pentru a înțelege, a explica și a formula niște concluzii cu privire la tainele naturii trebuie mai întâi să observi (privind, auzind, mirosind, pipăind, gustând), fie folosind anumite instrumente (lupa, microscop) fie făcând anumite experimente. După cum spune un vechi proverb “omul sfințește locul si omul îl dărâmă”, noi, oamenii suntem considerați factorul principal de stabilire a relațiilor om - natură. De felul cum vom ști să
Coronița prieteniei by Inv. Constantinescu Adriana, Şcoala Sireţel, Iaşi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91748_a_93019]
-
înțelepții. Am ajuns să credem că exact opusul a ceea ce spun ei este adevărul absolut în viață. Revoluția și dragostea sunt cele mai grozave și mai plăcute lucruri din lume, fapt de care ne-am dat seama după ce-am gustat din strugurii acri ai minciunii pe care ni i-au oferit bătrânii înțelepți“. Traducere din limba japoneză și note de Angela Hondru, colecția „Biblioteca Polirom“, Editura Polirom, 2008, 19.95 lei TRIMISUL NOSTRU SPECIAL O poveste ruptă din rai Florin
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
ceea ce se petrece în exterior, în lumea largă, dacă dorești sau dacă o cunosc, au făcut-o prin intermediul excursiilor turistice. Tu ai fi putut fi un asemenea exemplar dacă te nășteai mai la vest. Nouă nu ne rămâne decât să gustăm doi-trei ani din Paradis, apoi să fim împinși delicat, cu încurajări ipocrite, în mâlul originar din Barbaria. Mirel 29 noiembrie 2005 Stimate bibicule, Am ieșit să înfulec în grabă un hot-dog (să mă ierte domnul Pruteanu pentru folosirea barbarismului!) și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
în inimă și (aproape) lacrimi în ochi. Sentimentul că am fost izgonit din paradis și că mi-am pierdut iremediabil libertatea. Sclav, dar liber. Pedalând pe bicicleta mea cu coș de cumpărături, demodat, dar util, pe străzile din Geneva am gustat senzația sublimă a detașării de lume. STOP. Mirel 7 februarie 2006 Aș vrea să-ți scriu ca de obicei despre enervări, dar observ că, pentru moment, nu am prea mari motive de a mă enerva. Redevin rapid optimist. Am un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]