9,263 matches
-
vindecarea bolilor și echilibrarea energiilor umane. Aroma volatilă extrasă dintr-o floare sau uleiul esențial al unei plante poartă energia esențială a acelei plante în aer într-un mod similar energiei ionice negative, fiind asimilată de sistemul uman prin aceiași receptori senzoriali olfactivi din canalele nazale. În funcție de afinitățile lor naturale pentru diferite organe și țesuturi, diferite esențe aromatice pot fi folosite pentru vindecarea anumitor boli, pentru echilibrarea unor energii și stimularea diferitelor funcții. Acesta este principiul fundamental al aromaterapiei, dar funcționează
[Corola-publishinghouse/Science/2142_a_3467]
-
citat care-mi place enorm „oglinda neliniștea capătul unui coridor”... un nivel inter textual În această poemă este oglinda sau apa ... aceste două realități concură la transformarea eroului ... pe aceste două suprafețe se scrie un eveniment, o istorie ... ele sunt receptori dar și emitor de sens, generatori. Suprafețele acestora se schimbă neîncetat, apar mereu semne care generează sensuri și interpretări. Sunt fragmente de text Încorporate În Megatext. Aici se realizează un discurs infinit ... tot aici se produc și variantele de lectură
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
cât și periferic, Danielopolu introduce ideea autoreglării prin forțe antagoniste cu mult înainte de a se fi pus bazele teoretice ale ciberneticii, plasându-se astfel printre precursorii concepției biocibernetice. Afinitatea selectivă a mediatorilor chimici pentru anumite organe efectoare se datorește formațiunilor receptoare specifice mediației simpatice și parasimpatice. Existența acestora fusese întrevăzută de Ehrlich (1904) întrucât „corpora non agunt nisi fixata”. La rândul lor lucrările lui Von Euler, onorate cu Premiul Nobel (1970), precizând că adevăratul mediator chimic al fibrelor simpatice postganglionare este
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
rândul lor lucrările lui Von Euler, onorate cu Premiul Nobel (1970), precizând că adevăratul mediator chimic al fibrelor simpatice postganglionare este noradrenalina, prevăzută cu acțiuni parțial diferite de ale adrenalinei, au sugerat lui Ahlquist (1948) existența a două tipuri de receptori adrenergici (receptori excitatori și receptori inhibitori), ce pot fi blocați în mod selectiv cu ajutorul diverselor substanțe simpatolitice. În cazul mediației parasimpatice (colinergice) s-au pus de asemenea în evidență 2 tipuri de receptori, care determină sensul muscarinic sau nicotinic al
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
lucrările lui Von Euler, onorate cu Premiul Nobel (1970), precizând că adevăratul mediator chimic al fibrelor simpatice postganglionare este noradrenalina, prevăzută cu acțiuni parțial diferite de ale adrenalinei, au sugerat lui Ahlquist (1948) existența a două tipuri de receptori adrenergici (receptori excitatori și receptori inhibitori), ce pot fi blocați în mod selectiv cu ajutorul diverselor substanțe simpatolitice. În cazul mediației parasimpatice (colinergice) s-au pus de asemenea în evidență 2 tipuri de receptori, care determină sensul muscarinic sau nicotinic al efectelor acetilcolinei
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
Euler, onorate cu Premiul Nobel (1970), precizând că adevăratul mediator chimic al fibrelor simpatice postganglionare este noradrenalina, prevăzută cu acțiuni parțial diferite de ale adrenalinei, au sugerat lui Ahlquist (1948) existența a două tipuri de receptori adrenergici (receptori excitatori și receptori inhibitori), ce pot fi blocați în mod selectiv cu ajutorul diverselor substanțe simpatolitice. În cazul mediației parasimpatice (colinergice) s-au pus de asemenea în evidență 2 tipuri de receptori, care determină sensul muscarinic sau nicotinic al efectelor acetilcolinei. Extinderea cercetărilor de
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
Ahlquist (1948) existența a două tipuri de receptori adrenergici (receptori excitatori și receptori inhibitori), ce pot fi blocați în mod selectiv cu ajutorul diverselor substanțe simpatolitice. În cazul mediației parasimpatice (colinergice) s-au pus de asemenea în evidență 2 tipuri de receptori, care determină sensul muscarinic sau nicotinic al efectelor acetilcolinei. Extinderea cercetărilor de neurochimie de la structurile vegetative periferice la căile polisinaptice centrale a dus, pe de altă parte, la identificarea acetilcolinei (Benetato și Munteanu, 1940) și catecolaminelor (Vogt, 1954) în hipotalamus
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
quinacrin-pozitive la nivelul butonilor sinaptici. Inițial au fost denumite de Burnstock (1979) fibre purinergice întrucât folosesc ca mediatori chimici ATP și mai ales, produsul de degradare al acestuia, adenozina. Acțiunea ATP și adenozinei se exercită asupra a două tipuri de receptori purinici atât în teritoriul postsinaptic cât și în cel presinaptic ca entități distincte sau alături de receptorii adrenergici și colinergici. Ca și în cazul mediatorilor chimici clasici, derivații purinici par a îndeplini la nivelul diverselor teritorii sinaptice rol dublu atât de
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
mod inexplicabil ignorat timp de aproape cinci decenii. Descoperirea mediației chimice clasice a contribuit la consolidarea ideii că sistemul nervos vegetativ este alcătuit din două componente majore, una simpatico-adrenergică și alta parasimpatico-colinergică. După 1950, odată cu descoperirea de noi neurotransmițători și receptori membranari, sistemul nervos enteric dominat de mediația chimică nonadrenergică și noncolinergică, revine în atenția cercetătorilor, Wingate (1981) fiind printre primii care folosește termenul de neurogastroenterologie. I.2. DATE DE ANATOMIE ORGANO-VEGETATIVĂ Horațiu VARLAM, Ion HAULICĂ Ca principală componentă a sistemului
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
caracterizează printr-un număr mare de prelungiri dendritice, care se ramifică la distanță de corpul celulei, trecând adeseori dincolo de limitele ganglionilor neurali. Contrar primelor, ele ar fi după Lawrentiev de natură simpatică. Majoritatea autorilor le atribuie însă rol de celule receptoare, implicate în asigurarea sensibilității viscerale și reacțiilor reflexe locale. În celulele ganglionare ale celor două plexuri intramurale sosesc fibre preganglionare parasimpatice și postganglionare simpatice, ce se anastomozează cu terminațiile dendritice ale acestora, fie direct, fie indirect prin intermediul așa-numitelor „celule
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
circular. Deoarece CIC reprezintă ținta finală a enteroneuronilor motori excitatori sau inhibitori, membrana acestora este alcătuită din două tipuri de zone funcționale, neurale și joncționale (40). Zonele neurale au raport nemijlocit cu varicozitățile terminațiilor axonice ale enteroneuronilor motori și prezintă receptori specifici pentru neurotransmițătorii acestora. Zonele joncționale realizează joncțiuni de tip „gap” atât între celulele învecinate cât și între celula interstițială și fibra musculară netedă. Prezența acestor joncțiuni constituie dovada morfologică a cuplării electrice dintre aceste tipuri celulare. Înregistrarea intracelulară simultană
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
mucoasei cât și de chimismul intestinal, prezența endoluminală a glucozei fiind unul din cei mai importanți factori fiziologici stimulatori. Calea aferentă a acestor circuite este reprezentată de neuronii IPAN ai plexului submucos, dar și de cei mienterici care au câmpuri receptoare mai restrânse. Axoni periferici ai acestor neuroni traversează submucoasa și emit numeroase ramificații (care intră și ele în componența plexului mucos) în strânsă relație cu membrana bazală a epiteliului glandular și polul bazal al celulelor enteroendocrine. Ei constituie calea anatomică
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
intensitatea stimulului. Amplitudinea și viteza de deplasare a potențialului gradat fiind decremențială, scad progresiv cu creșterea distanței parcurse de la locul de pornire (aria activă). Potențialele locale gradate dețin un rol important în realizarea potențialului postsinaptic, potențialelor de placă motorie, de receptori sau de potențiale cu unde lente. Potențialul de acțiune este consecința inversării potențialului de repaus al membranei plasmatice ca rezultat al modificărilor rapide ale permeabilității membranare. Spre deosebire de potențialele gradate subliminale, acestea sunt semnale rapide, de scurtă durată și ample (100-130
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
neuron la altul sau de la terminațiile nervoase la organul efector. Criteriile de identificare a sinapselor sunt, în linii, mari următoarele: -Sinteza neurotransmițătorului la nivelul terminațiilor presinaptice; -Depunerea mediatorului în vezicule secretorii presinaptice; -Eliberarea reglată a mediatorului în spațiul sinaptic; -Prezența receptorului specific în spațiul postsinaptic; -Inactivarea mediatorului chimic eliberat. I.4.1 FORMAREA SINAPSELOR Realizarea contactelor între terminațiile axonale ale neuronilor și celulele-țintă nervoase, musculare și glandulare, constituie o treaptă esențială, indispensabilă supraviețuirii neuronale și stabilirii conexiunilor sinaptice. Lipsa contactului axonal
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
înregistrate din fibrele musculare ale embrionilor, când neuronii motori au contactat mușchiul respectiv. Apariția transmisiei sinaptice imediat după ce contactul dintre nerv și mușchi a fost realizat, demonstrează că axonul presinaptic este capabil să elibereze acetilcolină și că membrana postsinaptică prezintă receptori specifici sensibili la efectele depolarizante ale acesteia. De precizat că, de la nivelul conurilor de creștere axonală începe eliberarea acetilcolinei înainte de contactarea fibrelor musculare. Curând după contactul inițial dintre neuronul motor și fibra musculară, amplitudinea potențialelor de placă motorie crește dramatic
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
receptorilor membranari, apariția acetilcolinesterazei etc. Terminațiile nervoase presinaptice determină o adevărată redistribuire a receptorilor nicotinici ai membranei postsinaptice. Înainte de sosirea nervului motor, receptorii nicotinici sunt distribuiți uniform la suprafața fibrelor musculare. După inervare se produce o importantă creștere a densității receptorilor la locul de contact între nerv și mușchi, însoțită de scăderea acestora în teritoriul extrasinaptic. Acumularea receptorilor la locul de eliberare a transmițătorului chimic apare prin două mecanisme. Există mai întâi o redistribuire și concentrare a receptorilor preexistenți în teritoriul
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
de scăderea acestora în teritoriul extrasinaptic. Acumularea receptorilor la locul de eliberare a transmițătorului chimic apare prin două mecanisme. Există mai întâi o redistribuire și concentrare a receptorilor preexistenți în teritoriul sinaptic. La aceasta se adaugă creșterea sintezei de noi receptori membranari. Astfel, terminațiile nervoase controlează atât sinteza, cât și distribuția receptorilor în membrana postsinaptică. Cercetările lui Marshall (1986) au demonstrat că neuronii presinaptici reglează dezvoltarea și distribuția receptorilor nicotinici postsinaptici și în cazul sinapselor interneuronale ganglionare. Rămâne de stabilit dacă
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
celule. Aceasta se asociază frecvent cu proteoglicani de tipul condroitinsulfat. Dacă în culturi de celule nervoase se adaugă anticorpi antilaminină, creșterea axonală este blocată. Laminina acționează asupra conului de creștere, fixându-se pe unele proteine membranare (integrine), care servesc drept receptori. S-a mai observat că la nivelul conului de creștere se eliberează proteaze, care au un rol inhibitor, rupând legătura laminină-integrină. Pe de altă parte, celulele macrogliei produc o nexină (inhibitor al proteazelor), care promovează creșterea axonală. Această nexină a
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
de la nivelul sistemului nervos central. Un mare număr de observații arată că situsurile postsinaptice nu sunt distribuite la întâmplare pe membrana postsinaptică. De exemplu, pe fibra musculară striată, la nivelul viitoarei plăci motorii are loc inițial o regrupare a situsurilor receptoare colinergice, iar matricea extracelulară prezintă o concentrație puternică a unei molecule de adeziune, tenasceina (agrina). Se pare că această matrice extracelulară are un rol dublu: orientează conul axonal presinaptic și intervine în formarea structurilor postsinaptice. Este cunoscut faptul că stabilitatea
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
o modalitate de mărire a zonei de contact, dând posibilitate neurotransmițătorilor să ajungă la elementele țintă, înainte de a se difuza în spațiul extracelular. Este de asemenea importantă direcția curburii: o sinapsă „smile shaped” permite structurarea unui număr mai mare de receptori față de cantitatea de mediator eliberat din vezicule, în comparație cu sinapsa „frown shaped”, unde există o eliberare mai mare de transmițători față de numărul situsurilor receptoare. Modificările curburilor sinaptice se repercutează și în eficacitatea lor: în „smile shaped” contactul sinaptic este mai apropiat
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
Este de asemenea importantă direcția curburii: o sinapsă „smile shaped” permite structurarea unui număr mai mare de receptori față de cantitatea de mediator eliberat din vezicule, în comparație cu sinapsa „frown shaped”, unde există o eliberare mai mare de transmițători față de numărul situsurilor receptoare. Modificările curburilor sinaptice se repercutează și în eficacitatea lor: în „smile shaped” contactul sinaptic este mai apropiat în centrul ei, astfel crește eficacitatea, potențialul postsinaptic va invada mai rapid componentele postsinaptice. În sinapsa „frown shaped” rezultă o întârziere a potențialului
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
și inhibitorii. La rândul lor, sinapsele inhibitorii pot acționa în sens inhibitor atât presinaptic, cât și postsinaptic, după cum inhibiția se exercită asupra eliberării mediatorului de la nivelul butonului presinaptic sau acționează asupra teritoriului postsinaptic. De menționat că unii mediatori chimici au receptori specifici nu numai în teritoriul postsinaptic, cât și în cel presinaptic cu rol modulator asupra eliberării neurotransmițătorului. După modul de articulație a terminațiilor presinaptice cu elementele constitutive ale teritoriului postsinaptic, sinapsele chimice pot fi axo-dendritice, axo-somatice, axo-axonale, somato-dendritice, dendro-dendritice, neuro-musculare
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
neuropeptide modulatoare (neuropeptidul Y, substanța P, VIP, peptidul înrudit cu gena calcitoninei), active asupra receptorilor locali specifici (Mignini și colab., 2003). S-a precizat printre altele, că receptorii respectivi răspund la substanțele neuroactive specifice, afectând răspunsurile locale imune. Principalele componente receptoare și efectoare ale celulelor limfoide circulante sunt următoarele: fig. 31. Acestea îndeplinesc rol dublu, atât senzorial de detectare și recunoaștere a constituenților tisulari self de cei non-self, cât și rol efector de apărare prin neutralizare sau distrugere a agenților patogeni
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
astrocitele pot interveni direct în transmiterea sinaptică, modulând disponibilitatea extracelulară a principalilor neurotransmițători: glutamatul și GABA, grație sistemelor de captare și căilor metabolice proprii. Reciproc, astrocitele se află sub controlul direct al unor sisteme neuronale. Astrocitele în cultură primară posedă receptori nu numai pentru glutamat și GABA, dar și pentru monoamine (cu excepția dopaminei), acetilcolină (receptori muscarinici), ca și pentru numeroase neuropeptide. Stimularea acestor receptori controlează, prin sisteme de mesageri secunzi, ansamblul funcțiilor astrocitare, în particular capacitatea de a modula echilibrul concentrațiilor
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]
-
și GABA, grație sistemelor de captare și căilor metabolice proprii. Reciproc, astrocitele se află sub controlul direct al unor sisteme neuronale. Astrocitele în cultură primară posedă receptori nu numai pentru glutamat și GABA, dar și pentru monoamine (cu excepția dopaminei), acetilcolină (receptori muscarinici), ca și pentru numeroase neuropeptide. Stimularea acestor receptori controlează, prin sisteme de mesageri secunzi, ansamblul funcțiilor astrocitare, în particular capacitatea de a modula echilibrul concentrațiilor extracelulare ale potasiului, pH-ul sau activitatea secretorie. Pe de altă parte, a fost
Sistemul nervos vegetativ Anatomie, fiziologie, fiziopatologie by I. HAULICĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100988_a_102280]