8,392 matches
-
întorcîndu-și pe jumătate capul. - Și de ce... să n-o poți fi? ? Pentru că... pentru că nu te iubesc. Ți-o jur că nu-mi ești indiferentă... zise el, uitîndu-se la ea. Ea se uită într-ai lui, de gândeai că i se topesc... -... dar, doamnă, nu te iubesc, nu pot. - Va să zică îți sunt chiar nesuferită. - De loc... dar iubesc. De n-aș iubi pe altcineva, desigur că te-aș iubi pe d-ta, căci ești atât de frumoasă - și afară de aceea îi semeni
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
o șotie cu glasul lui cel groaznic, ca și care nu i s-a mai întîmplat altui popă pe lume. El era-n altar. Lumânări subțiri și încovrigite de ceară galbenă ardeau cu mucuri mari lângă icoane și ceara curgea topită pe podele. Buchilat, fornăit, încurca-ntr-o carte, [cu] ochelari pe nas, nebăgând de samă că i s-aprinsese o mânecă de la antereu. Puțea a ars, dar el gândea că miroase a tămâie. Nicodim, cu lacata de la biserică-n mână
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
altă odaie și ea căuta chibrituri s-aprindă lumânarea. În întuneric el o cuprinse și o sărută pe gură. Când s-aprinse lumina amândoi aveau un aer foarte fericit. Dar ea urma iară să plece la țară și el se topea din picioare, căci bogățiile ei trupești erau într-adevăr admirabile. Având cunoștința acestor bogății, ea purta o rochie neagră de tul subțire care lăsa să se-ntrevadă niște sâni de albeța marmurei, plini și rotunzi, și brațele rotunzi și pline
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
dudului, cu ochii pierduți în zare, cu gâtul roșu, contractat și pătat de un strop verde, abia vizibil. Era stăpânul acestui om și plutea cu mintea amorțită și fără dorințe. Pe urmă, s-a moleșit tot și-a căzut înăuntru, topindu-se, știind dintr-odată toată istoria și toate gândurile lui Pampu. Vedea cu ochii minții întâmplări și gesturi, înțelegea rostul vieții și bucuriile ei, simțea chiar și groaza care îl cuprinsese pe Pampu în momentul cînd îi săgetase gâtul. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
din mână firul de busuioc pe care îl rupsese, dar n-a fost chip. Se încordase cu disperare până ce țâșnise afară pe cele două orificii inflamate de pe gâtul lui bătrân. Arăta ca o bucată de gheață care începe să se topească, cu aceeași formă de fluture diform și uriaș. Și-așa a aflat că poate să iasă când vrea. Descoperirea aceasta l-a înveselit la culme și câteva zile s-a jucat intrând și ieșind din câte un corp, încât după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
draga mea, i-a spus în timp ce intra pe ușă. Ea stătea rezemată de pernele mătăsoase și îl privea zâmbind. - Să nu te sperii și să mă asculți, a mai spus el, privind-o ca și când ar fi început să i se topească fața. Apoi s-a așezat pe marginea patului, în așa fel încât s-o poată privi în ochi. - Îți aduci aminte ce ți-a spus Ianache în după-amiaza aceasta? - Părea destul de pierdut, ca și când ar fi luat-o razna... - Ce ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
Muzeul Literaturii, Zogru intrase în sângele lui Andrei Ionescu, o sunase pe Giulia și o invitase la cinema în mall-ul din Titan. Rula Aviatorul, dar nici nu conta ce film ar fi fost, căci și el, și Giulia erau topiți, zemoși, fără gânduri și cu sufletul umflat ca un balon. Au colindat prin magazine, au mâncat pizza, iar când Di Caprio a scăpat din accident, s-au sărutat. Au petrecut aproape toată ziua împreună. Ea era fericită, iar el vorbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
tutun. Era intimidată de situație și avea capul împachetat în regretul că venise. Acum știa că e schimbat, distant, protocolar, adică altul. - Uite, Andrei, a spus ea, privindu-l pe sub gene cu niște ochi care păreau că încep să se topească, tocmai treceam prin zonă și mă gândeam să te iau la masă, nu mi-am imaginat că ești ocupat, îmi pare rău că te-am deranjat. - Dacă tot ai venit, spusese Andrei, sprijinit cu o mână de biroul negru, poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
cu vardistul care cine știe ce îndruga, alarmat că a uitat pentru ce venise, Zogru văzuse în cerdacul casei un bărbat negricos și atletic, cu sprâncenele împreunate și părul vâlvoiat. Era o apariție mai curând comică, mai ales văzută acum, ca imagine topită de timp, însă pentru Zogru fusese ca o lovitură de bici. Omul emana o teroare care îi cuprinsese tot corpul. Fâlfâia deasupra mărului, tremurând ușor ca o piftie. Își dădea seama că e un bărbat oarecare, că ar fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
să ajungă și aici. La un măscărici sinistru care a definit culmea anticorupției: în România dai șpagă împotriva corupției. Becali a numit-o aproape savant. I-a spus „ofertă publică de recompensă“. O sintagmă simbol, nerozia supremă în care se topește disprețul unui întreg sistem. Adică, ce înțelegem noi din tupeul său masiv? Că exponenții cei mai detestabili ai sistemului răsturnat românesc se simt atât de puternici, de feriți, atât de imuni la lege, încât ar oferi șpagă în mod public
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
În fiecare mare gazetar zace un mic impostor. Prin 2003, scria un editorial în fiecare zi. Unele texte erau mediocre, altele sclipeau, iar Cântarea Americii, un text despre reacția americanilor după atentatele de la 11 septembrie 2001, a făcut înconjurul lumii. Topea ceva din talentul său de scriitor de reportaje într-un fel de editoriale. Diferit de opinacul de astăzi, Nistorescu nu era vreun mare analist. Spunea povestioare. Către sfârșitul guvernării Năstase, scrisese o serie de editoriale despre aventurile lui Ciucurel Pasha
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
porți. Când am împlinit 20 de ani, visam la alte lumi, plutind mai departe. Am înghețat tot într-o seară de decembrie în Piața Mare din Sibiu ca să ne bucurăm că scăpaserăm de Iliescu. Credeam atunci că România se va topi mai repede în miresmele din copilăria mea imaginară, în parfumul pachetelor nemțești. Iliescu s-a întors patru ani mai târziu. Lumea s-a decolorat, a căzut iarăși în trecutul alb-negru, fără sclipici și fără visuri, iar lumea mea arăta iarăși
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
au scurs cei mai frumoși ani ca apa în nisip, că nu mai vrei să ratezi și că te gândești la viitorul fetiței tale. Tema, gravă și grea, mă preocupă zilnic în ultimele luni. și anii mei frumoși s-au topit scrâșnind printre dinți și mă tem că se vor duce și următorii 20. Am ceva mai puțini, 34. Din ’96 încoace am trăit dintr-un moment crucial în altul. Fiecare speranță a fost urmată de crunte dezamăgiri și, după fiecare
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
rudele soției mele. Ceva de genul, fiica fratelui soacrei surorii. Sau poate e vorba de altcineva. În orice caz, a vindecat-o. ă Da. Am auzit și eu asemenea povești. ă Doctorii nu mai aveau ce să îi facă. Se topea pe picioare în fața lor. Nu putea reține nimic, vă dați seama. Nikita imită vomatul. Ulitin își închise ochii și se întoarse. Se spune că e pe moarte, adăugă Nikita. Părintel Ambrozie. Nu mai rămâne mult în lumea asta. Păi, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
schimb de priviri În tăcere, mi‑a spus că ar dori să se urce În pat. Era mult prea slăbit ca să realizeze singur asemenea performanță. În tinerețe, fusese un jucător de fotbal cu picioare robuste, dar acum mușchii i se topiseră. Îl priveam din spate, Încercând să decid dacă să intervin sau nu. Nu mai avea nici un pic de vlagă ca să‑și Împlinească dorința. Și, la un moment dat, și‑a Întors fața către mine și ochii i s‑au dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
congelat și pus la păstrare. Un secol mai târziu Îl decongelează și‑l readuc la viață. Nu ții minte că am citit Într‑o fițuică de scandal despre Howard Hughes care s‑a lăsat congelat cu condiția de a fi topit și Înviat când se va descoperi remediul pentru boala mortală de care suferea? Asta se numește criogenie. - Spune‑mi clar ce vrei de la mine. Nu are rost să ghicesc. Ce‑i În mintea ta? Când ai vrea să mă Îngheți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
molcom la Negrea, spre pădurea cu același nume, coboram voios printr-o rariște spre Valea Mare. Era în acea zi un soare prietenos, ca de primăvară, care bătea puternic. Mai erau pâlcuri de zăpadă pe ici, pe colo, care se topeau despletind pârâiașe zglobii pe versanții dealurilor. Susurând printre crengile moarte ale lăstărișului doborât peste iarnă, pârâiașele acelea erau atât de limpezi, încât lesne ți-ai fi putut face o idee despre limpezimile neasemuite ale cristalului pur. În liniștea înaltă și
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
ieșirea din pădurea de la Brodoc până hăt, departe la intrarea în gara Buhăiești, te întâmpina o mare de grâu sau porumb crescut viguros, fiind ajutat de îngrășămintele chimice care se găseau pe toate drumurile și ale căror grămezi le vedeai topindu-se uneori de ploi prin gări sau pe la capete de tarla. Șesul acesta de dincolo de Bălteni a fost dintotdeauna inundabil dar un sistem complicat de diguri și canale îl scosese la liman și acum devenise foarte darnic la rândul său
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
-l cu coada ochiului, savurându-și victoria. Iată, pentru un astfel de moment nu se întorsese din drum. Adora să-i lase pe ceilalți cu gura căscată. Inima i se înmuie, toată groaza trăită cu câteva minute mai înainte se topi, se relaxă și plină de satisfacție continuă să dea iama în plăcintele calde. După ce-și reveni din șoc, Dan spuse ironic: De ce te-ai dat de gol? Data viitoare mă puteai păcăli din nou. Luana începu să râdă, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cu o privire năucitoare, pe care doamna îl adora pentru frumusețea și inteligența deosebite. Crin Soveja avea gene lungi, irisul albastru și un păr negru, de tăciune. Era înalt, subțire, tăcut și pașnic iar zâmbetul timid și gropițele din obraji topeau sufletul Luanei când se uita la el. Era fascinată de acest coleg neobișnuit care n-o lua în seamă, nu-i vorbea și-i întorcea spatele atunci când se apropia. Atitudinea lui Crin rănea inima exaltată a fetiței. Ea nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
ascunsă după cortină și dă indicații. Crin Soveja nu vrea să scoată nici un cuvânt și doamna îl lasă în plata Domnului. Ana Lipșa e scundă și are rochia prea lungă. Pare un om de zăpadă care a început să se topească. Coronița din flori a Dorinei a alunecat, dar fetița nu are curajul s-o ridice. Stă cu ea căzută peste ochi ca la Baba-oarba. Textul scenetei este reușit, spectatorii sunt fascinați. România este ultima care vorbește. Luana declamă tare, clar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
o dată: "Salut! Ce mai faci?" Nimic nu avea să i-l scoată pe Crin din suflet. Spre sfârșitul clasei a VIII-a, Luana află de existența lui Liviu Livianu, elev în anul I de liceu, venit, cine știe de unde, să topească inimile colegelor ei de clasă. Acest Livianu stârni aprige dispute între fete. Cum Luana era privită ceva de genul: "Slăbătura asta are impresia că băieții sunt buni doar la bătut mingea", ea deveni în scurt timp confidenta tuturor. Venea Geta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
și vorbea mult, spre exasperarea mamei sale. Renar depășea, ca înălțime, pe fratele său, era suplu și blajin, știa întotdeauna cât și ce să spună, politicos și deosebit de inteligent, se vedea că familia e mândră de el. Mătușa Vera se topea de dragul lui pentru că reprezenta întruchiparea aspirațiilor ei de viitor. Voia să-l facă medic, să-l însoare cu o fată de familie bună și să-l vadă în fruntea clanului doctoricesc. Luana îl privi pe Renar cum stă țeapăn înfipt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
o dată, au fost cel mai bun stimulent pentru buna dispoziție a Emei. Au cântat și-au povestit verzi și uscate până la prima oprire. S-au așezat în iarbă, privind cum soarele urcă tot mai sus pe cer, amenințând să-i topească, curând, fără milă. Din una în alta, Renar începu să povestească despre colegele lui de clasă. La noi fetele sunt pline de feminitate. N-ai să le vezi, vreodată, bătând mingea cu băieții. Zâmbesc discret și cu finețe. Râsul lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
moment și zâmbi. Te ții de glume. Bine. Hai să râdem împreună apoi să ne vedem, fiecare, de treabă. Ți se pare că glumesc? îl întrebă privindu-l drept în față. Ochii lui rămăseseră aceeași. Tulburători, incredibil de frumoși. Îi topeau sufletul și-o zăpăceau iar ea îl iubea, încă, din toată inima. Ernest căută pierdut în jur. Îi pieri toată siguranța și privirea tăioasă alunecă rătăcită peste copacii pregătiți să întâmpine iarna. Se adună cu un efort și zise: Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]