48,792 matches
-
fără dată); Joaquim Leitao, Don Carlos o desventaroso (Porto, 1908); Argus (Fernando de Sousa), A maçoneria em Portugal (Paris, ed. Ligue anti-maçonnique, fără dată, lucrare plină de amănunte, cuprinzând lista tuturor lojilor portugheze; același autor catolic a mai publicat sub pseudonimul Nemo: A doutrina maçonica (Lisboa, 1901); Borges Grainha, História da maçoneria em Portugal (L. 1913); Archer de Lima, Magalhaes Lima e a sua obra (L. .1911); Da Gunha Dias, A maçoneria em Portugal (L. f. d., 1931). Despre regicid, în afară de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
liberală. Când bolșevicii au luat puterea, familia a părăsit Rusia, mutându-se mai Întâi la Londra, apoi la Berlin (1923-1937), unde Nabokov, după ce a absolvit Trinity College din Cambridge și ulterior la Paris (1937-1940), unde a Început să scrie sub pseudonimul Sirin. Între 1923 și 1940, a publicat romane, povestiri, piese de teatru, poezii și traduceri din limba rusă, afirmându-se ca unul dintre cei mai importanți scriitori ruși din emigrație. În 1940, se stabilește Împreună cu soția și fiul lui În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
revizuiesc amintirile privind cele mai recente legi antipândit.) —Brenda a transmis felicitarea dumneavoastră. Foarte drăguț din partea dumneavoastră, domnule... ? Iată o chestie interesantă, m-am gândit. Oare de ce reacția mea imediată e să-mi ascund identitatea și să-mi iau un pseudonim? Am evaluat rapid argumentele pro și contra și am descoperit că sunt incapabil să găsesc avantaje în a folosi un nume fals. —Thornton. Charles Thornton. Și dumneavoastră sunteți? am zis eu, de parcă n-aș fi știut. Ce repede-nvățăm să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
amuzat: ― Dumnealui se referă la misteriosul abate Brown, colaboratorul Interpolului prin corespondență... ― L-ați invitat aici? Un gest într-adevăr delicat. ― Ne-am permis să ne imaginăm că dumneavoastră sînteți autoarea scrisorilor și că, din modestie, ați apelat la un pseudonim. ― Serios? Puse mâna pe brațul inspectorului: Oh, mister Stanley, nici nu știți ce rău îmi pare că v-am dezamăgit. Inspectorul se înclină amabil. ― Apreciez discreția tot atât de mult ca și modestia. ― Nu sânt deloc sigură că înțeleg ce vreți să
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
trebuie să o păzească cu orice preț. Doar că acest „costum naționalist nu poate să împiedice dispariția costumului național. El îl poate doar înlocui, vulgarizîndu-l”. Descoperite de neobositul Zoltán Rostás și publicate recent la Editura Paideia, aceste articole apărute sub pseudonim în presa interbelică sînt o revelație pentru toți cei care l-au cunoscut și l-au iubit (sau nu...) pe Profesor. Iar ceea ce impresionează cel mai mult este o calitate pe care acesta și-o declină ca pe un crez
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
celebri li se exagerează meritele, dar și slăbiciunile. Pariul cu eternitatea rămâne tot opera. Numai geniile au curajul să nu placă. La stabilirea ierarhiilor antume ale scriitorilor, se ia în discuție contextul, nu și textul. Cel mai adesea, gloria este pseudonimul chinului. Fără promisiunea gloriei, literatura ar fi dispărut înaintea dinozaurilor. Pentru unele popoare, Rubiconul a fost mereu o decizie a altora. Eternitatea este mereu monotonă pentru că nu este tranșată pe felii temporale. Geniile au obsesii, nu idei. Ne vindem sufletul
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
învinge uriașa vanitate a artiștilor. Facem tot ce putem ca să tragem morala pe sfoară. În curriculum vitae vorbim despre noi ca despre morți. Adică numai de bine. Unii îl preferă pe Bach, alții pe Bachus. Unii scriitori își comentează sub pseudonim cărțile. Așa cum vârstnicii își dau singuri de pomană. Succesul poate genera aroganță. Dar și falsă modestie. Nu s - au descoperit încă scrisori anonime de felicitare. Unii poeți caută stelele doar în coniac. Suntem atât de păcătoși și din vina celor
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
poate semăna a castrare. De-a lungul istoriei, au fost arse uneori cărțile, alteori autorii. Există și profesori naționali de idei greșite. Principala maladie a mileniului trei va fi, probabil, culturofobia. Suntem la cheremul imediatului. Unii scriitori își comentează sub pseudonim cărțile. Așa cum vârstnicii își dau singuri de pomană. Xenofobia este un naționalism ajuns în stadiul de vomă. Nici geniile nu-și pot ameliora prea ușor caracterul. Ne invadează "intelectualii" de tip obor. Presa exploatează în scopuri comerciale toate miasmele purulente
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
de Băieți, profesor emerit de limbă și literatură franceză, se spunea că ar fi absolvit cu brio Universitatea "Sorbona"; alături directorul adjunct, profesor de fizică, cel mai de temut și mai sever cadru didactic din școală, recunoscut de elevi după pseudonimul "Pendul", pe lângă care era imposibil să treci fără a intra în pământ, iar în continuare, înșirați într-o anumită ordine, așteptau să fie repartizați pe clase și ceilalți profesori, diriginți, laboranți, pedagogi precum și alți slujitori ai școlii. Dirigintele clasei, în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
deveneau mai intense, Simion face judecăți noi, judecăți care îl prezintă ca principalul vinovat. Era un om corect, cinstit cu toată lumea. L-am determinat să fure... Doamne Dumnezeule! Simion jr. nu știa că în sat tatăl său a căpătat rapid pseudonimul "păgînul". De cînd se furase Icoana Făcătoare de Minuni, toți, absolul toți, s-au îndreptat cu bănuiala spre Simion cel Bătrîn. Unii au auzit cîte ceva de la Vasile Banditu', alții au văzut o mașină de București în seara furtului și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
Wandei. Să nu uiți să ne anunți cînd pleci. Avem o după-amiază obișnuită. Locuim În cartierul după-amiezelor calme. Cos nasturii la fața de pernă. Nino Îmi citește fragmente despre acțiunile temerare ale spionilor din cel de-al doilea război mondial. Pseudonimul unuia dintre aceștia - numele adevărat i-a rămas necunoscut pînă În ziua de azi - mi-a atras imediat atenția, un nume comic și pus pe șotii ca Într-o povestire pentru preșcolari - Tricicleta! N-aș fi putut să-i urmăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
interes a lui C. Antoniade și studiul doct al Ninei Façon, care prefațează ediția ultimă. Cît privește textul Principelui, el a fost tradus după o ediție franceză, în 1927, de Gr. Handoca și succesiv de Nina Façon în 1943 (sub pseudonimul Sorin lonescu) și în 19605. Și asta în timp ce în Europa secolelor al XVI-lea și al XVII-lea, textul s-a publicat în 90 de ediții, în toate limbile. Machiavelli a scris cu aceeași pană istorie și poezie, comedie și
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
avizez că în Bârlad apare un ziar hebdomadar - Paloda - rog a-i urmări ideile”, la care, pe parcurs, avea să se afirme condeie mai tinere: George Tutoveanu, Corneliu Moldovanu, A. Mândru, George Bratu, Popescu Perieni, C. Muche, Maria de la Banca, pseudonimul literar al fiului de răzeș din Pogonești Tutova, C. Hamangiu, ajuns ministru de justiție, important creator și de literatură de specialitate, cetățean de onoare al Bârladului, care, în Paloda, a impresionat ci tito rii prin poeziile sale din tinerețe, madrigaluri
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
amicii mei” de E. Dolmatovski, traducere de Vl. Cazacu, apărea în nr. 158 din 9 ianuarie 1949, iar la 15 ianuarie 1949 „Luminile victoriei” de Alexandru Gutanovici, traducere de Vl. Cazacu ; în nr.166 din 6 martie 1949 Vladimir Comișescu (pseudonim a lui Vl. Cazacu) semna poezia „Chemare” adresată țăranului care împreună cu muncitorul se aștepta să realizeze o operă. În același ziar și număr consemnăm și un răspuns către primarul Gh. Candel care într-o epigramă anterioară recunoscuse că e „zaharisit
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Bălănescu, prof. Ionescu, dar meritul lui nu i menționat nici în m edalionul ce i sa destinat. Despre C.N. Hamangiu (p.215), publicist și literat nu se spune că foarte multe din producțiile sale li tera re au apărut cu pseudonimul Maria de la Banca, încurcând multă vreme, mai ales domnișoarele... Rămâne inexplicabilă, total confuză, afirmația în cazul Clapa Gheorghe (p.119) că, prin anii 1960, solida clădire a Liceului „Gh. Roșca Codreanu”, atunci Școala medie serală nr.2. a fost rasă
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
îi zise: - Măi băiete, știi una: haidem în grădină cu toții să ascultăm mierloiul din pom, ș om vorbi despre Mih ai Viteazul lecția viitoare. Ceea ce făcu cu întreaga clasă - și ceea ce amintește minunata pedagogie a lui Ion Creangă. * C. Săteanu (pseudonim Carol Schânfeld) născut la Iași în ianuarie 1878 se stinge din viață, probabil la București în ziua de 28 februarie 1949, ziarul “Păreri Tutovene » de la Bârlad consemnând pierderea lui. Publicist prin dăruire și meserie, scriind la o sumedenie de publicații
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
zgomotos și entuziast aplaudată. Dar ceea ce li s a părut la toți curios era faptul „că o femeie așa de inteligentă și cu o cultură atât de întinsă ca a doamnei sau domnișoarei Maria N. de la Banca se ascunde sub pseudonim”. Însuși reporterul care spunea că o cunoaște din scri erile sale literare, pline de adevărată valoare art isti că, rămânea și mai mirat de acest fapt. După câteva zile, în Paloda din 17 septembrie 1892, adresându-se cititorilor și „Mariei
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
unor animozități juvenile, va continua în interesul femeii ce aspiră la interesul să u, s eria scrierilor sale literare.” Invitație la care în Paloda din 24 septembrie 1892 un permanent Vyk al ziarului sub titlul „Mariei N. de la Banca” parodia” „Pseudonim”! frumoasă fată Văd că numele mi-l știi; Deci, că vrai, cu mine odată Prin jurnale tu să scrii. De talentul tău amică Nu e chip să mă-ndoiesc; Pana ta e nouă, mică Dar muiată-n dar ceresc. Lanț
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
PIM, Iași, p.113) scriam u rmăt oarele: „La această redacție de ziar (Paloda 1881-1908) s-au ridicat și s-au afirmat în literatura română George Tutoveanu, Corneliu Moldovanu, A. Mândru, George Bratu, Popescu Perieni, C. Muche, Maria de la Banca - pseudonimul literar al fiului de răzeș din Pogonești - Tutova, C.Hamangiu, ajuns ministru de justiție mai târziu, cetățean de onoare al Bârladului, care, în Paloda, a impresionat bârlădenii prin poeziile sale din tinerețe - madrigaluri, epigrame, sonete, cronici și eseuri literare”. Fără
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
cassierie să vă taie o chitanță de o sută de mii de lei. Dumneata... Pardon ! “Dumneata”, ca termen, este interzis, conform Noului Cod al Funcționarului Public Model. Folosiți “dumneavoastră” sau, mai simplu, Bety. Vă numiți Bety ? Nu. Bety este un pseudonim profesional, așa cum Betty Davis sau “ Bety și Bestia”. “Frumoasa și bestia”. Da, dar pe Frumoasă, dacă ar fi fost funcționar public, conform Noului Cod al Funcționarului Public Model, ar fi chemat-o Betty Ionescu. Aha. Vă numiți Ionescu! Nu. Ionescu
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
-o lupul. Că plîngea. Textele din această Scufiță roșie pe care o citiți cu ochelari sînt aproape la fel de vechi ca basmul: „BÎlciul presei” (titlu inventat de Radu G. Țeposu) a apărut În Cuvîntul, Amfiteatru și Cuvîntul de ambe sexe, sub pseudonimul H. Parcea, În anii 1990 - 1992; rubricile de cinefil datează din 1998; eseurile au fost tipărite În România literară și Cuvîntul (serie nouă) prin 2005, cronichetele literare („Cartea de noapte”) și chestionarele s-au Înghesuit În Dilemateca Începînd cu 2006
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Faulkner. Sau Dickens. Un singur pasaj porno redat În amănunțime ar fi făcut din Marile speranțe o capodoperă ultimativă. Așa, se citește degeaba. Opera care tocmai m-a terminat a suscitat aprinse discuții În privința capitalei probleme cine se ascunde sub pseudonim. Pe mine nu mă interesează, pentru că nu sînt pervers, port doar mască și lanțuri. Să n-o mai lungesc: autoarea a fost mai Întîi la facultate și o tentau o carte bună, o conferință a lui Pleșu, un DVD. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
vreme, în acea noapte, la iluzia acestui "absolut" pe care îl căuta biata muzicantă și am simțit o imensă milă reflectând că și-a părăsit un cămin și o libertate în civilizație, numai pentru că cetise cărțile acelui farseur englez cu pseudonimul de Ramacharaka. (Am aflat mai târziu că însăși lectura acestor cărți ― "care i-au revelat o altă lume dincolo de simțuri" ― fusese plină de peripeții și de mistere. O dată visase numele unei librării pe care nu o cunoștea; chiar a doua
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
-o ultima oară, zeița împlinise optsprezece ani și avea doi metri patruzeci și cinci." - Adevărat? exclamă Condurachi. - Nu, astea făceau parte din, mă rog, să zicem "misterul" ei. Inventa tot felul de întîmplări stranii, așa cum își inventase nu știu câte nume și pseudonime. O chema, de fapt, Zamfira, dar prietenii îi spuneau Marina. Ea pretindea că, de fapt, nu e pictoriță, că adevărata ei vocație e sculptura. - Zamfira și mai cum? îl întrerupse Condurachi. - Bănuiesc că o cheamă, sau a chemat-o, Darvari
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
cap: - N-am auzit niciodată de o sculptoriță sau o pictoriță cu acest nume. - Evident că nu. Pentru că, am aflat mai târziu, de altfel cu totul întîmplător, că la expoziții își semnează operele cu fel de fel de nume sau pseudonime. Și cum nu prea vrea să vândă - nu vinde decât la străini, sau în orașele de provincie - e necunoscută... - Curios! exclamă Condurachi apropiindu-se din nou de tablou. Atunci de ce-a venit să vă ofere Zeița? Manole începu să
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]