48,792 matches
-
ALMĂJAN, Ion Marin (pseudonim al lui Ion Marin; 16.XI.1940, Dalboșeț, j. Caraș-Severin), prozator. Este fiul lui Petru Lala, miner, și al Ioanei Almăjan (n. Marin), muncitoare. A absolvit Colegiul „C. Diaconovici-Loga” și Facultatea de Filologie a Universității din Timișoara (1965), devenind redactor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285261_a_286590]
-
cu simplitate. Este nota care le particularizează în cadrul curentului eminescian. Motive frecvente - copilăria fericită, resemnarea în fața morții - primesc un timbru ceva mai personal cu deosebire în poemele în proză. Influențat de G. Coșbuc, P.-B., care a semnat și cu pseudonimele Niță de la Lugoj și Oreste, a scris și povești în versuri, inspirându-se din legende și basme populare. De altfel, el cunoștea bine folclorul bănățean, ca unul ce culesese, în vara anilor 1886 și 1887, poezii din împrejurimile Lugojului. Ceea ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288969_a_290298]
-
în această perioadă, Radu Rosetti, I. V. Adrian, Pantazi Ghica, I. A. Geanoglu, I. C. Fundescu, au publicat puțin, revista fiind scrisă aproape în întregime de redactor. Caricaturile sunt făcute până în 1861 de H. Trenk. Orășanu a întrebuințat o sumedenie de pseudonime, între care Nicor, Netto, Odobașa, Iago. Înzestrarea lui de ziarist și pamfletar dă nota dominantă a periodicului. Autor de comentarii politice pătrunzătoare, făcute cu patimă și cu o agitație a spiritului care de multe ori îl avantajează, el era întotdeauna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288429_a_289758]
-
MUȘAT, Aura (pseudonim al Rodicăi Șuiu; 15. IV.1947, Iași), poetă și istoric literar. Este fiica Valeriei Șuiu (n. Amanolesei), învățătoare, și a lui Ilie Șuiu, economist. Și-a făcut studiile secundare la Liceul ,,Mihai Eminescu” din Iași (1958-1965). După absolvirea Facultății de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288324_a_289653]
-
B. (pseudonim al lui Luca Bernstein; 6.VI.1873, București - 22.III.1931, Râmnicu Sărat) dramaturg, poet și prozator. Total necunoscut în lumea literară până la vârsta de patruzeci de ani, timp în care a practicat comerțul, L. publică primele versuri în „Revista
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287863_a_289192]
-
1982, 1989, 1991; Premiul Uniunii Scriitorilor din România, 1983 (traduceri); Premiul pentru cea mai frumoasă poezie, Festivalul Internațional „Serile de poezie de la Struga”, Macedonia, 1993. Autorul a semnat totdeauna cu numele înscris în catalogul școlar și nu a folosit niciodată pseudonime. Dacă există poeți pândiți de pericolul manierismului, al autopastișării, sunt alții, în schimb, care cad victima dispersării, a neputinței de a-și găsi propriul teritoriu liric, tonul unic și inconfundabil. În mod evident, D. nu face parte din prima categorie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
, Alexandru (pseudonim al lui Alexandru Stoichiță; 27.III.1947, Paris), prozator. Este fiul Mihaelei (n. Papilian) și al lui Sandu Stoichiță, medic. Urmează la București liceul, apoi Academia de Științe Economice, absolvită în 1970. Lucrează ca bibliograf la Biblioteca Centrală de Stat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288679_a_290008]
-
Dragomirescu. În 1903 li se alătură G. Bacovia cu trei poezii. Sadoveanu colaborează și cu povestiri (Dușman, Bine crescută, O frază nemerită), trimise de la Iași, și tot cu o scriere în proză, În flux, e prezent N. D. Cocea (sub pseudonimul Nelly). Nuvele mai dau D. Caselli, Alexandrina Mihăescu, N. Gr. Mihăescu-Nigrim, Gh. Becescu-Silvan, G. Russe-Admirescu, D. Nanu. Manuscrisul Varvarei Dobroselov de Dostoievski e tradus de D. Negreanu. Tălmăciri din Goethe, Herder, Lenau, Heine și Byron sunt semnate cu inițiale. D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290553_a_291882]
-
bisericești. Ispitit de poezie încă din gimnaziu, B. debutează în 1853, în „Telegraful român”, cu versuri ce omagiau publicația sibiană, al cărei redactor va fi mai târziu, între 1862 și 1865. În „Tribuna” și în „Transilvania”, mai semnează și cu pseudonimul Eugen Silvan. Versurile din Sunete și resunete (1862), ca și cele din volumul editat postum, Frunze de laur (1904), aparțin unui poet ocazional, didactic, care crede în menirea lui de a face și astfel accesibile idei etice, aspirații naționale. De
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285797_a_287126]
-
urmată, în 1940, de o alta, intitulată Eu și Dunărea. După o scurtă colaborare la cotidianul bucureștean „Facla”, lucrează din nou în redacția unor ziare din Turnu Severin, „Țara nouă”, „Curentul mehedințean”, și editează revista „Reportaj” (1936-1937). Semnează și cu pseudonimele Lică, Vasigebra, Vasia Bratilov, Vasile Turbatu, Vasile Mălureanu, Vasile Prundeanu, Coca Demetrescu, Mircea T. Damaschin, Mircea Cantemir, Ady Corolenko, Ady Stolnicu, Causticus, Ioniță Piron, Ironicus ș.a. Angajat la CFR și stabilit în cele din urmă la București, colaborează la „România
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285868_a_287197]
-
I. Constantinescu-Delabaia. Contribuie cu articole Adrian Maniu, Horia Petra-Petrescu, Ilie Danciu, Sever Al. Slătineanu, Vasile Netea. Poezia, de inspirație idilică, folclorică, religioasă și istorică, este selectată din scrierile lui B. P. Hasdeu, N. Iorga ș.a. I. Constantinescu-Delabaia (uneori semnând cu pseudonimul I. C. Vălenaru) intră în sumar cu numeroase fabule și pilde în versuri, la rubrica „Pilduiri”. Se publică proză de Mihail Sadoveanu, Petre Dulfu, I. Constantinescu-Delabaia. C.A.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288391_a_289720]
-
articole de atitudine sau polemice, V.A. Urechia, B. Delavrancea, P. Grădișteanu ș.a. O rubrică de pe prima pagină, intitulată „Coloana V-a”, era dedicată actualității culturale. Aici scriu alternativ V.A. Urechia (semnează și U.V., Vau), C. Dimitrescu-Iași (cu pseudonimul Faust), Th. D. Speranția, Smara, D. Nanu (este posibil să fi semnat și Leandru), V. Pop (între alte contribuții, un interviu cu scriitorul rus V.G. Korolenko), C. Rădulescu-Motru, Ludovic Dauș, Zaharia Bârsan ș.a. V.A. Urechia dă pentru „Coloana V-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286865_a_288194]
-
lui Gherea. Autorul acestor adevărate studii, înțesate de observații ascuțite, cu idei originale, sprijinite pe o informație literară și estetică de prima mână, dar nu scutite de unele exagerări, de unele interpretări subiective, este C. Dimitrescu-Iași, care le semnează cu pseudonimul Faust. Spre sfârșitul anului 1897, la D. va colabora și I.L. Caragiale. Această colaborare are două explicații. Prima este aceea că unul dintre conducătorii gazetei este prietenul său C. Dimitrescu-Iași. Apoi, retrăgându-se la sfârșitul lunii septembrie din redacția cotidianului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286865_a_288194]
-
, George (pseudonim al lui George Pavelescu; 14.III.1911, Horecea Mănăstirii - Cernăuți - 7.VI.1992, Timișoara), poet. Este fiul Ilenei (n. Antonovici) și al lui Cozma Pavlovici, țărani. Este tatăl prozatorului Marian Drumur. Urmează cursurile Școlii Normale (1929-1933) și ale Liceului „Aron
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286885_a_288214]
-
CUGETAREA, revista literară care a apărut la Botoșani, lunar, între 15 aprilie 1899 și 21 martie 1900. Proprietar, director, redactor și secretar de redacție era poetul A. Lecu, pseudonim sub care se ascunde Alexandru Șmelț, farmacistul urbei. Editorialul din fruntea primului număr, Gândul nostru, susține ideea ridicării provinciei din punct de vedere intelectual prin literatura și știință. Interesante și noi sunt ideile dintr-un articol semnat C. Ghe-n (C.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286555_a_287884]
-
polițist, este dublat de un altul, mai amuzant, care se concentrează pe activitatea profesională a lui Martins. El este scriitor, chiar dacă nu se recunoaște ca atare. Modestia sa se explică prin faptul că nu scrie literatură propriu-zisă, ci „romane-western”, sub pseudonimul lui Buck Dexter, cu niște titluri la fel de sugestive ca și Cavalerul singuratic din Santa Fé. Pseudonimul lui Buck Dexter este sursa unei neînțelegeri care ține de-a lungul Întregii cărți. Martins este, Într-adevăr, confundat de serviciile culturale ale Ambasadei
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
Martins. El este scriitor, chiar dacă nu se recunoaște ca atare. Modestia sa se explică prin faptul că nu scrie literatură propriu-zisă, ci „romane-western”, sub pseudonimul lui Buck Dexter, cu niște titluri la fel de sugestive ca și Cavalerul singuratic din Santa Fé. Pseudonimul lui Buck Dexter este sursa unei neînțelegeri care ține de-a lungul Întregii cărți. Martins este, Într-adevăr, confundat de serviciile culturale ale Ambasadei cu un alt Dexter, pe nume Benjamin, un romancier elitist, ale cărui cărți, printre care Prora
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
două personaje copii. Astfel, ea Înlocuiește zi după zi paginile prost scrise și de nepublicat ale lui Dochin cu un text mult mai bine scris și căruia Îi este autor. Care este scopul acestei stratageme? „Céline Ferdinaud” este de fapt pseudonimul unei colaboratoare secrete a Ocupației, Céline Feuhant, care a decis să-și publice memoriile romanțate, denunțând, ca să le facă de petrecanie, un anumit număr de personalități ale epocii care Își refăcuseră În liniște viața. Numai că ea a jurat, la
[Corola-publishinghouse/Science/2314_a_3639]
-
spiritualizare a discursului poetic, mai cu seamă în ultimele volume, Alex Ștefănescu precizează următoarele, trasând direcții către personalitatea însăși a poetei: "Poeta este una dintre ființele cele mai autentic spiritualizate, din câte evoluează azi pe scena vieții publice. Nu întâmplător, pseudonimul Ana Blandiana a devenit de multă vreme mai real decât numele din acte, Otilia-Valeria Rusan"122. Spre deosebire de atenția majoră acordată primelor volume, se remarcă o trecere în revistă a tematicii ultimelor volume, din partea criticii. Astfel, același Dicționar general al literaturii
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
Coman, se naște la Timișoara, la 25 martie 1942, ca fiică preotului ortodox, Gheorghe Coman 508, și a soției acestuia, Otilia Coman (Diacu, înainte de căsătorie). În urma căsătoriei cu scriitorul Romulus Rusan, devine Otilia Valeria Rusan, cei apropiați spunându-i Doina. Pseudonimul literar, sub care este cunoscută, este preluat de poetă de la numele satului Blandiana, din județul Alba, în care s-a născut mama ei, "desprinzând din aceeași denumire și un prenume".509 Ana Blandiana devine, astfel, "un simbol al purității și
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
a zece romane și a unui volum hibrid care se vrea o artă poetică și (aparent) o cheie În descifrarea articulațiilor poetice ale prozei sale. Devine din adolescență un mare iubitor al limbii ruse, ceea ce-l determină să-și aleagă pseudonimul Volodine. Se amuză construindu-și autobiografii fictive - s-a născut În Franța În 1950, sau În Letonia, În 1949, sau În Mongolia...? Scrie o scurtă proză fals autobiografică, O rețetă pentru a nu Îmbătrîni, publicată de către Agenția Interprofesională Regională (AGIR
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ci despre unul istoricizat, tot așa cum poezia lui Eminescu nu mai poate constitui un model pentru poeții vii, ci numai obiectul admirației lor, de la distanța infrangibilă a două regimuri cronologice distincte. Adaug aici sincerele mele condoleanțe teoriei literaturii și tuturor pseudonimelor ei, poetică, poietică, stilistică, semiotică literară, etc. În lipsa unei considerări din perspectivă istorică, literatura nu are nici o semnificație umană; nu face parte din lume. Dacă discursul despre literatură va dăinui, și e probabil să se Întîmple așa, el se va
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
Liceului Național din Iași, iar la București studiază dreptul. Debutează în revista bucureșteană Dracu în 1897. * În 1898 începe să colaboreze la foaia Viața nouă alături de Gala Galaction, N.D. Cocea, Tudor Arghezi ș.a., semnând cu numele său, dar și cu pseudonimul M.S. Cobuz. * Se stabilește la București, în 1904, se căsătorește, și va avea unsprezece copii. În același an are loc debutul editorial cu patru volume deodată Povestiri, Dureri înăbușite, Crâșma lui Moș Precu, Șoimii în care Sadoveanu manifestă predilecție deosebită
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
e comparabil cu pneul Michelin «qui boit l’obstacle», care pe fabricantul binecunoscut de cauciucuri l-a înavuțit. Cînd ai zis Delavrancea e ca și cînd ai zice tutun sau dulceață de zmeură, știi numaidecît de ce e vorba, iar în pseudonimul său apare autorul bombastic de mult mai tîrziu, al pieselor de teatru ca Luceafărul a cărui putere de titlu voia s-o ridiculizeze, credem, d. Vlahuță într-o poemă în versuri, publicată de curînd în «Universul», «Slăvit e versul»”1
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
știe ce înseamnă „Bacovia” ar fi fost necesare anumite cunoștințe de istorie și de geografie locală, adică de existența aci a unei vechi episcopii catolice, de așezarea orașului Bacău, de viticultura regiunii etc. Poetul a spus că și-a luat pseudonimul „din dicționarul lui Hasdeu”, adăugînd imediat că „Bacovia mai înseamnă însă și altceva(...), înfățișează pur și simplu Calea lui Bachus”, pe care recunoștea - amuzat - a mers „de foarte multe ori”.4) O glumă serioasă, suplimentul său de explicație coincide cu
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]