48,792 matches
-
o vreme în care, în Franța, ca și în multe alte țări, "educația nouă" cîștiga numeroase adeziuni, creîndu-se chiar o mișcare în favoarea adoptării principiilor formulate la Calais (1921) și Nisa (1932), un profesor de liceu, ÉMILE CHARTIER (1868-1951), publica, sub pseudonimul ALAIN, o serie de scurte eseuri, din diverse domenii, dintre care unele pe teme de educație Propos sur l'éducation îndreptate împotriva noii orientări (27). Față de idei pe care toată sau aproape toată lumea era gata să le accepte, Alain adoptă
by Ion Gh. Stanciu [Corola-publishinghouse/Science/957_a_2465]
-
clasei muncitorești, idee-sperietoare pentru burghezii anticomuniști și idee-torță pentru adepții săi, își pierde consistența. În spatele cuvîntului totalitarism, cuvîntul socialism se estompează într-un șir de imagini ce pălesc pe măsură ce altele li se suprapun. Revelația că "democrația reală" nu este decît pseudonim al tiraniei totalitare reevaluează "democrația formală" în ochii intelectualilor de stînga. Democrația "formală" devine reală, încetînd a fi percepută ca deghizare a tiraniei capitaliste. Astfel, opoziția democrație / totalitarism se va substitui opoziției capitalism / socialism. În cursul acelorași ani 1970-1980, lumea
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
în formare, preocupat de profesionalismul acestei activități, Livescu are inițiativa consultării autorilor dramatici, a actorilor, publică intervenții, scrisori deschise, anchete incitante. O rubrică, „Profiluri din foaier”, portretizează pregnant actori, regizori și directori de scenă, autorul însemnărilor, același Livescu, folosind aici pseudonimul Lear. Se semnalează și recomandă punerea în scenă a pieselor lui H. Ibsen. Abia în a doua serie figurează în sumar și o cronică teatrală permanentă, susținută de G. Ranetti. Caracteristice pentru aspirația spre modernitate sunt articolele informative, structurate didactic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289266_a_290595]
-
Debutează în 1948 la ziarul „Lupta Ardealului” din Cluj cu o cronică de film, iar editorial în 1970 cu monografia etnofolclorică Nunta în Bihor. Mai e prezent în „Tribuna”, „Ateneu”, „Contemporanul”, „Cronica sătmăreană”, „Orizont”, „Ramuri”, „România literară”, uneori iscălind cu pseudonimele Cactus, Cornel Banu, Stelian Banu, Cristian Oană, Ion Păduraru, V. Stelian și Cornel Barbăneagră. I s-a decernat Premiul de publicistică „Alexandru Andrițoiu” (1998). Considerându-se în primul rând publicist, V. s-a aplecat asupra istoriei și tradițiilor culturii bihorene
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290455_a_291784]
-
, revistă apărută la București, săptămânal, între 8 iunie și 19 octombrie 1897. Panait Macri, editor și director, și Atanasie Ranetti (sub pseudonimul Picolo-Iași), redactor-șef, scot această publicație în care predomină nota umoristică, dar nu lipsește nici aceea de critică socială. De fapt, Macri se folosește de noua lui foaie pentru a continua să îi atace, ca și în alte periodice ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289509_a_290838]
-
din conducerea acestui cult. Față de această situație, dispuneți măsuri de identificare a principalilor autori și în special a lui T.G. care pare a fi autorul unuia din aceste memorii, dacă nu cumva este chiar G.T., care se iscălește sub acest pseudonim.[...] Șef direcție Lt. Col. Budișteanu N. Șef serviciu Lt. Col. D.C. Sican” Notă Informativă, sursa „Horia”, 24.11.1952: La schitul C. - București de către preotul M.C. se oficiază cununii și botezuri fără nici o formă legală. Printre acestea s-a observat mai mult
[Corola-publishinghouse/Science/2229_a_3554]
-
cărora li se adaugă numeroase colaborări în presa vremii. Scrie romane autobiografice, impresii de călătorie, biografii romanțate, studii și eseuri, cronici artistice și mondene, pagini de jurnal și întreține o bogată corespondență. Semnează, de obicei, Princesse Bibesco, dar și cu pseudonimul Lucile Decaux. Parte din scrieri au fost traduse în Anglia, Suedia, Olanda, Germania ș.a. În afară de Două portrete (1930) și Destinul lordului Thomson of Cardington (1932), tălmăcite chiar de autoare, celelalte traduceri românești au apărut cu întârziere (Isvor, țara sălciilor, 1937
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285720_a_287049]
-
grad de Cavaler cu panglică de Virtutea Militară. După război profesează avocatura la Iași. Debutul literar se produce în 1934 la „Realitatea ilustrată”, cu poezii traduse din limba franceză. Colaborează sporadic cu versuri la „Convorbiri literare”, „Gluma” ș.a., folosind și pseudonimul Ragastens, însă, încurajat de prietenii din boema literară ieșeană (Sandu Teleajen, Aurel Leon, George Lesnea, George Mărgărit ș.a.), dar mai cu seamă de Mihai Codreanu, mentorul său, dă curs talentului de dramaturg, realizând adaptări pline de har, în special după
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290451_a_291780]
-
de la Montreal”, prima gimnastă a epocii moderne care a luat 10 absolut. Este primul sportiv român inclus în memorialul International Gymnastics Hall of Fame. 30. Burnaia Irina (n. 1909, Ciurari, Teleorman - d. 1997, Geneva) Aviatoare. Pe numele adevărat Irina Cioc (pseudonimul Burnaia a fost adoptat de la denumirea Câmpiei Burnașului, din zona natală), a studiat Științele Juridice, primind drept de practică, după absolvire, în baroul Ilfov. Irina Burnaia a obținut, la 27 octombrie 1933, brevetul gradul I și II pentru avioanele de
DIALOGURI ISTORICE by Anton Laura Mădălina, Ichim Simona Gabriela, Teodorescu Ada, Chirilă Oana, Ciobanu Mădălina, Mircia Mianda Carmen, Ciobanu Denisa () [Corola-publishinghouse/Science/91751_a_93228]
-
a ontologiei virtuale ca o încununare a proiectelor iluministe de raționalizare și de separare minte-corp (vezi Penny, 1994, pentru înclinarea balanței spre un asemenea punct de vedereă. Subsumându-se acestei direcții, transumanismul 21 este un curent inițiat de futuristul FM-2030 (pseudonimul lui F.M. Esfandiaryă, în trilogia sa din 1970, ale cărei idei au fost sintetizate în „Are You a Transhuman?” (1989Ă. Etimologia termenului transuman provine din sintagma „umanul de tranziție” (transitional humană, utilizată în 1966 de futuristul iraniano-american în cadrul cursurilor susținute
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
DRUMEȘ, Mihail (pseudonim al lui Mihail Dumitrescu; 26.XI.1901, Ohrida, Macedonia - 27.II.1982, București), romancier și dramaturg. Este fiul sârboaicei Despina (n. Gero) și al meseriașului macedonean Vasile Dimitrie (devenit Dumitrescu după ce s-a stabilit în România). Era elev la liceul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286883_a_288212]
-
Canalul Suez etc.), a făcut prelucrări din folclorul românesc, indian, arab, grec, german, danez, francez sau a repovestit capodopere literare aparținând lui Homer, Defoe, Swift, Schiller, Goethe, Gogol, Mark Twain, Sienkiewicz. Zeci de astfel de broșuri au fost publicate sub pseudonimul Moș Ene, iar altele au fost semnate Barbu Apelevianu, Dinu Gherghel, Ilarie Magheru, Romulus Burghelea, Unchiul Victor etc. Multe dintre aceste prelucrări au fost difuzate și la Radio. După o lungă pauză, revine cu noi romane și cu versiuni modificate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286883_a_288212]
-
acesteia. În 1918, la Iași, prin intermediul fiicelor lui Delavrancea, îl cunoaște pe Ionel Teodoreanu, cu care se căsătorește în 1920. A început să publice târziu, în 1929, la „Bilete de papagal”, mici poeme și schițe, semnate Ștefana Velisar. Sub același pseudonim debutează și editorial cu romanul Calendar vechi, în 1939 (Premiul Societății Intelectualilor Români). A mai colaborat la „Adevărul literar și artistic”, „Universul literar”, „Acțiunea”, „Revista Fundațiilor Regale”, „Familia” ș.a. A fost o traducătoare neobosită din literatura rusă (F.M. Dostoievski, Maxim
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290483_a_291812]
-
Straje, Interviu cu Ștefana Velisar Teodoreanu, CRC, 1972, 36; Victor Atanasiu, „Acasă”, RL, 1972, 50; Constantin Mateescu, Memorial de lectură, București, 1972, 51-56; Piru, Varia, I, 422-425; Al. Andriescu, Ștefana Velisar Teodoreanu, CL, 1973, 11; Al. Ivasiuc, Doamna Lily-Lily Teodoreanu, pseudonim de scriitoare Ștefana Velisar, RL, 1974, 5; Boris Buzilă, Mărturii în amurg, Cluj-Napoca, 1974, 206-209; Ana Blandiana, Cu Ștefana Velisar Teodoreanu. În visul unei librării (interviu), RL, 1977, 42; Grigore Ilisei, 80 de toamne, CRC, 1977, 42; Grigore Ilisei, Fericita
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290483_a_291812]
-
membru devenise din iulie 1921. A murit în lagărul de la Ghencea. Potrivit propriilor mărturisiri, B. ar fi început să publice în gazeta „Adevărul” din București, încă de pe când era elev de liceu în Bitolia, prin 1890 sau 1891, sub un pseudonim. Între 1901 și 1902 colaborează la revista „Frățilia”. Este apoi membru în comitetul de redacție și, pentru un an, în 1904, director al publicației profesorilor din Bitolia, „Lumina”, unde îi apar multe încercări literare, schițe sau anecdote versificate. Mai scrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
1902 colaborează la revista „Frățilia”. Este apoi membru în comitetul de redacție și, pentru un an, în 1904, director al publicației profesorilor din Bitolia, „Lumina”, unde îi apar multe încercări literare, schițe sau anecdote versificate. Mai scrie la „Sămănătorul” sub pseudonimul N. Macedoneanul, ales de N. Iorga (din 1902), la „Șezătoarea” din Fălticeni și la săptămânalul „Românul de la Pind”, pe care îl tipărea la București (1903-1904). „Deșteptarea” (Salonic, 1908) este ultimul periodic editat de B. în afara României. Împreună cu Marcu Beza mai
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
la săptămânalul „Românul de la Pind”, pe care îl tipărea la București (1903-1904). „Deșteptarea” (Salonic, 1908) este ultimul periodic editat de B. în afara României. Împreună cu Marcu Beza mai tipărise în 1906-1907, la București, „Graiu bun”, al cărui director era, folosind tot pseudonimul N. Macedoneanul. Sunt cele din urmă publicații redactate în aromână și conduse de el. De acum, colaborează doar sporadic la alte gazete dialectale și se consacră ziaristicii în limba română, timp de aproape o jumătate de secol, scriind la peste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
București „Dimineața copiilor”, al cărei director va fi doisprezece ani, până în iulie 1936; o alcătuia mai mult singur, așa cum va proceda și la „Universul copiilor”, la care trece, tot ca director, din septembrie 1936, pentru alți nouă ani. A întrebuințat pseudonimele Ali-Baba, Ali-Bei, Boemus, Bucureșteanul, Dâmb, Dinu Dumbrăveanu, Dinu Pivniceru, Dorina Grădinaru, Ion Vantea, Maica Lina, Maria Savel, Marcu Ionescu, Marin Opreanu, Moș Nae, N. Macedoneanul, P. A. Triot, Vasile Stănoiu, Vintilă Bratu, Vlad Astronomu și multe altele. Ziaristul B. abordează fără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285673_a_287002]
-
Cronica ilustrată” (Timișoara), apoi în 1922 în „Lumea copiilor” (București), în același an colaborând și la „Flacăra”. Publică și în „Universul literar”, „Viața literară”, „România militară”, „Românul”, „Banatul”, „Luceafărul”, „Fruncea”, „Suflet nou”, „Vestul”, „Scrisul bănățean” („Orizont”) ș.a. Semnează și cu pseudonimele Sebastian Crăciunescu, Gr. Pătășanu. Este unul dintre membrii fondatori ai Cenaclului Altarul cărții din Timișoara (1933), iar în 1936 al Asociației Scriitorilor Români din Banat, al cărei secretar general și apoi vicepreședinte a fost. Placheta de debut a lui P.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288957_a_290286]
-
după debutul în „Familia”. Scriitorului bănățean Iulian Grozescu îi aparțin scurte scrieri în proză și balada Ioan Cotoară sau Duelul. Genul dramatic este reprezentat doar de comedia în versuri Un candidat pentru Dieta din Pesta în mijlocul alegătorilor săi, iscălită cu pseudonimul Frunză Verde. Deseori articolele și versurile satirice care vizează direct anumite chestiuni sociale sau naționale sunt asumate cu pseudonime sugestive: Spiriduș, Păcală, Tiridala, Strâmbălemne, Tanda și Manda, Pișpiriciu, Cenușotcă, Teaica Ilie ș.a. Sub aceste semnături a apărut un bogat material
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290338_a_291667]
-
Duelul. Genul dramatic este reprezentat doar de comedia în versuri Un candidat pentru Dieta din Pesta în mijlocul alegătorilor săi, iscălită cu pseudonimul Frunză Verde. Deseori articolele și versurile satirice care vizează direct anumite chestiuni sociale sau naționale sunt asumate cu pseudonime sugestive: Spiriduș, Păcală, Tiridala, Strâmbălemne, Tanda și Manda, Pișpiriciu, Cenușotcă, Teaica Ilie ș.a. Sub aceste semnături a apărut un bogat material inspirat din moravurile epocii. Nu puține sunt poeziile și caricaturile care satirizează aspecte ale societății românești de dincolo de Carpați
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290338_a_291667]
-
februarie își va schimba denumirea în „Sarsailă”. Directorul publicației era Ioan A. Geanoglu, dar cel care o redacta și care, din motive politice, nu avea posibilitatea să apară în această calitate era N. T. Orășanu. Colaborările sale sunt semnate cu pseudonimul Nicor. Au mai colaborat Gh. Tăutu și, sub pseudonim, Nicolae Filimon (semna Undrea), Pantazi Ghica (semna Paisiu), Radu Rosetti (semna Udar). Ceea ce individualizează C. este atenția deosebită pe care o acordă literaturii. Într-un articol intitulat Curs de poezie scrisă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286225_a_287554]
-
era Ioan A. Geanoglu, dar cel care o redacta și care, din motive politice, nu avea posibilitatea să apară în această calitate era N. T. Orășanu. Colaborările sale sunt semnate cu pseudonimul Nicor. Au mai colaborat Gh. Tăutu și, sub pseudonim, Nicolae Filimon (semna Undrea), Pantazi Ghica (semna Paisiu), Radu Rosetti (semna Udar). Ceea ce individualizează C. este atenția deosebită pe care o acordă literaturii. Într-un articol intitulat Curs de poezie scrisă și nescrisă, sunt atacați poeții fideli puterii, pe care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286225_a_287554]
-
C. Tăslăuanu, Ioan Lupaș, Virgil Cioflec, Axente Banciu. În 1908 sectorul cultural se diversifică, introducându-se un „Foileton”, alături de rubricile „Știri”, „Răspunsuri”, „Chipurile noastre”, „Biserica”, „Economie”, „Școală”. Colaborează cu articole și comentarii Petru Șpan, Nicolae Pora, Victor Eftimiu (și cu pseudonimele Daniel Vodena, V. Greceanu), V. C. Osvadă, Horia Petra-Petrescu. Se publică versuri de Maria Cunțan, Ion Pop-Reteganul, D. Teleor, Alice Călugăru și proză de Victor Eftimiu (Hanul de la Stena, un roman în foileton despre viața aromânilor), I. Chiru-Nanov, Caton Theodorian
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290068_a_291397]
-
versuri de Octavian Goga, Volbură Poiană-Năsturaș, Vasile Al-George, I. U. Soricu, Zaharia Bârsan, G. Rotică, Nichifor Crainic, D. Iov, George A. Petre, D. Ciurezu, Al. O. Teodoreanu, Zaharia Stancu, Teodor Murășanu, Al. T. Stamatiad, Cincinat Pavelescu, Victor Eftimiu (și cu pseudonimul Ion Dinu), Mihail Sturdza, Ecaterina Pitiș, Iustin Ilieșiu, Aron Cotruș, proză de Ion Gorun, Octavian Prie, Septimiu Popa, Virgil Cioflec, Al. Lascarov-Moldovanu, critică de Vasile Savel, Al. A. Hodoș. Se traduce din Petőfi, Ady Endre, Madách Imre (Tragedia omului, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290068_a_291397]