6,425 matches
-
poliție, plătesc, plătesc! Unchiul Ace Kwan l-a trimis la Dewey Shin Grăsanu’, care l-a trimis la un șir de hogeacuri de pe Alameda, Spade a fost aici, da’ nu mai e, „Plătesc, plătesc!“, Încearcă la Unchiul Minh, la Unchiul Chin, la Unchiul Chan. Bătu tot Chinatown și Îi trebuiră multe ore să treacă pe la toți inamicii. Unchiul Danny Tao puse mîna pe pușcă. I-o luă, Îl bumbăci bine, dar tot nu reuși să scoată nimic de la el. Spade a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
toată ființa lui că nu poate acționa. El regretă de astă dată ratarea șansei de a-și dobândi un destin. Prins între regretul proiectiv, acela care ar însoți actul, și cel actual, al neacționării, nehotărâtul cunoaște sfâșierea tăcută a unui chin nesfârșit. El este singur, dar altfel decât cel hotărât, care e singur doar în clipa hotărârii sale. Căci hotărârea este în vederea a ceva și, sfârșind ca acțiune și gest, ea este ieșire în întîmpinare, deschidere către lume și către ceilalți
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
pe un surogat de libertate iluzia unei libertăți sporite, din această lume veleitară care vrea să se muleze pe lumea excelenței, din această lume în care cresc zadarnicele visuri ale omenirii, în care domnește falsul, ignorarea sau minciuna de sine, chinul năpraznic al izbânzilor inaccesibile, nefericirea, sfâșierea, invidia, resentimentul, asuprirea de sine și asuprirea celorlalți - din această lume populată de patimi se nasc maladiile de destin. Ratarea decurge din duelul nefericit cu limita care te desparte pe tine de tine însuți
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
aufstehen ― "a se scula din pat" ― de cuvântul pascal auferstehen ― "a învia".) Cioran îi povestește Friedgardei că sosise acasă la 1 noaptea, venind dintr-o vizită, că dormise câteva ore și că, brusc, s-a trezit. ".. .și atunci a început chinul. M-am gândit la dumneavoastră și la tot ce ar fi putut fi joi noapte..., dacă nu v-ați fi împotrivit cu atâta înverșunare. Vă auzeam suspinând și plângând. Mai bine de o oră prin mintea mea s-au perindat
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să vină, așa cum mă tem de teribila gelozie. Îmi imaginez fără să vreau cum vă petreceți aceste blestemate zile de Paști și toate cele care urmează cu prietenul dumneavoastră și e mai mult decât pot să duc. Ca să scap de chinul acesta, trebuie să încerc să-mi depășesc obsesiile și, pe cât e posibil, să ajung să mă gândesc altfel la dumneavoastră. În general nu am, pentru femeile cu care mă simt înrudit spiritual, nici o înclinație fizică. Cu dumneavoastră, în schimb, aș
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
facem noi serii și colecții, să le consolidăm pe cele existente, să trecem la 250 de titluri pe an (la 20 pe lună, din septembrie), să fac mai bine, mai frumos, mai liniștit ce am făcut până acum cu atâta chin și zbucium. Trebuie să termin notele la Sein und Zeit (apariție în martie viitor), să scriu mai departe aceste pagini, să pregătesc un studiu pe tema Heidegger și problema lui "dincolo", să mă investesc în cei câțiva oameni importanți ai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
un postcoce (opusul unui precoce), mă "coc", adică, în toate privințele, cam cu zece ani mai târziu. De aceea sânt mereu în urma vârstei pe care o am, adică sânt mereu tânăr. 24 aprilie Merg să văd, montată, emisiunea făcută în chinuri, cu Eugenia Vodă, în urmă cu două luni. A reținut 50 de minute din cele trei ore de discuție de atunci. "Am vrut să vă umanizez, să scot deasupra chipul dumneavoastră ascuns, să vă trag jos de pe podiumul social." Nu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
frații lui... Părintele Brown le-a vorbit, jumătate În engleză, jumătate Într-o spaniolă foarte stricată și a plecat lăsîndu-i pe toți cu gurile căscate, Într-o liniște desăvîrșită; numai bietul Sánchez Concha avea conștiința Încărcată, Înspăimântat cum era de chinurile iadului fiindcă tocmai Îi șterpelise guma lui Del Castillo. Ceilalți, În schimb, așteptau să se ivească bunul Dumnezeu În fiecare clipă, chiar dacă cel mai firesc lucru era să apară seara Înainte de culcare, cînd se rugau În genunchi lîngă pat, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Channel 9... Așa că nu ți-ar mai fi trebuit Colleen și toată munca asta în plus pe cap? îl necăji Lisa. Jack ocoli întrebarea. Ideea este că postul de televiziune are în prezent foarte mult succes. După doi ani de chin și tratative, personalul este în sfârșit bine plătit, sponsorii corporativi sunt mulțumiți și clienții primesc programe de calitate. Și suntem pe punctul de a atrage investitori care să asigure programe și mai bune din punct de vedere calitativ. —Superb, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Era important să se gândească la lucruri normale în astfel de momente. Pentru că, în alte colțuri ale minții ei, alte gânduri se derulau. —Ashling, vrei, te rog, să te uiți la mine? Vocea lui Jack în părul ei era un chin. Nu pot. Apoi, dintr-odată, a putut. Și-a ridicat privirea în sus, ochii lui negri ca noaptea au coborât către ea și ei s-au întâlnit într-un sărut puternic. Multe luni de așteptare s-au adunat în acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
care le frecventase, camarazii cei mai impresionabili - printre care el trecea drept impresionabilul-șef - erau convinși că nu vor trece de vîrsta de treizeci și trei de ani. Cum ar fi putut cuteza să trăiască mai mult decît Iisus Hristos mort, În chinuri groaznice pentru a-i răscumpăra pe ei, bieți păcătoși? Înaintea vacanței de Paște, erau puși să retrăiască sacrificiul lui Hristos care se dăduse pe sine jertfă pentru mîntuirea fraților lui, oamenii. Li se repeta: „Și-a vărsat sîngele pentru noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
ar fi preferat să vadă În jurul patului pe cîteva dintre femeile la care nu se putea opri să nu se uite pe străzile Parisului - vreme de treizeci de ani, nu făcuse nici un progres -, femei care reprezentau pentru el tot atîtea chinuri precum cele ale lui Tantal, un personaj asupra căruia ar fi fost fericit să le dea amănunte, cineva care nu șovăise să le servească zeilor la masă membrele fierte și tăiate bucăți ale propriului său fiu. Pe jumătate adormit, n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
construit, lucruri pe care ruinele Încă În picioare nu ne-ar fi lăsat niciodată să le ghicim, mă revăd pe mine În chip de lup deghizat În miel, dorind cu ardoare ca oricine mă deranja să moară pe loc În chinuri atroce, și destul de plin de mine Însumi pentru a mă convinge că născocisem, doar pentru folosul meu exclusiv, arta de a minți, o artă care nu era la Îndemîna primului venit, dovadă faptul că: tata era incapabil de așa ceva. Detesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
au de lucru. Jacqueline nu te-a putut Însoți?“ (Jacqueline era una din fiicele fermierilor și prietenă cu Maryse.) Ghicise cumva mama că Maryse făcuse În așa fel Încît să fie singură cu mine? Ziua aceea a fost un adevărat chin. Avusesem de gînd să mi-o petrec Împreună cu Maryse, dar prezența mamei m-a silit să filmez blestemata aia de rotondă din toate unghiurile. Auzeam rîsul Marysei care Îi ajuta pe responsabilii cu excursia să pregătească picnicul. Mama explica mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
nici el așa ceva. Cred că și-a schimbat părerea În ziua În care a fost invitat de organizatorii festivalului de la San Sebastián la hotelul Maria-Christina. Îi plăcea luxul - „adevăratul lux“, preciza el - și cu siguranță pentru el a fost un chin să renunțe sau să n-aibă acces la el. Sărăcia Își poartă răsplata În ea Însăși, spunea el. Elogiul sărăciei, pentru a fi autentic, pentru a-și avea Întreaga valoare de renunțare, trebuie să fie Însoțit de elogiul bogăției, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
vioaie și expresia afectuoasă a unui teckel, meditam cumva să-i scot mațele? La urma urmei, de ce nu? Tendințele mele sadice În plină explozie! Degeaba Îmi cercetam amintirile, nu găseam nimic feroce. Nu Încercasem s-o supun pe mama la chinuri. Eram așadar normal? Zscharnack m-a lansat iarăși pe pista care ducea la tata, căruia, abia născut, Îi dorisem nu doar o dată să moară, mă asigura el cu atîta convingere că ajungeam să-l cred. CÎnd aveam migrene, nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
În oceanul Pacific? Dr. Zscharnack nu era impresionat de durata mare a logodnei. Și Freud fusese logodit multă vreme. La fel și Kafka, o autoritate În materie! Cinci ani. Mai tare ca Magellan, Bougainville, Cook și Weyergraf! Cinci ani de chinuri cu a sa Fräulein Bauer. Cinci ani și o mie de pagini de corespondență care nu fuseseră Încă publicate cînd mi-am Început eu cura de psihanaliză În 1964 cu dr. Zscharnack. Locuiam cu Tina - doamna François Weyergraf - În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
logodnă. Începuserăm să ne sărutăm prin luna mai, iar la Începutul lui iulie lunga limuzină albă Cadillac a tatălui ei o aducea la stăreție, unde a stat trei săptămîni, Împărțind camera cu două dintre surorile mele. A fost un adevărat chin. CÎnd toată lumea se ducea la culcare, eu nu mai puteam sta locului. Tina mă săruta pe culoar și se făcea nevăzută În camera cea mai apropiată de a mea. De cealaltă parte a unui zid din secolul XV, ea Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
i le-am pus la poștă. Am pus cele două scrisori În buzunar și am ieșit. Pe stradă, oamenii intrau În magazine, Își parcau mașina, cumpărau ziarul, se Îmbrățișau, mergeau, respirau! Erau vii! Își aprindeau țigările! Tata suferise un adevărat chin cu doi ani În urmă, cînd medicul Îi interzisese să mai fumeze. Marele fumător care era tata Încă de prin anii treizeci fusese silit să ascundă țigarete În dulapul de farmacie din baie și Într-un sertar al comodei din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
1) oglindesc sentimentele exprimate în Ponticele, I 3 ; imnul închinat frumuseților gliei italice și primăverii din ținutul natal (V 3) se află pe același plan cu elogiul din Tristele, III 12 ; epuizarea poetului chinuit de boală (V 1, 2) răsfrânge chinul zugrăvit în Tristele, III 3 ; îngrijorarea pentru soarta propriilor opere rămase de izbeliște la Roma (V 5) este similară cu preocuparea manifestată în Tristele, I 1. Cele două piese ale lui Alecsandri de inspirație antică au o structură similară. În
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
care noi lucrăm,/ Horațiu recitându-mi a muzei dulci accente/ Prescrise-n zbor de mine pe-aceste pergamente (III 1). Declarația de dragoste a artistului care resimte cu acuitate sporită pasiunile omenești (Poet sunt, și poetul nu e scutit de chin./ De tot ce-i omenire nimic nu e străin) rămâne fără ecou din partea celei incapabile să pună adorării masca iubirii (III 7). O dată ce Getta regăsește manuscrisul Artei poetice, temporar pierdut, Horațiu se poate însă consola cu arta sa nepieritoare pentru
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
unei tragedii fluierate de public, prin care spera să rivalizeze cu Euripide (II 3). Soțul Corinei îl urmărește cu dușmănie neîmpăcată pe seninul poet. Ovidiu e însă incapabil de adversitate împotriva cuiva : Eu nu cunosc ce-i ura cu infernalu-i chin/ Am numai oaspeți veseli și blânzi în al meu sân :/ Amor, prietenie, senin, compătimire,/ Tovarăși scumpi de cale ce duc la fericire ;/ Ei îmi arată lumea prin văl trandafiriu/ Făcându-mă-al iubirei poet iubit să fiu (II 5). Ca
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în 1890, cu câteva săptămâni înainte de moartea autorului însuși - vizează în integralitatea ei tema extincției poetului, nu doar în ultimul său act, cel consacrat propriu-zis sfârșitului lui Ovidiu la Tomis. De la început, personajul e plasat sub zodie funebră. Mistuit de chinurile geloziei fără leac, Ibis năzuiește să-și ia drept complice infernul și e dispus să-și pună averea la bătaie ca să dispară Ovidiu. El plănuiește să apeleze la un brav gladiator/ Ce are meseria de crunt omorâtor cu gândul ca
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
armată de oameni (Voiai să-ți faci oștire și să-ți încerci norocul/ La rândul tău, în contra-mi ? ! Și tu vrei să-mi iei locul ? - II, p. 62). Neînduplecatul Hefaistos, călăul lui Prometeu, îl învinuiește pe milostivul Apolon, înduioșat de chinurile victimei, că se solidarizează cu aceasta pentru că ar nutri el însuși gânduri de răzvrătire împotriva lui Zeus (Tu ești nemulțumitul care/ Urzește să răstoarne pe zeul cel mai mare ! - III, p. 86). Succesiunea zeilor este văzută ca o permanentă luptă
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și dezvoltată de Shelley în Prometeu eliberat. Când și-a aflat osânda, eroul i-a mulțumit ironic lui Zeus că i-a cruțat ochii ca să poată privi din locul nalt de unde va fi crucificat (II, p. 67). Rămas singur cu chinurile sale, și-a dat seama că e mult mai înțelept să sufere răstignirea cu suflet nalt și drept (III, p. 89). Când și-a văzut mama și soția venite să-i deplângă năpasta - ca într-o altă pietà -, le-a
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]