5,700 matches
-
Într-o stare deplorabilă. Singurul electrician care locuia În I-A.S. era În stare de ebrietate, În marea majoritate a timpului. Ca urmare, se Întâmpla frecvent să rămân cu mâncarea neterminată , dar și pe Întuneric până a doua zi. Visam coșmarul vieții mele cu ochii deschiși. Iernile erau cele mai de temut. Aveam câte o sobă de teracotă În fiecare cameră, dar lemnele erau date cu măsură, câte un braț sau două pe zi. Când veneam din câmp, mai Întâi suflam
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
pe tăișuri de trebări cu răspunsurile sumbre; geamul e dublat de scânduri nicio rază, dinspre zări nu pătrunde printre umbre. Zi și noapte, becu-n centru din arcada beciului, ne veghează și-n somn pentru a ne pedepsi de șoapte - le coșmarului... Aerul, vai! Aerul este îmbâcsit și greu, îmi stă-n gât ca un cuțit care nu mai taie pâine învelit în caierul părului, de la un leu, părului de la un câine. Se aud pe culoar vorbele majurului... s-a făcut amiază
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
poveri merg în dodii ca orbii pe cărări ce duc nicăieri. Pășim în neștire cu stângul, atâtea rele ne mpart și despart, în centrul grădinii, nătângul are în cap ceasornicul spart. Timpul de ieri...Timpul de-acum mărșăluind prin același coșmar, fără busolă, oxigen, calendar suntem prea departe de drum. Credință puțină, speranțe deșarte, iubirea sub tălpile urii; s-aud furtuni bătând de departe, prin brazii și ulmii pădurii. Când legea alunecă, ziua se-ntunecă, jivinele ies la vedere; cine se
Cerul iubirii e deschis by CONSTANTIN N. STRĂCHINARU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/556_a_1346]
-
lor, trebuie spus că amândouă au ignorat bărbații și au ieșit afară, cu capetele sus, în timp ce cei dinăuntru continuau să facă glume pe seama lor, iar câțiva chiar au fugit la ușă, încercând să le convingă să se întoarcă. ― Doamne, ce coșmar! îi spune Sophie Lisei când ajung din nou afară. Ești sigură că merită? Nu e mai bine să sărim într-un taxi și să mergem în oraș? ― Ești nebună? exclamă Lisa, întorcându-se îngrozită spre ea. Când n-am mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
atât de convingător, încât Geraldine dă imediat înapoi. ― Bine, spune ea, te cred, dar chiar arată bine, tot restul lumii pare să-l placă. În afară de mine, adaugă ea suspinând. Am destule probleme pe cap. ― Și cum e cu Dimitri? ― Un coșmar. Tot vine pe la mine în fiecare seară, implorându-mă să mă întorc la el. Am încercat să-l ignor, dar stă pe trepte și strigă spre fereastra mea sau bate la ușă timp de ore întregi. Vecinii au înnebunit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mea, și apăs ATTACH, butonul din partea de jos a e-mailului. Atașez poza la scrisoare și apăs SEND. Când apare mesajul care-mi spune că a fost trimis, răsuflu ușurată și mă uit cu vinovăție la Geraldine. ― N-ar fi un coșmar dacă ar vrea să mă vadă? ― Nu fi fraieră. E la mii de kilometri depărtare, ești în siguranță. Hai să mergem să bem un ceai. ― Te-a sunat mama ta, îmi strigă Sophie din ușa dormitorului ei când ajung acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Diana cu o privire rece și i-a zis: „Ei, să fiu a naibii, Jackie a avut dreptate, ești și mai drăguț în realitate“. Vrea să-i spună cum a făcut-o el să râdă, cum au încheiat vorbind despre coșmarul de a fi singur, despre cum s-a prefăcut el că poveștile ei teribile seamănă cu ale lui, pentru că a simțit într-adevăr că există un soi de legătură între ei. Vrea să-i spună că, de fapt, n-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Asta, mai spune el, arătând spre instrumentul care seamănă cu un clește, e ca să-ți estimez proporția de grăsime. Așa o să putem vedea cât de multă grăsime se transformă ulterior în mușchi. Rahat! E o greșeală, e cel mai groaznic coșmar. Nu mi-a mai măsurat nimeni până acum proporția de grăsime, Doamne, nu știe nimeni nici măcar cât cântăresc. Privirea îmi cade bursc pe cântarul din colțul camerei. Rahat, rahat, rahat. Dar ce pot să fac? Nu pot să fug de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
-l aminteam eu și ne-am petrecut toată după-amiaza sărutându-ne și dezmierdându-ne, și a fost fantastic. Și apoi, răsuflă ea cu zgomot, și apoi am ajuns în pat. ― Vreau să aud asta? ― Nu, nu vrei. A fost un coșmar nenorocit. ― Nu vă potriveați sau a fost el groaznic? ― Ei bine, asta e ciudat. Până atunci, aveam teoria că nu exista așa ceva, adică să fii slab la pat. Am crezut mereu că se punea numai problema compatibilității, iar dacă asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
-și ochii spre tavan. A fost atât de supărat încât nu mi-a mai adresat nici un cuvânt. Am stat acolo trei ore, i-am vorbit, dar el n-a scos un cuvânt. Stătea și se uita în pământ. ― Doamne, ce coșmar. I-ai spus și de ce? ― Ce? Să-i spun că penisul lui nu era destul de mare? Nu, n-aș fi putut să fac asta. Am venit cu porcăria aia că nu eram pregătită pentru o relație, că locuiam oricum prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
cât de exclusă mă simțisem de către Luke. După care deprimarea m-a doborât pur și simplu. După ora de bucătărie, au urmat prânzul, un film despre alcoolici și ceaiul. Am trecut prin toate ca și când aș fi fost prinsă într-un coșmar. Ce caut eu aici? era întrebarea care-mi tot răsărea în minte. După care îmi luam mintea deoparte și-o dojeneam bine, spunându-i să-și amintească de toate vedetele pop, de curele de dezintoxicare și de cât de minunat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
a ceea ce gândești tu, în opinia mea și a altor persoane, ești, de fapt, dependentă de droguri. Povestea Celor Șase din Birmingham mi-a revenit în memorie. Ca și Procesul lui Kafka. Viața mea începuse să se transforme într-un coșmar. Eram condamnată, fără să fi fost judecată, pentru o crimă pe care nu o comisesem. —Care alte persoane? am întrebat. Doctorul Billings mi-a fluturat pe sub nas încă o hârtie. —Am primit-o prin fax, de la New York, acum o jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
așteptat să fiu îngropată sub avalanșa de ciocolată de duminică seara. O clipă am ezitat, încercând să găsesc puterea să mă abțin. Dar, când Chris a spus „Dumnezeule, sora aia a ta e teribilă!“, am simțit cum reîncepe vechiul meu coșmar. Pentru că eu eram eu. Nu eram Helen. Sau altcineva. Oricine altcineva, numai nu eu. Ciocolată, m-am gândit, simțind că-mi vine rău și că sunt într-o stare mizerabilă. Având în vedere că n-am la dispoziție nici un fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
cred că am înțeles ce-ai vrut să spui. Până în clipa aia stătusem cu capul plecat și cu ochii bine închiși, dar atunci am ridicat privirea și am văzut-o pe Josephine zâmbindu-i lui Luke cu căldură. Era un coșmar. Nu reușeam să înțeleg cum ajunsesem, de la o poziție de putere totală asupra lui Luke, la nici un fel de putere. —Următoarea întrebare e „Crezi că Rachel face abuz de droguri?“, iar Luke a răspuns „Lăsați-o moartă!“ Ce înseamnă asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
din urmă, m-am făcut praf, fiindcă altfel simțeam c-o iau razna. N-ar fi fost mult mai bine să te ții tare pe poziții și să fii mândră că ești cu Luke? a spus Josephine trezindu-mă din coșmarul în care mă afundasem. Asta sunt, oameni buni, fie că vă place, fie că nu. —Dar... of, nu știi nimic! Eram așa de frustrată. — Ar trebui să locuiești în New York ca să înțelegi. Oamenii ăia sunt foarte importanți. Pentru mine nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să mă aud spunând. Deși Josephine n-a părut să fie deloc deranjată. Dacă nu m-ai fi urât, ar fi fost ceva în neregulă cu tine, a fost ea de acord. Cum era filmul ăla? Sunt cel mai groaznic coșmar al tău. De unde știi atâtea despre mine? am întrebat-o pe Josephine cu timiditate. De unde-ai știut că te mint? De unde-ai știut când fiecare a mințit? Am fost mult timp în tranșee. Asta nu m-a lămurit deloc. — Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era bine pentru nici unul dintre noi, ba chiar îl bănuiam că, de fapt, nici nu mă plăcea. Dar, cu toate astea, eram hotărâtă s-o fac. Deși n-ar fi trebuit. A fost una dintre ședințele alea de sex de coșmar, în timpul cărora, după vreo trei secunde de la debutul ostilităților, ambii parteneri își dau seama că e o greșeală îngrozitoare. Date fiind circumstanțele, cu un bărbat de 77 de kilograme cățărat pe tine, care te țintuiește de saltea, cum să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
an. Din când în când, Cristi își arunca privirea în oglindă ca să se asigure că acolo, în spate, totul este în ordine. Niciodată nu-i plăcuse să circule noaptea. Iar dacă mai și ploua, drumul se transforma într-un adevărat coșmar. Asfaltul ud parcă devenea mai negru decât de obicei în timp ce marcajul aproape că nu se mai vedea. Lumina farurilor vehiculelor ce veneau din sens opus se reflecta în carosabil, orbindu-l. Parbrizul devenea opac și era nevoit să reducă viteza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
era cu totul neobișnuit. Nu i se mai întâmplase una ca asta niciodată până atunci și nici măcar nu auzise vreodată de așa ceva. Dacă nu ar fi simțit strânsoarea moșneagului pe brațul său, ar fi crezut că este prins într-un coșmar din care nu se poate trezi. Simțea o amenințare fără margini, o ură copleșitoare venind dinspre ghemul acela de ceață. Nu-i era frică, însă se simțea mic și dezarmat. Știa că se află în fața unui rău fundamental care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
foarte aproape de Stânca Adevărului. Nici vorbă de peisajul selenar de mai înainte și ceața groasă în care plonjase care se întinsese peste tot. Nu pricepea ce se întâmplase. Visase? Să-și fi pierdut cunoștința și să fi plonjat într-un coșmar? Poate din cauza oboselii i se întâmplaseră toate acestea? Condusese toată noaptea spre Baia de Sus, după care lucrase în cimitir noaptea următoare și apoi, tot fără să se odihnească, venise aici. Nu, exclus! Nu era prima oară când nu dormea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
a fost însă mai dibaci decât perfecțiunile tehnice. Una dintre hemisfere despică în cădere perdeaua, iar omul fu proiectat în gol din fotoliul cabinei și totodată, din pricina turbionului iscat, își recăpătă cunoștința. Mai să leșine din nou! Era ca un coșmar această deșteptare în picaj spre o țintă care se năpustea informă și bolborosindă. Zburau în viteză pe lângă el o sumedenie de aparate, a căror iscusință era de această dată să se ferească din calea bietului trup omenesc, în tumbele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
de deasupra. Sunt pepeni ca-n Texas, domnu’ Tudor, ce n-ai mai văzut, se entuziasmează prostește Țârțâc (am bănuiala vagă că el se referă la pepenii fabuloși din Arkansas, care nu i-au scăpat nici lui Henry Miller în Coșmarul climatizat, dar sigur e inutil să-i dau corectura lui Țârțâc). La cârciuma lui Ali era de trăit după-amiaza, când pica, peștele și mai ales pescarii. Nu păstrez amintiri despre locul ăsta din vacanțele mele trecute la Mare, numai Tanger
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
și ultima dată când am vizitat-o. Traversând grăbit pasarela, priveam terorizat înainte spre ferestruica bucătăriei ei, ca nu cumva să-mi alunece privirile în jos, unde se săpa groapa ghenei, aproape conică din cauza perspectivei. Dacă s-a isprăvit concediul, coșmarurile mele de noapte încep să anunțe iarna mizeră a orașului. De vreo doi ani de când am avut șansa desprinderii de copilărie, un vis revine tot mai elaborat, cu noaptea de Revelion unde am cunoscut-o pe Antonia și ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
bulevardul Magheru, dar poate fi orice prag din existența mea pe care n-am putut să-l trec, rămânând ancorat în copilărie. A., în scurta ei orange vătuită, care inexplicabil îi făcea mișcările ușoare, se îndepărtează mut ca într-un coșmar, prin zăpada moale, lăsându-mă în lumea mea. Gardul acela ar fi trebuit să-l trec și ar fi urmat îndată zăpada proaspătă, fără nimic citadin. Vreau să-i țip ceva fetei sau femeii care se depărtează cu simțurile anesteziate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
așa, probabil ar ajunge într-un viitor să stăpânească lumea sau, mă rog, ar putea fi oprită doar printr-un act dictatorial, care ar încălca voința majorității. Tudor îmi dă telefon la trei și un sfert să-mi împărtășească un coșmar: în casa cea nouă, peste cel mult un an de zile, nu va mai avea loc de bibliotecă, deci cărțile din camera lui ar fi trebuit să le citească în lunile rămase până la mutare. Ca să scape de coșmar, a aprins
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]