9,526 matches
-
culeasă de Antoniu Popp, se dau anecdote versificate de I. Cândea și Petre Dulfu. Din Heine și Platen traduce frecvent M. Gregoriady de Bonacchi, Camil B. (Ieronim G. Barițiu) transpune din Teofrast, iar I.I. Schiopul realizează o versiune fragmentară a comediei Georges Dandin de Molière. R.Z.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289131_a_290460]
-
poate! De fapt, acestea sunt tipicalități. Acelea ale nihilismului moral în afirmarea ipocrită a moralei (moravuri, știință, politică) universale. Stalinista convertită, maoistul necizelat, catolicul încă preot și arivistul care nu reușește sunt tipurile, printre altele, ale unei vaste și grotești comedii umane. Măști schimonosite ale acestor guvernante ipocrite și ale altor modele de virtute cu forme neliniștitoare pe care Goya a știut să le schițeze. Sicofanți, delatori, iată consecința unei societăți de supraveghere. Aceea în care riscul zero este promovat ca
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
H. sunt două. Cumplitul amăgit sau Izvorul demoralizațiii (1847) e o farsă în care zgârcenia își primește până la urmă pedeapsa. În Săracul cinstit (1851), cu reminiscențe din Baba Hârca a lui Matei Millo, titlul vorbește de la sine. Dincolo de sentințele morale, comedia conține note de critică socială. Începutul comediei-vodevil Ucenicul șarlatanului (1851), unde sunt puși față în față un june franțuzit, abia întors din străinătate, cu ifose cosmopolite, și bătrânul său părinte, păzitor al vechilor și bunelor obiceiuri, amintește de Iorgu de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287399_a_288728]
-
Autre lecture, autre vision du monde, autres intermittences de coeur, autre denouement”. Pe alocuri, evenimentele ne îndreptățesc să credem că evoluția e firească. Tonul grav lasă să se întrevadă că totul va decurge serios și spre binele celor mulți. Dar comedia umană din Secolul Luminilor ne contrazice întrucâtva. Din păcate, soluțiile de ieșire din impas n-au fost de fiecare dată cele mai fericite. Cine ar putea presupune că, după două sute de ani, Franța, Europa deopotrivă, l-ar putea sărbători pe
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
extravagant, generos și risipitor sfârșește aproape sărac. Din căsătoria cu actrița Lea Ventura (Fanchette Vermont), sora pictorului Nicolae Vermont și a traducătorului B.V. Vermont, a avut o fiică, Maria Ventura, care va face o strălucită carieră actoricească, devenind societară a Comediei Franceze. Ca jurnalist, V. e un temperament eminamente polemic. Tonul articolelor sale este categoric, dur, adeseori brutal. Sub pseudonimele Dunăreanul și Un gălățean ori numai sub inițialele numelui, el desfășoară vreme îndelungată o tenace campanie antidinastică. Intervențiile lui sunt inserate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290486_a_291815]
-
se practică o conversație așa-numită de salon, sunt produse livrești (nu tocmai străine de repertoriul franțuzesc), cu un limbaj prețios și afectat, vădind o mare slăbiciune pentru paradoxuri și butade. De năravul digresiunii, al divagației nu scapă nici una din comediile de moravuri ale lui V. Intenția critică, uneori satirică, este evidentă în aceste scrieri care iau în discuție, nu o dată oțios, aspecte ale vieții sociale și familiale, moravurile politice ale vremii, chestiunea națională. Dar rezolvarea artistică e de multe ori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290486_a_291815]
-
1877-1937, București, 1937, 133-138; Cosco, Bunica, 237-239; G. Călinescu, Ist. lit. (1941), 530, Ist. lit. (1982), 549; Grigore Tăușan, Aspecte literare. Filosofi-scriitori, București, 1943, 133-138; Ioan I. Livescu, Amintiri și scrieri despre teatru, postfață Mihai Vasiliu, București, 1967, 59-61; Brădățeanu, Comedia, 148-149; Ist. teatr. Rom., II, 464-465, passim; Ionuț Niculescu, Grigore Ventura, TTR, 1975, 5; [Comentarii despre spectacolul cu piesa „Curcanii” de Grigore Ventura], TTR, 1977, 5; Brădățeanu, Istoria, II, 28-30; Dicț. lit.1900, 899-900; Modola, Dramaturgia, 329-330. F. F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290486_a_291815]
-
de literatură și evidențierea condițiilor pe care un text scris trebuie să le îndeplinescă pentru a putea dobândi atributul de literar. Numim opere literare zoate operele care aparțin diferitor genuri literare. Fie că vorbim de Iliada lui Homer, de Divina Comedie a lui Dante, de Ulise al lui Joyce, ori de Hyperion-ul lui Hölderlin, toate operele sunt considerate, în sens larg, opere literare. Însă, toate operele literare se supun genurilor literare care implică manifestări și reprezentări diferite. Iar fiecare operă
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
singură formă compozițională, și nici nu se limitează la proză, oferind spații necesare de combinare a diferitelor forme artistice. În aceeași situație se află și drama care, pornind de la Poetica lui Aristotel este înțeleasă sub forma a trei genuri: tragedie, comedie și satiră. Forma compozițională este liberă implicând, ceea ce dă și diferența dramei, autorul (hypokrites). De exemplu, în perioada elisabetană sau iacobină dramele erau scrise în versuri, cu aplicații speciale pentru pentametrul imabic. Astfel, elementele compoziționale duceau la identificarea unui anumit
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
experienței imediate. Drama se apropie sau se identifică cu teatrul. Totodată, la originea teatrului se pot adăuga alți tropi ontologici definitori compoziției teatrale ca festivalul, religia, ritualul, funeraliile sau politica. Forma teatrală pleacă de la cele trei tipuri de dramă (tragedia, comedia și satira) și se identifică cu alte forme moderne, printre care commedia dell'arte și melodrama. Funcționalitatea tropilor ontologici, din cadrul compozițional al artei literare, se poate vedea cel mai bine în analiza aristotelică a teatrului. Astfel, teatrul este compus din
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
nu prezintă decât un episod din viața familiei Rougon Macquart, o familie sfâșiată de ura dintre cele două ramuri ale ei: bastarzii și burghezii, în timpul celui de-al doilea Imperiu Francez. Ciclul respectă tehnica utilizată de Balzac în opera sa, Comedia umană, dar romanele lui Zola trebuie lecturate în întregime pentru a asigura comprehensiunea textului. Deși în epocă, romanul Pământul a fost considerat cel mai naturalist roman din întreaga operă zolistă, din cauza modului în care a fost zugrăvit portretul colectiv - țăranii
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
speciale despre Cichindel, București, 1866; Despre elocința română, București, 1867; Poezia în fața politicei, București, 1867; Carol I, domnitoriul românilor, București, 1868; Patria română, București, 1868; Odă la Elisa, București, 1869; Fidanțata imperatorului, București, 1870; Opere complete, seria A, t. I: Comedii, scenete, București, 1878, [t. II]: Teatru. Drame, București, 1878, seria B, t. I: Conferințe și discursuri, București, 1878, t.II: Discursuri academice, București, 1882, seria D, t. I: Didactica, București, 1883, seria E, t. I: Novele, cugetări, foiletoane, bibliografii, varia
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290374_a_291703]
-
Ist. lit. (1941), 362, 468, Ist. lit. (1982), 529; Alexandru Iordan, Bibliografia scrierilor lui V. A. Urechia, pref. Aurelian Sacerdoțeanu, București, 1942; Vârgolici, Începuturile, 54-63, 71-73; Brădățeanu, Drama, 113-118; V.[asile] A.[lceu] Urechia, Schițe memorialistice, București, 1969, passim; Brădățeanu, Comedia, 145-147; Nicolae Manolescu, Contradicția lui Maiorescu, București, 1970, 71-83; George, Sfârșitul, I, 45-50, 61-67, II, 39-56, III, 36-39, 271; Bucur, Istoriografia, 45-48; Drăgan, Reacții, 231-237; Gabriela Drăgoi, Literatul V. A. Urechia, ALIL, t. XXV, 1976; Cioculescu, Itinerar, II, 226-232; Dicț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290374_a_291703]
-
Moșoiu, iar istoria și critica literară de Basil Munteanu (Cărturarii și destinul neamului românesc), C. Rădulescu-Motru (Etnicul și continuitatea de destin), Ilie Hașeganu (Franța în literatura transilvăneană), Simion Mehedinți, I. Gârbacea. Traducerile ocupă un loc important, prin fragmentele din Divina Comedie de Dante realizate de Const. Z. Buzdugan, versiunile lui Pimen Constantinescu din Carducci și Leopardi (Către lună, Către sine însuși), ale Corneliei Buzdugan-Hașeganu din Baudelaire, prin transpunerile realizate de Filomena Brătianu din Rilke (Sub cunună de vis). O rubrică se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289333_a_290662]
-
așadar mesajul care va duce la unificare, înțelegere și bună pace universală. În „ziua a patra” Rosenkreutz asistă la o „reprezentație teatrală”, un ludibrium - adică o „repetiție generală”, un experimentum prealabil al marii schimbări. Este șocant să aflăm că această „comedie” arată că mântuirea nu se poate realiza decât dacă este înlăturat „un preot rău” (papa, bineînțeles!). „Ziua a cincea” relatează explorarea părților subpământene ale Castelului de către Rosenkreutz. Este o descensio ad inferos, o „coborâre în Hades”. Eroul studiază în profunzime
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și școlii în secolul XXI. 13.2. Eșecul științei pozitive a curriculumuluitc "13.2. Eșecul științei pozitive a curriculumului" Tocmai când se pregătea să intre triumfător în „cetatea științelor pozitive”, curriculumul modern s-a împiedicat și a căzut, ca în comediile bulevardiere ale lui Goldoni. Lucrarea lui George Beauchamp Curriculum Theory (1961) părea o adevărată „odă a curriculumului științific”. Beauchamp celebra asimilarea spectaculoasă a diferitelor rezultate ale cercetărilor psihologice, sociologice și antropologice în curricula formale (written curricula) și aprecia că, în
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
confortabile și bine securizate. Prozatorii latino-americani par să fi fost cei mai sensibili la această nouă realitate: ei au înlocuit realismul clasic cu „realismul magic”, „realismul imaginar” și „realismul oniric”; rușii, precum Aitmatov și Bulgakov, au preferat „miraculosul realist” și „comedia tragică”. Dar marile schimbări au avut loc în domeniul muncii și al supraviețuirii. Struggle for life și spaima de șomaj aproape că au dispărut. Roadele progresului științific și tehnic au fost resimțite direct și în proporție de masă. Au avansat
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
unor regizori nemți (cum ar fi Max Reinhardt, Otto Brahm), avea să adere, pe de altă parte, si la principiile lui K.S. Stanislavski. Că traducător, face apel la repertoriul german și la acela francez. A transpus în românește drame și comedii (de Victor Hugo, Al. Dumas-fiul, Otto Ernst, H. Sudermann, Karl Gutzkow, Molnár Ferenc, Alexandre Bisson, Menyhért Lengyel, Bernard Shaw, Ad. L’Arrouge, Alfred Căpuș, Fr. Förster, Ludwig Fulda, E. Grenet-Dancourt, Eugène Labiche, Gustave Lemoine, Paul Lindau, Bernard Lopez ș.a.), librete
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287389_a_288718]
-
patrioticele simțăminte. Construită cu o tehnică sigură, piesa se susține mai ales prin rostirea cultă, cu mireasmă de letopiseț. Un limbaj colorat, cu replici vioaie și duhlii, și o ironie fină, perceptibilă și în poznașele jocuri de cuvinte, sunt argumentele comediei bufe, „aproximativ istorice”, Ciubăr vodă (montată pe scena unor teatre din Chișinău și Iași). Fanfaronada ubuescă a grotescului crai, chefliu și muieratic, poate înveseli (tot astfel înfruntarea lui, nu din cuțite, ci din poloboace cu lăudărosul vodă Pleașcă), dar ludicul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286939_a_288268]
-
istoriei și civilizației române. În domeniul literaturii beletristice B.P. Hașdeu a scris nuvelă Duduca Mămuca, republicata ulterior sub titlul Micuța, dar și un fragment dintr-un proiectat român istoric: Ursita. A scris versuri romantice, meditative. În creația dramatică a lansat comedia "Trei crai de la Răsărit" și dramă Răzvan și Vidra. Prima dramă romantică de inspirație istorică, Răzvan și Vidra prezintă o viziune pașoptista asupra trecutului, în spiritul ideilor "Introducției" la "Dacia literară". Punctul de plecare l-a constituit un articol al
ACCENTE ISTORIOGRAFICE by Diana Munteanu, Claudia Furtună () [Corola-publishinghouse/Science/791_a_1724]
-
testament discepolilor mei, de nu voi putea eu (ntreprinde ș( termina această mare ș( alegorică epopee, să o (ntreprinză ei; vor avea a pune pe scenă toate duhorile infernalii, răscul(ndu-se asupra geniurilor ș( virtuților cerești, ș( vor face o comedie (n adevăr divină flagel(nd vițiurile ș( regener(nd pe rom(n" (Heliade Rădulescu, 1975, 217). Profetul din Santa cetate era (nzestrat cu capacitatea de a sesiza adevărul. Prin urmare, el era cel mai (n măsură să stabilească un program
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
mai relevant, al construcției, cultivarea, sprijinirea ș( impunerea acelora care reprezentau exemplul viu al căii de urmat, al "noii direcții". Surprinderea influențelor nefaste ale formelor străine (n domeniul moravurilor, al comportamentelor cotidiane, demascarea acestora este salutată de Maiorescu. Astfel, (n Comediile d-lui I.L. Caragiale (1885), el arăta că: "Stratul social pe care (l (nfățișează mai cu deosebire aceste comedii este luat de jos ș( ne arată aspectul unor simțiminte omenești, de altminteri aceleași la toată lumea, manifestate (nsă aici (ntr-o formă
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
direcții". Surprinderea influențelor nefaste ale formelor străine (n domeniul moravurilor, al comportamentelor cotidiane, demascarea acestora este salutată de Maiorescu. Astfel, (n Comediile d-lui I.L. Caragiale (1885), el arăta că: "Stratul social pe care (l (nfățișează mai cu deosebire aceste comedii este luat de jos ș( ne arată aspectul unor simțiminte omenești, de altminteri aceleași la toată lumea, manifestate (nsă aici (ntr-o formă specifică, adecă sub formele unei spoieli de civilizație occidentală, strecurată (n mod precipitat pănă (n acel strat ș( transformată
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
prin tact și printr-un anume spirit de curtenie față de cititor. Câteva încercări de teorie, despre arta dramatică, despre patos, nu au însemnătate, dar opiniile despre teatrul vremii sau cele referitoare la limbă conțin idei bine gândite. Sceneta satirică O comedie tragică (1859) pune, de asemenea, în discuție probleme ale scenei românești. W. îndeamnă la consolidarea unui teatru național susținut de o dramaturgie cu rosturi etice, inspirată din actualitate. În ce privește limba română, o găsește dulce și armonioasă, dar primejduită de abuzul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290678_a_292007]
-
cu priveliștea „spăimântătoare” a sinistrelor convoaie de înmormântare. A mai scris (și sub pseudonimul Contimporanul) cronici dramatice și muzicale. Împreună cu C. A. Rosetti editează mai multe calendare. Înclinația lui era de a face operă de popularizare. Pentru scena românească produce comedii și vodeviluri, în realitate traduceri și prelucrări. Triumfu amorului (1836) e o compunere artificioasă, fără haz, în care premiate sunt, în cele din urmă, dragostea și statornicia. Piesa Actorul fără voie (1836) se aseamănă cu unele comedii ale lui V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290678_a_292007]