5,486 matches
-
el, dar chipul lui Listarius era impasibil. — Eram acolo, împăratule. Ai uitat? Cei doi se priviră îndelung. În cele din urmă, Vitellius îi făcu un semn: — Taci! Tu să taci! Listarius făcu un pas în lături. — Mai toarnă-mi vin, porunci Vitellius. Băiatul se supuse. — Ei, ce ziceți? îi întrebă împăratul pe cei aflați în jurul mesei, care nu scoseseră nici un cuvânt. Ce ziceți? — Eu zic că n-am mai văzut un asemenea secutor, răspunse Asiaticus cu glas molatic, învârtind pe deget
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ceilalți cu gura căscată. Atunci de ce nu mă lasă să-i iau gâtul lui Orpheus? De ce-l lasă să se bucure de faima de care eu ar trebui să am parte? De ce interzice luptele dintre noi? Era furios. — Împăratul a poruncit să nu intru mâine în arenă. Eu, cel mai mare campion din Imperiu, voi fi exclus de la munera și voi rămâne închis aici, ca un animal. Lovi cu pumnul într-un scaun, care se făcu bucăți. — De când ai venit tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mirosul de mâncare și cel de sudoare se amestecau. Valerius îl privea pe băiat. — Mi se pare că ne-am mai întâlnit, dar... Băiatul îl întrerupse. — Vreau să-ți vorbesc despre jocurile de mâine, zise agitat. Știu că Vitellius a poruncit să nu afle nimeni despre ce a născocit el ca să uimească poporul... Nici măcar voi, gladiatorii care veți lupta. Tu nu știi ce vă așteaptă. Valerius simți stomacul strângându-i-se dureros. Uneori, vechea spaimă revenea, chinuindu-l, dar învățase s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
spre Palatinus. Se opri să-și tragă sufletul la un colț al străzii, de unde se zărea Palatul Cezarilor. Ascunse mantia în încăperea în care stătea împreună cu alți servitori, apoi se duse repede în bucătărie. Bucătarii se certau în jurul meselor. Vitellius poruncise să se pregătească un nou fel de mâncare, care trebuia să se numească „scutul Minervei“, în cinstea protectoarei orașului, și urma să conțină peste două mii de pești și peste șapte mii de păsări, ficat, creier de fazan și de păun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
și tot așa... Trebuie să-ți explic asta tocmai ție, care ești preferatul împăratului? Bucătarul-șef agita cârpa de parcă ar fi vrut să alunge o muscă. — De parcă tu ai fi cel mai priceput bucătar din întreaga Romă! adăugă furios. Le porunci servitorilor să curețe peștii și păsările, apoi, urmat de ajutoarele sale, se îndreptă spre masa unde aveau să prepare mâncarea. O plasase în așa fel încât să-i poată supraveghea pe servitori, dar destul de departe pentru ca aceștia să nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
cu fântâni rechiziționate din grădinile patricienilor, cu plase de aur și cilindri rotativi de fildeș ce aveau să apere publicul de atacurile animalelor sălbatice cu care urmau să lupte gladiatorii. Pe arhitravele celor douăsprezece porți care dădeau în arenă, Vitellius porunci să fie reprezentate cele douăsprezece munci ale lui Hercules, o trimitere la el însuși, care eliberase Roma și întregul Imperiu de othonienii infami. În cele din urmă, puse să fie îmbrăcat în lemn prețios și în fildeș bătut cu pietre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
spre cerul senin de octombrie, pentru a invoca protecția zeilor. Ieși în balconul plin de flori. Treptele amfiteatrului gemeau de lume. Asemenea divinului Augustus, pentru ca spectacolul să fie solemn, le interzisese oamenilor să mănânce și să bea în amfiteatru și poruncise ca toți funcționarii să poarte togi. Ridică ambele mâini, într-un gest de salut. Se înfioră de plăcere când auzi ovațiile mulțimii. Toți fluturau batiste, toți îi strigau numele ca și cum ar fi fost al unui zeu, într-un cânt ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
să te ascult? Vitellius duse cupa la gură și sorbi cu sete. — Unde e acum mesagerul? — La palat. Știe toate amănuntele... — Cui i-a transmis vestea? îl întrerupse Vitellius, zâmbind mulțimii care continua să-l aplaude. Doar ție, după cum am poruncit? — Doar mie, răspunse Cerpicus, aruncând o privire spre Flavius Sabinus, care-l scruta, întunecat la chip. Mesagerul a vorbit doar cu mine. — Ucide-l! Vitellius îl privi pe pretorian drept în ochi. Făcu un semn spre cupă, și Listarius îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
sus, spre generalul flavienilor, și-i spuse trufaș că peste puțină vreme Flavius Valens avea să vină din Umbria și-i va înfrânge cu siguranță. Antonius Primus îl vedea pe Alienus clătinându-se, ca și cum pământul s-ar fi cutremurat. Le porunci alor săi să-l ia în primire pe Caecina Alienus și să-l trimită cât mai repede în Africa, unde avea să-i fie predat lui Vespasianus. Privi în jurul său: orașul, armata lui, cadavrele îngrămădite unul peste altul pe valul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
întoarcerea ei din lumea spiritelor. Velunda nu avea să-l părăsească niciodată, de aceea amuleta trebuia să rămână limpede ca apa izvorului. — Vitellius a avut un vis despre care crede că e profetic, zise Valerius zâmbind ușor. De asta a poruncit să lupt cu Skorpius. A visat că, dacă Orpheus moare în arenă, el va trăi și va domni în continuare asupra întregului Imperiu. — Dar tu de unde știi? — Știu, răspunse Valerius aruncându-i o scurtă privire lui Marcus. Știu, pur și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
brațul de mai multe ori, să se asigure că manșonul era bine pus. — Nu ucid, știi doar. Nu avea idee spre ce anume îl conducea destinul, dar știa cu siguranță că nu trebuia să-și ucidă adversarul, fiindcă așa îi poruncea glasul acela. „Nu-l ucide...“ Auzea cuvintele acelea în somn și la sfârșitul fiecărei lupte, când ridica pumnalul, avându-l la picioare pe gladiatorul învins. — Nu ucid. Atunci te va ucide el pe tine! replică Marcus furios. Va trebui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
în fumul de tămâie ce se ridica spre cer, tubicines erau gata să anunțe luptele acelui spectacol extraordinar. Imitându-l pe marele Augustus, care le interzicea spectatorilor să bea și să mănânce în timpul jocurilor, pentru a sublinia solemnitatea evenimentului, Vitellius poruncise să fie alungați vânzătorii ambulanți. În schimb, plasase strategic în public incitatores care trebuiau să dea tonul aplauzelor și aclamațiilor. În centrul arenei fu instalat un tripod enorm, de care se apropie un preot, urmat de câteva ajutoare. — Favete linguis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Valerius respingându-i pe îngrijitori. Își puse singur coiful, în timp ce Skorpius își flutura plasa privindu-și adversarul cu surâsul celui aflat pe punctul de a oferi încă o victimă împăratului său. După o clipă, Vitellius lăsă să cadă batista albă, poruncind începerea luptei. În aer răsună muzica flautelor și a orgii hidraulice, care curând fu acoperită de strigătele entuziaste ale publicului. Valerius își luă poziția de apărare. Skorpius începu să se învârtă încet în jurul lui. Mulțimea amuți. Marcus urmărea cu răsuflarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Nu are nici o importanță că Orpheus a învins, lătră el. Prezicătorii ăștia... Trebuia să-i omor pe toți, așa cum am omorât-o... Tăcu, neîndrăznind să rostească numele Velundei. Întâlni privirea lui Listarius. Se întoarse spre gărzi. — Luați-mă de aici, porunci cu glas gâtuit. Luați-mă de aici, imediat. 41 Vitellius plângea în timp ce cobora cu greu din lectica oprită în fața templului lui Apollo. Un vânt rece bătea pe Palatinus, iar pe cer treceau nori întunecați, ca niște prevestiri rele. Vitellius se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
fiul său alături. Într-un colț, Asiaticus scria ceva. Listarius vru să pună în fața împăratului un vas cu țipari și sos de nuci, dar Allius Cerpicus i-l luă din mână. — Dacă ai vești rele, să nu mi le spui, porunci Vitellius și întinse mâinile. Dă-mi vasul cu mâncare. — Trupele staționate la Narnia i s-au predat lui Antonius Primus. Generalul flavian le-a primit în rândurile armatei sale... Toți au dezertat. — Tu îmi aduci doar vești rele. De când te-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
taxe. — Ai jurat că vei abdica! Allius Cerpicus răsufla greu. Asemenea jurăminte nu pot fi încălcate. Ai jurat în templul lui Apollo! Ai spus că-mi ești credincios. Dacă e așa, dă-mi ascultare. Aș înfăptui eu însumi sacrilegiul, dacă poruncești să se dea foc Capitolium-ului. — Du-te. Poruncește soldaților să atace. — Flavius Sabinus e prefectul Romei. Are sub comanda lui patru cohorte urbane, fiecare cu câte o mie de oameni, și șapte cohorte pentru lupta împotriva focului... Noi vom fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
răsufla greu. Asemenea jurăminte nu pot fi încălcate. Ai jurat în templul lui Apollo! Ai spus că-mi ești credincios. Dacă e așa, dă-mi ascultare. Aș înfăptui eu însumi sacrilegiul, dacă poruncești să se dea foc Capitolium-ului. — Du-te. Poruncește soldaților să atace. — Flavius Sabinus e prefectul Romei. Are sub comanda lui patru cohorte urbane, fiecare cu câte o mie de oameni, și șapte cohorte pentru lupta împotriva focului... Noi vom fi mai mulți. Poruncește trupelor mele să atace Capitolium-ul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
dea foc Capitolium-ului. — Du-te. Poruncește soldaților să atace. — Flavius Sabinus e prefectul Romei. Are sub comanda lui patru cohorte urbane, fiecare cu câte o mie de oameni, și șapte cohorte pentru lupta împotriva focului... Noi vom fi mai mulți. Poruncește trupelor mele să atace Capitolium-ul. — De la întemeierea Romei, nici măcar dușmanii n-au îndrăznit să atace Capitolium-ul. Acolo și-au făcut lăcaș însuși zeul Saturnus și Romulus... — Du-te, zise Vitellius nerăbdător. — Capitolium-ul e un loc sacru, simbolul Imperiului nostru, simbolul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Luă cu el un grup de soldați care se îndreptau spre Câmpul lui Marte și, împreună cu ei, înaintă pe drumul ce ducea la Palatul Cezarilor, aflat în cealaltă parte a orașului. În clipa aceea, Vitellius ieși din palat și le porunci soldaților să-l însoțească până la casa soției sale. Se agăța înspăimântat de mantiile soldaților din escortă. Când îl văzură venind, soția și fiii îi strigară să se grăbească, fiindcă trebuiau să plece repede la Tarracina, unde îi aștepta Lucius Vitellius
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
clipă, îl zărise oglindit într-o fereastră pe tatăl său, un spectru liniștit în cele din urmă, care ridică mâna în semn de salut înainte de a se risipi. Vitellius încerca să deschidă un cufăr bătut cu nestemate. — Ajută-mă! îi porunci lui Listarius. Băiatul deschise cufărul. Vitellius se aplecă deasupra lui și scoase dinăuntru o centură împodobită cu plăcuțe de aur. — Ajută-mă s-o pun, porunci cu glas răgușit. Și caută ceva de mâncare... Repede. Listarius petrecu centura în jurul șoldurilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
se risipi. Vitellius încerca să deschidă un cufăr bătut cu nestemate. — Ajută-mă! îi porunci lui Listarius. Băiatul deschise cufărul. Vitellius se aplecă deasupra lui și scoase dinăuntru o centură împodobită cu plăcuțe de aur. — Ajută-mă s-o pun, porunci cu glas răgușit. Și caută ceva de mâncare... Repede. Listarius petrecu centura în jurul șoldurilor grase ale lui Vitellius, pe care îl înfășură din nou în mantia neagră. — Dau o fugă până la bucătărie, apoi vin la tine. Să nu-ți scoți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
ca re ne-au marcat, nouă copiilor, toată viața, când, în zorii unei zile, a oprit la poartă o dubă neagră din care au coborât doi secu riști pentru al aresta pe tata. - Îmbracă-te că mergi cu noi! - au poruncit coborâții. Cu stăpânirea de sine care-l caracteriza, demnă de admirat și astăzi, le-a răspuns: - Vă așteptam, dar dați-mi voie să mă bărbieresc și să stau la masă... Au acceptat, n-au folosit violența; i au impresionat poate
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Domnul prin proorocul, care zice: 23. "Iată, fecioara va fi însărcinată, va naște un fiu, și-i vor pune numele "Emanuel", care, tălmăcit, înseamnă: "Dumnezeu este cu noi." 24. Cînd s-a trezit Iosif din somn, a făcut cum îi poruncise îngerul Domnului; și a luat la el pe nevastă-sa. 25. Dar n-a cunoscut-o, pînă ce ea a născut un fiu. Și el i-a pus numele Isus. $2 1. După ce s-a născut Isus în Betleemul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
de Duhul în pustie, ca să fie ispitit de diavolul. 2. Acolo a postit patruzeci de zile și patruzeci de nopți; la urmă a flămînzit. 3. Ispititorul s-a apropiat de El, și i-a zis: "Dacă ești Fiul lui Dumnezeu, poruncește ca pietrele acestea să se facă pîini." 4. Drept răspuns, Isus i-a zis: "Este scris: "Omul nu trăiește numai cu pîine, ci cu orice cuvînt care iese din gura lui Dumnezeu." 5. Atunci, diavolul L-a dus în sfînta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
cuvînt care iese din gura lui Dumnezeu." 5. Atunci, diavolul L-a dus în sfînta cetate, L-a pus pe streașina Templului, 6. și I-a zis: "Dacă ești Fiul lui Dumnezeu, aruncă-Te jos, căci este scris: El va porunci îngerilor Săi să vegheze asupra Ta și ei Te vor lua pe mîini, ca nu cumva să Te lovești cu piciorul de vreo piatră." 7. "De asemenea este scris", a zis Isus: "Să nu ispitești pe Domnul Dumnezeul tău." 8
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]