5,222 matches
-
cu cele necesare unei conviețuiri în trei pe termen lung. Dar și aici, chiar și în fața evidenței descoperirii, Adèle reușește, printr-o abilă mânuire a discursului, să salveze o relație ce părea definitiv compromisă. „Dulapul” - sau orice altă formă de refugiu - trădează un eșec relațional pe care, mai apoi, discursul izbutește întotdeauna să-l facă uitat. Astfel, spectatorul devine martor al dezvăluirii neajunsurilor din viața unui cuplu, conjugal sau nu, și, deopotrivă, al refacerii fațadei, refacere operată cu succes grație cuvintelor
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
echilibru. Centrul tondoului este unul stabil, un punct ferm determinat. Centrul pătratului este aproape identic cu acela al inter secției. Gândiți-vă la diferența dintre o piață urbană circulară și traversarea unei străzi. Dacă traversarea nu este marcată de un refugiu, un monument sau un polițist de circulație, ea este absorbită de vectorul linear al fiecărei străzi de-a lungul căreia se desfășoară traficul. În general, traversările pe trasee drepte în oricare direcție sunt oarecum nedeter minate. Liniile alunecă una prin
Forţa centrului vizual: un studiu al compoziţiei în artele vizuale by Rudolf Arnheim () [Corola-publishinghouse/Science/600_a_1427]
-
Ciupercile roșcate cu albi pistrui pe chică/ împutrezind, frunzișul de toamnă îl ridică,/ și-nvie-un fir de rouă,/ tot cerul, sub tulpină/ că intră primăvara năvală în grădină." Evul îl îmbracă într-o cămașă de zgomote, de aceea și refugiul în copilărie și-n satul care-l așteaptă, în grădina cu lumea ei de taină și frumos: Stăm seara în balcoane de zgomote/ în parcuri cu bănci de zgomote/ cravată de zgomote/ cu arbori și flori de zgomote/ bem apă
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Alboiu un post-blagian original. Satul lui George Alboiu vine cu rituri străvechi, cu fondul folcloric specific spațiului mioritic, cu motive cunoscute și în lirica poeților citați la acest capitol: dezrădăcinarea, înrădăcinarea, refuzul civilizației și poezia caută realizarea unui univers de refugiu întru complinirea condiției lui de poet. De asemenea, descoperim un univers grațios specific lui Blaga și gândiriștilor, încercând să sedimenteze un spațiu liric pe care să-l subordoneze în final puterii creatoare a omului: "Omul duce/ la spinare/ roata lui
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
pământul este un muget de semințe, vara răsuflă ca un taur în obraz, scările sunt temute, semințele priveghează, plugurile sunt împerecheate, ploile și soarele își scurg flacăra în pământ. Edenul ne amintește de "Pașii profetului" a lui Lucian Blaga, cauza refugiului este "cimitirul de mașini" (invazia tehnicii): "O mie nouă sute și nu știu cât/ Rodea ca-n înserare, tulbure un monstru,/ gheare de foc, avea coapse de foc, subțiri". Fuga din fața civilizației ne trimite mai degrabă la expresioniștii germani, pentru că un râs-plâns cuprinde
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
interbelică a universului țărănesc și cea modernă impusă de pana lui Arghezi, Barbu, Blaga. Mircea Ivănescu încearcă o mitologizare a cotidianului raportat strict la individ, la raporturile lui cu lumea de obiecte și cu lumea lui interioară, cu evadările, cu refugiile lui, cu încercările de a-și împodobi existența: "v înnopteanu în vizită la mopete, degustă/ un vin investit cu sensuri adânci/ (căci mopete l-a cumpărat dimineața, atunci/ când s-a întâlnit cu I. Negoescu) îngustă/ e vremea alunecând în
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
sunt decât urmașii acestei lumi; umanitatea acestora este transparentă: "Treceau țăranii cu trunchiurile pe umeri/ cu ușile și ferestrele sparte la piept/ Își aduceau în brațe propriile chipuri/ de parcă se întorceau de la manifestație/ zugrăviți de curând și-n multă grabă". Refugiul este orientat către lumea arhaică, în anistorie, în mit, în legendă; "refugiul" este, de fapt, impropriu zis, pentru că Ion Gheorghe readuce "în existența noastră legenda, istoria, fabulosul, mitul. În poemul "Sensuri", căutarea vechilor așezări, posibilitatea de a plânge pe ruinele
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
trunchiurile pe umeri/ cu ușile și ferestrele sparte la piept/ Își aduceau în brațe propriile chipuri/ de parcă se întorceau de la manifestație/ zugrăviți de curând și-n multă grabă". Refugiul este orientat către lumea arhaică, în anistorie, în mit, în legendă; "refugiul" este, de fapt, impropriu zis, pentru că Ion Gheorghe readuce "în existența noastră legenda, istoria, fabulosul, mitul. În poemul "Sensuri", căutarea vechilor așezări, posibilitatea de a plânge pe ruinele acestora îi este sugerată de dispariția cailor: "în această a treizecea noapte
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
concrete și materializarea lumii abstracte, aflată în primele volume sub semnul lui Eros, se supune în acest context oglinzii cuvântului. Dar când cuvintele sunt reprezentări ale lumii acesteia, în care obiectele și ființele îl sufocă, caută un loc pustiu, un refugiu: "Gândesc un loc pustiu" ("Elogiu"). Cauza acestei dorințe de evadare este timpul și spațiul care-l limitează. De aceea simbolistica vocalelor și a consoanelor este sensibilizată de ideea de timp: Ce tragedie cuvântul iubito/ după litera I urmează U,/ după
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
Motofălcile/ Plecară cu curcile/ Curcile s-au întors/ Gâlcile nu s-au mai întors." Stafiile, moroii vin la cișmele și-i damblagesc pe cei care vor să se răzbune, și-i lasă betejiți ca pe Grigore cel cu mâna moale. Refugiul în această lume este generat de căutarea purității pierdute. Neînvinsa nevoie de puritate explică și înfățișarea sărbătorească, strălucitoare a satului, la anumite date. Astfel, în zilele lui de sărbătoare, la lăsata secului, satul are ecoul cel mai înalt și gerul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
găsesc și forme de a mă arăta altora (pentru a-i face părtași ai existenței mele). Raportarea la Divinitate (adică credința) atrage după sine și faptul de a face Divinitatea martoră a existenței tale, asigurându-ți în felul acesta un refugiu din fața scurgerii nemiloase a timpului; semn că vrem să ne salveze cineva. În lipsa credinței nu rămâne decât să ne bizuim pe memoria celor care au același raport problematic cu timpul. Multe din faptele noastre își capătă sensul în contextul acestei
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
piramida nevoilor umane dintr-o perspectivă ontologică. Țara o percepem sub spectrul diverșilor oameni pe care e posibil să-i întâlnim și care așteaptă cumva această întâlnire. Autorul trăiește sentimentul depozitării propriului eu în cărțile sale. * Să ne găsim un refugiu identitar nu în patrie, ci în limbă, țara rămânând mult prea aproape de ideal. * Faptul că toți proștii conviețuiesc cu o dulce mulțumire de sine nu înseamnă că toți nemulțumiții sunt neapărat inteligenți. (Uit aici scurtele accese de prostie cu care
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
pare a fi lipsită de sens. El renunță cu ușurință la oricare altă experiență vitală, considerând-o inutilă. Experiența vitală a durerii se Înscrie În existența individuală. Ea poate duce la disperare sau la suicid, sau dimpotrivă la conduite de refugiu (dependență de alcool, de analgezice sau psihotranchilizanteă, precum și la alte forme de dependență și regresiune. Pentru că este o amenințare vitală și o suferință cu caracter complex, omul caută să Înlăture durerea, inventând remedii cu care să lupte Împotriva acesteia. Durerea
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Ea se obține prin efort, prin renunțări și chiar cu prețul unor sacrificii. Ieșirea din limitele vieții Înseamnă eliberare și aceasta se realizează fie În plan individual, fie În plan colectiv, În mod periodic, fie sub forma unor conduite de refugiu sau a unor ritualuri. În ambele situații ele au valoarea unor acțiuni catharice individuale sau colective, de eliberare de tensiunile interioare și constrângerile externe de care atât individul, cât și grupurile umane au atâta nevoie. Sunt veritabile ritualuri de Înnoire
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Orice abatere de la normele restrictiv-limitative se pedepsește. În aceste condiții, protestul persoanei va avea un caracter pasiv (refuzul de a executa ordinele, greva foamei etc.Ă, În plan exterior, dar și unul de tip activ, interior (speranța schimbării, acțiuni intelectuale, refugiul În credința religioasă etcă. Una dintre formele care pot fi considerate, din punct de vedere simbolic, conduite de refugiu sau de fugă, de ieșire din situațiile Închise, este suicidul. În aceste cazuri, suicidul are semnificația unei ieșiri din situație. El
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
a executa ordinele, greva foamei etc.Ă, În plan exterior, dar și unul de tip activ, interior (speranța schimbării, acțiuni intelectuale, refugiul În credința religioasă etcă. Una dintre formele care pot fi considerate, din punct de vedere simbolic, conduite de refugiu sau de fugă, de ieșire din situațiile Închise, este suicidul. În aceste cazuri, suicidul are semnificația unei ieșiri din situație. El nu urmărește moartea individului, ci eliberarea acestuia din limitele unei vieții inacceptabile. Dar, În mod paradoxal, a fi o
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
să le facă față, să găsească o soluție la impas. Adesea, apar situații tensionale sau chiar conflicte deschise, prin care persoana respectivă Încearcă să răstoarne sau să Îndepărteze limitele care-i sunt impuse. În alte situații, va adopta conduite de refugiu (alcool, toxicomanii, situații de dependență socială, prostituție etcă. Fiecare tip de persoană-limită este echivalentul situațiilor Închise care au produs-o. Între condițiile nefirești, absurde, Închise ale vieții și formele pe care le adoptă natura persoanei există o strânsă legătură, inteligibilă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Orice experiență sufletească a singurătății este dublată de trăirea disperării morale. Singurătatea este trăită În câmpul conștiinței mele, atât ca stare, cât și ca sentiment. Dar omul refuză singurătatea, atunci când nu și-o construiește, fie ca pe o conduită de refugiu din fața unui pericol sau a unei realități inacceptabile moral, fie ca pe un univers deschis interior, construit din valori morale supreme. Persoana luptă Împotriva singurătății sale chiar și În situația În care această singurătate Îi este impusă forțat. Aflată, de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
din nou la izolare, la Însingurarea individului. Persoana va redescoperi faptul că este singură, iar echilibrul său sufletesc și moral va fi Înlocuit de o stare de neliniște, de o tensiune angoasantă, de griji și preocupări pentru viitor. Soluțiile de refugiu nu vor putea acoperi sau compensa această singurătate, mai ales că este vorba despre o singurătate care apare În urma unei situații nevrotice psihotraumatizante. Dincolo de acest eșec, se profilează perspectiva disperării morale, a faptului de a te pierde pe tine Însuți
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
persoana suferă. Suferințele morale au caracter de frământare și de sfâșiere interioară. Ele izolează sfârșind prin a Însingura Persoana. În plan colectiv, Însingurarea se manifestă prin starea de Înstrăinare a indivizilor. În această situație, compensarea este dată de deschiderea și refugiul interior al persoanei. Ceea ce-mi este interzis În afara mea poate deveni posibil În interiorul meu. În felul acesta, omul se regăsește pe sine Însuși. Dar retragerea În sine nu este suficientă. Ea poate deveni periculoasă prin izolarea și Însingurarea persoanei
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Într-o lume ostilă, nedreaptă, represivă, absurdă sau anomică, În care, chiar dacă este cetatea mea, eu nu mă recunosc ca apartenent, cu care nu mă mai pot identifica de care mă simt străin și oprimat, Îmi pot găsi totuși un refugiu interior. Eu mă pot pune la adăpost de o cetate ostilă printr-un act de refugiu sau de exil interior. Accept realitatea absurdă, dar numai În plan formal. Mă supun, dar nu mă las Înfrânt. Accept starea de fapt, pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
nu mă recunosc ca apartenent, cu care nu mă mai pot identifica de care mă simt străin și oprimat, Îmi pot găsi totuși un refugiu interior. Eu mă pot pune la adăpost de o cetate ostilă printr-un act de refugiu sau de exil interior. Accept realitatea absurdă, dar numai În plan formal. Mă supun, dar nu mă las Înfrânt. Accept starea de fapt, pentru că știu, sper, nutresc convingerea că „va trece și asta așa cum trec toate”. Totul este un „accident
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
prin exilul interior, eu pot compensa această stare de fapt prin construirea unor „situații deschise” În universul meu interior. Exilul exterior este situația Închisă În care fie sunt azvârlit, fie reprezintă o opțiune a mea. Dacă exilul interior este un refugiu În fața unei vieți inacceptabile moral sau social, exilul exterior este o fugă care se Însoțește cu o stare de neliniște, cu angoasă, o existență nesigură, de tip „Închis”. Mai există Încă o situație importantă care intră În tematica acestei discuții
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
sau ca acte manifeste ale unei persoane, care, prin natura lor, se abat de la normele morale, manifestate, din punct de vedere psihologic, prin acte, intenții, conduite anormale. În sensul acesta menționăm următoarele: Înșelătoria, furtul, minciuna, impudicitatea, brutalitatea, izolarea, conduitele de refugiu, exaltarea etc. Toate acestea trebuie Înțelese, ca semnificație, În raport cu natura tendințelor eului personal. În sensul acesta, plecând de la tendințele eului personal, propunem următoarea sistematizare a tulburărilor psihomorale, așa cum se poate vedea În schema de mai jos. Pe lângă aceste grupe de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
etc. Vom analiza, În continuare, cele două grupe principale de tulburări psihomorale: tulburările tendențiale de factură funcțională și tulburările nucleare de factură structurală ale eului. Acte și conduite de exaltare, de afirmare, productive (Pulsiuni ale supraeuluiă Acte și conduite de refugiu, de dependență și regresiune (Regresiune către trecută Eul personal Acte și conduite de atac, de violență, de distrugere (Proiecție către viitoră Acte și conduite de Închidere, de Întoarcere către sine (Pulsiuni ale inconștientuluiă 1Ă Tulburările tendențiale ale eului sunt cele
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]