51,037 matches
-
președinte al Partidului Poporului din Pakistan (P.P.P.), cea mai mare și mai puternică formațiune politică din țară. Discuția, purtată cu ocazia vizitei de prezentare oficială la primul ministru al țării, a fost plină de conținut, fiind trecute în revistă toate intențiile celor două părți în acțiunile bilaterale, dar scurtă, întrucât afirmația privind informarea reciprocă, inclusiv la nivelul primului ministru, se vede că a fost puțin deranjantă. Totuși, a fost apreciată atitudinea sa de a "repara" gestul său de a scurta vizita
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
ar putea avea consecințe mai bune. Pentru evaluarea un asemenea opinii, trebuie s] înțelegem modul în care regulile sunt stabilite și ce acțiuni sunt considerate inc]lc]ri ale regulilor. Explorarea acestor teme determin] apariția nevoii de a distinge între intenție și previziune, și pune la îndoial] coerentă noțiunii comune de supunere fâț] de o regul]. O etic] a îndatoririlor prima facie JONATHAN DANCY O etic] a îndatoririlor prima facie se bazeaz] pe ceea ce înseamn] s] ai o îndatorire. Îndatoririle prima
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Cu alte cuvinte, departe de a fi doar o inducție pasiv] de „a nu face”, ahimsa (nev]ț]mare), în momentul în care își împletește sensul cu cel al satyagrahei („adev]r-forț]”), devine un mod pozitiv de acțiune care ridic] intenția acestei inducții la un nivel etic mult mai înalt; acesta ajut] la evidențierea p]rților pozitive dintr-o anumit] situație. Mai mult, interesul p]rții opuse nu este compromis, deoarece activiștii ar prefera s] fie victimele violenței decât s] o
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
asupra celorlalți, cât și asupra propriei persoane, întrucat ambele aspecte joac] un rol important în procesul de evaluare. Cuvântul cetan³ (din dialectul pali) se traduce, de obicei, prin motiv, ins] el desemneaz] o noțiune mai complex], acoperind atât motivul și intenția, cât și consecințele care decurg din acestea. Potrivit legii cauzalit]ții etice, dac] cineva ofer] unui om nec]jit o sum] de bani, se produc, la nivel psihologic, urm]toarele consecințe: gândul fiind unul bun, se consolideaz] tendința să de
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
este, dup] cum este precizat, conformitatea cu voință divin]. În primul caz, Abélard insist] c], în esență lor, acțiunile sunt neutre. Mai mult, el susține c] dorințele sau inclinațiile sunt asemenea: nici bune, nici rele. Obiectul evalu]rii morale este intenția agentului. Viciul nu este altceva decât consimt]mântul conștient de a p]c]tui, adic] de a acționa conștient de neascultarea poruncilor lui Dumnezeu. Dup] cum scrie el: „Defectul este, atunci când suntem... înclinați s] consimțim la ceva ce nu trebuie
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
mai tarziu adoptat], partial sau total, de Henry de Ghent (1217-1293), Duns Scot (1266-1308), William de Ockham (1290-1350), iar în Renaștere de c]tre Francisco Suárez (1548-1617) - are, cu sigurant], potențiale implicații generatoare de controverse. Dac] virtutea const] în corectitudinea intenției, iar aceasta este analizat] în termeni de consimțire a poruncilor lui Dumnezeu (conceput] conform acelei descrieri, adic] de „conduit] poruncit] de c]tre Dumnezeu”), atunci apare o problem] în cazul în care agentul nu stie ce poruncește Dumnezeu, dac] El
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de la Sens, în 1141. În leg]tur] cu cea de-a doua implicație, el ofer] o versiune neconving]toare a sugestiei discutate anterior, c] aceia care tr]iesc în afara spectrului revelației creștine pot totuși s] fie virtuoși, atâta vreme cât își conformeaz] intențiile la conținutul legii morale, așa cum este ea revelat] gândirii. A doua problem] cu care se confrunt] perspectiva promovat] de Anselm/Abélard provine din localizarea caracterului moral din intențiile agentului, decât din tipul de acțiune înf]ptuit] de c]tre acesta
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
în afara spectrului revelației creștine pot totuși s] fie virtuoși, atâta vreme cât își conformeaz] intențiile la conținutul legii morale, așa cum este ea revelat] gândirii. A doua problem] cu care se confrunt] perspectiva promovat] de Anselm/Abélard provine din localizarea caracterului moral din intențiile agentului, decât din tipul de acțiune înf]ptuit] de c]tre acesta. Dac] cineva consider] c] se poate determina public felul acțiunii realizate de c]tre membrii unui grup, dar c] nu se poate determina ce fel de intenții are
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
din intențiile agentului, decât din tipul de acțiune înf]ptuit] de c]tre acesta. Dac] cineva consider] c] se poate determina public felul acțiunii realizate de c]tre membrii unui grup, dar c] nu se poate determina ce fel de intenții are fiecare, atunci, în cazul în care intenția este centrul calit]ții morale, acel cineva nu este în m]sur] s] spun] dac] acei oameni au acționat virtuos, chiar dac] știe cumva c] o persoan] a f]cut-o. Pentru Abélard
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
înf]ptuit] de c]tre acesta. Dac] cineva consider] c] se poate determina public felul acțiunii realizate de c]tre membrii unui grup, dar c] nu se poate determina ce fel de intenții are fiecare, atunci, în cazul în care intenția este centrul calit]ții morale, acel cineva nu este în m]sur] s] spun] dac] acei oameni au acționat virtuos, chiar dac] știe cumva c] o persoan] a f]cut-o. Pentru Abélard, aceast] problem] este dep]sit] prin afirmația c
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Aceast] posibilitate totuși nu va avea mare important] pentru acei muritori care au responsabilitatea de a evalua caracterul moral pe care il manifest]m cu ocazia unor evenimente publice observabile. Ultima presupunere sugereaz] o soluție diferit]: a nega faptul c] intențiile agentului sunt, în mod necesar, obiecte private, si a accepta c] acestea sunt uneori deschise evalu]rii. Cel mai mare filosof medieval și scolastic, Sfanțul Toma din Aquino, s-a n]scut cu optzeci de ani dup] moartea lui Abélard
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
și libertatea uman], acceptând versiuni ale „postulatelor” și „speranțelor” care fac leg]tură dintre cele dou]. În cele din urm], angajamentul de a acționa moral depinde de a nu consideră (prin postulat sau speranț]) ordinea natural] ca fiind incompatibil] cu intențiile morale. „Etică lui Kant” Numeroase critici ale operei kantiene s-au cristalizat într-un curent independent cunoscut că „etică lui Kant”. Unii susțin c] aceste critici nu se aplic] eticii kantiene, alții cred c] ele constituie motive suficiente pentru respingerea
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
respect] toate obligațiile și nu încalc] nici o prohibiție de natur] moral]. Nu exist] nici o procedur] automat] de identificare a acestor c]i sau a tuturor acestor c]i. Totuși, trebuie s] începem a fi morali prin a ne asigura c] intențiile noastre nu sunt incompatibile cu acțiunile datoriei. 4) Sursele conflictuale de obligație. Aceast] critic] arăt] c] etică kantian] identific] un set de principii care pot intra în conflict. Cerință de fidelitate și cea de a-i ajuta pe altii se
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
Nagel, „temeiul deontologic își exercit] întreaga capacitate asupra acțiunii în desf]șurare și nu dup] producerea acesteia” (1986, p. 177). Acțiunea direct] a normelor deontologice poate fi explicat] și prin interpretarea noțiunii de influent], f]când apel la distincția dintre intenție și prevedere. Astfel, inc]lcarea constrângerii deontologice privind r]ul f]cut unui om nevinovat are loc numai atunci cand aceast] fapt] este intenționat]. Alegerea de a nu acționa tocmai pentru a nu face r]u cuiva, precum și consecințele negative pe
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
o inc]lcare a principiilor deontologice, cu toate c] ele ar putea fi supuse criticilor sub alte aspecte. În viziunea deontologic], omul nu este la fel de responsabil (sau responsabil în totalitate) de consecințele anticipate ale acțiunilor sale cum este responsabil de intențiile acestor acțiuni. Deși majoritatea deontologilor consider] c] exist] anumite obligații „afirmative”, cele mai multe reguli morale care dirijeaz] comportamentul uman sunt exprimate „negativ”, sub forma interdicțiilor, iar acest lucru nu este deloc întâmpl]tor sau accidental de vreme ce categoria interdicțiilor și a faptelor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
greșit] sau neînțelegerea caracterului permisiv și a celui obligatoriu al lucrurilor. Acțiunea direct] și formularea limitat] a constrângerilor deontologice sunt strâns legate între ele. Deși unii filosofi și teoreticieni au pus la îndoial] argumentele care stau la baza distincției dintre intenție și simplă prevedere și și-au exprimat incertitudinea legat] de ponderea argumentului moral în cadrul acestor diferențieri, numeroși deontologi apeleaz] la o asemenea distincție pentru a explica mijloacele de realizare a influenței directe. În acest sens, Nagel (1986, p. 179) afirmă
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
de simplele consecințe ale unui fapt neintenționat pe care individul nu l-a putut preveni.” Pentru că o norm] deontologic] s] fie inc]lcat], este necesar ca cineva s] comit] o greșeal]; ins] dac] aceasta nu a fost f]cut] din intenție (dac] nu a constituit modalitatea sau scopul acțiunii), individul nu este vinovat cu nimic (semnificativ). Atâta timp cât cineva nu a s]vârșit o fapt] rea în mod intenționat, nu se poate afirma c] a greșit. Natură leg]turii dintre acțiunea direct
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
a s]vârșit o fapt] rea în mod intenționat, nu se poate afirma c] a greșit. Natură leg]turii dintre acțiunea direct] și formularea strict] a normelor nu este dificil de înțeles. Dac] acțiunea prohibitiv] a normelor deontologice vizeaz] doar intențiile, putem afirmă c] minciună este diferit] de ascunderea adev]rului, deoarece minciunile sunt obligatoriu intenționate (pentru c] urm]resc s] însele, s] induc] în eroare), în timp ce nedezv]luirea adev]rului nu este intenționat] (pentru c] scopul nu este de a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
adev]rului, deoarece minciunile sunt obligatoriu intenționate (pentru c] urm]resc s] însele, s] induc] în eroare), în timp ce nedezv]luirea adev]rului nu este intenționat] (pentru c] scopul nu este de a înșela). În sens mai larg, dac] noțiunea de intenție este explicat] în termeni de opțiune pentru mijloacele de atingere a scopului propus (de exemplu, r]ul f]cut cuiva este intenționat dac] a fost ales ca finalitate în sine sau ca mijloc de atingere a scopului), în acest caz
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sau a altor mijloace de a ascunde adev]rul? În plus, consecințele celor dou] variante pot fi de multe ori aceleași, la fel cum și motivația celui care minte și, respectiv, a celui care ascunde adev]rul pot fi identice (intenție bun] sau rea). Dac] minciună este un lucru greșit care neag] persoanei afectate „libertatea de alegere, gândirea rațional], eficacitatea și, mai ales, personalitatea moral]” (Fried, 1978, p. 29), indiferent de substratul s]u motivațional, de ce nu este valabil acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
acest lucru nu ar aduce nim]nui nici un câștig. E ca si cum pan] și ultimul om de pe p]mânt ar avea datoria de a nu distruge planetă în întregime odat] cu moartea sa, deși acest lucru nu ar mai afecta bunele intenții ale nim]nui. Etică nu presupune încurajarea unor acțiuni pozitive prin ele însele, dar care nu sunt utile nim]nui. Etică este teoria relațiilor sociale. Condițiile eticii sunt, în principiu, obligații de a face bine oamenilor și, în general, ființelor
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
unei insuficiente respiratorii. Potrivit unei concepții destul de des întâlnite, atât omisiunile, cât și acțiunile pot constitui eutanasie. Biserică Romano-Catolic], în cadrul Declarației asupra eutanasiei, definește, de exemplu, eutanasia ca fiind „o acțiune sau omisiune care prin ea ins]și sau cu intenție cauzeaz] moartea” (1980, p. 6). Aceast] afirmație a generat apariția unor dezacorduri filosofice cu privire la care acțiuni sau omisiuni conduc la eutanasie. Astfel, uneori se neag] faptul c] un medic a practicat eutanasia (nevoluntar] pasiv]) în momentul în care s-a
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
caz, întrebarea este urm]toarea: ce face medicul când îi întrerupe lui B tratamentul de menținere în viat] nepotrivit, prev]zând faptul c] B va muri? Și cum poate acest mod de a provoca moartea pacientului s] fie deosebit, în funcție de intenția agentului, fâț] de întreruperea tratamentului obișnuit, pe de o parte, și administrarea unei injecții letale, pe de alt] parte? Aceste întreb]ri ne aduc în fața celei de-a treia teme importante pe care s-a axat dezbaterea despre eutanasie: distincția
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
intenționat] sau dorit], cu toate c] riscul s]u este luat în calcul” (p. 9). Cu alte cuvinte, chiar dac] A prevede c] B va muri în urmă faptelor sale, moartea lui B este doar prev]zut] și nu intenționat]. Intenția direct] este de a calma durerea și nu de a omor] pacientul. Distincția dintre rezultate intenționate și consecințe prev]zute, dar neintenționate este concretizat] în Principiul Efectului Dublu (PED). PED enumer] o serie de condiții în care agentul poate s
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
tre agent. Toma din Aquino, despre care se spune c] ar fi formulat PED, a aplicat distincția dintre consecințele direct intenționate și cele doar prev]zute asupra acțiunilor de auto-ap]rare. Dac] o persoan] este atacat] și își ucide agresorul, intenția s] este de a se ap]ra și nu de a-l omor] pe acestă (Summa Theologiae, ÎI, îi). S-au ridicat dou] întreb]ri cu privire la distincția intenție/prevedere: - Se poate face întotdeauna o distincție clar] între consecințele pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]