5,594 matches
-
liniștesc. Și-a vârât capul la pieptul meu și a izbucnit în plâns. Am strâns-o în brațe ca s-o fac să tacă, temându-mă să nu fie auzită. S-a turtit de pieptul meu, înăbușindu-și încetul cu încetul suspinele, dar trupul îi tremura și, încet, se prăbușea. A rămas curând aidoma unui vreasc fără vlagă pe care-l țineam moale în brațe. Prietenii mă preveniseră că în noaptea nunții multe fete se străduie să pară mai neștiutoare decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
fiecare dată când parvine știrea unei victorii otomane. Și se miră că rămân atât de rece. — Ai de gând să-i explici acum? Abbad vorbise cu glas scăzut. Am răspuns pe același ton: — Îi voi spune totul, treptat și cu încetul. Nu-i puteam dezvălui mai înainte existența lui Nur. M-am întors spre prietenul meu. Vocea mea s-a făcut încă și mai slabă și mai visătoare: — Ai băgat de seamă cât ne-am schimbat de la sosirea noastră în această
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
față. Dar dacă ar fi plecat acum, gestul ar fi fost interpretat ca o insultă - și așa s-ar fi scris despre el. Nu putea să lege conversații cu străinii între timp. Nu era la o petrecere. Zâmbea politicos, înaintând încetul cu încetul. Statura și costumul ei negru îi convingeau pe îndoliați că era un fel de VIP și astfel îi făceau loc. (Costumul o făcea să se simtă ciudat: trecuse mult timp de când se îmbrăcase așa ultima oară.) Cu toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
dacă ar fi plecat acum, gestul ar fi fost interpretat ca o insultă - și așa s-ar fi scris despre el. Nu putea să lege conversații cu străinii între timp. Nu era la o petrecere. Zâmbea politicos, înaintând încetul cu încetul. Statura și costumul ei negru îi convingeau pe îndoliați că era un fel de VIP și astfel îi făceau loc. (Costumul o făcea să se simtă ciudat: trecuse mult timp de când se îmbrăcase așa ultima oară.) Cu toate astea, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
pătrunde în fiecare lucru, răvășește întunericul, fiecare fibră, fiecare celulă nervoasă; PARASCHIV cântă mult în felul acesta; după un timp, în cadrul chepengului se vede o umbră; PARASCHIV e prea preocupat de melodia sa; umbra începe să coboare; o coborâre extrem de înceată; se profilează silueta unui soldat echipat complet și cu o armă în mâini; SOLDATUL BINE ECHIPAT coboară, stă, coboară, stă, coboară; a ajuns jos; e la câțiva metri în spatele lui PARASCHIV; așteaptă; ascultă; îi descoperă și pe cei doi dormind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
poate vrea dumnealui să mai schimbe, să încerce la muzicuță. BĂTRÎNUL CU BASTON: A, nu, eu nu dau lucrul ăsta din mână. Eu altă gură pe unde cânt eu, eu nu suport. BĂRBATUL CU ZIARUL: Atunci o să ne omoare el, încetul cu încetul. BĂTRÎNUL CU BASTON: Nu știu... Ce să spun? Nu-mi vine, totuși, să-i dau muzicuța. DOAMNA CU VOAL: Dați-i-o, domnule, dați-i-o dracului, să scăpăm. Dac-a tăcut înseamnă c-a vrut-o. S-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
dumnealui să mai schimbe, să încerce la muzicuță. BĂTRÎNUL CU BASTON: A, nu, eu nu dau lucrul ăsta din mână. Eu altă gură pe unde cânt eu, eu nu suport. BĂRBATUL CU ZIARUL: Atunci o să ne omoare el, încetul cu încetul. BĂTRÎNUL CU BASTON: Nu știu... Ce să spun? Nu-mi vine, totuși, să-i dau muzicuța. DOAMNA CU VOAL: Dați-i-o, domnule, dați-i-o dracului, să scăpăm. Dac-a tăcut înseamnă c-a vrut-o. S-a văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
le-am trăit în copilărie, unde vă este ploaia, domnule? S-a oprit! Ha! S-a oprit! N-o să mai reînceapă, vă jur, s-a zis! Ha-ha! Gata cu ploaia, domnule, ați rămas de căruță, vă vom privi cum muriți, încetul cu încetul... Ha! Vom fi lângă dumneavoastră, veți muri frumos, toți călătorii prin ploaie mor frumos, da. Vă știu... Ha, ha, ha... Ha, ha, ha... Brunooo... Domnul o să moară la noi... Ha, ha, ha, ha... Vom avea un mort. Brunooo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
trăit în copilărie, unde vă este ploaia, domnule? S-a oprit! Ha! S-a oprit! N-o să mai reînceapă, vă jur, s-a zis! Ha-ha! Gata cu ploaia, domnule, ați rămas de căruță, vă vom privi cum muriți, încetul cu încetul... Ha! Vom fi lângă dumneavoastră, veți muri frumos, toți călătorii prin ploaie mor frumos, da. Vă știu... Ha, ha, ha... Ha, ha, ha... Brunooo... Domnul o să moară la noi... Ha, ha, ha, ha... Vom avea un mort. Brunooo... unde ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
arbore. Mai apoi, spre bătrânețe, învață să zboare, iar atunci când sunt bătrâne de tot nici nu se mai întorc în arbori, se rotesc doar prin aer și mor în aer. Aerul le poartă doar dintr-o parte în alta și încetul cu încetul! le subțiază. Mai apoi li se tocesc oasele din cauza ploii și după o vreme dispar... IOANA (Îl ascultă extaziată, fericită.): Mai spune, vreau să mai spui. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Am să te duc să vezi oceanul. Tu știi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
apoi, spre bătrânețe, învață să zboare, iar atunci când sunt bătrâne de tot nici nu se mai întorc în arbori, se rotesc doar prin aer și mor în aer. Aerul le poartă doar dintr-o parte în alta și încetul cu încetul! le subțiază. Mai apoi li se tocesc oasele din cauza ploii și după o vreme dispar... IOANA (Îl ascultă extaziată, fericită.): Mai spune, vreau să mai spui. CĂLĂTORUL PRIN PLOAIE: Am să te duc să vezi oceanul. Tu știi ce înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
și-mi face semn să mă așez. - O, domnul profesor Adam, ce surpriză... Cărui fapt datorez plăcerea acestei vizite neașteptate? mă Întreabă, parodiind relaxat limbajul stas al romanelor de duzină. Scot din buzunar discheta și pistolul, le pun cu mișcări Încete pe birou și, În câteva fraze, Îi divulg proveniența și Împrejurările În care intrasem În posesia lor. Mă ascultă atent, dar nu peste măsură de mirat. Când termin, În sala Consiliului se așterne o tăcere de câteva secunde. Aștept să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
multe Întrebări la care doar istoria poate va răspunde cândva. Răspunsurile de acum nu sunt ale istoriei, ci ale politicii. Ea este foarte rapidă În reacții și În verdicte, dar partizană, tendențioasă, deci necreditabilă din perspectivă științifică. Istoria este mai Înceată, are nevoie de răbdare și de timp, Însă oamenii nu au nici una, nici alta, și asta Îi poate arunca ușor În greșeală. Să nu ne grăbim, deci, cu etichetările, cum spunea un Înalt demnitar chinez, Ciu-En-Lai mi se pare, atunci când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
implicat Într-un accident grav, În urma căruia profesorul suferise o comoție cerebrală extrem de puternică și Își pierduse piciorul stâng. Câteva săptămâni se zbătuse Între viață și moarte, medicii francezi fiind sceptici În privința șanselor de supraviețuire. Aproape miraculos, bolnavul Își revenise Încetul cu Încetul, dar prezenta grave tulburări de memorie care Îmbrăcau forme bizare, În fața cărora, deocamdată, medicina este neputincioasă. Ce se Întâmplă? La intervale de timp neregulate, În pofida aparențelor de normalitate comportamentală și a coerenței formale a actului vorbirii, În creierul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
un accident grav, În urma căruia profesorul suferise o comoție cerebrală extrem de puternică și Își pierduse piciorul stâng. Câteva săptămâni se zbătuse Între viață și moarte, medicii francezi fiind sceptici În privința șanselor de supraviețuire. Aproape miraculos, bolnavul Își revenise Încetul cu Încetul, dar prezenta grave tulburări de memorie care Îmbrăcau forme bizare, În fața cărora, deocamdată, medicina este neputincioasă. Ce se Întâmplă? La intervale de timp neregulate, În pofida aparențelor de normalitate comportamentală și a coerenței formale a actului vorbirii, În creierul afectat al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
viață și un orgoliu pe care puține țări și-l puteau îngădui. Chiar adversarii politici din străinătate, chiar guvernele așa zise antifasciste, erau siliți să recunoască perfecta lui bună-credință și coerența sa spirituală. În ceea ce privește opoziția democratică din Portugalia, ea dispărea încetul cu încetul sau se transforma în nuclee de rezistență comuniste. Creatorii Republicii democratice se risipiseră. Antonio José de Almeida, tribunul poporului, murise în 1929 și fusese înmormîntat cu onoruri. (Revoluția salazariană era atunci la început). Afonso Costa își trăia ultimii
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
un orgoliu pe care puține țări și-l puteau îngădui. Chiar adversarii politici din străinătate, chiar guvernele așa zise antifasciste, erau siliți să recunoască perfecta lui bună-credință și coerența sa spirituală. În ceea ce privește opoziția democratică din Portugalia, ea dispărea încetul cu încetul sau se transforma în nuclee de rezistență comuniste. Creatorii Republicii democratice se risipiseră. Antonio José de Almeida, tribunul poporului, murise în 1929 și fusese înmormîntat cu onoruri. (Revoluția salazariană era atunci la început). Afonso Costa își trăia ultimii săi ani
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
ne-am oprit nehotărâți încotro s-o luăm. Timp suficient ca să vedem cum o Dacie papuc încearcă să facă rondul din capătul străzii și șoferul, neîndemânatic, nu ia curba cum se cuvine și mașina se răstoarnă lent, într-o rotire înceată, se rostogolește de câteva ori și se proptește cu roțile în sus în bordura unui strat cu tufe de trandafiri. Șoferul nu pățise nimic. A reușit să se strecoare de sub mașină și, cu brațele în șold, privea nedumerit isprava. Din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
am început să-i văd și pe ceilalți, până jos, la „Tosca“, de la Drept, cafeneaua unde ascultam fascinat poveștile Teodorei, „ultima curvă bizantină a Bucureștilor“, după cum se recomanda. Teodora, pe atunci, era încă studentă (așa se spunea), dar își pierdea încetul cu încetul mințile. Își însoțea dusul din sine cu nenumărate păhărele de rom, cu ceasuri petrecute la „Tosca“, cafeneaua de peste drum de căminul studentelor de la Drept, de la deschidere și până la închidere, și cu depănatul aceleiași unice povești de pregătire a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
să-i văd și pe ceilalți, până jos, la „Tosca“, de la Drept, cafeneaua unde ascultam fascinat poveștile Teodorei, „ultima curvă bizantină a Bucureștilor“, după cum se recomanda. Teodora, pe atunci, era încă studentă (așa se spunea), dar își pierdea încetul cu încetul mințile. Își însoțea dusul din sine cu nenumărate păhărele de rom, cu ceasuri petrecute la „Tosca“, cafeneaua de peste drum de căminul studentelor de la Drept, de la deschidere și până la închidere, și cu depănatul aceleiași unice povești de pregătire a unei crâncene
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
măști tribale, rituale. Dată cu alb pe obraji și pe gât și doar în jurul ochilor și al gurii cu alte culori, albastru sau roșu, de obicei. Nu intră în discuție cu nimeni, vorbește întruna, amestecând cuvinte, trecând cu pași rari, înceți, oprindu-se în fața vitrinelor, contemplându-se, strigându-i chipului oglindit, râzându-i sau, dimpotrivă, izbucnind în lacrimi. Poate sta îndelungi clipe în fața câte unei vitrine studiindu-se în apa sticlei cu o curiozitate nedisimulată, asemeni unui animal primordial care, parcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
năclăiește textul de joaca tembelă a fetișcanei ăsteia. Mă fascinează și pe mine automatismul cu care își trimite mingiuca. Prind a o urmări. Simt cum devin și eu, încet, încet, absent. Cum, parcă, zvâcnetul acela al mingiucăi trage din mine, încetul cu încetul, gând după gând, cuvintele pe care aș fi vrut să le aștern. Vin cuvintele gata făcute trup. Un fel de derulare de peliculă mută, aproape incoloră, cu umbre, nici măcar umbre, un fel de caiere de ceață, câlți ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
de joaca tembelă a fetișcanei ăsteia. Mă fascinează și pe mine automatismul cu care își trimite mingiuca. Prind a o urmări. Simt cum devin și eu, încet, încet, absent. Cum, parcă, zvâcnetul acela al mingiucăi trage din mine, încetul cu încetul, gând după gând, cuvintele pe care aș fi vrut să le aștern. Vin cuvintele gata făcute trup. Un fel de derulare de peliculă mută, aproape incoloră, cu umbre, nici măcar umbre, un fel de caiere de ceață, câlți ai vârstelor sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
dus pe banca aceea, lângă tatăl meu. Odată cu mine s-a așezat, nu departe de noi, un bătrân orb. Și-a pus bastonul lui alb pe genunchi, a scos o muzicuță și a prins să cânte, tărăgănat, molcom, o melodie înceată, duioasă, parcă doar anume pentru veverița care tocmai traversa aleea și care, pentru o clipă, oprită, s-a ridicat sprijinită în coadă să privească stăruitor spre orbul cu muzicuța lui. Părea a asculta nedumerită cântecul acela mai mult șoptit. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
când iese din mama sa să fie atât de grozav. Eu ieșisem de sub un covor... Am întrebat-o pe vânzătoarea de ziare dacă într-adevăr este joi. Chiar joi era. Abia seara, venit acasă, am găsit sticla de alcool și, încetul cu încetul, am refăcut o parte din întâmplările acelei zile de luni. Oricum, cu un fel de ciudată satisfacție, îmi repet câteodată că am fost, două zile, scos din timp, din viață... Acum, când băutura se răzbună, pot privi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]