6,555 matches
-
cântau cântece specifice, nefiind permisă muzica. În cazul decesului, mortul era spălat pe paie, îmbrăcat în costumația specifică și înfășurat în pânză albă și așezat pe laiță, cu capul spre icoană. Se aprindea candela și se citea Psaltirea. În ziua înmormântării, era scos din casă dimineața și dus la biserică, unde se oficia Sfânta Liturghie, apoi Parastasul. În timpul Parastasului se împart bani. În jurul corpului celui decedat se pune o cunună de hârtie pe care scrie în slavonă: „Sfinte, puternice și nemuritorule
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
dispărut pentru că nu mai există nici populație de această origine. O mărturie ce va rămâne peste veacuri este cimitirul evreiesc. Creația populară dăinuie pe Valea Siretului prin folclorul literar, muzical, dramatic și coregrafic. Datinile legate de naștere, de nuntă, de înmormântare se întâlnesc încă în comuna Lespezi. Folclorul Anului Nou este cel mai bogat și plin de sensuri dintre toate manifestările de-a lungul anului, iar satul Heci este renumit pentru acestea stârnind interesul străinilor, tocmai din Japonia, care au venit
Monografia comunei Lespezi, judeţul Iaşi by Vasile Simina (coord.) Ioan CIUBOTARU Maria ROŞCA Ioan LAZĂR Elena SIMINA Aurel ROŞCA Vasile SPATARU () [Corola-publishinghouse/Administrative/91877_a_93004]
-
Am temeiuri serioase să cred că e rezervorul lor de clone, dar, desigur, asta nu e decât o presupunere. Abatele a lăudat destoinicia cu care am omorât fugarul care, înainte de a-l ajunge eu, apucase să doboare două gărzi. De la înmormîntarea uneia am venit chiar înainte de a începe săvă scriu aceste rânduri. Aștept cu încredere vești de la înălțimea Ta și închei sperând că sistemul nostru de comunicare nu va fi descoperit prea curând, pentru că nu sunt foarte nerăbdător să apelăm la
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
momentul în care moare cel cu care suntem în contact, urmă Alaana. Nu e de mirare că aceia dintre noi care pățesc așa ceva nu mai pot fi operatori niciodată. Caută mai bine în registre! O să găsești acolo menționate ceremoniile de înmormîntare ale operatorilor... - De ce te-ai supărat atât de tare? întrebă Oksana sincer mirată. - Mi s-a părut că îmi reproșezi că nu am murit și eu. - Dimpotrivă, sunt foarte mulțumită. Sunt mai aproape ca oricând de țelul meu. Alaana preferă
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pentru copiat desene și hărți, a heliografului pozitiv, organizarea stației meteorologice și a construirii copiatorului cu oglindă, acceptat ca inovație începând din anul 1962, precum și multe altele. În anii 1941 și 1945, i-au murit tatăl și, respectiv, mama. De înmormântarea părinților s-a ocupat sora mai mare din Huși, Tudora Țacu (pe care o numea „țaia”ă, despre care spunea că-i o „memorie luminoasă și veșnică”, întrucât deseori a primit din partea ei, fiind elev și apoi student, un ajutor
In memoriam : Ion Gugiuman by Costin Clit, Constantin Vasluianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1203_a_2104]
-
Maria, Al.Averescu (1938) Nicolae Iorga (1941, cum se prăbușește România Mare, în anul 1940. Lovituri după lovituri... Pe 18 iunie 1943, Olga Prezan moare la București și este adusă și înmormântată la Schinetea, conform dorinței sale. Aflăm despre ceremonialul înmormântării dintr-o Informare scrisă a prefectului județului Vaslui către ministrul Afacerilor Interne. Sunt prezentate detaliat, atât ritualul înmormântării, de la sosirea trenului mortuar în gara Vaslui până la sosirea la Schinetea, cât și întrevederea prefectului cu Ion Antonescu. Prefectul îl informează pe
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3110]
-
Pe 18 iunie 1943, Olga Prezan moare la București și este adusă și înmormântată la Schinetea, conform dorinței sale. Aflăm despre ceremonialul înmormântării dintr-o Informare scrisă a prefectului județului Vaslui către ministrul Afacerilor Interne. Sunt prezentate detaliat, atât ritualul înmormântării, de la sosirea trenului mortuar în gara Vaslui până la sosirea la Schinetea, cât și întrevederea prefectului cu Ion Antonescu. Prefectul îl informează pe ministru în legătură cu măsurile luate pentru a-l primi pe mareșalul Ion Antonescu (pavoazarea gării Vaslui, a gării Băcești
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3110]
-
încarnație. A trece în revistă etapele acestui rol este a aduce în același timp cel mai curat prinos unei vieți de mare ostaș”. În articolul scris de Pamfil Șeicaru în ziarul ,,Curentul”, din 30 august 1943, este prezentată detaliat ceremonia înmormântării mareșalului Prezan: ,,În gara Băcești, cernită în dimineața zilei de luni, 30 august 1943, ziua Sfântului Alexandru, sosește trenul suveranului. La coborâre, Maiestatea sa Regele Mihai I, mareșal al României, este întâmpinată de Conducătorul Statului mareșalul Ion Antonescu, de Mihai
Mareșalul Constantin Prezan mereu la datorie by Lucica Vargan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1654_a_3110]
-
fost posibil ca un personaj „situat între metafizică și clitoris”, ca Gelu Voican-Voiculescu, să devină brusc atât de activ încât să îndeplinească trei roluri: adică să participe la judecarea și la executarea dictatorului, iar apoi să se ocupe și de înmormântarea lui „creștinească”. Pentru mine, asta făcea să cadă totul în derizoriu și să sfârșesc prin a mă întreba: Nu cumva a fost vina noastră că ne-am temut mai mult decât trebuia și că s-a putut ajunge unde s-
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
aceea sfârșesc prin a vă întreba: Să fi fost ei, oare, cei care au organizat lovitura de stat legionară de la care ne-au salvat oamenii de bine ai domnului Cămărășescu?! Text apărut în România liberă, numărul 4 septembrie 1990. Prețul înmormântării De când a-nceput așa-zisa liberalizare a prețurilor, mă obsedează, în mod special, o categorie de oameni: țăranii în vârstă care nu mai au pe nimeni. Fiindcă, după ce li s-a luat cu forța tot ce au avut și au
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pot să muncească și care, din banii lor adunați cu greu pentru un sicriu întreg nu-și mai pot cumpăra decât un sfert din el? Vor fi siliți să renunțe (tocmai acum când religia e atât de liberă!) și la înmormântarea creștinească la care n-au renunțat de-a lungul a 45 de ani de prigoană? Voi fi, fără îndoială, acuzată de oamenii „de bine” că mă opun progresului; că nu înțeleg că guvernul nostru democrat face eforturi să salveze, în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
a dreptul revoltătoare, fiindcă ea lasă intactă pensia de 8.000-9.000 de lei a celor din fosta nomenclatură (și acumulările făcute din ea care pot fi investite în vederea unor noi câștiguri) și izbește, în mod dureros, în suma de înmormântare a țăranului cu pensie de la CAP, căruia i se ia încă o dată tot ceea ce a reușit să adune de-a lungul unor ani de trudă și de renunțări sub limita omenescului. Veți spune că nu ne putem împiedica în astfel
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
adune de-a lungul unor ani de trudă și de renunțări sub limita omenescului. Veți spune că nu ne putem împiedica în astfel de amănunte când este vorba despre viitorul țării și voi răspunde că nu sunt amănunte nesemnificative. Această înmormântare creștinească (al cărei preț a fost scump plătit în cei 45 de ani și care, în noile condiții, nu mai poate să fie plătit nicicum de către cei care cred cu adevărat) nu trebuie privită nici ca un lux, nici ca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
importanță. Fiindcă ea reprezintă forma cea mai puternică de rezistență care a existat la noi. Rezistența în interiorul religiei (și implicit al moralei creștine) a unui întreg popor forțat decenii întregi de împrejurări să se predea. Desigur, e logic ca, odată cu înmormântarea întregii culturi, impusă de liberalizare, să se renunțe și la ceremoniile funerare, care sunt parte integrantă a acesteia. Dar, să nu uităm că, această dublă renunțare echivalează cu o întoarcere la barbarie și că prețul său este infinit mai mare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pentru a ne redobândi liniștea și a lua totul altfel de la capăt nu poate să se producă atâta vreme cât aburul sângelui nevinovat care a curs după 22 decembrie plutește încă deasupra noastră. Text apărut în 22, numărul 40 din 1991 La înmormântări nu se aplaudă încă După obsesia că noi nu am avut un Havel, cred că nici o altă obsesie nu a marcat publicistica noastră mai mult decât aceea că noi nu am avut o Constituție. S-avem și noi un Havel
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
depuse acolo de SRI pentru mai multă transparență. Noroc că Marea Adunare a-nceput să bată din palme și asta m-a făcut să-mi dau seama că tovarășul Iliescu nu vorbea totuși la o ceremonie de doliu. Fiindcă la înmormântări nu se aplaudă încă. Text apărut în 22, numărul 30 din 1991 Ultimul Consiliu? 22: Cum credeți c-ar putea supraviețui Uniunea Scriitorilor în condițiile actuale? Ileana Mălăncioiu: Nu știu. Ceva trebuie neapărat să se schimbe; cel puțin președintele, care
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
care le-am mai spus, fiindcă altfel ar fi fost greu să se înțeleagă ce am de adăugat acum. Aurel State a murit în urma bătăilor crunte primite la securitate când s-a aflat că și-a trimis memoriile în străinătate. Înmormântarea lui a fost supravegheată cu atenție de către organe, ca și a prietenului său George Fonea, iar el nu a ieșit din atenția acestora nici după așa-zisa revoluție care a avut loc la șapte ani de la moartea sa. Am aflat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
de făcut. Altfel, nimic nu te poate convinge. Capul mi se golise. Nu mai știam de mine. Eram foarte tensionată. Nu-mi curge nici o lacrimă. Mă simțeam pustiită. Parcă mă prostisem. Doar corpul mi-l mișcam. Trebuia să fac o înmormântare în stil budist. Nu avem nimic în cap și de aceea nu îmi dădeau lacrimile. Dacă ai capul gol, nu poți plânge. Ciudat era faptul că mă gândeam numai la treburile mele. Am doi copii, trebuie să mi se nască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
străduiau, așa trebuia să fac și eu. Se spune că lui Buddha nu-i place să plângi, dar nu mă puteam abține. Cu toate că știam că nu aveam voie să plâng... Copilul din burtă se mișca. Atunci când plângeam, se răsucea. După înmormântare, stomacul meu se îngusta pe zi ce trecea. Toată lumea era îngrijorată. „Poate naști!“ Se pare că după un astfel de șoc naști mai repede. De obicei, se pune o poză mică a persoanei decedate în altarul buddhist, nu? Eu mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
la viață. Pe patul de moarte, când tata mi-a zis: «Hai să stăm puțin de vorbă», i-am răspuns: «Te rog, vezi-ți de moartea ta!» Într-un fel și eu l-am omorât. La treizeci și cinci de zile de la înmormântare m-am întors în Okinawa. Pe atunci munceam pe șantierul acela de construcții. Eram singur, departe de familie, mă simțeam total deprimat. După moartea tatălui am fost bine. N-am avut nimic. Toată familia s-a strâns și ne-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
legați. Încercase În câteva rânduri, să se facă auzit de cineva din casă dar degeaba, nu se arătase nimeni. Din vecini o altă femeie, Îi spusese să nu mai bată În geam, că femeia este dusă la biserică la o Înmormântare. Curios să vadă ce era În Încăperea din fața lui, inspectorul se apropiase de geam, cu mâna streașină la ochi. Într-adevăr În Încăpere era un război de țesut, așa cum aveau mai toate femeile de la țară. Convins că secretara spusese adevărul
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
țesut, așa cum aveau mai toate femeile de la țară. Convins că secretara spusese adevărul și că femeia câștiga bani fără să plătească impozit, inspectorul o pornise Însoțit de femeia de serviciu de la primărie, spre biserică unde se oficia o slujbă de Înmormântare. Rar avea obiceiul să intre În biserică, așa că trimisese pe Însoțitoarea sa, să o cheme discret afară, pe cea cu lucrul clandestin. Nu durase mult și femeia venise, salutând cum era obiceiul: Să trăiți domnule inspector, știu pentru ce mă
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
de asta. O priveam printre lacrimi, pe femeia caremi povestea cu o jale de nedescris. Nu-și mai ștergea lacrimile, le lăsa să curgă În voie, la picioarele ei lângă banca pe care stăteam amândouă. Mai spusese doar că, la Înmormântare, venise tot satul și că sora ei, pe care mulți săteni nu o mai văzuseră de mulți ani, era așa de frumoasă, avea un zâmbet pe față, o seninătate de nedescris. În jurul ei, totul mirosea a mir. Trupul l-a
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
Restul de bani Îi dădea nevestei lui să ia pentru copii de mâncare. Cu hainele se mai descurcau ei, primeau cele rămase mici de la copiii vecinilor care erau mai mari, dar lor li se potriveau. Capul familiei ajuta și pe la Înmormântări și mai primea și de acolo câte ceva de pomană, ba o haină, un pantalon, o pereche de pantofi rămași de la răposatul respectiv. Fiind o vară toridă și strugurii se copseseră devreme, așa că pe tatăl lui Ionuț Îl chemase fermierul și
În vâltorile Dunării de Jos by Flora Mărgărit Stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1138_a_2049]
-
lemne din păduri, ci vor face focul cu armele. Vor jefui pe cei ce i-au jefuit, și vor prăda pe cei ce i-au prădat, zice Domnul Dumnezeu." 11. " În ziua aceea, voi da lui Gog un loc de înmormîntare în Israel: valea călătorilor, la răsăritul mării moarte, și mormîntul acesta va astupa trecerea călătorilor. Acolo vor îngropa pe Gog cu toată mulțimea lui, și vor numi valea aceasta: "Valea mulțimii lui Gog." 12. Șapte luni îi va îngropa casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85085_a_85872]