5,659 matches
-
adresă el Ulitiei. Mai trebuie să îi însoțești pe Minodora și Vasili când vor ieși în pădure să culeagă plante. De mâncat o să mâncăm cu toții la cantina spitalului ceea ce voi, Ana și Olga, o să pregătiți. Asta va fi obligația voastră: cantina spitalului unde până acum nu s-a gătit decât cașa și ciorbă de varză. De mâine începeți treaba și să știți cu toții că sunt pretențios; doresc ordine, curățenie, mâncare gustoasă, disciplină." Toate au mers până la urmă după cum spusese el, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
c-atunci nu erau cu antibioticele astea, i-a intrat puroiul în sânge și s-a dus, ce, crezi că-i joacă? Carmina își puse în priză computerul și lucră până la prânz fără întrerupere. Atunci se ridică și merse la cantină. Trebuia să mănânce, ce naiba, nici așa să trăiască cu aer, abonamentul la cantină ar trebui să fie obligatoriu! Cât timp așteptă la masă să fie servită, avu de două ori senzația că leșină din pricina mirosului, a foamei. Pe scaunul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
și s-a dus, ce, crezi că-i joacă? Carmina își puse în priză computerul și lucră până la prânz fără întrerupere. Atunci se ridică și merse la cantină. Trebuia să mănânce, ce naiba, nici așa să trăiască cu aer, abonamentul la cantină ar trebui să fie obligatoriu! Cât timp așteptă la masă să fie servită, avu de două ori senzația că leșină din pricina mirosului, a foamei. Pe scaunul din față era o femeie trecută de 50 de ani, aștepta și ea cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
văzut mâncând frunze de urzici crude și lăstari de vie, le mesteca îndelung, până făcea un bol potrivit de mare, îl împingea cu limba către cerul gurii și înghițea ajutat de iaurt. În pauza de masă nu se ducea la cantină, consuma un măr sau două, avea un sistem special de a mesteca, nu făcea absolut nici un zgomot, de parcă mânca paste făinoase și nu mere. Când era răcit, o ruga pe doamna Olimpia, o femeie de 45 de ani, vecină de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
masa de seară ca să se culce cu gustul de țigară în gură, că tare-i mai plăcea! După amiază avea bilet la un concert simfonic. I-l dăduse Emilia, o colegă de serviciu care lucra la investiții. O întâlnise în cantină întâmplător. De regulă, Emilia nu călca prin cantină pentru că avea o deviză. Dacă timp de opt ore reușea să nu mănânce nimic, cura de slăbire era ca și asigurată. Dar auzise că în ziua aceea se servea ciorbă de burtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
de țigară în gură, că tare-i mai plăcea! După amiază avea bilet la un concert simfonic. I-l dăduse Emilia, o colegă de serviciu care lucra la investiții. O întâlnise în cantină întâmplător. De regulă, Emilia nu călca prin cantină pentru că avea o deviză. Dacă timp de opt ore reușea să nu mănânce nimic, cura de slăbire era ca și asigurată. Dar auzise că în ziua aceea se servea ciorbă de burtă și nu rezistase tentației. Mie nu-mi place
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
mâini, îți întorcea pe dos spițele. Sunteți prietene? Se auzi întrebată și tresări neatentă, scormonind în memorie. Era plecată pe alte meleaguri. A, nu, răspunse repede, când înțelese că se referea la Emilia, doar colege. Ne-am întâlnit azi la cantină și mi-a oferit biletul ei. Spunea că nu gustă concertele de muzică simfonică. Preferă să doarmă sau să citească o carte de amor. A, da, foarte, foarte probabil. Își ridică o mână de pe volan, un gest care exprima neputința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ar fi văzut întâmplător, Emilia și-ar fi scuturat coama și i-ar fi explicat: Fii sigură că la mijloc nu a fost nici o rea intenție. Dar Carmina prefera ea însăși s-o ocolească pe Emilia. Multe zile nici la cantină nu s-a mai dus. Curând, interesul ei pentru acel concert simfonic, scăzu. Ploua aproape în fiecare zi, era frig. De la serviciu se grăbea să ajungă acasă, să facă o baie fierbinte, să se îmbrace într-o rochie călduroasă. De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să trebuiască să-i justifice orele, zilele, ca să-și dea seama mai clar, mai crud, de marea stupiditate a vieții sale. Nu făcea decât să-i deschidă ochii și s-o întărâte împotriva lui. Trecu o zi, două, trei. Plajă, cantină, plajă, cantină. Un centru de reparații unde a cusut o baretă ruptă la o sanda. O cafea băută la cofetărie într-un pahar de plastic. Seara se lăsa cuprinsă de descumpănire. Treceau zilele, treceau și ea nu găsea nici o soluție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
să-i justifice orele, zilele, ca să-și dea seama mai clar, mai crud, de marea stupiditate a vieții sale. Nu făcea decât să-i deschidă ochii și s-o întărâte împotriva lui. Trecu o zi, două, trei. Plajă, cantină, plajă, cantină. Un centru de reparații unde a cusut o baretă ruptă la o sanda. O cafea băută la cofetărie într-un pahar de plastic. Seara se lăsa cuprinsă de descumpănire. Treceau zilele, treceau și ea nu găsea nici o soluție. Când plecase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
întuneric apăsător. Prin ferestrele deschise se auzeau radiourile, iar perdelele erau de culoare bej ca s\ nu poat\ fi decolorate de soare. Cărarea pavată ducea până în fața clădirii centrale a căminului, o clădire cu un etaj. Parterul era ocupat de cantină și de o baie mare, comună, cu toate facilitățile necesare, iar la etaj se aflau săli de cursuri, o sală de ședințe și chiar o încăpere pentru oaspeți a cărei utilitate nu am înțeles-o niciodată. În apropierea clădirii centrale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
îndeplinea rolul de ajutor de stegar. Nici despre acest student nu se știa mai nimic. Avea o tunsoare rotundă și purta întotdeauna uniformă. Nu știam nici cum îl cheamă, nici în ce cameră locuiește. Nu l-am întâlnit niciodată la cantină sau la baie și nici măcar nu sunt sigur că era student... dar probabil că era din moment ce purta uniformă [i „Uniform\” i-a devenit în curând [i porecla. Spre deosebire de domnul care absolvise școala din Nakano, acesta era scund, rotofei, palid la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
c\ st\tea neputincios pe marginea patului și a încercat să mă consoleze: — Hai, Watanabe! Ce-ar fi să te scoli și tu devreme și să faci gimnastică cu mine? Nu a mai așteptat răspunsul meu și a plecat la cantină. * Naoko s-a prăpădit de râs când a auzit că am făcut gimnastică, dimineața, împreună cu Cavaleristul. Nu încercasem s\ o amuz, dar până la urmă am râs și eu. Chiar nu mai râsesem de mult cu atâta poftă. Am coborât din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
chema Nagasawa și era student la Facultatea de Drept din cadrul prestigioasei T½dai.1 Era cu doi ani mai mare decât mine și locuia în același cămin, așa că ne știam doar din vedere. Într-o zi stăteam pe un scaun de la cantină, la soare, și citeam. Cel care se așezase lângă mine m-a întrebat ce citesc. — Marele Gatsby, am răspuns eu. — Îți place? m-a întrebat el. — Este a treia oară când îl citesc din scoarță-n scoarță. Cu cât îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
trebuit să lucrez la magazin până în ultima zi a anului, așa că am rămas și eu la Tokyo. Nu aveam nimic interesant de făcut în Kobe și nici nu exista vreo persoană anume pe care să doresc să o întâlnesc. Deoarece cantina de la cămin era închisă de Anul Nou, m-am dus la Naoko. Am prăjit amândoi mochi 1 și am preparat z½ni2. În lunile ianuarie și februarie 1969 s-au petrecut o sumedenie de lucruri. La sfârșitul lunii ianuarie, Cavaleristul a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
râs când îl vedea îmbrăcat astfel. El nu înțelegea de ce râde lumea de el. — Wa-wat-watanabe, de ce râd toți de mine? Am ceva ciudat? Am vreun semn pe frunte? mă întrebă el, când s-a nimerit să stea lângă mine la cantină. — Nu, nu ai nimic, i-am răspuns, făcând eforturi să nu izbucnesc în râs. Ce pulover frumos ți-ai luat! — Mulțumesc, spuse el, cu un zâmbet satisfăcut pe chip. Lui Naoko i-a plăcut povestea. — Trebuie să-l cunosc și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
se terminase practica și pleca acasă, la Yamanashi. — Ai putea să-i dai licuriciul prietenei tale. Sunt convins că o să se bucure, a spus el. — Mulțumesc, i-am răspuns. Era o tăcere mormântală în cămin. Steagul fusese coborât și în cantină se vedea lumină. Deoarece nu prea era nimeni prin cămin, mai funcționau doar becurile de pe partea stângă, dar mirosul de mâncare ajungea până la mine. De data aceasta mirosea a tocană. Am luat borcanul și m-am dus pe acoperiș. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
până la un restaurant din apropierea facultății (am făcut cam zece minute) ca să mănânc omletă și salată. Restaurantul se afla pe o străduță dosnică (deci era foarte liniștit) și se făcea omletă bună acolo, cu toate că prețurile erau puțin mai piperate decât la cantina studențească. Patronul și soția lui erau tăcuți și mai aveau doar o singură angajată. Mâncam liniștit și priveam pe fereastră, când a intrat un grup de patru persoane, două fete și doi băieți, îngrijit îmbrăcați. S-au așezat la masa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să tot presupui câte ceva, așa că am renunțat. M-am dus la cămin, m-am întins în pat și am terminat de citit Lord Jim de Conrad, după care am trecut pe la Nagasawa să-i înapoiez cartea. Nagasawa tocmai pleca la cantină, așa că m-am dus și eu cu el să mâncăm de cină. L-am întrebat cum a fost examenul pentru Ministerul de Externe, deoarece știam că în luna august a avut loc a doua serie de examene cu grad mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
de așteptat un telefon... atâta vreme cât prânzul e inclus. — Grozav! O să pun la cale și un incendiu, pentru desert. * Midori nu și-a făcut apariția la cursul de Istoria teatrului - II de a doua zi. După curs, m-am dus la cantina studențească și am luat prânzul de unul singur. Nu mi-a plăcut deloc. Apoi m-am așezat la soare și am privit la ce se întâmpla în jurul meu. Chiar lângă mine, două studente stăteau de vorbă, în picioare. Una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
Am fost de acord să-l însoțesc. Toată săptămâna mă simțisem foarte straniu și eram dispus să mă culc cu orice fată. Spre seară am făcut un duș, m-am bărbierit și m-am îmbrăcat frumos. Am luat cina la cantină cu Nagasawa și apoi am mers cu autobuzul spre Shinjuku. Ne-am învârtit puțin prin cartierul animat și apoi am intrat într-unul din barurile noastre, deciși să așteptăm o pereche de fete. De obicei, perechile curgeau gârlă, mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
foame. Da, aveți dreptate. Mi-e foarte foame. Hai să stăm de vorbă în timp ce mâncăm. Programul s-a terminat, dar ne dau ei ceva dacă îi rugăm. A luat-o înainte pe coridor, cu pași repezi și a coborât la cantina de la parter. Era o încăpere mare ce ar fi putut cuprinde două sute de locuri, dar numai jumătate din ea era folosită, cealaltă parte fiind izolată prin paravane, ca la hotelurile din stațiuni în extrasezon. Am mâncat tocană de cartofi cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
mai vorbesc despre el. Reiko a întrebat cine era Cavaleristul. I-am povestit și ei câte ceva și am făcut-o să râdă cu poftă. Poveștile despre Cavalerist smulgeau întotdeauna zâmbete și înveseleau lumea. La ora șase ne-am dus la cantina din clădirea principală ca să cinăm. Eu și Naoko am mâncat pește prăjit cu salată de crudități, legume fierte, orez și supă. Reiko s-a mulțumit cu o salată din paste și crudități și o ceașcă de cafea, însoțită de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
pește prăjit cu salată de crudități, legume fierte, orez și supă. Reiko s-a mulțumit cu o salată din paste și crudități și o ceașcă de cafea, însoțită de o țigară. — Pe măsură ce îmbătrânești, mănânci tot mai puțin, explică ea. În cantină mai erau vreo douăzeci de persoane. În timp ce mâncam, au mai sosit unii, dar între timp au plecat alții. Cu excepția diferențelor de vârstă, atmosfera era asemănătoare cu cea de la cantina căminului, cu o singură precizare importantă: toată lumea vorbea pe un ton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
o țigară. — Pe măsură ce îmbătrânești, mănânci tot mai puțin, explică ea. În cantină mai erau vreo douăzeci de persoane. În timp ce mâncam, au mai sosit unii, dar între timp au plecat alții. Cu excepția diferențelor de vârstă, atmosfera era asemănătoare cu cea de la cantina căminului, cu o singură precizare importantă: toată lumea vorbea pe un ton liniștit, nimeni nu striga, nimeni nu vorbea în șoaptă, nimeni nu râdea tare, nimeni nu gesticula, nu țipau unii la alții. Am văzut grupuri de trei până la cinci persoane
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]