7,345 matches
-
în fața tatălui victimei și lăsându-i acestuia posibilitatea răzbunării care nu mai are loc. Ceea ce poate scăpa atenției spectatorului este tocmai acest traseu destinal al personajelor și mici detalii care ne conduc către un joc secund. În seara accidentului, Pablo desenează pe umărul unei femei un dragon, imagine a Leviathanului, a distrugerii; tatăl lui se pregătește să evacueze din casă o parte din lucrurile lui, printre ele aflându-se și benzile sale desenate. Câteva foi desprinse îl vor face să se
Fără sens by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/5473_a_6798]
-
bune, echipamentul este, însă, mai scump) și transferate unui calculator - un Pentium I este suficient, dotat cu placă de sunet: în timp real, pe ecran „curge“ imaginea. Aici trebuie spus că există programe de predicție a apariției satelitului care îți desenează pe un planiglob traiectoria „sputnik“-ului (de exemplu InstantTrack ori HalloSat) și programe care decodifică, prelucrează, analizează imaginile (gen WxSat ori WxtoImg). Stai în fotoliu, îți sorbi liniștit cafeaua în timp ce calculatorul procesează, iar în câteva minute ai la dispoziție imaginea
Agenda2003-45-03-45-03-c () [Corola-journal/Journalistic/281694_a_283023]
-
al spatelui, proporția picioarelor în același timp puternice și zvelte, brațele delicate și expresive. De când îl cunoscusem, îl comparam în secret cu toate modelele masculine care îmi pozaseră la facultate, iar concluzia era că mi-ar fi plăcut să-l desenez, să-l pictez cu două aripi mari și albe, un scut și o spadă strălucitoare, ca pe un arhanghel furios și inocent, puternic, dar ignorându-și forța. - Îți cam place, nu? Glasul lui Jaime m-a făcut să tresar. Am
Castele de carton by Cornelia Radulescu () [Corola-journal/Journalistic/10399_a_11724]
-
în percepția umanului (aproape toți criticii au observat excelența acestei aptitudini). Documentarul de vastă perspectivă, completat, fără îndoială, din imaginație, cum e și firesc, se particularizează în pitorescul figurației umane și se întregește în mod necesar cu acesta. Petru Dumitriu desenează pânze vaste, pune rame uriașe, pe care le împarte apoi în sectoare de istorie și umanitate, colorate păstos, până la strident și senzațional. Parcă ar picta episoade din viața socială și politică din secolele XIX și XX după modelul Columnei lui
Sindromul de captivitate by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9494_a_10819]
-
și roadă de toată dulceața avea, în fel de fel de desfătări și în divuri, în chipuri de dezmierdări viața își petrecea. În scurt, să zicem, în toată negrijea și liniștea să afla“ (Partea a IX-a). Atunci cînd își desenează autoportretul, autorul începe să fantazeze. Chiar dacă execută tabloul cu presupusă distanțare ironică (deoarece cuvintele apar puse în gura Hameleonului), portretul fă- cut de Cantemir lui Cantemir rămîne ilustrativ pentru psihologia personajului. „Vios, vlăgos, ghizdav și frumos, ca soarele de luminos
Barocul pe malul Bosforului: DIMITRIE CANTEMIR by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/4073_a_5398]
-
este identic. Dacă suprapunem cele două tablouri, cum putem observa în acest GIF, o vedem pe Mona Lisa pictată din două unghiuri diferite, ceea ce arată că pictorii se aflau în poziții diferite față de modelul lor în momentul în care au desenat.
Secretul picturii Mona Lisa. Ce au descoperit cercetătorii by Crişan Andreescu () [Corola-journal/Journalistic/62282_a_63607]
-
este dincolo de acest oraș, de acest experiment, cum se mint oamenii, cum se iubesc, cum se uită, cum beau, cum speră, cum e în mațele societății, ale omului. După aceea, se mișcă din nou, devine o platformă pe care se desenează țări, ape, steaua în cinci colțuri, simboluri, semne. Și toate acestea de aceiași bărbați din Cevengur, zdrențuroși și inocenți, într-un fel, care propovăduiesc comunismul. Și vorbesc, vorbesc, vorbesc despre el ca despre cea mai minunată proiecție a lor, ca
Apostolii comunismului by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/10050_a_11375]
-
nopțile fără lună și vânt?/ Godemișul// Cine pune roțile autobuzelor în mișcare, cine umple/ De surâs fața coafezelor când își iau bacșișul?/ Godemișul.// Cine bagă adolescentele-n draci, cine ține/ Zi de zi și noapte de noapte afișul/ Godemișul.// Cine desenează hărți nemaivăzute/ Și e mai tare ca heroina, L.S.D.-ul, hașișul?/ Godemișul// Cine pătrunde și sparge fără milă fetișul,/ Cine distruge familii și ierarhii?/ Godemișul// Cine mișcă soare și stele, cine face/ Farmecul amintirilor cu Venesia și Parișul?/ Godemișul.// Cine
Debutul și urmarea by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/3482_a_4807]
-
într-un război continuu și că va trebui să își crească copilul printre explozii și alarme. Nu este ușor să trăiești sub rachete, însă cel mai greu este să trăiești în teroare", a spus românca, adăugând că fiica ei a desenat situația în care trăiesc, scriind în ebraică "Vă rog, opriți rachetele". Clujeanca a vorbit despre ceea ce face familia ei atunci când sună alarma: Noi locuim la etajul al șaselea într-un bloc de șapte etaje și nu avem o cameră securizată
Cum trăiește o româncă stabilită în Israel teroarea bombardamentelor by Căloiu Oana () [Corola-journal/Journalistic/57270_a_58595]
-
copulăm pe neașteptate precum animalele, de teamă că va reveni pe neașteptate ceva, ce am simțit cu mult timp în urmă, copulând precum oamenii Diferență Hotarul dintre bine și rău este ferm și îngrozitor de strict. Și subțire ca un punct desenat cu cel mai tare creion. Diferența dintre bine și rău este nu mai puțin esențială decât deosebirea dintre strănut și tuse. Scriam o poezie și tocmai mi venea să strănut, când la ușă sună tata. M-am speriat atât de
Tadeusz Dabrowski by Luiza Săvescu () [Corola-journal/Journalistic/6315_a_7640]
-
să taie de la firul ierbii orice posibilitate. Totuși, cum zice Grigore Alexandrescu, „veacul înaintează”, veacul a înaintat și atunci, un pas înainte, doi înapoi. Tot comunismul - cred că tinerii vor înțelege mai puțin -, dacă ar trebui desenat grafic, ar trebui desenat sub forma unor unde, pentru că nu a fost ceva liniar, egal cu sine. Au fost perioade în care se strângea șurubul - asta era expresia - și altele în care se destrângea. Asta-i cea mai mare problemă a mea în străinătate
De la cenzura ca formă de libertate la libertatea ca formă de cenzură1 by Ana Blandiana () [Corola-journal/Journalistic/4986_a_6311]
-
Mișcându-se ca leul în cușcă, se deplasa înnebunit de la o instituție la alta și-i fericea pe șefi cu indicații de-o stupefiantă grosolănie. A rămas în istoria revistei „Orizont" îndemnul de a ieși din placiditatea călduță a vremii: desenând el însuși „oglinda" paginii întâi a publicației, s-a adresat mustrător celor doi șefi, blocați într-un amestec de frică și oroare: „Tovarăși, fiți curajoși! Băgați puternic, pe cinci coloane, «Epoca Nicolae Ceaușescu!»". Asta însemna pentru imbecilul cu ifose curaj
Vara nebunilor by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/6163_a_7488]
-
omului interior. Căci nu e numai vorba despre scriitor, ci despre toți cei care au, în ei, un dar creativ. Dumneavoastră mai scrieți poezie? Bănuiesc că e o legătură, în timp, între ritmul în care scrieți și acela în care desenați. Tocmai ați vernisat o expoziție, așa că fără îndoială există, în spatele fiecărei gravuri, câte un poem. Da. Nici n-aș putea altfel. Și poeziile, și desenele cresc ca părul și ca unghiile. Când le scriu, vin de la sine. Dar când e
Gabriela Melinescu - „Vulnerabilitatea, asta e marca talentului“ by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/7410_a_8735]
-
ca de spital... (...). Nicio curiozitate pentru ce e dincolo de pielea mea și dincolo de zidurile locuinței mele, ca și când s-ar fi terminat totul, ca și când n-ar fi fost nimic. Nici viața, nu numai scrisul, nu e pentru oricine. Aș putea să desenez, dar nici asta.” Toate funcțiile scriitorului se restrîng în una singură, în lectura pielii, a pergamentului aflat între „eu” și „ceilalți”, între sine și lume. Dar și această lectură devine neputincioasă. Cînd nu mai știi ce se întîmplă cu trupul
Desprinderea de lume by Olimpiu Nușfelean () [Corola-journal/Journalistic/2391_a_3716]
-
expus excavatoarelor sistematizării urbane; și totodată, o fereastră către o altă lume, o belle epoque dispărută, care în curând va fi și ea oblonită. Lectura devorantă a cărților de călătorii (Jules Verne e un reper obligatoriu pentru toți), a benzilor desenate din Pif (de asemenea, un punct magic în care se intersectează toate cele patru istorii), jocurile ,apolitice" ale copilăriei, desfășurate în afara prețioaselor indicații oficiale și departe de Palatul Copiilor care le instituționalizează, discuțiile deschise din sânul familiei, urechile ațintite, la
Decrețeii (I) by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11518_a_12843]
-
unei asemenea dezangajări amorale, poetul e însă favorizat de către demonul creației întunecate, care, scutit de îndatoriri mai mult ori mai puțin extranee chemării sale, produce în golul incandescent al acesteia substitutul grotesc a ceea ce n-a fost să fie: "zevzecule/ desenezi femei fermoare/ deschizîndu-se pînă la capăt sub nările tale umflate/ înțepate de viespi de muște/ sorbindu-ți/ măduva din șira spinării/ amintirile// zevzecule/ la capătul viziunilor tale e seară/ în urechile clăpăuge rîmează mistreții șaradelor/ frînturi din elocința veche a
Antipoezia pură by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14166_a_15491]
-
cealaltă cameră, îl mișcăm cât să nu facă escare. O porni apoi într-acolo, urmată în tăcere, ca într-o procesiune, de ceilalți. În cameră, singura lumină era cea a veiozei de pe noptiera aflată lângă pat, suficientă însă pentru a desena niște umbre diforme pe capul scheletic al bătrânului care zăcea în așternut, cu fața între două pernițe. Bărbatul părea că doarme. - De cât timp e așa? întrebă accabadora, apropiindu-se de pat. Într-o mișcare spontană ceilalți se așezară în
Michela Murgia: ACCABADORA by Gabriela Lungu () [Corola-journal/Journalistic/3884_a_5209]
-
a-și suprapune dăinuirea peste cea a materiei imperisabile. Refugiu și protest înmănunchiate într-un gest unic, recuzita ce absoarbe într-însa agitația actorului, așa cum o sugativa ar absorbi o pată de cerneală: "eu sînt cel de la periferie/ sînt elefantul desenat de un copil nătîng direct pe banca/ fiindcă pe caiet nu mai are loc(...) eu sînt cel de la margine/ sînt zidul care se năruie de singurătate/ sînt marele depozit cu puncte de suspensie/ sînt locul unde propozițiile cărții amețesc delirează
Un nou "rău al veacului" by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17889_a_19214]
-
acest fenomen și-i ajuta să se deprindă cu lucruri esențiale. Aici învăța să scrie și să citească cei care nu au fost șolarizați datorită speranței scăzute de viață. Aceștia numesc centrul, hotel, iar când li s-a propus să deseneze scene din viața lor trecută și prezența au desenat trecutul în alb negru, doar prezentul fiind viu colorat. Relația de prietenie a personalului hospice cu pacientul copil, îl ajută pe acesta din urmă să înțeleagă boală, s-o accepte și
Hospice Casa Speranței, o replică a frazei “nu mai e nimic de făcut" () [Corola-journal/Journalistic/81479_a_82804]
-
lucruri esențiale. Aici învăța să scrie și să citească cei care nu au fost șolarizați datorită speranței scăzute de viață. Aceștia numesc centrul, hotel, iar când li s-a propus să deseneze scene din viața lor trecută și prezența au desenat trecutul în alb negru, doar prezentul fiind viu colorat. Relația de prietenie a personalului hospice cu pacientul copil, îl ajută pe acesta din urmă să înțeleagă boală, s-o accepte și să se bucure de fiecare zi. Aceasta este definiția
Hospice Casa Speranței, o replică a frazei “nu mai e nimic de făcut" () [Corola-journal/Journalistic/81479_a_82804]
-
alt fel de viață, chiar de ar fi să moară pe scenă“, relatează Olav. Era previzibil ca în Las Vegas să se dezvolte o adevărată industrie Elvis Presley. Meșterii care i-au croit Regelui costumul, cizmele de scenă, i-au desenat ochelarii și centura, fac acum același lucru. Dacă nu pentru Elvis Presley însuși, atunci pentru imitatorii săi, care sunt cu miile. Pentru că se respectă și e cotat drept una dintre „replicile“ de lux ale lui The King, Olav W. și-
Agenda2004-21-04-c () [Corola-journal/Journalistic/282440_a_283769]
-
tiermondismul strecurat printre picături în revistă, nici ideologia de stânga convertită într-un umanitarism sans frontières care colora o parte dintre personajele mele dragi. Rahan, fiul lui Craô, era unul dintre ei, de aceea apariția în limba română a benzilor desenate cu Rahan mi-a trezit o puternică nostalgie. Ciudat, ceea ce mi-a lipsit în primul rând a fost limba franceză, apoi un soi de miros, un miros al paginilor, nu pot să-l descriu, și nu în cele din urmă
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6253_a_7578]
-
în critica și teoria literară. Numai profesorii și asistenții lor mai întrețin, cu obstinație provincială, ‘micile imperialisme locale’. În ultimii ani de viață, Barthes, cum v-am spus, voia să facă filosofie. Băieții noștri continuă să numere silabele și să deseneze țevile dintr-un poem fără a fi curioși să afle ce sânge intelectual curge prin ele. Dealtfel, critica literară este în criză. Instituția ei este, la noi, aproape desființată. Va trebui s-o reinventăm. Spre binele literaturii care, altminteri, își
Eugen Simion: “Și criticul poate fi un Desperado” by Lidia Vianu () [Corola-journal/Journalistic/13901_a_15226]
-
ci și să prefigureze ceva. În primul său roman, Răzvan Rădulescu nu este câtuși de puțin neorealist, eventual cu decupaje al sordidului mizerabilist, înfășurat într-o intrigă subțire și un limbaj rudimentar unificator; nici, la extrema cealaltă, un ficționar fantast, desenându-și cu minuție figurativă și stilistică straturile și nivelurile unei lumi autosuficiente. Miza (și tehnica) sa este de a reproiecta și modula proza, pe măsură ce o scrie. Încă din titlu, intenția ironică apare ca evidentă. Vom avea o parodie de Bildungsroman
Cazul Cazane by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8627_a_9952]
-
ceva/ mă înconjura un plescăit din frînturi// în virtutea unui mecanism/ din obraz țîșnea un lichid// deasupra capului nu aveam ochi/ ar fi trebuit să respire// drumul se încrucișa/ în mlaștina din mijlocul rănii// mă mulțumeam cu morții/ pe care îi desenam// o fericire deasupra genunchilor/ iradia din alt mecanism// auzeam ciocul enorm/ resturile înfundate de trup// penetrînd ce era cald și vîscos/ senzația de prăbușire mă-nghițea// libidinos/ și fără ură” (În barcă). Pînă la urmă chirurgia e înlocuită cu autopsia
Un damnat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/2580_a_3905]