6,028 matches
-
pe an ca să rememoreze, cu ochii aburiți de lacrimi, clipele în care-și băuseră propria urină, își măcelăriseră rudele ca să aibă ce mânca și fuseseră bătuți măr de un individ cu un prosop de bucătărie înfășurat în jurul capului. — Deci! a exclamat Chris. Deci, am fost eu de acord. Am așteptat ca el să-mi spună ceva legat de păr, iar când am văzut că nu zice nimic am început să mă perpelesc îngrijorată. Era groaznic, nu-i așa? Nu observi nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
așa sunt eu! N-am vrut să te fac să suferi. Doar că vreau ce e mai bun pentru tine... —îmi pare rău că sunt o fiică așa de rea, am spus eu teribil de rușinată. — Dar nu ești! a exclamat mama. Nu ești deloc o fiică rea. întotdeauna ai fost cea mai dulce și mai afectuoasă, cea mai bună dintre fetele mele. Draga mea, a suspinat ea aruncându-se în brațele mele. Fetița mea! Un torent de lacrimi mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
în brațele mamei bocind, în timp ce ea mă mângâia pe păr și-mi spunea să nu mai plâng. —îmi pare rău pentru oul de Paște al lui Margaret, am reușit să îngaim într-un final. Să nu-ți pară rău, a exclamat mama cu ochii umezi. Mi-a venit să-mi smulg limba din gură din secunda în care am rostit cuvintele alea... Și-mi pare rău că te-am făcut de râs cu drogurile mele, am spus umilă. —N-ai de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
pentru propria ta persoană. Nu era adevărat, dar îmi plăcea așa de mult de Nola că n-aveam inima s-o contrazic. — Toată chestia cu Chris a fost oribilă, m-am forțat să recunosc. — Sigur c-a fost oribilă, a exclamat Nola de parcă cineva ar fi încercat să susțină contrariul. Dar trebuie să-l uiți. Atunci mi-a venit în minte faptul că în orice conversație purtată de două femei, indiferent de context, la un moment dat, era imposibil ca acele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
am început să spumeg de furie. Și cînd te gândești că dădusem vina pe mine pentru partida aia execrabilă de sex! Ce prostie! Chris era mult prea concentrat asupra lui pentru ca eu să mai contez în vreun fel. Idiotul! am exclamat. Cum s-a jucat cu mine! I-a făcut pe toți să-l îndrăgească! Și asta numai fiindcă el se simte un neadaptat! Cum m-a dus de nas... Hei, fetițo, fii mai blândă cu el, m-a întrerupt Nola
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
fie mai bine. în ziua următoare, Nola m-a dus la o altă întâlnire. Și-a făcut același lucru și în ziua următoare. —De ce ești așa de drăguță cu mine? am întrebat-o puțin alarmată. —De ce n-aș fi? a exclamat ea. Ești un om plin de iubire. — De ce? am insistat eu. —Ei, a oftat ea melancolică. Când te-am văzut la Cloisters, cu fețișoara aia supărată, mi-ai adus aminte de mine. întâlnirea cu tine m-a proiectat înapoi în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
disperată și de nenorocită ca și tine. La fel de confuză și de șocată! Când am dat ochii cu tine, mi-am spus: „Cu voia Domnului, iată-mă pe mine!“ M-am burzuluit supărată. Curva tupeistă! —Ești exact cum eram eu, a exclamat Nola cu afecțiune. Suntem absolut la fel. Chestia asta m-a îmblânzit. îmi doream să fiu ca Nola. Dacă atunci oamenii n-ar fi fost drăguți cu mine, nu m-aș fi lăsat de droguri, mi-a explicat ea. Acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
-ul femeii) și purta un nume nefericit: Gobnet 1. —Nu-i de mirare că sunt dependentă de droguri, mi-a spus ea când am făcut cunoștință. Cu un nume ca ăsta! Apoi s-a năruit de râs. —Doamne Dumnezeule! a exclamat cu ochii înlăcrimați. Dă-mi țigările! După o vreme, am descoperit că-mi formasem un obicei din a merge aproape în fiecare zi la întâlnirile DA. Nu e oare prea mult? am întrebat-o îngrijorată pe Nola. —Ei, nu, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Chris a fost internat pentru droguri, nu pentru băutură, am spus eu fără să știu exact de ce trebuia să-i explic toate astea lui Helen. —Care Chris? —Chris Hutchinson, noul tău... , m-am forțat să rostesc cuvântul,... prieten. Nu, a exclamat Helen extrem de nedumerită. Barry Courtney e noul meu prieten. —Barry? am bolborosit eu. Care Barry? La nebuni, îi ziceai Barry-copilul. Dar nu e copil deloc, a adăugat ea pe un ton protector. Pentru mine e un bărbat în toată regula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Ți-ai pierdut controlul, iar eu nu te mai pot ține în frâu. A, nu! N-aveam de gând să mă las manipulată. Dacă vrei s-o terminăm, foarte bine, dar nu încerca să dai vina pe mine! —Dumnezeule! a exclamat el furios. Chiar nu pricepi! După care Luke s-a întors să plece. —Luke, exagerezi, am spus eu disperată încercând să-l prind de mână. Știam cât de atras era de mine. întotdeauna îl îmbunasem în felul ăsta. —Lasă-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
arată bine, am recunoscut. Conlith arată foarte bine, dar cu toate astea... Nu mi-am terminat explicația. Nu sunt destul de buni. Asta încerci să-mi spui? m-a întrebat Nola de parcă tocmai aș fi inventat tratamentul pentru SIDA. —Exact! am exclamat. Și n-am chef să-mi pierd timpul. Am lucruri mai bune de făcut. —Să tai frunză la câini. Dar, între timp, te-ai schimbat. — Da? — Sigur că da. Gândește-te la cum erai acum un an, mi-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
nou am început să-mi pipăi geanta ca să plătesc și să dispar. Apoi Luke m-a făcut knockout zicând: —Ei, haide, Rachel, coboară-te de pe cruce! Am nevoie de lemnele alea! — Poftim? Adică stai jos și hai să vorbim, a exclamat el cu o voce complet diferită în care am recunoscut o jovialitate forțată. Nu te-am văzut de-aproape un an și jumătate. Spune-mi cum îți merge. Cum e în Irlanda? Nu era chiar o ramură de măslin. Era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Și mă duc la u-ni-ver-si-ta-te, am silabisit pentru un maximum de efect. în octombrie. Chestia asta l-a făcut terci. — Chiar așa? s-a zgâit Luke la mine. Sigur, am rânjit eu. Mă apuc de psihologie. Fute-m-aș! a exclamat el. Amândoi am ignorat posibilitatea unui flirt pe care remarca aceea ne-o pusese la dispoziție. Lucrurile erau diferite față de cum fuseseră în urmă cu doi ani. Foarte diferite. Acum mai urmează să-mi spui că te măriți, a zis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
scăzu brusc în momentul în care discul de ambreiaj se cuplă, după care camionul prinse să tremure când motorul începu să fie învârtit de roțile aflate în mișcare. Apoi, cu o zdruncinătură puternică, vehi culul se opri. Nu se poate! exclamă Costi lovind ușor cu palma în volan. Ce ai dragă, de nu pornești? Scoase din nou din viteză și răsuci cheia în contact. Ascultă mieunatul îndelung al demarorului care se străduia să pună motorul în funcțiune. Degeaba, acesta nu voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
de poliție de aici din Baia de Sus. Eu sunt de la Iași și mă aflu aici în concediu. De asta am și tras la domnul comandat Pop. Crezi că dacă eram în control, mai locuiam la el acasă? Așa e, exclamă Maricel, luminându-se la față de parcă ar fi descoperit America, aveți dreptate! Ce Dumnezeu, doar e la mintea cocoșului, cum dracu' de nu m-am gândit și eu la asta? Cristi zâmbi din nou. Faptul că pusese în aceeași propoziție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
urmă. Ai cumva o pungă pentru probe? Am, domnule. Nu vă spusei că sunt în uniformă? spuse Pohoață scoțând dintr-un buzunar de la spate mai multe pungi de plastic cu fermoar, frumos împăturite. Ești fenomenal cu uniforma asta a ta! exclamă laudativ Cristi. Ce mai ascunzi prin buzunarele tale? Nu ascund nimic, se apără Vasilică, deschizând punga și ajutându-l pe inspector să introducă șapca înăuntru. Am la mine tot ce ar putea să ne fie de trebuință. Agentul închise punga
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
aceasta putea să facă ori băutura bună de băut ori o otravă care îți lua lumina ochilor. Alcool metilic, spuse Cristi. Poftim? tresări Ileana. Spuneam că s-au hotărât să-i dea să bea alcool metilic. Ah, prozaic mai ești! exclamă femeia, deranjată de intervenția lui Cristian. Credeam că asculți povestea. Da, probabil că aceasta era otrava despre care era vorba. Ascult! Uite, promit să nu te mai întrerup. Cunoscând că Negru era hapsân la băutură dar și zgârcit nevoie mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lucrurile nici ea nu te-ar trimite la plimbare. Dacă ai fi ceva mai puțin încăpățânat și ți-ar place pălinca noastră, chiar n-aș avea nimic să-ți reproșez, spuse Pop zâmbind în colțul gurii. Ei, asta-i acum! exclamă Cristian. Hai să nu mai lungim vorba! Începe să-mi pară rău că am deschis discuția asta, redeveni Pop serios. Tu ești bărbat, ești mai mare decât ea și, mă înțelegi, nu trebuie să spun mai mult. Nu vreau decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
o greutate enormă apăsase pe ele, formând groapa aceea. Nu era prea adâncă, abia o jumătate de palmă față de nivelul restului terenului. Îi dădu ocol și apoi se aplecă dintr-o dată, cercetând cu toată atenția locul. Iată aici ceva interesant! exclamă el entuziasmat. Câteva picături de culoare maronie se vedeau împrăștiate la unul dintre capetele scobiturii. La o privire mai superficială ar fi putut trece neobservate printre frunzele de pe jos. Inspectorul își scoase telefonul mobil și făcu câteva fotografii din mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
spus că e polițist! interveni Ileana. Da, spuse Calistrat plictisit, mi-ai spus. No, băiete, lucrurile nu sunt atât de simple. Văd că te frămânți peste poate să afli cine-i criminalul. Nu te mai zbuciuma, știm cine îi. Incredibil! exclamă Toma. Cine e? No, îți mai spun odată că nu asta este important. Trebuie să facem în așa fel ca să nu se mai întâmple. Cum să nu fie important? Aceasta este cheia întregului caz, spuse vehement Cristian Toma. Băiete, ascultă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
urmează îndemnul și dădu peste cap pălinca. Oftă de plăcere și își umplu din nou paharul. Înșfăcă o felie de slană pe care și-o aruncă în gură, după care mușcă cu poftă din pâine. Doamne, că bună mai e! exclamă el cu gura plină. No, ce faci Cristi? Nu te mai codi, trebuie să bei până la fund, nu-ți lăsa bătrânețile în pahar! Ei, ce spui, nu-i așa că am dreptate? întrebă el văzând că și inspectorul își terminase băutura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nici de cutie. Acum, în timp ce vorbeai mi-a mai venit o idee. No, spune! Cutia este foarte bună, însă nu-i deloc nevoie să o confecțio năm, o avem deja gata făcută. Nu trebuie decât să o închidem. Excelentă idee! exclamă Ileana care asistase până atunci tăcută la discuția dintre cei doi, dar acum prinsese din zbor ideea lui Cristian. No, ce-i așa excelent? se miră Calistrat. Peștera, îi explică Cristian, este cea mai bună cutie, ba mai mult, bestia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
omul tresăltă sub sensibilele brațe de metal, care, consternate parcă, își descleștară strânsoarea. Homer se prăbuși la picioarele altarelor stohastice și un firișor de sânge îi izvorî din colțul gurii. - Ce bizare fixații pot avea chiar muritorii cei mai rari! exclamă Zeul Concentrării: Totuși, ce eveniment splendid! Fasciculele luminoase, care palpaseră până atunci corpul lui Homer, se retrăgeau cu ezitări repulsive. - Ți-am mai spus că ești viciat de sentimentul deșert al frumuseții, rosti fără patimă Zeul Neantului. [Originally published in
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85062_a_85849]
-
jurnalele după urmă” și după donjuani cu care poartă discuții în același stil. Între tinere și admiratorii lor au loc „de peti je inosan” (des petits jeux innocents) - adică mici jocuri nevinovate, atât de nevinovate încât Măriuța, isteața lor slugă, exclamă îngrozită: „Cât sunt eu de desfrânată, dar mai-mai că m-a-ntrecut, numai eu îi știu adâncu și ce pasuri au făcut”. Gestul final al părintelui exasperat, boier Iordache, care îi gonește din casă pe tinerii superficiali, a trezit aprobarea entuziastă a
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
părea că avea să sară ceva din tufe, ori Pantera, ori vreun copac umblător, au apărut în jurul meu patru licurici, zburătăcind și chicotind. Ce mai faci, Hoinarule? Bine, le-am răspuns nedumerit, apoi le-am recunoscut râsetele. Ghidușa, Portocala! am exclamat. Cum ați ajuns aici? Și de ce v-ați transformat în licurici?... Dar tu de ce ești Lup Albastru? m-au întrebat Hamsterii zburătăcind roată în fața mea. Eu am fost întotdeauna așa, le-am zis. Dar voi?... Și noi am fost întotdeauna
Izvroul miraculos by Cristi Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1255_a_2901]