5,326 matches
-
ca să-și continue cariera, să schimbe viziunea după 1944 punând aceleași informații într-o altă viziune, ideologică (este, între alții, editorul și biograful lui Nicolae Beldiceanu, poet ieșean stimabil, foarte interesant, el urmărind chestiuni de „audiție colorată” în versuri și experimentând, împreună cu Eduard Gruber, sincretismul simțurilor în psihologie și artă, dar rămas tocmai prin aceste contribuții ale anilor 1950-1960, un poet minor, aproape nesemnificativ, doar emblemă a poeziei socialiste de la sfârșitul secolului al XIX lea). Vrem să spunem că aceste scrisori
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
care transformă mitul într-un "principiu de validare a sistemului și ordinii sociale". Expresie a culturii transpuse în coduri simbolice, mitul înfățișează "cadrul cunoștințelor și competențelor, al probelor și conflictelor, înfrângerilor și victoriilor, pe care membrii grupului social le-au experimentat și continuă să le experimenteze".6 De-a lungul timpului, mitul a fost considerat "o dramaturgie a vieții sociale, a istoriei poetizate", "un ansamblu de simboluri foarte vechi, destinate inițial să învăluie dogmele filosofiei , și de idei morale al căror
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
principiu de validare a sistemului și ordinii sociale". Expresie a culturii transpuse în coduri simbolice, mitul înfățișează "cadrul cunoștințelor și competențelor, al probelor și conflictelor, înfrângerilor și victoriilor, pe care membrii grupului social le-au experimentat și continuă să le experimenteze".6 De-a lungul timpului, mitul a fost considerat "o dramaturgie a vieții sociale, a istoriei poetizate", "un ansamblu de simboluri foarte vechi, destinate inițial să învăluie dogmele filosofiei , și de idei morale al căror sens s-ar fi pierdut
[Corola-publishinghouse/Science/1530_a_2828]
-
transformărilor prin care trecea Europa de Vest. Europa de Vest era o societate neomogenă, statele sale fiind marcate de luptele interne pentru supremația la tron. Este cazul Spaniei sau al Germaniei, care, datorită luptelor interne, au fost divizate. Tot atunci în Anglia s-a experimentat o nouă formă de guvernământ: republica. Nu trebuie să uităm de luptele dintre protestanți, catolici și hughenoți și de marile războaie: Războiul de 30 de Ani, Războiul de 80 de Ani, Războiul de Succesiune din Mantua. Din acest motiv era
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
sau a efectelor acestora. Aparent, relația care stă la baza acestui proces este una de tip cauză-efect. Ogden și Richards resping acest punct de vedere și susțin că explicația are la bază fenomenul de repetabilitate, de recurență a experienței. Ceea ce experimentăm În orice moment nu sunt decât contexte (sign-situations) mai mult sau mai puțin asemănătoare cu contexte experimentate anterior; interpretarea este posibilă doar datorită acestui fenomen de recurență; mai mult decât atât, „interpretarea Însăși este o formă de recurență” <ref id
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
să o spui cu toată mintea ta, cu toată inima și cu toată voința, o rugăciune, care să fie adevărată și să o înțelegi în toată bogăția și frumusețea ei.” Despre folosirea practică a rugăciunii lui Iisus, așa cum o poate experimenta un creștin al zilelor noastre, trăind în mijlocul lumii, și despre inspirația pe care o poate afla astfel, ne vorbește, cu cea mai mare sobrietate și precizie, o autoare laică, Nadejda Gorodețky: „Rugăciunea lui Iisus, scria ea într-un articol publicat
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
va recunoaște, cea mai bună soluție este să recunoască fiecare, ceea ce face ca amândoi să piardă. Pe scurt, acționând în interesul propriu (necooperant), fiecare inculpat/jucător produce o variantă care în ultimă instanță nu-l avantajează pe niciunul. Reluând și experimentând dilema prizonierului, Morton Deutsch (1962, apud Boncu, 2006, pp. 30-31) a demonstrat faptul că "pentru fiecare parte, exploatarea celeilalte părți este mai profitabilă decât cooperarea, care este mai profitabilă decât non- cooperarea ambelor părți, care la rândul ei este mai
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
mod direct și nemijlocit momentul. Pentru că ne deformează percepția, viața pare așa cum o arată schema" (idem, p. 140). Ele sunt "sisteme de înmagazinare, care conservă elemente emoționale specifice învățate" (p. 95); iar, pe lângă această conservare, ele continuă să asimileze ceea ce experimentăm în viață. Aceste tipare notază T. Bennett-Goleman "sunt adormite și așteaptă un moment în care să se întâmple ceva care să readucă în minte acea problemă. Apoi, sentimentele vechi și răspunsurile vechi reapar în mod automat" (p. 95). Ele ne
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
momentului când sa petrecut evenimentul. În ceea ce privește mărturiile, am folosit demersul invers: mai Întâi am selecționat un număr de teme astrale aparținând În cea mai mare parte unor persoane trecute de 40 de ani, deci care au avut deja ocazia să experimenteze majoritatea tranzitelor care se pot produce În decursul unei vieți. După aceea, am căutat În aceste teme tranzitele și perioada lor de activitate, Încercând, pentru o mai bună claritate, să evit momentele În care acestea se suprapun. În sfârșit, am
[Corola-publishinghouse/Science/1869_a_3194]
-
bunăvoința de a-i ajuta pe alții. Mulți oameni caută o înțelegere mai profundă a ceea ce reprezintă viața. O explicație pentru reînnoirea interesului pentru dimensiunea spirituală a sănătății provine de la valorizarea sa ca resursă în perioadele în care o persoană experimentează un stres personal. Cultivând latura spirituală a vieții sale, o persoană poate descoperi modalități mai eficiente de a se integra mai bine în acest univers. Ea poate dezvolta sănătatea sa spirituală într-o varietate de modalități: deschiderea către noi experiențe
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
1985) au evidențiat faptul că resursele suportului social specific sunt relaționate cu nevoile impuse de evenimente stresante particulare (Dolbier, Steinhardt, 2000). De exemplu, L.C. Joyce (1998) a arătat că adaptarea la cancer este relaționată cu funcțiile specifice ale suportului social experimentat în diferite faze de evoluție a bolii (suportul informațional satisface cerințele din faza de diagnostic a bolii etc.) (Dolbier, Steinhardt, 2000). Globalitatea măsurării suportului social reflectă o combinație de itemi ce privește structura și funcțiile suportului social într-un index
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Ele pot oferi, de asemenea, o fundație puternică a iubirii și acceptării de care are nevoie o persoană pentru a face față stresorilor vieții de zi cu zi. Pentru că ele se află întotdeauna în schimbare, dezvoltare și evoluție, toate familiile experimentează stresul la un moment dat. Schimbări majore în dinamica familiei, cum ar fi boala, moartea, divorțul sau schimbarea domiciliului, pot slăbi fundația unei familii. Familia reprezintă cadrul optim în care copiii cresc, ea fiind cea care se constituie în principala
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
simptomele persistă și devin cronice) alături de suportul emoțional din partea familiei. Suportul social și starea de sănătate: interelații Cum influențează suportul social starea de sănătate? Responsabil pentru aceasta este mai mult decât un singur proces. Starea de sănătate a oamenilor care experimentează niveluri ridicate de stres variază în funcție de nivelul de suport primit sau de acces la suportul social. În prezent există multe studii care investighează suportul social, numărul lor fiind în creștere începând cu momentul în care Organizația Mondială a Sănătății a
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
ajutor atunci când va apărea un eveniment stresant sau ca rezultat al integrării unui membru într-o rețea socială. Modelul efectului principal al suportului social propune ca argument faptul că suportul social are un efect benefic asupra sănătății, indiferent dacă indivizii experimentează sau nu situații și stări de stres. Cercetătorii au realizat studii care au încercat să evidențieze asocierea dintre efectele pe care suportul social le are asupra stării de sănătate. Astfel, efectul direct al suportului social asupra stării de sănătate a
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
crească abilitatea persoanei de a face față situației și să reducă/elimine stresul. Conform modelului efectului de amortizare a stresului, suportul social protejează indivizii în fața influenței evenimentelor stresante, indivizii afectați de stres și cu un suport social redus sau absent experimentând efecte negative asupra sănătății, în timp ce la indivizii cu niveluri înalte de suport social efectele negative ale stresului sunt reduse sau chiar eliminate. Sarason, Sarason și Pierce (1990) au analizat teoriile asociate acestui model. Astfel, au constatat că multe cercetări efectuate
[Corola-publishinghouse/Science/2153_a_3478]
-
Relativism, A. 6. Sinceritate, A. 7. Toleranță Am regrupat aceste patru valori deoarece sunt la origi-nea unei logici pe care o putem descrie astfel: dacă individul este liber și urmărește împlinirea de sine, el trebuie să își găsească singur fericirea, experimentând soluțiile care i se oferă; aceste soluții (valori, moduri de viață etc.) nu au valoare decât pentru el, ele sunt relative; este important ca el să fie sincer; în prezența diferitelor soluții ale altora, el trebuie să fie tolerant. Individul
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
de marea majoritate a oamenilor. Dar această aspirație este contrazisă de aceste valori postmoderne care sunt libertatea, autonomia, dezvoltarea personală. Nu există oare pericolul de a-ți anula libertatea când ești în doi? În fața pericolului de a fi "încolțit", se experimentează: se trăiește împreună temporar pentru a verifica... Căile care duc la stabilizarea uniunii sub forma căsătoriei sau a simplei coabitări pot urma mai multe trasee. Ezitările sunt motivate nu atât de căutarea facilităților, cât de teama de a eșua și
by Rudolf Rezsohazy [Corola-publishinghouse/Science/1070_a_2578]
-
sa R. Déscartes afirma că întotdeauna „corpul se explică prin corp, iar spiritul prin spirit”. În secolul XX, J. Jaspers, reluând tema, afirmă că „viața psihică nu poate fi explicată prin categoriile materiale”, iar W. Dilthey susține că „natura o experimentăm, iar viața sufletească o înțelegem”. Se poate afirma, din acest motiv, că „psihiatria nu devine posibilă decât din momentul în care ea se constituie ca o inteligență capabilă de a înțelege și de a identifica” (G. Gusdorf). Înaintea acestui moment
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Laboratorul construiește „modelele patologice” în mod artificial, prin experiment, pe când clinica descifrează semnificația „modelelor naturale” apărute în sfera normalului. În felul acesta putem spune că experimentul de laborator introduce în mod dirijat „patologicul” în normal. Întrucât obiectul psihopatologiei nu se experimentează, ci este supus unei înțelegeri reflexive, vom aborda în continuare aspecte legate de spațiul clinic, considerat ca domeniu al gândirii în sfera psihopatologiei. Spațiul clinic se construiește ca un „spațiu epistemologic” în care își dau întâlnire limbajul, privirea și suferința
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
mai precis, mai constant din punct de vedere istoric, „limbajul teoretic” al psihologiei și mai ales cel al psihopatologiei se constituie cu dificultate, și, în orice caz, suferă importante variații istorice. Obiectul științelor naturii fiind dat imediat, concret-obiectiv, poate fi experimentat. Obiectul științelor umane, având un caracter imaterial, interiorizat propriei persoane nu poate fi experimentat, ci el este numai gândit. Din acest motiv, în științele pozitive „obiectul” este cel la care se referă limbajul, pe când în cazul științelor umane „limbajul” este
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
mai ales cel al psihopatologiei se constituie cu dificultate, și, în orice caz, suferă importante variații istorice. Obiectul științelor naturii fiind dat imediat, concret-obiectiv, poate fi experimentat. Obiectul științelor umane, având un caracter imaterial, interiorizat propriei persoane nu poate fi experimentat, ci el este numai gândit. Din acest motiv, în științele pozitive „obiectul” este cel la care se referă limbajul, pe când în cazul științelor umane „limbajul” este cel care construiește obiectul științei prin obiectivarea lingvistică a unei stări interioare a „subiectului
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
obiectivat” numai prin discurs, iar de natura discursului va depinde delimitarea și înțelegerea domeniului de cunoaștere al fenomenelor psihice morbide. 8. Metode și tehnici în psihologia medicală și psihopatologie Atitudinea metodologică Pentru K. Jaspers, în psihopatologie „obiectul”, studiat nu se experimentează, ci se gândește. În felul acesta, încă de la început, modalitatea de reflectare asupra obiectului implică o anumită atitudine metodologică. Opțiunea metodologică este o problemă esențială, de ea depinzând succesul sau eșecul cunoașterii naturii „obiectului” studiat. Ca ramură a medicinei, psihiatria
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
urmărește cunoașterea, înțelegerea și explicarea structurilor interne, modificate, ale vieții psihice, considerate ca „stări de conștiință morbidă” ale individului. Din cele expuse, este evident că în sfera psihiatriei se pot distinge două direcții metodologice: a) direcția biologică, pur medicală, care experimentează clinic obiectul psihiatriei, respectiv, bolnavul psihic și boala acestuia; b) direcția umanistă, pur filozofică, aceea care gândește, interpretează reflexiv ființa umană și „modurile sale de existență” de factură patologică în raport cu „formele vieții psihice normale” (L. Binswanger). În psihopatologie „metoda filozofică
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
Foucault). Diferența dintre clinică (spațiul privirii medicale) și laborator (spațiul experimentului) este echivalentă cu cea dintre „un limbaj care se ascultă” și „întrebarea care se pune” în raport cu obiectul. Roncher-Deratte afirmă, în sensul acesta, că „observatorul citește natura, pe când cel care experimentează o interoghează”. În felul acesta observația și experimentul se opun una alteia, fără însă a se exclude; prima conducând către cea de-a doua (M. Foucault). În cazul medicinei somatice, actul de „observație clinică” este un dialog material cu „concretul
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]
-
psihologiei cât și cel al psihopatologiei este surprins și cunoscut mediat, indirect, prin manifestările sale exterioare. Fiind „subiect pur” el este și rămâne interior persoanei respective. Din acest motiv „persoana ca subiect pur”, ca „fapte de conștiință” nu poate fi experimentată, ci trebuie gândită. Cunoașterea se face în cazul acesta prin intermediul metodelor filozofice: metoda fenomenologică, comprehensivă și prin interpretarea hermeneutică a faptelor psihice normale sau patologice (K. Jaspers, E. Minkovski, L. Binswanger, H. Tellenbach). Etica cercetării științifice Cercetarea științifică în psihologie
[Corola-publishinghouse/Science/2268_a_3593]